LOGINWahaha.. nakakagulat ba?
ChantonIniwan ko si Honey sa loob ng silid niya, pero bago ko tuluyang isara ang pinto ay pinaalalahanan ko siya ng mahinahon pero firm na huwag muna niyang sasabihin sa mga kaibigan niya kung nasaan siya ngayon. Hindi dahil sa kung anupaman, kundi dahil mas ligtas kung mas kaunti ang may ideya sa
Saglit akong tumingin sa kanya bago magpatuloy. “I know you’re a bit scared right now,” amin ko, mas totoo pa sa gusto kong ipakita, “pero Kuya Lualhati and the others are doing their best. Ginagalaw na nila lahat ng connections nila. We were hoping na kahit papaano, may naiwan na clue ang may kagag
ChantonSa totoo lang, kahit anong pilit kong i-rewind sa utak ko ang mga nangyayari, hindi ko pa rin ma-gets kung paano sa ganitong klaseng sitwasyon malalaman ni Honey ang lahat. Hindi ko ‘yon na-anticipate. Hindi ko in-expect. At higit sa lahat, hindi ako handa.Ramdam ko agad ang hiya na gumapan
Honey“Let me explain,” sabi niya. Hindi ako umimik. Nanatili lang akong nakatingin sa kanya, seryoso ang mukha, sinisiguradong malinaw sa kanya na hindi ko nagustuhan ang ginawa niya kahit pa sabihin niyang para iyon sa kaligtasan ko. Hindi ito simpleng bagay na basta ko na lang palalampasin.“I di
May kung anong lumuwag sa dibdib ko sa sinabi niya. Hindi dahil may sagot na ako kundi dahil malinaw sa akin ngayon na hindi niya ako nilalayo sa katotohanan. Pinoprotektahan lang niya ako sa paraan na alam niya.“Hon,” tawag niya sa akin bago siya muling nagsalita. Mas mababa na ang boses niya ngay
Honey“P-Pwede mo na akong ibaba,” sabi ko, pilit na iniiwasan ang diretsong tingin sa kanya. Ramdam ko ang init ng katawan niya kahit may pagitan pa kami. Sobrang lapit, masyadong malapit para sa isang usapang dapat ay seryoso.“Anong sabi ko sayo bago kita iwan dito?” tanong niya.Napatingin ako s







