CHAPTER 2

Sa bawat araw na lumilipas, lalong nadarama ni Cassie ang bigat ng kasunduang pinasok niya. Hindi lang ito tungkol sa papel na kanilang pinirmahan—ito ay isang laban sa pagitan ng dalawang taong may magkaibang mundo.

Malamig si Kane, palaging abala sa trabaho, at bihirang umuwi ng maaga. Tuwing nasa bahay ito, hindi rin naman siya kinakausap. Para bang hindi siya umiiral sa buhay nito.

Isang gabi, habang nasa hapag-kainan, naglakas-loob si Cassie na basagin ang katahimikan. "Hindi ba kahit paano dapat tayong mag-usap?"

Napatingin si Kane sa kanya, ang mga mata nitong malamig at walang emosyon. "At bakit naman?"

Napakuyom ng kamao si Cassie. "Dahil mag-asawa tayo, Kane. Hindi ba dapat tayong magsimula bilang... kaibigan man lang?"

Natawa nang bahagya si Kane, ngunit ang ngiting iyon ay puno ng paghamak. "Hindi tayo magkaibigan, Cassiane. At hindi kita pinakasalan para maging kaibigan."

Naninikip ang dibdib ni Cassie sa sakit ng mga salitang iyon. Ngunit sa halip na magpatalo, tumayo siya at tinitigan ito nang diretso sa mata. "Balang araw, Kane, pagsisisihan mo ang lahat ng sinasabi mo ngayon."

Hindi niya alam kung bakit niya nasabi iyon. Ngunit isang bagay ang sigurado siya—hindi niya hahayaang maging sunud-sunuran sa isang lalaking walang puso.

At sa gabing iyon, isinumpa niya sa kanyang sarili na ipapakita niya kay Kane Montefalco na hindi siya isang babaeng madaling yurakan. 

"Akala nya siguro takot ako sa kanya, asa sya," sabi ni Cassie sa kanyang isip habang gigil na gigil na hawak ang babasaging baso na ginamit nya nung uminom sya ng tubig. Hindi niya napansin na habang tumatagal ang gigil niya ay ganon na rin ang gulat niya nang mabasag ang baso at nagtamo ito ng sugat sa kanyang palad.

Bumagsak ang mga bahaging basag na baso sa sahig kaya nagdulot ito ng ingay sa buong paligid ng kusina. "Shit, bakit ang tanga mo, Cassiane?" Pupulutin na sana niya isa-isa ang mga basag na bahagi ng baso ngunit ganon nalang ang gulat niya nang magsalita si Kane mula sa likuran nito.

"Fuck, alam mo bang mamahalin ang baso na yan? Lalo mo lang dinagdagan ang utang mo," galit na sabi neto sa kanya. "I...I'm sorry, K-Kane, hindi ko sinasadya," kinakabahan nyang sagot sa binata pero hindi siya pinansin nito at nilagpasan lang siya.

"Hindi ko naman sinasadya, tsk."

Pilosopo nyang sabi sa isip niya, 'di naman sya takot kay Kane... Noong una oo, pero 'di sya pwedeng maging mahina.

Naging mas lalong uminit ang ulo ni Kane sakanya dahil sa nangyari kahapon; hindi nga naman nya sinasadyang mabasag iyon dahil sa inis nya sa lalaki. 

"Señora, hindi pa po ba kayo kakain?" Wika ng kasambahay nilang si Andrea mula sa likod ng pinto ng kanyang silid

‎

"Wala po akong gana, ate," walang gana nyang tugon sa katulong. Ate ang tawag nya rito dahil mas matanda naman ng limang taon ang kasambahay; nasa edad na dalawampu't tatlong taon pa lamang sya

‎

"Ganon ho ba? Pag nagutom po kayo, baba na lang kayo sa kusina, baka mapagalitan po kami ni señorito pag di kayo kumain," sagot ng kasambahay. 

Tumango siya bilang tugon kahit alam niyang hindi naman nakikita ito, pero "silent means yes," kaya rin siguro umalis na ang kasambahay. Nawawalan sya ng gana dahil pakiramdam nya sobra syang nag-iisa, at mas lalong namimiss nya ang kapatid.

‎

Pero di sya mag-aalala dahil alam nyang inaalagaan ito, nakuha na nya ang kalahating bayad sakanya para mabayad muna sa pagpapagamot ng kapatid nyang si Caleb. Malaki rin naman ang utang na loob niya sa Finnegan family dahil kahit papaano hindi pinapabayaan ang kapatid niya.

‎

Sa lalim ng iniisip niya, hindi niya namalayan na nasa likod na niya pala ang binata. "What are you thinking? Kumain ka na ron baka isipin pa ni lolo na hindi ka namin pinapakain," pag susungit nito. 

"Sinabi naman siguro ni Ate Andrea na wala akong gana, diba?" Pag susungit din niya dahil parang utang na loob pa pala niya lagi na pinapakain siya nito para lang hindi mapagalitan ng lolo nito.

‎"What? Whatever, hindi naman ako ang magugutom," pagkasabi ni Kane, umalis na rin ito agad pero hindi pa man nakalalabas ng tuluyan si Kane, akala niya pabulong niya itong nasabi. 

"Fuck you." 

Pati sya nagulat sa sinabi nya, hindi sya makaharap sa binata sa sobrang hiya na medyo takot dahil hindi pa naman nya kilalang lubos ang binata, baka mamaya ay saktan sya nito. 

"What? Talaga bang ganyan ka pa katapang?" Hindi makapaniwalang tanong ni Kane sakanya. Hindi nya 'to sinagot, dire-diretso na lang syang lumabas at bumaba papuntang kusina para uminom ng tubig. Wala na rito ang mga kasambahay. 

Sobra syang kinabahan talaga dahil unti-unti nang lumalabas ang ugali nyang hindi alam ng karamihan, buong buhay nya kasi mas pinipili nyang maging mabait kahit hindi na maganda ang trato ng ibang tao sakanilang magkapatid.

‎Mag-iisang buwan na siya rito pero ganon pa rin ang setup nilang dalawa. Paminsan-minsan naman dinadalaw niya ang kapatid niya; pinapahatid na lang siya ni Kane sa mga tauhan nito.

Pinagbabawal kasi na lumabas siya at magpunta kung saan-saan, lalo na ang bisita; kahit siya ang bisitahin ay bawal man lang. Sobrang kinakainisan nya ang binata talaga, buti nalang nakakausap nya mga kasambahay; kahit papaano may napagsasabihan sya.

"Nasan po pala ang mga magulang ni Kane? Si Lolo Stephen lang po kasi ang kilala ko at nakita kong kamag-anak niya," wika niya kay Andrea

Nandito sila ngayon sa kusina, habang nag-aasikaso ito sa pagluluto nagkukwentuhan sila, ayaw naman sya pagtulungin ni Andrea dahil baka nga raw pagalitan sya ng amo. 

"Ang mga magulang ni señorito po ay nasa ibang bansa; may sarili po itong kumpanya doon, tapos ito naman pong kumpanya na pinapangalagaan ng señorito ay sa kanyang lolo po. Ayaw po kasi ni señorito na nagtatrabaho pa si Señor Stephen dahil nga po sa edad nito," pagpapaliwanag ni Andrea sa kanya. 

‎

"Ohh, kahit papaano pala may side na ganyan yang demonyo na yan," bulong nya sakanyang sarili. 

‎

"Ah... Ganon po ba, pero close naman po ba sila? Or may kapatid po ba si Kane?" Tinanong niya ito ng dahil sa kuryusidad; napansin niya kasing mag-isa lang si Kane rito simula ng lumipat at tumira siya rito. 

‎

"Ay opo, mahal na mahal po nila si señor, pangalawa po si señor sa mag kapatid. Ang panganay po ay babae, si señora Karina, at ang bunsong lalaki na si señorito Kralence. Ang mga ito po ay sa ibang bansa, piniling manirahan kasama ang mga magulang nila. Si señorito Kane lang po ang nagpaiwan para sa lolo nya. Sa totoo nga po nyan, señorita, close na close po yan silang pamilya."

‎

Pagpapatuloy ni Andrea sa pagpapaliwanag, tumango siya bilang tugon sa kasambahay. Parang gusto niya tuloy makilala ang mga kapatid nito kahit alam niya sa sariling wala siyang karapatan dahil wala namang namumuong pagmamahalan sa kanila dalawa. 

Pero gusto niyang makilala ito at malaman kung cold-hearted din ba ang mga ito katulad ng kapatid nilang si Kane. Nagtataka siya kasi si Lolo Stephen naman ay hindi ganon ka lamig tumungo sa mga tao, pero itong si Kane ay grabe ang mga takot sa kanya ng mga tao.