3

"Gladly, baby." hindi ko alam kung namamalik-mata lang ba ako o nakita ko ang sinsero niyang ngiti.

"Bakit mo 'ko tinatawag na baby?" tanong ko.

"I'm trying to be sweet here. Try to cooperate, Neim." seryosong sabi niya.

Mahina akong natawa sa isip ko. "Medyo cute ka rin pala, Boss, 'no?"

"Stop teasing me." mariing aniya na mas nagpatawa sa akin "basta ha! Dito ka uuwi?"

"Of course.."

"Ang pangit naman kung pupuntahan mo lang ako rito para makipag sxx!" napanguso ako. "at saka kung hindi ka madalas dito, sobrang ma b-bored ako kaya dapat, madalas ka rito!"

"Of course.. what else do you want?"

"May pamilya kasi ako... gusto kong makausap muna sila bago ako.. magpatuloy sa deal natin." 

Hindi nakaalpas sa akin ang pag-igting ng panga niya, bakit parang nagalit siya nang banggitin ko ang pamilya ko? "I'll go with you.."

"Boss! Hindi na kailangan! Kaya ko naman-"

"I said. I'll go with you." pinal na aniya.

"Sige, Boss.. Ikaw ang bahala, natatakot lang naman ako na baka iba ang isipin ng papa ko sa oras na makita ka.. mawiwirduhan siya kapag nakitang may maskara ka at baka hilingin pang tanggalin mo kaya.."

"He won't. He won't ask me to remove this." sagot niya, parang siguradong-sigurado.

"How can you be so sure?" tanong ko.

"I just know, Neim. I'll go with you, I will talk to your father-"

"Boss! Sasabihin mo sa kaniya ang deal?" 

"No. I will go to your house as your boss, Neim." sagot niya. Okay...? 

"Anong sasabihin mo sa kanila, Boss?"

"I'll take care of it. I'm sure your father will agree to what I want to do with you no matter what."

Parang masama talaga ang tingin ko sa pagiging sigurado niyang ganito. Parang may iba.. parang may mali at hindi ko lang matukoy kung ano.

"Boss, ngayon ba tayo pupunta? Baka tulog na sila papa.."

"If you want, let's just go tomorrow."

"S-Sige, Boss.. bukas na lang. Dito ako matutulog?" mahinang tanong ko.

"Yes. Do you want a separate room? There's one more room here." tumango na lang ako, baka hindi ako makatulog kung nasa isang kuwarto kami.

Kinabukasan, naghanda kami ni Boss para sa pagpunta sa bahay.

"Boss.. anong ipangpapalit ko?" tanong ko, maliligo na kasi ako at walang pangpalit.

"Do you want me to ask my secretary to buy-"

"Hindi na, Boss. Kung may damit ka riyan, puwede na sa akin." ngumuti ako.

"Okay? Feel free to choose whatever you wanna wear." turo niya sa kaniyang closet.

Lumapit ako roon at namili. Nang matapos maligo ay nagsuklay na lang ako at sinabi ko na ready na ako. Tumango na lang ang Boss bago kami lumabas papuntang parking lot.

Nang makarating sa bahay namin ay kaagad akong napalunok. Maliit lamang ang bakuran namin kaya malamang ay rinig nila papa ang sasakyan mula sa loob. 

"Boss... Dito ka na lang. Dali na.." pagpipilit ko.

Tumango lang siya. Buti ay madali na siyang kausap ngayon! "...Gaya nga nang sabi ko kagabi, baka anong isipin noon kaya-" Binuksan niya ang kotse. Naalarma ako. "Dito ka na lang, Boss!"

Lumabas siya, mabilis akong sumunod. "Iba kasi mag-isip iyon, baka sabihin pa noon ay boyfriend kita..."

Nagpatuloy siya sa paglalakad hanggang sa makarating sa gate namin. "Boss, dito na lang-" 

Binuksan niya ang gate na parang sanay na sanay na gawin iyon! Akala ko ba tumango siya na doon na lang sa kotse? Bakit nung sinabi kong baka kung anong isipin ni papa ay gusto na niya kaagad lumabas? Gusto ba niya may isipin si papa!? Hindi naman siguro ano?

"Aneimisel Navi Cuererra..." si papa! Nasa harapan na namin siya!

"P-Papa..." mahinang usal ko.

Nakita ko ang panglalaki ng mata niya nang makita si Boss. Mukha bang mamahalin ang maskara ni Boss? Sa mga mamahalin o pera lang naman lumalaki ang mata ni papa.

"Anong ginagawa mo rito?" tanong ni papa, ang mata ay na kay Boss

"Gusto kitang makausap tungkol sa amin ng anak mo." deretsong sagot ni Boss! Napamura akong muli sa isip ko, bakit ganiyan siya magsalita! Parang manghihingi ng kamay ng nobya mula sa mga magulang nito!

"Gusto kitang makausap tungkol sa amin ng anak mo." 

"Hmm? "tungkol sa inyo ng anak ko"? After everything, hijo?" ngumiti si papa, nawala na ang gulat sa kaniyang mukha. Si papa na nakangiti? Kakaiba ang ngiti ni papa, ngiting galit ito! Anong ibig-sabihin ni Papa roon sa "after everything"? Ang alam ko ay hindi naman sila magkakilala.

"I don't know what you're talking about." diretso ang tingin ni Boss kay Papa.

Ano ba'ng sinasabi nitong si Papa kasi?

"Sebastian Gisueres..." saad ni papa

"That's not me. I think you're mistaken." malamig na ani Boss.

"Oh come on, kid. Huwag na tayong maglokohan dito. Hindi matatakpan ng maskara mong iyan ang mga kasalanan na nagawa mo sa amin, lalong-lalo na sa anak ko." seryosong sabi ni papa. Ako bang anak iyon? Oh kay ate? K-Kasi.. hindi naman niya talaga ako tunay na anak..

""Kid"? I'm not a kid anymore. Your daughter and I... we are going to have a child, we're here to get her things, she'll live with me."

Ano ba itong mga sinasabi ni Sir? Lagot ako nito kay papa! 

"Aneimisel." mariing tawag ni papa sa akin. Nawala na ang pilit na ngiti sa mukha.

"P-Papa..." 

"Nagsasabi ba ang lalaking ito ng totoo?" seryosong tanong niya.

"Papa..." hindi ko alam kung anong isasagot ko, hindi pa ako buntis ngayon, pero malapit na. Paano ko sasabihin iyon kay papa?! 

"Aneimisel Navi Cuererra." napapikit ako sa boses na iyon ni papa.

"O-Opo..." tanging naging sagot ko na lang.

Nakita ko ang pag-angat ng kamay ni papa at aakmang tatama sa aking mukha ngunit may isang kamay ang nagpatigil dito. Kamay ni Boss. "Is she... having a child, is a sin for you? She's on her right age to decide for her own..."

"Hindi ko alam kung bakit ginigiit mong hindi ikaw si Sebastian, samantalang halatang-halata naman sa pananalita at kilos mo." sagot ni papa bago agawin ang kamay niya kay Boss. Sino bang Sebastian iyon? Hindi naman daw si Sir dahil sabi niya, hindi siya iyon.

Lumingon siyang muli sa akin "Nandito ka para kunin ang mga gamit mo, hindi ba? Kuhanin mo na at umalis ka na. Huwag kang magtitira nang kahit anong gamit mo, kahit gaano pa kaliit--" 

Narinig kong bumukas ang pinto. Lumabas doon si Ate. "Navi..." mahinang usal niya nang makita ako "anong mayro'n, papa?"

"-dahil simula ngayon, hindi na kita anak." matapos sabihin iyon ay naglakad na siya papunta sa pinto

"Hindi niyo rin naman po makikita ang bata!" sigaw ko, nagsimulang maluha ang mga mata ko.

Humarap sa akin si papa "Hindi ko alam kung anong nangyari sa 'yo sa isang gabing wala ka rito, Aneimisel." si papa "ang mama mo, nasa hospital, at ngayon, nagawa mo pang gumawa ng ganito? Hindi mo ba naiisip ang mama mo?"

Naisip ko, Papa! Kaya ko nga 'to ginagawa para sa kaniya! Gustong-gusto ko iyong isigaw pero hindi ko magawa.. at hindi naman puwede. Kaya ko nga 'to ginagawa para sa kaniya, papa...

Nagsituluan ang mga luha ko.

"May rason ang ang anak mo, believe me, kapag nalaman niyo na ang rason niya, magsisisi ka sa mga sinasabi mo ngayon. Kahit kailan ay hindi ka nakikinig sa mga paliwanag." mariing sabi ni Boss.

"Ano? "rason"? Rason saan? Sa pagpapasarap niya habang ang nanay niya nahihirapan sa ospital?" mahinang ani papa na nagpatigil sa mundo ko. 

"Papa naman! Hindi mo man lang ba papakinggan si Navi?" sumingit na si Ate.

"H-Hayaan mo na siya, ate..." pilit akong ngumiti "kung ito man po ang huli nating pagkikita..." humarap ako kay Papa "nagpapasalamat po ako sa inyo, dahil kahit hindi niyo ako tunay na anak..." nakita ko ang biglaang pagkagulat sa mukha ni Papa "Opo... Alam ko po... Alam ko po na sila Ate at Kuya lang ang anak niyo... Matagal ko nang alam.. Hindi niyo man sabihin sa 'kin, usap-usapan naman iyon dito sa lugar natin, Papa. Nagpapasalamat po ako dahil itinuring niyo ako na parang tunay anak niyo..." lumapit ako kay Papa at niyakap siya.