บทที่ 122 : เจรจาพาที (18+)

เจนิสโผเข้าหาแบบไม่สะทบสะท้าน เธอปล่อยชายเสื้อหลุดลุ่ยออกจากลำตัวทิ้งลงเบื้องล่าง พลางเผยอริมฝีปากขบลงที่ซอกคอของมิวท์

.

"งั่ม.. ม.. ม.."

เบามากจนเหมือนกับการแทะซะมากกว่า ด้วยเพราะรู้ว่าถ้าหนักกว่านี้พี่สาวคงเจ็บ และจะให้อารมณ์ที่รุนแรงเกินกว่าคำว่าเงี่ยนไปไกลโข เจนิสจึงพยายามจะเลี้ยงไว้ด้วยการละเลงเลีย

.

"หยุดนะน้อง.. นี่เธอคิดจะทำอะไรกันแน่! ไม่เห็นหรือไงว่าฉันติดเชื้อ! อยากตายไปด้วยกันงั้นเหรอ?!"

มิวท์ตะโกนดุเสียงดังสนั่น ทุกอย่างประเดประดังเข้ามาหาเธอแบบไม่ทันตั้งตัว มีอย่างที่ไหนได้สติขึ้นมาก็ดูทรงจะต้องเย่อร์กับผู้หญิงซะแล้ว เป็นใครมันจะทำใจได้ แถมยังเป็นเรดี้ที่มาจากไหนก็ไม่รู้ต่อให้เป็นเด็กหน้าตาดีไฟหน้าใหญ่เบิ้มแค่ไหน ถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่! มิวท์เอาแค่กับผู้ชายแล้วเธอก็ไม่ต้องการแพร่เชื้อให้ใครอีกแล้ว

.

เจนิสก็เลยอ้อนกลับ

.

"โถ่พี่มิวท์.. ก็ทำแบบที่พี่มิวท์ทำกับคนอื่น ๆ ไง เวลาผู้ติดเชื้อจะขย้ำใครก็มักจะกัดที่คอแบบนี้ก่อนไม่ใช่เหรอ?"

"หนูอ่ะ.. แค่อยากลองทำแบบพี่ดูบ้าง.. พี่จะได้ไม่เกร็ง.."

.

"งั่มมมม!"

"งับ! , งั่ม.. , งั่ม.. , งับ! , งับ! , งับ!"

"แผล็บ, แผล็บ , แผล็บ , แผล็บ.. บ.. บ"

.

เด็กสาววัยมัธยมขบเขี้ยวลงที่ซอกคอประธานบริษัท เธอประกบฟันบนกับฟันล่างลงสู่ท่อนคอขาว ๆ จนเกิดเป็นรอยบุ๋มเล็ก ๆ พลันลากเขี้ยวคม ๆ ขึ้นลงจากบนลงล่างอย่างแช่มช้า ไต่ระเรี่ยลงมากับแผงไหล่ที่งุ้มสวยได้รูป จนสุดทางถึงยกปากออกแล้วก็เลียย้อนทางกลับไปทางเดิม เสียงแจะ ๆ จากน้ำลายที่เกิดขึ้นทำให้มิวท์ถึงกับอ่อนระทวย เธอพยายามฝืนด้วยการใช้ฝ่ามือผลักหน้าเจนิสออก แต่ก็โดนน้องสาวโต้กลับด้วยการกระแอมลมหายใจอุ่นออกมาจากริมฝีปากแทน

.

"อะ.. อ่าาาา..า..า..า"

เป็นความจริงที่มิวท์ถึงกับเผลอครางออกมาเลย เธอเผลอตัวเผลอใจไปชั่วขณะแต่ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้น

.

"ไม่ค่ะน้อง! ไม่ใช่แบบนี้! ตั้งสติแล้วมาคุยกันก่อนสักแป๊บซิ!"

ดึงตัวออกโดยพลัน โดยมีการใช้มือใช้ไม้ประทุษร้ายกันเล็กน้อย ต่อด้วยการชี้นิ้วไปที่ศพของพี่พลขับแล้วก็ตวาดขึ้นเสียงดังลั่น

.

"เธอเห็นศพพี่คนนั้นไหม?! นั่นน่ะคือสภาพของคนที่มีอะไรกับฉันคนล่าสุด อยากเป็นอย่างงั้นไหมล่ะ? อยากตายอย่างเขารึเปล่า? ถึงมาทำพฤติกรรมกระหรี่ใส่ฉันแบบนี้! ใส่เสื้อเธอซะแล้วมานั่งคุยกันดี ๆ ทำอะไรให้มีเหตุผลหน่อยสิ ฉันยังไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำนังหนู!"

มิวท์พูดเร็วเป็นต่อยหอยหล่อนด่าเจนิสฉอด ๆ ทั้งที่ตัวเองนั่นแหละที่โป๊กว่าคำว่ากระหรี่ที่ด่าทอไปเมื่อกี้ซะอีก

.

แต่เจนิสก็ยังสู้เธอผุดลุกขึ้นนั่งในท่าคุกเข่าวางมือไว้บนหน้าตัก ใช้สองแขนนาบเข้าที่ข้างลำตัวจนหน้าอกหน้าใจที่อยู่ในบลาบีบอัดแน่นนูนทะลัก เธอก้มหน้าลงเหมือนคนสารภาพบาปพลางใช้หัวไหล่เช็ดคราบน้ำลายที่มุมปากเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้น

.

"หนูขอโทษค่ะพี่มิวท์ที่วู่วามเกินไป หนูก็แค่ดีใจมากไปหน่อยที่เห็นพี่กลับคืนมาจากการกลายร่างได้ แล้วก็อาจจะร้อนวิชาไปนิด พอเห็นว่าได้ผลหนูก็เลยอยากสับสวิทซ์ให้พี่หายเร็ว ๆ น่ะค่ะ"

.

"วิชาอะไร? สวิทซ์อะไร? ฉันไม่เข้าใจ?"

มิวท์ที่นั่งอยู่ทำหน้างง เธอสางผมยาวสลวยลงมาปิดนมตัวเอง

.

"คืองี้ค่ะพี่หนูอ่ะทราบเรื่องที่ว่าพี่ติดเชื้อมาจากคุณลุงพ่อบ้าน แกบอกหนูว่าพี่อาจจะมาแอบฆ่าตัวตายเพราะไม่รู้วิธีรักษา แล้วพี่ก็ไม่ต้องการให้เชื้อแพร่ไปสร้างความเดิือดร้อนให้แก่ผู้อื่น.."

.

"อือหึ? แล้ว..?"

.

"แต่หนูมีองค์ความรู้พอที่จะแก้ปัญหานี้ได้ค่ะพี่ เพราะหนูเคยเห็นกับตาตัวเองมาแล้วเมื่อครั้งอยู่ในแคลนของพี่แพรวตอนที่อยู่ในเมืองหลวง หนูเห็นเพื่อนสมาชิกในแคลนที่เป็นผู้ชายด้วยกัน มีเพศสัมพันธ์กันผ่านทางประตูหลัง แล้วพวกเขาก็มีชีวิตรอดต่อไปได้ พวกเขาเหมือนมียาต้านไวรัสไม่ให้เชื้อลุกลาม"

"เซ็กส์ของเพศเดียวกันจึงเป็นคำตอบค่ะพี่ หนูก็เลยออกมาตามหาพี่เพื่อจะเล่าเรื่องนี้ให้ฟังนี่แหละ"

เจนิสร่ายยาวเป็นฉาก ๆ ดวงตาเธอเป็นประกาย จิตใต้สำนึกคงบอกเธอว่าถ้าเล่าความจริงออกไปให้หมด มิวท์คงยอมมีอะไรด้วย

.

"เมื่อกี้เธอว่าไงนะ "แพรว" งั้นเหรอ? นี่เธอรู้จักแพรวด้วยเหรอ!?"

.

"ใช่ค่ะ! เราสู้มาด้วยกันจนบุกป่าฝ่าดงมาถึงวิลเลจได้สำเร็จ เสียดายที่พี่แพรวออกไปทำภารกิจอื่น ส่วนหนูก็ได้รับมอบหมายให้ดูแลวิลเลจแทนพี่แก"

.

"เก่งขนาดนั้นเชียว..?"

มิวท์หลุบตามองบนใส่

.

"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ โดนคนของพี่แย่งงานไปหลายอย่างเหมือนกัน แต่ก็ดี! เพราะหนูจะได้มีเวลาออกมาตามหาพี่ไง^^"

.

ถึงประโยคนี้มิวท์ก็ถึงกับอึ้งไปสักพัก หัวใจเธอระส่ำหนักเพราะเธอเองก็ไม่เคยได้ยินข้อมูลการต้านเชื้อด้วยเซ็กส์จากเพศเดียวกันมาก่อน เธอเหลือบมองไปที่ศพนักบิน พลางจินตนาการถึงเรื่องราวที่ผ่านมาว่าก็มีแต่เปรมเท่านั้นที่ทำให้การต้านเชื้อสัมฤทธิ์ผล เธอยังไม่เคยลองมีอะไรกับคนเพศเดียวกันเลย อยากทำนะ?! แต่ถ้าพลาดอีกล่ะ?! เด็กคนนี้จะไม่ซวยไปด้วยเหรอ เธอคิดแล้วคิดอีกคิดหนักมากแบบโคตรจะละเอียดถี่ถ้วน

.

"นี่.. แม่หนูเธอชื่ออะไรนะ?"

.

"เจนิสค่ะ.."

.

"เจนิส! ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ! ว่าถ้าเธอไม่กลัวตายกลายเป็นศพเหมือนพี่นักบินคนนั้นล่ะก็ งั้นเธอไม่กลัวติดเชื้อจากฉันหรอ?"

.

"ไม่กลัวค่ะ!"

.

"ทำไม?"

.

"ก็เพราะว่าหนูชอบพี่!!! หนูอ่ะไม่มีพ่อมีแม่เหลืออยู่แล้ว ทุกคนตายหมดถึงได้ส่งให้หนูไปอยู่โรงเรียนประจำ พอจับพลัดดจับผลูมาอยู่ที่วิลเลจงานที่พี่แพรวมอบหมายไว้ให้ก็บรรลุหมดแล้ว ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรือค้างคาใจอีก จะเหลือก็แต่เรื่องส่วนตัวเกี่ยวกับหัวใจนี่แหละค่ะที่ยังแก้ไม่ตก พอรู้ว่าพี่อยู่ใกล้แค่เอื้อมหนูก็เลยอยากจะทำตามสิ่งที่ตัวเองต้องการสักครั้ง.. "

"ตายก็ช่างค่ะ.. ถ้าได้ตายไปกับคนที่เรารัก^^"

.

ยิ้มแห้ง ๆ แต่แซมไปด้วยความจริงใจปรากฏเด่นบนใบหน้า นั่นทำให้มิวท์ถึงกับสตั้นท์ไปเสี้ยววิ ไม่คิดไม่ฝันว่าชาตินี้จะมีผู้หญิงมาพูดอะไรแบบนี้ใส่เธอ มันช่างคล้ายกันกับเคสของเปรม ตอนที่ถูกพี่เขาหลอกฟันครั้งแรกในคอนโดเปรมก็ใช้ถ้อยคำประมาณนี้ หรือนี่จะเป็นคีย์เวิร์ดสำคัญ การจะต้านเชื้อให้สัมฤทธิ์ผลต้องมีปัจจัยในด้านของความรักและความจริงใจเข้ามาร่วมด้วยรึเปล่า

.

มิวท์ไม่รู้.. และถ้าอยากพิสูจน์ก็คงต้องลองดู

.

เธอเอนกายลงด้านหลังพลางใช้ท่อนแขนค้ำยันเอาไว้ ตามติดมาด้วยการถ่างขาเป็นรูปตัวเอ็มให้เหมือนกับสาว ๆ ในแอป Only Fan ที่เตรียมจะเกี่ยวเบ็ดโชว์หน้ากล้อง ก่อนจะเอ่ยคำขึ้น

.

"ถ้างั้นก็มาสิคะน้อง.. แต่แคมพี่แห้งมากเลยนะบอกไว้ก่อน เธอต้องทำเก่งจริงถึงจะปลุกพี่ได้"

มิว์พยายามยั่ว

.

เจนิสไม่ยอมตอบ ทว่าตัดภาพมาอีกทีเธอก็ตวัดลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองรออยู่ก่อนแล้ว!