Accueil / เมือง / Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) / บทที่ 136 : ใกล้เข้ามาอีกนิด (18+)

Share

บทที่ 136 : ใกล้เข้ามาอีกนิด (18+)

Auteur: L.sunanta
last update Dernière mise à jour: 2025-11-25 01:17:15

คลื่นน้ำบิดเกลียวพาดผ่านร่างเปลือยด้วยความเชี่ยวกราก อ่างอันนี้มีขนาดใหญ่พอที่จะยัดคนเข้าไปได้ถึงสองคน เพราะมันถูกออกแบบมาให้โสเภณีได้ใช้ปฏิสนธิกับลูกค้าในท่วงท่าที่ไม่น่าเบื่อ แพรวคิดถึงสิ่งนี้อยู่ชั่วครู่แต่ก็ฉลาดพอที่จะปล่อยผ่านไป เธอไม่ยี่หระกับเรื่องพรรณนั้นเลยสักนิด เธอรู้แต่เพียงว่านี่เป็นเวลาสำหรับการพักผ่อน แล้วก็จะมีสักกี่ครั้งกันที่จะได้ปลดเปลื้องปล่อยวางจากเรื่องหนัก ๆ ที่เผชิญมาตลอด

.

ทอดตัวลงปล่อยฟองสบู่ห่มคลุมเนินเต้า รอยฟกช้ำดูจะบางเบาลงหลังได้รับการโอบอุ้มจากกระแสน้ำที่คล้ายกับวารีบำบัด หญิงสาวถึงกับหลับตาพริ้มด้วยความสบายตัว เธอสัมผัสได้ถึงความปลอดภัยที่แคลนของเฟิงฉินมอบให้ แม้จะจำจนวันตายว่าหมอนี้คือผู้ชายที่พาเธอเข้าซ่องก็เถอะ

.

"อ่าาา~!"

"สบายดีจัง.. ง.. ง~"

"ฟู่~!"

เป่าปากพรูพ่นฟองสบู่ให้ลอยฟุ้งขึ้นไปกลางอากาศ

.

แพรวทำเหมือนตัวเองเป็นเด็ก ๆ ซึ่งนี่แหละที่เขาเรียกว่าการมีความสุขอยู่ในโลกส่วนตัว ตราบใดที่อยู่คนเดียวเธอจะทำอะไรในนี้ก็ได้ จะแช่นานแค่ไหนก็ไม่มีใครตำหนิ อย่าว่าแต่แก้ผ้าเลยครั้นจะติ้วจิ๋มช่วยตัวเองไปด้วยก็ไม่มีใครสนใจ เธออยู่ของเธอคนเดียวกับร่างเพรียวอั
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 161 : มันคงเป็นไวรัส!

    ปุ่มสวิตซ์ถูกกดไปตั้งแต่อยู่บนรถ ปล่อยเวลาผ่านเลยไปเล็กน้อยบ้านทั้งหลังก็จมหายยุบลงไปใต้ดิน! นี่คือระบบป้องกันตัวเองที่ด็อกเตอร์ออกแบบไว้นานแล้ว เพื่อใช้ป้องกันตัวบ้านไม่ให้โดนไวรัสกัดกร่อน แกมีนวัตกรรมเจ๋ง ๆ แบบนี้หลายอย่างเพียงแต่เป็นพวกเราเองที่ไม่ได้โฟกัสมาที่แกตั้งแต่แรก กลับมัวแต่ตามติดชีวิตของแพรวกับความมะรุมมะตุ้มเละเทะของเนื้อเรื่อง จนหวิดจะออกทะเลอยู่หลายรอบ.ซึ่งจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วเพราะนี่คือศึกสุดท้าย มีแผ่นเหล็กขนาดเท่าบานประตูสองบานวางแผ่หลาอยู่บนสนาม ตรงตำแหน่งที่เคยเป็นตัวบ้านมาก่อน ลักษณะของมันคล้ายกับประตูบานพับที่แข็งแรงแต่กลับวางนอนอยู่บนพื้น ไม่ได้ตั้งขนานกับพื้นโลกอย่างที่ควรจะเป็น แพรวที่อยู่ใกล้กับด็อกเตอร์เลือกที่จะทอดสายตาต่ำลง พลางเพ่งมองไปยังฝ่ามืออันหยาบกร้านของชายสูงอายุ พอดีกันกับมิวท์และเฟิงฉินที่เร่งเดินตามมาติด ๆ."อะไรอ่ะแพรว.. ไม่เห็นจะมี! , อุ๊บ!".โดนจ่อนิ้วเข้ากับริมฝีปาก ยินเสียงจี่จากแพรวทำให้เฟิงฉินกับมิวท์ต้องเงียบลงในทันใด ทุกคนต่างจ้องมองไปยังกระบวนการในการเปิดประตูอันพิลึกพิลั่นนั่น."เงียบก่อนอย่าเพิ่งพูดอะไร ประตูทางลงอุโมงค์มีเซ็นเ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 160 : กลับบ้าน

    "ซ่าาาาา , ซ่าาาาา , ครืดดด.. ด.. ด.. ด , ครืดดด.. ด.. ด.. ด"ตามปกติถ้าเปิดวิทยุก็จะได้ยินเสียงประมาณนี้.แต่หนนี้กลับเป็นอะไรที่แตกต่างออกไป แพรวถึงกับกระชากตัวเครื่องออกมาจากช่องเสียบหน้าคอนโซลรถ แล้วเอามาแนบหูตัวเองให้ถนัดถนี่ โชคร้ายที่ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย! เพราะเสียงที่ดังกลับมาก็มีแต่เสียงสะท้อนจากปลายกระบอกปืน."ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง!"."อ๊ากกกก! , เอื๊อกกกก! , อ๊ากกกก.. ก.. ก.. , อ๊ากกกก!".ถ้อยสำเนียงผนวกรวมกับเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยอง บ่งบอกถึงสถานการณ์ที่เป็นอยู่ทางฟากโน้น หัวหน้าหน่วยทั้งสองและลูกทีมหลักร้อยคงไม่มีใครรอด แม้แต่ลูกทีมของเฟิงฉินที่พูดแต่คำจีนใส่กันก็ไม่มีการวิทยุตอบกลับมาแต่อย่างใด พวกเขาน่าจะตายคาสมรภูมิเยี่ยงทหารดินเผาของจิ๋นซีฮ่องเต้ และตอนนี้ก็คงจะเหลือแต่เฟิงฉินผู้เป็นหัวหน้า กับมิวท์ , แพรว , แล้วก็ด็อกเตอร์ ที่เป็นดั่งความหวังสุดท้าย.แพรวลองจูนสัญญาณคลื่นวิทยุไปอีกหลายย่าน แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมคือเงียบสนิท! ไม่ม่วี่แววว่าจะมีเสียงใดลอดเข้ามา เว้นก็แต่เสียงร้องคำรามของพวกผู้ติดเชื้อที่ดังไม่หยุดหย่

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 159 : ถอนรากถอนโคน!

    หนาวตัวสั่นทั้งยังควันออกปาก แทบไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะมาตกอยู่ในสภาพนี้ได้ เปรมมองไปด้านหลังเพื่อเช็คว่านี่คือหน้าตึก AP ไม่ใช่กระท่อมเอสกิโม ทว่าเช็คแล้วเช็คเล่าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าชานเมืองฝั่งโน้นนั้นเกิดอะไรขึ้น เขารู้แต่เพียงว่าคราวก่อนเป็นฝ่ายเขาเองที่เพลี่ยงพล้ำเสียท่า ซึ่งน่าจะเป็นผลมาจากกลศึกของศัตรู ความเย็นเฉียบเงียบขรึมที่เป็นอยู่จึงเปรียบได้กับสาส์นเตือนให้เขารับรู้ว่าต้องละเอียดรอบคอบมากยิ่งขึ้น."หึ๊ยยย!"กัดกรามกรอดก้มหน้าลงหงุดหงิด.เรียนตามตรงว่ากองทัพผู้ติดเชื้อเวอร์ชั่นตีบวกเป็นล้าน ๆ สู้กับคนจำนวนหลักร้อยนั้นโคตรจะไม่สูสี แต่ครานั้นเปรมก็ไม่อยากพลาดอีกแล้ว เขาเคยเสียหมามาแล้วหนหนึ่งจึงรีบหลับตาลงเร่งทำสมาธิอีกครั้ง ก่อนที่ต่อมาหน้าจอคอนโทรลในจิตใจจะสว่างโพลงขึ้นทีละดวงสองดวง! มันคือตัวแทนของลูกสมุนผู้ติดเชื้อแต่ละตน ซึ่งเปรมสามารถคอนโทรลได้ไกลถึง 30 กม.!."วิ้ง~!"."โคร่งงงงง~!"."โคร่งงงงงงงง~!"."โคร่งงงงงงงงงงงง~!".ตัดภาพไปฝั่งโน้นจะเห็นสัมภเวสีไวรัสจำนวน 10 ตัวที่ถมึงทึงดวงตาขึ้น! ดวงเนตรสีแดงก่ำร้อนฉ่าน่ากลัวสยดสยอง แต่ละตัวเดินง่อนแง่นเยื้อย่างอ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 158 : กลศึกจากไวรัส! สวนกลับด้วยการ counter! (13+)

    ภาพความยิ่งใหญ่อลังการประหนึ่งพระราชาออกว่าราชการที่หน้าบัลลังก์ มองจากมุมต่ำฝ่าความยั้วเยี้ยสะอิดสะเอียนเข้าไป จะเห็นเปรมยืนผายมืออยู่บนชั้น 3 ตัวเขาใหญ่เท่ากับมดแต่ท่วงท่าการผายมือออกทั้งสองข้างนี่สิ ที่ช่างทรงพลังและน่ายำเกรงยิ่งกว่าสิ่งใด เสียงแซ่ซ้องอื้ออึงจากสัมภเวสีไวรัสนับล้านดังระงม พวกมันต่างพากันหันหน้าขึ้นไปมองในทิศทางเดียวกัน แม้เนื้อตัวจะเบียดแน่นราวกับอัดกันอยู่ในงานคอนเสิร์ตก็ตามที."โคร่งงงงง~!"เปรมก้มหน้าลงไปคำรามใส่ เขาไม่จำเป็นต้องหลับตาอีกต่อไปแล้วเพราะเบื้องล่างคือสมาชิกผู้ติดเชื้อที่คอนโทรลได้ทุกอย่าง.สอดรับกับรูปปากของเจ้าตัวที่เริ่มจะงอกยาวออกมา คมเขี้ยวพับงุ้มหุบเข้าไปด้านหลัง โควิดกำลังโชว์วิวัฒนาการกล้ามเนื้อมุมปาก คิดเอาสิว่าขนาดถนนคอนกรีตทั้งเส้นเชื้อยังย่อยสลายได้ แล้วนับประสาอะไรกับช่องปากของร่างภาชนะอย่างเปรม แค่ขมิบนิดเดียวรูปปากที่เคยแข็งเป็นหิน ตอนนี้ก็พูดในสิ่งที่มันคิดออกมาได้แล้ว."โคร่งงงงง~!"คำรามเที่ยวนี้ข้างล่างนับล้านถึงกับร้องตาม."โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง!"."เรียก..! , กู..! , ว่า..! , เปรม..!!

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 157 : เรียกกูว่า "เปรม"

    "แหวนเธอเป็นไงบ้างโบ๊ท ยังใช้งานได้อีกไหม!?"เสียงตะโกนจากเจนิสพุ่งแหวกอากาศ ทแยงสวนขึ้นไปบนแนวกำแพงวิลเลจ."ไม่ได้แล้วพี่.. ลำพังใช้ดึงดาวเทียมให้ตกลงมาสู่ชั้นบรรยากาศ นิ้วผมก็แทบจะขาดอยู่แล้ว!"โบ๊ทป้องปากตะโกนตอบลงมา จากนั้นจึงพาดฝ่ามือลงกับสันกำแพง เขามองเห็นลอยห้อเลือดปูดบวมและเส้นเลือดฝอยมากมายที่บ่งบอกได้ถึงอาฟเตอร์เอฟเฟ็คหลังการใช้แหวน.เย็นย่ำอาทิตย์อัสดงใกล้ค่ำ วันนี้ก็เหมือนวันวานเมื่อวานก็เหมือนวันก่อน ที่วิลเลจย่อมต้องถูกโจมตีเป็นเรื่องปกติ จะต่างจากเดิมหน่อยก็แค่หนนี้แทบจะไม่มีใครเหลืออยู่ที่นี่เลย แพรวไม่อยู่หัวหน้าหน่วยทั้งคู่ก็ไม่อยู่ กระทั่งเจนิสต้องลงไปไฟว้กับสัมภเวสีไวรัสข้างล่างด้วยตัวเอง เธอถึงกับต้องเกณฑ์คุณลุงคุณป้ากับทหารรับจ้างคลาสต่ำที่ถูกหัวหน้าหน่วยทิ้งไว้ให้มาเป็นสหายร่วมรบ.เด็ก 9 ขวบอย่างโบ๊ทกลายเป็นคนคุมสถานการณ์จากบนกำแพง แต่ก่อนข้างบนนี้จะมีทหารรับจ้างยืนสลับเวรยามคุ้มกันตลอด 24 ชั่วโมง แต่ปัจจุบันกลับเหลือแค่โบ๊ทเพียงคนเดียว อาญาสิทธิ์เด็ดขาดทั้งหมดจึงตกเป็นของเขา ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้โบ๊ทใช้แหวนเวอร์ชั่น 2 ที่สร้างขึ้นจากเศษเหล็ก ย้ายผีดิบผู้

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 156 : Mirage!

    คอหักห้อยต่องแต่ง น้ำลายยืดหยดย้อยเป็นพิซซ่าขอบชีส เสื้อผ้าขาดวิ่นกลิ่นยิ่งไม่ต้องพูด กองทัพผี Covid กรูกันออกมามากกว่าครึ่งร้อย ดูท่าทางพิกลพิการและทิศทางที่เคลื่อนมาก็เหมือนกับถูกคอนโทรลมาจากแหล่งเดียวกัน พวกมันกลายเป็นสิ่งไม่มีชีวิตอย่างสมบูรณ์แบบ ไม่มีจิตใจไร้สัมปัชชัญญะร่างกายที่มูฟแกว่งไกวก็เหมือนทำไปตามคำสั่ง.ถนนคอนกรีตด้านหน้าแนวที่แตกร้าวและมีหญ้าแห้งแซมเล็กน้อยกลายเป็นสมรภูมิแรก ความกว้างของมันมากกว่า 8 เลนแต่บัดนี้ทั้งถนนและเกาะกลางกลับเต็มไปด้วยภูตผีที่ประจันหน้าอยู่กับลูกทีมของเฟิงฉิน.กลุ่มชายชาวจีนเกาะกลุ่มกันเป็นครึ่งวงกลม พร้อมกับเครื่องทำความเย็นแบบพกพาที่แบกอยู่บนแผ่นหลัง ด้านหลังสุดของแนวโล่มนุษย์คือกลุ่มรถกระบะที่จอดไว้เรียงกัน พวกมันบรรทุกเครื่องทำความเย็นเวอร์ชั่นใหญ่ยักษ์เอาไว้ และตอนนี้ก็กำลังเดินเครื่องเต็มที่เพื่อใช้ในการดำเนินกลยุทธ์เปลี่ยนกลางวันให้กลายเป็นกลางคืนอย่างที่เห็น.สาบานได้ว่าทั้ง 50 นายไม่มีทีท่าว่าจะหวาดกลัวเลย เหล่าชายตาตี๋ต่างพากันยืนจังก้าราวกับรอให้กองทัพผู้ติดเชื้อพุ่งเข้ามาขย้ำ! แต่ก็แน่นอนว่าหัวหน้าหน่วยลาดตระเวนกับหัวหน้าหน่วยทหาร

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status