CHAPTER 3

Natapos nang mag-asikaso si Andrea kaya umakyat na rin siya sa kwarto niya at nagpaalam dito. Parang siya pa ang napagod sa ginawa ng kasambahay. Hindi na rin naman nya alam ang gagawin kaya pumikit sya at hanggang sa nakatulog na sya ng mahimbing.

‎

Nasa banyo siya katatapos lang maligo nang mag-ring ang cellphone niya na nakapatong sa table na tabi ay ang kanyang kama.

‎

Tiningnan nya muna kung sino ang tumatawag pero number lang naman ang nakalagay. "Hello? Sino 'to?" pangunguna nya nang masagot ang tawag.

‎

‎"It's me," tipid na sagot ng nasa kabilang linya.

‎

"Manghuhula ba 'ko? Sinong it's me? Duh, nag-iisip ka?" pag susungit niya. Ganto kasi talaga ang ugali niya.

‎

"Fuck, your husband... Kane," wika nito. Alam nyang nagulat ang binata sa naging sagot nito pero wala syang pake para maisip ng lalaki na hindi sya mahina.

‎

"Ah okay, ikaw pala. Bakit tumawag ka pa?" pagtatakang tanong niya kasi nga naman nasa iisang bahay lang sila. Bakit hindi nalang siya ipatawag sa mga kasambahay? Puro kasungitan at kalamigan kasi ang lumalabas sa bibig nito.

‎

"Hindi ba pwede? I don't have a right to call my wife?" tanong nito.

‎

Funny, haha! Wife? Lol.

‎

"Sa papel, bakit ka ba tumawag? Nasa iisang bahay lang tayo?" inis nyang tanong.

‎

"Woah, may side ka pa lang masungit?" di makapaniwalang tanong nito sa kanya.

‎

"May dalaw ako," tipid niya. Masakit talaga ang puson niya; baka nga magkakaroonna siya bukas or mamaya dahil spotting na.

‎

"What? I already told you bawal bisita, Cassiane!" galit na tugon ni Kane sakanya.

‎

Ay, Bobo, haha.

‎

"Tanga ka? Mens?" inis nyang tugon sa binata, nakapameywang na sya dahil sumasabay ang katangahan at sakit ng puson nya.

‎

"I'm not stupid. You said dalaw at ngayon mens?? Really? Mens? Nakaraan isa lang and now mens?" rinig na rinig niya ang inis sa tono ng boses ni Kane.

Pero mas nangingibabaw ang inis niya dahil sa katangahan nito.

"What the fuck, Kane, menstruation. Bahala ka nga." Talagang inis na sya; hindi na nya hinintay pa na matapos ang binata, pinatayan na nya ito agad.

‎

*Ang dami pang ebas, kailangan pang mabwisit ako. Hindi nalang sabihin kung anong kailangan niya, bwisit," inis nyang sabi sa sarili.

‎

Ang gwapo mo, ang yaman mo, pero tanga ka. Oo, aaminin kong gwapo siya pero hindi ko siya type, matutulog na nga lang muna ako.

‎

Mga ilang oras lang ang tumagal may naririnig na syang yabag sa labas ng kanyang kwarto, pero sapat na para marinig nya kung sino ang mga ito.

‎

"Señorito, hindi pa ho kumakain si señorita, baka po natutulog yan ngayon," rinig nyang si Ate Andrea ito.

‎

"Hindi pa siya kumakain kasi wala siyang gana; masakit din kasi ang puson niya." Nang marinig niyang may magbubukas sa pinto ng kwarto niya, humiga siya at nagpanggap na natutulog.

‎

Pero hindi ito si Ate Andrea; base sa amoy na kumakalat sa buong kwarto niya ay alam niyang si Kane ito. Nararamdaman niyang palapit ito sa kaniya.

‎

"Are you really not going to eat? Hey, tulog ka ba talaga?" Tanong nito sakanya, mas nararamdaman niyang papalapit ito ng papalapit. 

‎

Ngayon ay ramdam na nyang malapit na ang mukha ng binata sa mukha niya, gusto nyang dumilat pero nandun ang awkwardness.

‎

"Ngayon ko lang napansin na mas maganda ka pala pag malapitan." Nang dahil sa sinabi ng binata ay napadilat siya.

‎

Eye to eye, "Pretty."

Nandito sila ngayon sa lamesa sabay sabay kumakain ng almusal, ngayon ay day off ni Kane kaya makikita niya 'to maghapon.

‎

"Ang pogi talaga niya, parang mas masarap pa sya sa— ano bang iniisip ko?" bulong niya sa isip.

‎

Naka sandong itim si Kane at makikita mo talaga ang mga matitipunong braso nito at naka gray na pants. Hindi talagang maikakaila na mas gwapo siya sa pangbahay na outfit ngayon niya lamang ito nakita ng ganyan ang suot.

‎

"Pretty."

‎

Biglang sumagi sa isip niya ang nangyari nung isang araw sa kwarto niya, hanggang ngayon naiilang pa rin siya sa binata.

‎

FLASHBACK 

‎

"Ngayon ko lang napansin na mas maganda ka pala pag malapitan." Nang dahil sa sinabi ng binata ay napadilat siya.

‎

"Pretty."

‎

‎"Aa-anong ginagawa m-mo?" nauutal niyang wika. Napatayo si Kane dahil sa gulat pero bigla na lamang itong umalis ng walang pasabi-sabi palabas ng kanyang kwarto.

‎

Pero bumalik ito at sinabing "magpalit ka ng damit mo," tugon na ng binata at tuluyan na ngang nakaalis.

‎

END OF FLASHBACK 

‎

Hindi niya alam bat siya pinapapalit ng damit non. Ang suot niya ay sando at short na terno, pero sa suot niyang damit kitang kita na may mayaman syang dibdib, pero wala namang masama sa suot niya? 

‎

Simula rin ng araw na yon naging cold nanaman ito sa kanya, as usual. Everyday naman from the beginning ganon na ito sa kanya kaya hindi na sya magtataka pero mas lalong naging awkward sa pagitan nilang dalawa. 

‎

Pagnakikita niya ang binata, naaalala niya ang mga sinabi nito.

‎

Ngayon ko lang napansin na mas maganda ka pala pag malapitan."

‎

"Pretty"

‎

"Pretty"

‎

"Pretty"

‎

"Hays, ano ba yan, Cassiane, nababaliw ka na ba? Demonyo yan!" sigaw niya sa kanyang isip, pero halata sa mukha niya ang pagkadisgusto kaya napapatingin sa kanya si Kane. 

‎

"Are you out of your mind? Bakit mo hinahampas yang ulo mo?" Takang tanong nito sakanya.

‎

"None of your business," pag susungit niya at sabay na mabilisang tinapos ang pag kain niya tsaka tumayo dumeretso sa kanyang kwarto.

‎

Hindi nya alam bakit sya naiinis eh, dapat wala syang pakialam sa lalaking yon. Boring na boring na siya sa bahay; nahihiya siyang magpaalam kay Kane kung pwede ba siyang lumabas o gumala man lang.

‎

‎Itext na lang nya siguro? Pero naalala niya kasi yung kwarto niya. "Hays, sige na nga, personal nalang, kaso kasi sinungitan ko siya eh.Papayag kaya yon?" tanong niya sa kanyang sarili. 

‎

"Tumakas kaya ako?"

‎KANE's POV

‎

I'm in my office right now; there's so much paperwork. We just finished a meeting. While I was typing on my laptop, my cellphone, which I had been ignoring for a while and had been calling for a while, rang.

‎

"I'm busy; don't you know I'm at work? "I said a little annoyed to Andrea, our housekeeper, because the person who called earlier is Manang Andrea.

‎

"Sorry po, señorito, pero po kasi kanina pa po hindi sumasagot si señorita mula sa kwarto niya e," kinakabahan nitong wika sakin.

‎

"What kind of nonsense did that woman do? "I asked myself.

‎

"Will call you later, manang. Thank you," I speak to Manang Andrea.

‎

Pagkababa ng tawag agad kong tinapos ang ginagawa ko; buti nalang talaga mabilis nalang ngayon dahil may technology. Pag baba ko sa basement, hinanap ko agad ang kotse kong nakapark sa parking lot.

‎