CHAPTER 4

KANE'S POV

Cassiane has been living in my house for a few months now, but I'm just cold to anyone like that. I don't have any feelings for her. Yes, she's beautiful, sexy....

‎

No... Stop!

‎

She's pretty, that's all.

‎

I was interrupted from my thoughts when suddenly someone beeped behind me. Kanina pa ata niya ako inaantay umalis mula sa pagkakapark. 

‎

Umalis nako at umandar na papuntang bahay, but before I could even get home, my cellphone rang again.

‎

Dreil is calling...

‎

"Yes?" Pangunguna ko when I answer his call.

‎

"I think I saw your wife... with a man," Sagot ni Dreil. 

‎

Si Dreil ang kaibigan ko, pinaka maasahan sa lahat, siya lang din nakatanggap sa ugali ko, masungit.

‎

"What? Where?" I asked.

‎

"Kanina sa mall dito malapit sa bahay ko, pero hindi ko kilala yung lalaki e. Ano ba nangya—" I didn't even let him finish speaking.

‎

Cassiane is really wearing out my patience. I said, I said from the beginning that there is no other man and that she won't cause a scandal.

‎

Nakarating agad ako sa mall na tinutukoy ni Dreil. I'm not sure kung saan talaga sila banda dahil malaki tong mall. Hindi ko alam kung inis ba tong nararamdaman ko pero hindi maganda to.

‎

Hindi ko sya gusto, walang feelings; isa yan sa napag-usapan. Ayaw ko lang may makakitang iba na may kasamang ibang lalaki ang asawa ko...I mean, you know, I am the CEO; image ko ang iniingatan ko. That's all.

‎

There you are.

‎

"Nathan, ayoko na—" hinila ko siya.

‎

"Nathan? P-pano?" gulat niyang tanong, but this guy na kasama niya just smirked.

‎

"Susunduin ko lang ang asawa ko."

"Asawa? Funny, bro," natatawang wika ng kumag na to.

‎

"What's funny?" malamig kong tugon, hawak ko ang braso ni Cassiane. 

‎

"Where have you been, Cassiane?" Imbis na hintayin ang sagot niya, tinanong ko si Cassiane.

‎

"Wala kang pakialam," sagot nito sakin. I wouldn't be surprised. He's brave outside because she has someone with her.

‎

"What? Cassiane, we talked about it; don't make a scandal," I said.

‎

"Oo, pero hindi ang ikulong mo ako." I suddenly woke up to the truth when she said that. Am I locking her up too much?

‎

I don't have any feelings, right? To be strict with her?

‎

"Let's go home." Instead of answering, I pulled her outside until we could get to my car. Even though she struggled, I didn't care. 

‎

"Ano ba kane?!" Sigaw niya ng makasakay na kami sa kotse ko, nilock ko para hindi siya makalabas pa.

‎

"Sabi ko, wag kang gagawa ng eskandalo. What if makita ka pa ng iba jan? I'm CEO, Cassiane." As I speak, my jaw clenches with annoyance.

‎

"Oh my God! Kane, I know what I'm doing. Nathan is a friend!" Galit niyang tugon sakin. Cute.

‎

What?

‎

"I don't care, Cassiane; Nathan is a boy. May asawa kang CEO, Cassiane. Think carefully." She's really cute when she's annoyed.

‎

Oh god… Anong sinasabi mo, Kane?

‎

"Nevermind, umuwi na tayo," pag-iiba ko ng usapan. 

‎

Naka krus ang mga baso nya sa kanyang dibdib, na ngayon ay nadidistract ako sa laki—

‎

No.

‎

"Ayoko nga umuwi Kane, naboboring ako, pwede ba??" Tumatapang na siya ah.

‎

"What did you eat? You were modest when I first met you," pagtataka kong tanong.

‎

"People's change, Kane. Ayoko pang umuwi, please. Ibaba mo ako rito. Sige na, Kane," pagpupumilit niya. Hinahampas na niya ang braso ko.

‎

"Stop it, baka bumangga tayo." I am annoyed.

‎

"Kung binaba mo na kasi ako eh, please lang. Nakakainis ka, alam mo ba yon?" she said while hitting me. 

‎

"Don't hit me, Cassiane; I'm running out of patience. Baka bumangga tayo," I said angrily.

‎

"Kane! Ayoko pa ngang umuwi, bakit ba ang kulit mo? Boring nga sa bahay mo!" Pangungulit nya pa rin.

‎

Ang ingay!

‎

"If you don't shut up, you won't like what I'm going to do, Cassiane," pagbabanta ko. 

‎

"Hindi ako takot sayo. You think I'm afraid of you? Ibaba mo na ako, Kane," galit nanaman nya.

‎

Pero hindi ko siya pinapansin, sinasagad talaga niya ang pasensya ko.

‎

"Kane, ibaba mo na ako, parang awa mo na," pagpupumilit nanaman niya.

‎

"Sige na, ayoko—!" 

‎

She didn't finish speaking when I stopped the car and kissed her.

‎

CASSIANE''S POV.

‎

Ilang days na ang nakalipas, hanggang ngayon tulala pa rin ako! Si Kane ba talaga yon?! 

‎

"Mag bihis ka, Grandpa is coming here." 

‎

Hindi ko siya nireplayan, hindi kami nagpapansinan simula nang mangyari yun nung isang araw.

‎

After a minute, natapos na rin ako magbihis. Sakto at palabas ng kwarto si Kane, and it's so awkward talaga!

‎

Tiningnan ko siya pero, famous ka? Sabagay, famous nga naman sya pero lol, siya unang nang halik.

‎

Napatakip ako sa mga iniisip ko, walang meaning yon, mukhang wala naman syang pake, hays.

‎

Loh? Nanghinayang?

‎

"Aray," sa sobrang lalim ng iniisip ko, natapilok na pala ako sa hagdan.

‎

"Aray ko ang sakit," pag dadaing ko.

‎

Pero si, Kane? Inang bwisit to bingi ba to?! Hindi man lang ako tinulungan, hanep!

‎

"Señora nako, okay ka lang ba?" pag-aalala ni Ate Andrea ng makita nya akong paika-ika sa paglakad. Buti pa si Ate Andrea. Letche, heartless talaga!

‎

Naipit ata ugat ko sa paa, huhu!

‎

"Okay lang ako ate, sige na doon kana, kaya ko na."

‎

Ayaw nya pa nga sana pero ayoko rin mag paasikaso kasi kaya ko naman, masakit lang pero kaya ko. Nasasanay naman na kaming ganto ng kapatid ko; hindi na bago samin to.

‎

Speaking of kapatid, I missed him.

‎

"H-hi lo," pagbati ko kay lolo, nandito na pala sya nakaupo sa hapag kainan.

Alam ni lolo na wala kaming feelings ni Kane para sa isa't isa pero boto raw kasi siya sakin para sa apo nyang malamig, kapatid ata to ni Elsa.

‎

Medjo nahiya rin ako kay lolo. Sabihin ko bang hinalikan ako ng apo niya? 

‎

"Masama ba pakiramdam mo, iha?" Grandpa asked me. I don't know how long I've been staring at the air, and Grandpa was asking me.

‎

"Namumula ka kasi," sunod pa niya.

‎

Napatingin ako sa side mirror na katabi lang ng pinto papuntang kusina. Andito kami sa dining area. 

‎

I glanced at Kane to see if he was looking at me too, but he was busy on his cellphone. Wala syang pakialam sa pag-uusapan namin ng lolo niya.

‎

"Ahm... wala po, lo. I'm fine po, don't worry," I replied, saying that I was still a bit shy.

‎

"You sure, ah? Just tell Kane, and he'll take care of you," Wika ni Lolo na mas lalo kong ikinakaba pero si Kane wala lang talaga?

‎

"Ay nako lo, okay lang ako. Kaya ko na sarili ko. Andyan naman si Ate Andrea," sagot ko rito habang nakangiti sakaniya, at ganon din si Lolo.

‎

"Hindi pwede. Nand'yan naman ang asawa mo. Siya nga pala, hija, gusto ko na ng apo."

‎

‎