4

"Sorry po dahil ito pa ang sinukli ko sa inyo..." sasabihin ko pa ba ang rason ko? Ang rason kung bakit kailangan naming magkaanak ni Boss? Malamang ay magagalit si papa lalo kay Boss kapag ganoon kaya siguro mananahimik na lang ako tungkol doon. 

Matapos ko siyang yakapin ay dumiretso na ako sa loob, sa kuwarto ko at kumuha ng mga damit ko, lahat ay kinuha ko at walang tinira.

Nakita ko si Ate na umiiyak sa hamba ng pintuan ko. "Navi... Bakit ka pa aalis..." humikbi siya. "nung buntis ako kay Mavi, hindi mo 'ko iniwan, hindi mo 'ko hinayaang umalis, hindi mo 'ko hinayaang paalisin ni papa... sinaway mo siya at sinagot-sagot para sa akin, tapos ngayon wala man lang akong ibang nagawa para sa 'yo..." 

Huminga ako ng malalim at lumapit kay ate "Wala iyon sa akin, ate. Ginawa ko 'yon kasi iyon ang gusto kong gawin. At saka... kami lang naman ang hindi magkikita ni papa 'di ba? Tayo... magkikita pa naman, hindi ba-" 

"Tita Navi!" tumakbo papalapit sa akin si Mavi, pamangkin ko, anak ni Ate, she's just five years old. "Ikaw po, aalis?" malungkot na tanong niya. Mabilis kong pinahid ang luha ko, nakita kong ginawa rin iyon ni ate.

"Hindi... magbabakasyon lang si tita, hmm?" ngumiti ako sa kaniya.

Tumango siya "Puwede akong sumama po?" tanong niya nang nakanguso.

"How about... papasalubungan ka ni tita ng maraming toys? Gusto mo ba 'yon?" 

Nagliwanag ang mga mata niya "Totoo po?"

Tumango ako "Yehey! I love you, Tita Ganda!" niyakap niya pa ako. Ganoon din ang ginawa ko sa kaniya, sinunod kong yakapin si ate. 

Binulungan ko siya "Ilang linggo lang, may ipapangbayad na tayo sa mga hospital fees and needs ni mama." umalis ako sa yakap at nginitian siya.

Siya naman ay parang nabato sa kinatatayuan. "Navi.. anong-"

"Basta, Ate.. tiwala mo na lang ang kailangan ko ngayon" 

Bumuntong-hininga siya bago ako niyakap ulit "Makakaasa ka, Navi..." aniya, nagpunas muli ng luha si ate para sa panibagong luha na tumulong muli.

"Salamat, ate... Ipaalam mo na lang ako kay Kuya..." wala si Kuya rito... siguro ay siya ang nagbabantay ngayon kay mama..

Tumango si ate.

Dala ang isang maleta, dumiretso ako sa pinto palabas ng bahay, nakita ko roon si papa, seryoso ang tingin, hindi siya umalis dito sa lugar na ito kung nasaan siya kanina.

"Hindi mo ba itatanong kung sinong tunay mong mga magulang?" tanong ni Papa "matagal mo nang alam na hindi ka namin tunay na anak... pero bakit hindi ka nagtanong tungkol doon?"

Nag-iwas ako ng tingin "Ayoko na po silang hanapin, kung ayaw nila sa 'kin, ayaw ko rin sa kanila-"

"Sigurado ka bang ayaw nila sa 'yo?" putol ni Papa. 

Bakit? Gusto ba nila sa akin? Kung gusto nila akong maging anak nila, sana wala ako ngayon dito kaila Papa, sana kasama nila ako ngayon.

"A-Ayoko na pong marinig ang tungkol sa kanila... p-papa." sabi ko bago magtuloy-tuloy sa paglalakad. Sinalubong ako ni Boss at kinuha ang mga bitbit ko. 

Nang makabalik kami sa condo ni Boss, tila lantang gulay ako habang nakatingin sa kawalan.

"Do you think.." matamlay tiningnan ko si Boss nang magsalita siya "..I need to say sorry to you?"

Kumunot ang noo ko sa tanong niya. Ano raw?

"Ahm.. I don't know when to say 'I'm sorry' or 'Thank you', So.. I'm asking you if I should.. say sorry?"

Pasimple akong napangiti, may cute side talaga siya! "Hindi mo kailangang humingi ng tawad, Boss."

"Hey, stop calling me 'Boss'," umayos siya nang upo "You can call me L.." 

"L? As in letter L ba?" 

"Yes. Call me L and stop calling me 'Boss' and.. by the way, my secretary called. Handa na raw ang kontrata, wanna add something there?" 

Umiling-iling ako "A-Ayos na.."

Naisip ko lang.. hindi ba.. gagaww kami ng baby? Ang sabi niya kasi.. h'wag na akong magtanong about doon ang kaso.. siyempre, anak ko rin iyon.. ilalayo niya ba ang bata sa akin paglabas nito?

Ngayon pa lang ay nakaramdam na ako ng takot, paano kung kaya niya gustong magkaanak ay para ibenta ang laman-loob ng bata?! Nanglalaki ang mga matang tumingin ako kay L.

"What?" nakita ko ang pagtaas ng kilay niya.

"H'wag mong sabihin sa akin na kaya mo gusto ng anak ay dahil ibebenta mo?" nanglalaki ang mga matang tanong ko.

"What the f-ck? Of course not!" sigaw niya. Nakahinga ako nang maluwag.

"Sigurado ka?"

"Of course! Why would I spend Fifteen million dollars if my plan all along is to sell her or him, huh?"

"Malay ko sa 'yo, malay ko ba kung mas malaki ang offer para sa kaniya?" nag-iwas ko sa kaniya ng tingin.

"Nevermind. My answer is no, Neim. I would never do that."

"Siguraduhin mo lang talaga!" napabuntong-hininga ako bago ko siya muling nilingon "ano.. kapag ba nanganak ako.. makikita ko pa ba ang bata?" bumilis ang tibok ng puso ko a kaba sa maaari niyang isagot.

"You shouldn't see his or her face. That is not allowed, Neim. You are not allowed to see my child, be with her or him.. No." Natigilan ako.

"H-Ha? L.. anong.."

"You haven't seen my face yet, have you? That is because rule is rule, Neim. One rule, disobeyed, one life taken." lumapit siya sa akin at hinaplos nang marahan ang pisngi ko "now.. behave and do nothing that would make me mad, okay?" bawat binibitiwan niyang salita ay may diin.

"P-Pero, L.. Anak ko pa rin iyon-"

"Neim!" dumiin ang hawak niya sa pisngi ko kaya napangiwi ako sa sakit na dinulot noon, mabilis naman siyang natauhan nang makita ang mukha akong nasaktan "Did you listen to what I just said, hmm? Neim? I'm just keeping you safe.. when someone finds out you saw a member's face, mam-matay ang isa, it's either the member or the one who saw the member's face."

Wala akong naintindahan sa sinabi niya. Member's face? Member of what? "Wala akong maintindihan, anong member-"

"Kaya pinapaintindi ko sa 'yo, Neim. My life is not normal. It's too dangerous for someone like you to stay with me so I'm trying to make you aware of the things you should know and things you should not know."

"Para saan ang mga member? Hindi ko-"

"The organization I am in. Wether we like it or not, we need to kill for the sake of our organization that we needs to protect."

"P-Pumapatay ka? Ng t-tao?"

"Yes." diretsong sagot niya, bigla akong nakaramdam ng takot at pasimpleng lumayo sa kaniya. Hindi iyon nakaalpas sa paningin niya, lumapit siya sa akin kaya mas umatras ako. "H-H'wag kang lalapit.. Please.. S-Sasaktan mo ba ako? P-Papat-yin kagaya ng-"

"Neim.. listen.. listen.." naabot niya ako at kagaya nang madalas niyang ginagawa sa akin, hinaplos niya ang mga braso ko, pinapakalma ako.

"H'wag mo 'kong sasaktan.."

"I won't do that to you, Neim. Why would I hurt the mother of my child?" sabi niya na parang may anak na nga kami.

"B-Baka p-patayin mo ako sa oras na m-maipanganak ko na ang bata.."

"No.. I would never do that, Neim."

"P-Pero kaya mong pumatay.."

"Pero hindi ko magagawa iyon sa 'yo, Neim.."

"Totoo?" tumango siya.

"Don't you trust me?"

Tumango ako, hindi na nagsinungaling "I don't trust you, L. A-Ayaw ko nang ideyang malalayo sa akin ang anak ko sa oras na maipanganak ko na siya.. Alam kong mamahalin ko siya kaagad sa oras na mabuo siya... sobrang masasktan ako, L.."

"Neim, if you see my child's face who is about to become one of their members, who do you think they will kill, huh?"

"Ako-"

"No." sagot niya "They will kill the child, Neim."

"P-Pero-"

"They will choose you because they can use you, Neim... you're a woman, pretty and sexy. Ang mga kagaya mo ang hinahanap nila para ibenta o gamitin." mariing pumikit si L.

"Bakit ka pumapayag sa ganiyang gawai-"

"I never agreed. Hindi ko tanggap ang sistema nila pero wala akong magagawa dahil may kailangan akong gampanan dahil sa dugong nananalaytay sa akin.

"L.. paano kung mangyari nga iyon at patayin nila ang anak natin? Anong gagawin mo?"

Mariin siyang pumikit muli "Hanggang doon lang ang puwede mong malaman. Masiyado nang delikado para sa 'yo."