Share

บทที่ 128 : เมืองเหนือ

Author: L.sunanta
last update Last Updated: 2025-11-15 00:51:58

"ใช้โดรนอารักขาตั้งแนวป้องกันไว้ซะโบ๊ท!"

แพรวออกคำสั่ง

.

ประสบการณ์มีค่ามากกว่าลางสังหรณ์ เสียงโหยหวนครือครางที่ปลิวมากับสายลมบ่งบอกว่าผ่านซุ้มประตูเมืองเหนือเข้าไป คงมีผู้ติดเชื้อรออยู่เป็นโขยง การตั้งแคมป์พักแรมตรงนี้จึงเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ นี่คือทางออกที่ดีที่สุด วิทยุติดตามตัวยังคงร้องติ๊ด ๆ อยู่ที่ข้างเอวของแพรว คลื่นสัญญาณบ่งชี้ว่าคนที่ส่งข้อความมายังคงอยู่ที่นี่

.

"ติ๊ด ๆ , ติ๊ด ๆ "

.

"เราแค่ต้องรอให้ถึงเช้าแล้วก็บุกเข้าไป ตอนนี้ทุกคนพักกันก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวจะได้รู้กันว่าจะเป็นยังไง?"

.

แพรวย้ำคำมั่นก่อนจะเฝ้ามองดูเต้นท์ผ้าใบหลังแล้วหลังเล่า ทยอยผุดขึ้นเป็นดอกเห็ดรอบบริเวณ เด็ก ๆ ต่างเดินทยอยออกมาจากกรงหลังรถ พวกผู้ใหญ่ที่ติดสอยห้อยตามมาก็เช่นกัน พวกเขาต่างทำหน้าที่ของตนเองกันอย่างขมีขมัน

.

กองไฟขนาดใหญ่ถูกจุดไว้ห่างออกไปราว 500 เมตรเพื่อใช้เป็นตัวล่อ เรียนตามตรงว่าการตั้งแคมป์ในยุคนี้ต่างจากการตั้งแคมป์ในป่าสมัยก่อนมาก เพราะไฟไม่ได้ถูกจุดเพื่อไล่สัตว์ร้าย แต่จุดขึ้นเพื่อล่อผู้ติดเชื้อให้วิ่งเข้าไปหาแทน

.

โบ๊ทรีบเรียกโดรนของตัวเองกลับมาโดยพลัน หลังจากใช้มันไปก่อกองไฟจนแล้วเส
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 161 : มันคงเป็นไวรัส!

    ปุ่มสวิตซ์ถูกกดไปตั้งแต่อยู่บนรถ ปล่อยเวลาผ่านเลยไปเล็กน้อยบ้านทั้งหลังก็จมหายยุบลงไปใต้ดิน! นี่คือระบบป้องกันตัวเองที่ด็อกเตอร์ออกแบบไว้นานแล้ว เพื่อใช้ป้องกันตัวบ้านไม่ให้โดนไวรัสกัดกร่อน แกมีนวัตกรรมเจ๋ง ๆ แบบนี้หลายอย่างเพียงแต่เป็นพวกเราเองที่ไม่ได้โฟกัสมาที่แกตั้งแต่แรก กลับมัวแต่ตามติดชีวิตของแพรวกับความมะรุมมะตุ้มเละเทะของเนื้อเรื่อง จนหวิดจะออกทะเลอยู่หลายรอบ.ซึ่งจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วเพราะนี่คือศึกสุดท้าย มีแผ่นเหล็กขนาดเท่าบานประตูสองบานวางแผ่หลาอยู่บนสนาม ตรงตำแหน่งที่เคยเป็นตัวบ้านมาก่อน ลักษณะของมันคล้ายกับประตูบานพับที่แข็งแรงแต่กลับวางนอนอยู่บนพื้น ไม่ได้ตั้งขนานกับพื้นโลกอย่างที่ควรจะเป็น แพรวที่อยู่ใกล้กับด็อกเตอร์เลือกที่จะทอดสายตาต่ำลง พลางเพ่งมองไปยังฝ่ามืออันหยาบกร้านของชายสูงอายุ พอดีกันกับมิวท์และเฟิงฉินที่เร่งเดินตามมาติด ๆ."อะไรอ่ะแพรว.. ไม่เห็นจะมี! , อุ๊บ!".โดนจ่อนิ้วเข้ากับริมฝีปาก ยินเสียงจี่จากแพรวทำให้เฟิงฉินกับมิวท์ต้องเงียบลงในทันใด ทุกคนต่างจ้องมองไปยังกระบวนการในการเปิดประตูอันพิลึกพิลั่นนั่น."เงียบก่อนอย่าเพิ่งพูดอะไร ประตูทางลงอุโมงค์มีเซ็นเ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 160 : กลับบ้าน

    "ซ่าาาาา , ซ่าาาาา , ครืดดด.. ด.. ด.. ด , ครืดดด.. ด.. ด.. ด"ตามปกติถ้าเปิดวิทยุก็จะได้ยินเสียงประมาณนี้.แต่หนนี้กลับเป็นอะไรที่แตกต่างออกไป แพรวถึงกับกระชากตัวเครื่องออกมาจากช่องเสียบหน้าคอนโซลรถ แล้วเอามาแนบหูตัวเองให้ถนัดถนี่ โชคร้ายที่ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย! เพราะเสียงที่ดังกลับมาก็มีแต่เสียงสะท้อนจากปลายกระบอกปืน."ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง!"."อ๊ากกกก! , เอื๊อกกกก! , อ๊ากกกก.. ก.. ก.. , อ๊ากกกก!".ถ้อยสำเนียงผนวกรวมกับเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยอง บ่งบอกถึงสถานการณ์ที่เป็นอยู่ทางฟากโน้น หัวหน้าหน่วยทั้งสองและลูกทีมหลักร้อยคงไม่มีใครรอด แม้แต่ลูกทีมของเฟิงฉินที่พูดแต่คำจีนใส่กันก็ไม่มีการวิทยุตอบกลับมาแต่อย่างใด พวกเขาน่าจะตายคาสมรภูมิเยี่ยงทหารดินเผาของจิ๋นซีฮ่องเต้ และตอนนี้ก็คงจะเหลือแต่เฟิงฉินผู้เป็นหัวหน้า กับมิวท์ , แพรว , แล้วก็ด็อกเตอร์ ที่เป็นดั่งความหวังสุดท้าย.แพรวลองจูนสัญญาณคลื่นวิทยุไปอีกหลายย่าน แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมคือเงียบสนิท! ไม่ม่วี่แววว่าจะมีเสียงใดลอดเข้ามา เว้นก็แต่เสียงร้องคำรามของพวกผู้ติดเชื้อที่ดังไม่หยุดหย่

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 159 : ถอนรากถอนโคน!

    หนาวตัวสั่นทั้งยังควันออกปาก แทบไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะมาตกอยู่ในสภาพนี้ได้ เปรมมองไปด้านหลังเพื่อเช็คว่านี่คือหน้าตึก AP ไม่ใช่กระท่อมเอสกิโม ทว่าเช็คแล้วเช็คเล่าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าชานเมืองฝั่งโน้นนั้นเกิดอะไรขึ้น เขารู้แต่เพียงว่าคราวก่อนเป็นฝ่ายเขาเองที่เพลี่ยงพล้ำเสียท่า ซึ่งน่าจะเป็นผลมาจากกลศึกของศัตรู ความเย็นเฉียบเงียบขรึมที่เป็นอยู่จึงเปรียบได้กับสาส์นเตือนให้เขารับรู้ว่าต้องละเอียดรอบคอบมากยิ่งขึ้น."หึ๊ยยย!"กัดกรามกรอดก้มหน้าลงหงุดหงิด.เรียนตามตรงว่ากองทัพผู้ติดเชื้อเวอร์ชั่นตีบวกเป็นล้าน ๆ สู้กับคนจำนวนหลักร้อยนั้นโคตรจะไม่สูสี แต่ครานั้นเปรมก็ไม่อยากพลาดอีกแล้ว เขาเคยเสียหมามาแล้วหนหนึ่งจึงรีบหลับตาลงเร่งทำสมาธิอีกครั้ง ก่อนที่ต่อมาหน้าจอคอนโทรลในจิตใจจะสว่างโพลงขึ้นทีละดวงสองดวง! มันคือตัวแทนของลูกสมุนผู้ติดเชื้อแต่ละตน ซึ่งเปรมสามารถคอนโทรลได้ไกลถึง 30 กม.!."วิ้ง~!"."โคร่งงงงง~!"."โคร่งงงงงงงง~!"."โคร่งงงงงงงงงงงง~!".ตัดภาพไปฝั่งโน้นจะเห็นสัมภเวสีไวรัสจำนวน 10 ตัวที่ถมึงทึงดวงตาขึ้น! ดวงเนตรสีแดงก่ำร้อนฉ่าน่ากลัวสยดสยอง แต่ละตัวเดินง่อนแง่นเยื้อย่างอ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 158 : กลศึกจากไวรัส! สวนกลับด้วยการ counter! (13+)

    ภาพความยิ่งใหญ่อลังการประหนึ่งพระราชาออกว่าราชการที่หน้าบัลลังก์ มองจากมุมต่ำฝ่าความยั้วเยี้ยสะอิดสะเอียนเข้าไป จะเห็นเปรมยืนผายมืออยู่บนชั้น 3 ตัวเขาใหญ่เท่ากับมดแต่ท่วงท่าการผายมือออกทั้งสองข้างนี่สิ ที่ช่างทรงพลังและน่ายำเกรงยิ่งกว่าสิ่งใด เสียงแซ่ซ้องอื้ออึงจากสัมภเวสีไวรัสนับล้านดังระงม พวกมันต่างพากันหันหน้าขึ้นไปมองในทิศทางเดียวกัน แม้เนื้อตัวจะเบียดแน่นราวกับอัดกันอยู่ในงานคอนเสิร์ตก็ตามที."โคร่งงงงง~!"เปรมก้มหน้าลงไปคำรามใส่ เขาไม่จำเป็นต้องหลับตาอีกต่อไปแล้วเพราะเบื้องล่างคือสมาชิกผู้ติดเชื้อที่คอนโทรลได้ทุกอย่าง.สอดรับกับรูปปากของเจ้าตัวที่เริ่มจะงอกยาวออกมา คมเขี้ยวพับงุ้มหุบเข้าไปด้านหลัง โควิดกำลังโชว์วิวัฒนาการกล้ามเนื้อมุมปาก คิดเอาสิว่าขนาดถนนคอนกรีตทั้งเส้นเชื้อยังย่อยสลายได้ แล้วนับประสาอะไรกับช่องปากของร่างภาชนะอย่างเปรม แค่ขมิบนิดเดียวรูปปากที่เคยแข็งเป็นหิน ตอนนี้ก็พูดในสิ่งที่มันคิดออกมาได้แล้ว."โคร่งงงงง~!"คำรามเที่ยวนี้ข้างล่างนับล้านถึงกับร้องตาม."โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง!"."เรียก..! , กู..! , ว่า..! , เปรม..!!

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 157 : เรียกกูว่า "เปรม"

    "แหวนเธอเป็นไงบ้างโบ๊ท ยังใช้งานได้อีกไหม!?"เสียงตะโกนจากเจนิสพุ่งแหวกอากาศ ทแยงสวนขึ้นไปบนแนวกำแพงวิลเลจ."ไม่ได้แล้วพี่.. ลำพังใช้ดึงดาวเทียมให้ตกลงมาสู่ชั้นบรรยากาศ นิ้วผมก็แทบจะขาดอยู่แล้ว!"โบ๊ทป้องปากตะโกนตอบลงมา จากนั้นจึงพาดฝ่ามือลงกับสันกำแพง เขามองเห็นลอยห้อเลือดปูดบวมและเส้นเลือดฝอยมากมายที่บ่งบอกได้ถึงอาฟเตอร์เอฟเฟ็คหลังการใช้แหวน.เย็นย่ำอาทิตย์อัสดงใกล้ค่ำ วันนี้ก็เหมือนวันวานเมื่อวานก็เหมือนวันก่อน ที่วิลเลจย่อมต้องถูกโจมตีเป็นเรื่องปกติ จะต่างจากเดิมหน่อยก็แค่หนนี้แทบจะไม่มีใครเหลืออยู่ที่นี่เลย แพรวไม่อยู่หัวหน้าหน่วยทั้งคู่ก็ไม่อยู่ กระทั่งเจนิสต้องลงไปไฟว้กับสัมภเวสีไวรัสข้างล่างด้วยตัวเอง เธอถึงกับต้องเกณฑ์คุณลุงคุณป้ากับทหารรับจ้างคลาสต่ำที่ถูกหัวหน้าหน่วยทิ้งไว้ให้มาเป็นสหายร่วมรบ.เด็ก 9 ขวบอย่างโบ๊ทกลายเป็นคนคุมสถานการณ์จากบนกำแพง แต่ก่อนข้างบนนี้จะมีทหารรับจ้างยืนสลับเวรยามคุ้มกันตลอด 24 ชั่วโมง แต่ปัจจุบันกลับเหลือแค่โบ๊ทเพียงคนเดียว อาญาสิทธิ์เด็ดขาดทั้งหมดจึงตกเป็นของเขา ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้โบ๊ทใช้แหวนเวอร์ชั่น 2 ที่สร้างขึ้นจากเศษเหล็ก ย้ายผีดิบผู้

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 156 : Mirage!

    คอหักห้อยต่องแต่ง น้ำลายยืดหยดย้อยเป็นพิซซ่าขอบชีส เสื้อผ้าขาดวิ่นกลิ่นยิ่งไม่ต้องพูด กองทัพผี Covid กรูกันออกมามากกว่าครึ่งร้อย ดูท่าทางพิกลพิการและทิศทางที่เคลื่อนมาก็เหมือนกับถูกคอนโทรลมาจากแหล่งเดียวกัน พวกมันกลายเป็นสิ่งไม่มีชีวิตอย่างสมบูรณ์แบบ ไม่มีจิตใจไร้สัมปัชชัญญะร่างกายที่มูฟแกว่งไกวก็เหมือนทำไปตามคำสั่ง.ถนนคอนกรีตด้านหน้าแนวที่แตกร้าวและมีหญ้าแห้งแซมเล็กน้อยกลายเป็นสมรภูมิแรก ความกว้างของมันมากกว่า 8 เลนแต่บัดนี้ทั้งถนนและเกาะกลางกลับเต็มไปด้วยภูตผีที่ประจันหน้าอยู่กับลูกทีมของเฟิงฉิน.กลุ่มชายชาวจีนเกาะกลุ่มกันเป็นครึ่งวงกลม พร้อมกับเครื่องทำความเย็นแบบพกพาที่แบกอยู่บนแผ่นหลัง ด้านหลังสุดของแนวโล่มนุษย์คือกลุ่มรถกระบะที่จอดไว้เรียงกัน พวกมันบรรทุกเครื่องทำความเย็นเวอร์ชั่นใหญ่ยักษ์เอาไว้ และตอนนี้ก็กำลังเดินเครื่องเต็มที่เพื่อใช้ในการดำเนินกลยุทธ์เปลี่ยนกลางวันให้กลายเป็นกลางคืนอย่างที่เห็น.สาบานได้ว่าทั้ง 50 นายไม่มีทีท่าว่าจะหวาดกลัวเลย เหล่าชายตาตี๋ต่างพากันยืนจังก้าราวกับรอให้กองทัพผู้ติดเชื้อพุ่งเข้ามาขย้ำ! แต่ก็แน่นอนว่าหัวหน้าหน่วยลาดตระเวนกับหัวหน้าหน่วยทหาร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status