Share

บทที่ 79 : กลายร่าง

Author: L.sunanta
last update Last Updated: 2025-09-19 22:28:50

“หายใจดิพี่.. ลองหายใจดู!”

เสียงโบ๊ทตะคอกอัดหน้า เขาสะบัดมือพึบพับโบกอากาศอัดใส่หน้าตัวเองให้แพรวดู

.

สาวหัวหน้าแคลนถูกช่วยเป็นรายสุดท้าย ร่างบางของเธอถูกวางลงบนพื้นอย่างละมุนละม่อน โดยโดรนอารักขาที่ใช้งานได้ในหลายรูปแบบ ตลิ่งดินกลายเป็นที่แลนด์ดิ้งที่ปลอดภัย เจนิสกับเพื่อน ๆ ปลดหน้ากากครอบแก้วออกหมดแล้วเมื่อก่อนหน้านี้ โบ็ทเองก็เช่นกัน จะมีก็แต่แพรวที่ยังคงใส่หน้ากากกันแก๊สเวอร์ชั่นเก่าแก่ที่ได้มาจากบ้านของพีอยู่

.

“หายใจได้แล้วพี่แพรว! ที่นี่มีอากาศบริสุทธิ์ สุดยอดไปเลยพี่ ๆ ต้องลองดูด้วยตัวเองนะ”

โบ๊ทย้ำเจตนารมณ์เดิม เขาผละตัวออกจากแพรวพลันชูแขนกระโดดโลดเต้น วิ่งไปรวมกลุ่มกับพวกเจนิสราวกับเด็ก ๆ ที่เห่อของเล่นใหม่ ทิ้งแพรวให้อยู่กับโดรนเพียงลำพัง ในสภาพที่มอมแมมเต็มขั้นเนื้อตัวเต็มไปด้วยดินโคลน

.

ลมโชยโบยแก้มกลิ่นธรรมชาติพัดแสงแรกแย้ม ชโลมผิวหนังเบิกดวงตาพราวสดใส ความเขียวขจีของทุ่งหญ้าช่อผกาโบกไสวปลิวสลวย นานแค่ไหนแล้วที่แพรวไม่ได้เห็นของแบบนี้เลยในมหานคร บ้านเรือนไทยทรงวินเทจตั้งเรียงรายอยู่บนริมท่า ชวนให้นึกถึงขุนช้างขุนแผนกับเหล่านางสีดาในวรรณคดี  

.

“กึก!”

สุดท้ายก็ต้องลอง หน้ากากกันแก็สถูกปลดออก สิ่งนี้คือของดูต่างหน้าที่แพรวได้มาจากบ้านของพี และแม้ปัจจุบันจะไม่จำเป็นต้องใช้แล้ว  แต่แพรวก็ยังอยากจะเก็บมันเอาไว้อยู่

.

“ซูดดด~!”

กระบังลมเปิดกว้าง สูดลมหายใจเข้าไปจนเต็มปอด

.

“อ่าาา~! สดชื่นจัง!”

“กูทำได้แล้วพี.. กูพาเด็ก ๆ หนีออกมาจากเมืองที่ฆ่ามึงได้แล้วนะเพื่อน”

หญิงสาวคิดในใจชนิดที่ถ้าจะมีคนเห็นรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าดังกล่าว ก็คงจะมีแต่โดรนอารักขาที่จอดนิ่งอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น 

.

“เด็ก ๆ รอพี่ด้วยขอพี่เล่นด้วยคนสิ พี่ก็ดีใจไม่ต่างจากพวกเธอหรอกนะ”

.

แพรววิ่งตื๋อเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกน้อง ๆ ต่างคนต่างกระโดดโลดเต้นอยู่บนเนินตลิ่ง ราวกับนักฟุตบอลทีมชาติที่ยิงประตูได้ในช่วงทดเวลาบาดเจ็บ ฟ้าดินเป็นพยานธรรมชาติสายน้ำหมู่มวลดงดอกไม้เป็นดั่งคณะลูกขุน ที่พิพากษาแล้วว่าให้ทั้งแคลนอยู่ร่วมกันที่นี่ได้ ตรงนี้เหมาะเหลือเกินที่จะเป็นที่สำหรับเริ่มต้นใหม่ แม้จะยังไม่รู้ว่าจะอยู่ในฐานะอะไรและเหลือใครบ้างที่เป็นคนท้องถิ่นที่รอดชีวิต แต่แพรวก็มั่นใจว่าจะออกมาดีเพราะที่นี่คือบ้านเกิดของเธอ

.

.

ช็อปขายยาของ AP ยังคงเปิดทำการตามปกติ ถนนด้านหน้าก็ยังคงรกร้างผู้คนอย่างที่เคยเป็น จะมีสิ่งแปลกปลอมหน่อยก็เห็นจะเป็นอาคารสำนักงานใหญ่ ที่ตั้งอยู่ด้านหลังของร้านขายยาดังกล่าว ตึกสูงชะลูดแทบจะเสียดแทงฟ้า ข้างในคลาคล่ำไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีที่สุดในประเทศ ตามแบบฉบับของคนผู้มีอันจะกินเขาอยู่กัน แต่หารู้ไม่ว่าที่ด้านบนสุดของตึกสำนักงาน  ณ  บริเวณที่จัดไว้เป็นโซน VIP สำหรับรับรองผู้บริหาร มิวท์และเปรมอยู่ด้วยกันที่นั่น และความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

.

ผลกรรมกลับมาเล่นงานราวกับติดจรวด ณ ช่วงเวลาเดียวกันกับที่แคลนของแพรวหนีออกไปจากเมืองหลวงได้ มิวท์ในชุดนุ่งลมห่มฟ้าได้เดินเปลือยกายออกมาจากห้องสวีทหรู รูปร่างของเธอยังคงงามระย้าสวยสะพรั่ง แต่ทว่าตามเนื้อตัวนี่สิที่กลับเต็มไปด้วยร่องรอยของการทำร้ายร่างกาย ที่รุนแรงแสนสาหัส มีรอยฟกช้ำตามจุดต่าง ๆ เต็มไปหมด ใบหน้าก็โดนตบ แถมยังมีรอยฉีกขาดขนาดยาวที่บริเวณจุดซ่อนเร้นอีกด้วย  

.

นับเป็นการเจ็บตัวที่เจ้าหล่อนไม่เคยคาดคิดมาก่อน หยาดเหงื่อหลังการสำส่อนยิ่งทำให้ทุกจุดแสบซ่านปวดระทม เธอคงจะมีแต่ความขมขื่นที่จะต้องแบกรับเอาไว้ เป็นไปได้สูงว่าการหยุดเชื้อด้วยเซ็กส์จะไม่เป็นผลอีกต่อไปแล้ว มิวท์เดินออกมายังส่วนหน้าของห้องรับรอง เธอเอื้อมมือมาจับเอาชุดคลุมลำลอง พลางกลับหลังหันไปมองเปรมที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วก็เอาแต่ก้มหน้า

.

“ขอมิวท์พักหน่อยนะคะพี่.. ส่วนพี่เองก็ควรจะพักเหมือนกัน”

เธอพูดเสียงอ่อยมิวท์แทบจะไม่มีแรง ด้วยความร้อนแรงที่หนักไปทางรุนแรงจากฝ่ายชายที่กระหน่ำใส่

.

แต่ครานั้นก็ยังมีสติดี แฟนสาวรีบลงกลอนประตูทันที เพื่อไม่ให้เปรมตามออกมาจากห้องนอนได้   

.

“กึก!”

.

นี่คือคุณสมบัติเฉพาะของห้องคนรวย ห้อง ๆ เดียวแท้ ๆ แต่มักจะถูกซอยเป็นโซน ๆ เพื่อให้ครอบคลุมในทุกฟังก์ชั่น มีทั้งโซนแต่งตัว โซนแต่งหน้า โซนห้องนอน โซนห้องนั่งเล่น  ฯลฯ  ซึ่งแต่ละโซนก็มักจะมีประตูหรือกระจกกั้นเพื่อความเป็นส่วนตัวเอาไว้ ว่ากันว่าห้องสวีทห้องเดียวของพวก AP ลำพังมูลค่าของห้องเปล่า ๆ ยังไม่รวมของตกแต่งที่บิวท์อินเข้ามา ก็มากพอจะซื้อสลัมของคนชั้นล่างได้ทั้งโครงการแล้ว

.

แต่ก็นะ! อวดรวยไปก็ไร้ประโยชน์ เพราะมิวท์ตัดสินใจที่จะลงกลอนขังเปรมไว้ในห้องนอนซะแล้ว เจ็บแผลบนตัวก็ส่วนหนึ่งแต่เจ็บใจมากกว่า ที่ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้  

.

มองเข้าไปจากภายนอกมิวท์เห็นผ่านกำแพงที่เป็นกระจกใส ว่าเปรมไม่ใช่คนเดิม นั่นทำให้เธอถึงกับสั่นสะบั้น สองมือประนมขึ้นปิดปากโดยอัตโนมัติ พร้อมกับนวลนมที่ดีดเด้งปราศจากการปิดบังใด ๆ มันไม่ให้อารมณ์กำหนัดแบบเปลือยโป๊เลยสักนิด สาวผู้ติดเชื้อกลับสังเวชใจเสียอีกที่ทุกอย่างดันประเดประดังเข้ามาเกินกว่าจะอยากสังวาชกับเปรมได้อีกหน เพราะเขากำลังจะกลายร่าง!    

.

โครงหน้าคมสันค่อย ๆ แหงนขึ้นมามองจากบนเตียง ดวงตาแดงก่ำจนคล้ายกับเลือดและที่หางตาก็เริ่มมีเส้นสายของโลหิตหยาดย้อยลงมาอย่างน่าสยดสยอง เปรมไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม มุมปากที่ฉีกกว้างขึ้นของเขาหาใช่การเชื้อเชิญสตรีให้มาร่วมผสมพันธุ์ หากแต่เป็นเพราะฟันเขี้ยวทั้งสองข้างที่ยื่นโค้งออกมาค้ำราวกับปีศาจจากขุมนรก!  

.

หลุมกลางฝ่ามือก็ผสานรวมกลืนหายไปเป็นเนื้อเดียวกัน เซลล์ผสานเซลล์ดึงเนื้อเยื่อทุกส่วนเส้นเอ็นทุกเส้น เขยื้อนจนโผล่งอกออกมาเป็นกงเล็บที่ยาวเฟื้อยอันแสนคมกริบ!  เพียงแค่เปรมเลื่อนมือจากหน้าขามาวางไว้บนเตียง เชื่อไหมว่าใยสังเคราะห์นุ่ม ๆ บนที่นอนนี่ถึงกับกระจุย! เตียงทั้งเตียงถึงกับทรดุตัว! จบสิ้นแล้วกับกระบวนท่าพ่นก๊าซรักษาโรคจากฝ่ามือของเขา ในตอนนี้เปรมหัวหน้าหน่วยผู้พิทักษ์ที่ต้องใช้เลือด LGBT มาเติมภูมิคุ้มกันเพื่อช่วยเหลือผู้คน แทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้!

.

เขาสะบัดหน้าทุบกำปั้นพยายามเรียกสติ แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาก็เหมือนเป็นการคลุ้มคลั่งเสียมากกว่า มีการแผดเสียงคำรามออกมาเป็นระยะนั่นบ่งบอกว่าเชื้อโควิดสายพันธุ์ New hell ที่มีตนเองเป็นผู้ให้กำเนิด กำลังจะกลายพันธุ์อย่างรุนแรง! มันกำลังกลืนกินเขา! และแม้แต่การมีเซ็กส์ระหว่างมิวท์ก็ยังต้านทานเชื้อตัวนี้ไว้ไม่ได้ เรากำลังจะเสียเปรมไปตลอดกาลและเขาเองก็เหมือนจะรู้ตัว

.

“กรรรรรรรรร!!!! ,  แฮ่กกกกกก!!!! ,  กรรรรรรรรรรร!!!!”        

.

มิวท์ทนดูต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าบาดแผลตามเนื้อตัวเธอนั้นมาจากไหน ขืนทำรักด้วยกันต่อไปเธอคงจะถูกฆ่าตายด้วยอวัยวะสืบพันธุ์ สาวเจ้าล็อคเปรมเอาไว้ในห้อง หล่อนปล่อยให้เขาคลุ้มมคลั่งกับตัวเองอาละวาดใส่กำแพงกระจก ส่วนตัวเธอเองก็เลือกที่จะกระชับเสื้อคลุมให้ปิดมิดชิดขึ้น พลางเดินใจลอยทอดน่องออกมาดูวิวที่ริมหน้าต่าง แบบหัวโล่ง ๆ คลีน ๆ แล้วก็ไม่อยากจะคิดอะไรให้เครียดอีกต่อไป

.

ซึ่งก็นะ! จะเห็นอะไรได้อีกล่ะนอกเสียจากวิวของซากปรักหักพัง ที่ตัวเองและชายชู้เป็นคนทำทิ้งเอาไว้ ตึกสูงมากกว่า 40 เมตร มองเห็นทัศนียภาพไกลสุดลูกหูลูกตา ซึ่งทุกอย่างล้วนแต่ทึมเทาเงาทมิฬ มหานครถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกสีดำแห่งเชื้อโรค และเกิดขึ้นจากความละโมบที่ไม่มีที่สิ้นสุดของพวกนายทุน พ่อแม่มิวท์ตายเพราะเชื้อระยำส่วนตัวลูกสาวคนเดียเองก็มีแววว่าจะไม่รอด

.

“แค๊ก ๆ , แค๊ก ๆ , แค๊ก ๆ”

.

มิวท์แค่ไอไม่ได้อ้วก เธอยังไม่ท้อง แต่เลือดก็เจิ่งนองออกมาเต็มฝ่ามือ!

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 121 : ผสมเกสร (18+)

    หน้าท้องแบนราบบดนาบเข้าหากัน มิวท์อยู่บนเจนิสอยู่ล่างการสั่นเทิ้มดังกล่าวค่อย ๆ ทุเลาลง แล้วก็ดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงที่ใช้ห้ามหั่นจะเอาชีวิตของมิวท์ก็เริ่มอ่อนแรงลงเช่นกัน เธอค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาวะของคนปกติ จุกหัวถันชูชันเกร็งเสียว และแม้แต่กงเล็บที่ยื่นยาวออกมาก็เริ่มหดสั้นกลับลงไป."พี่มิวท์คะ.."เจนิสกระแอมถามทั้งที่ใบหน้ายังคงบี้อยู่กับร่องนมของมิวท์ เธอผินหน้าเอียงเปลี่ยนมุมไปมาพอให้มิวท์ตื่นตัว สลับกับการแลบลิ้นเลียที่ฐานเต้าด้านล่างพลันลากวนโค้งไปตามความอวบอูมของบัวตูมคู่."แผล็บ.. บ.. บ.. บ!"."อ่าาา..า..า..า..า.."รุ่นใหญ่เผลอหลุดครางออกมาแผ่วเบา ลมหายใจร้อนผ่าวพ่นพรูออกมาทดแทนไอแห่งความเหม็นสาปจากเชื้อโควิด ตามติดมาด้วยผิวพรรณที่กลับมามีน้ำมีนวลเป็นสีชมพูบานสะพรั่งอีกครั้ง นี่คือผิวแบบลูกคุณหนูขนานแท้ มันคงผ่านการทำสปาร์มาจากหลายสถาบัน จึงไร้ซึ่งรอยด่างรอยดำ กระจ่างใสราวกับหลุดออกมาจากกระปุกครีม ซึ่งแน่นอนว่าเป็นอะไรที่โคตรจะน่าฟัด!.ทว่าพอต้องมานอนคร่อมร่างของเด็กมัธยมอยู่แบบนี้ จิตใต้สำนึกของมิวท์ก็ต้องทำหน้าที่ของมันผ่านการปกป้องตัวเอง ทำให้สาวเจ้าต้องตัวกระตุกอีกหน พลั

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 120 : ประกบ! (18+)

    จากด้านหนึ่งสู่อีกด้านหนึ่ง สาวน้อยวัยมัธยมเร่งฝ่ามือกระโจนโผทะยานไปสู่ตำแหน่งที่คิดว่าได้ยินเสียง พลางผงะเข้ากับรอยโหว่บนตัวเครื่องที่เกิดจากบานประตูที่กระเด็นออกไป แสงสว่างจากหลอดไฟภายในส่องลอดออกมาเป็นลำ นาทีนั้นแม้แต่แท่งไฟในมือเธอก็คงจะไม่จำเป็นซะแล้ว."มีการต่อสู้กันงั้นเหรอ?"เจนิสกระซิบ.พูดกับใครก็ไม่รู้ในเมื่อก็อยู่ตัวคนเดียว เหมือนเธอกำลังประเมินสถานการณ์ ข้างหน้ามีศพ ข้างหลังประตูพัง แล้วเมื่อกี้ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ด! นั่นอาจจะเป็นเสียงของมิวท์ก็ได้ บางทีเธออาจจะอยู่ในสภาวะวิกฤต."หรือมีผู้ติดเชื้อบุกเข้ามาทำร้ายพี่มิวท์?!".คราวนี้ไม่คิดแล้วแต่เหวี่ยงร่างกายเข้ามาในเครื่องเลย! โดยไม่สนหน้าอินท์หน้าพรหม เจนิสใช้แรงเหวี่ยงจากกระเป๋าเป้ตวัดทีเดียวร่างบางของเธอก็ม้วนหน้าเข้ามาด้านในราวกับนักยิมนาสติก เสี่ยงตายไม่ว่ามารยาทไม่ต้องทุกสิ่งที่ทำล้วนมาจากความต้องการจากหัวใจ ทว่าสิ่งที่เธอเห็นก็คือ...มิวท์ในเวอร์ชั่นผู้ติดเชื้อ.. ที่ยืนจังก้าเล็บยาวเฟื้อยลากมากับพื้น.!.หากย้อนกลับไปอ่านสักหน่อย จะเห็นเลยว่าบุคลิกของมิว์นั้นใกล้เคียงกับเปรมตอนที่รอเย่อร์เธอในห้องกระจกมาก

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 119 : ขืนใจ (18+)

    ปลายนิ้วแห้งผากราวกับกระดาษทราย กว่าจะสัมผัสได้ถึงหยดน้ำหยาดแรกกลีบผกาก็ช้ำมากจนออกสีแดงแกมระเรื่อ มิวท์เสียวแค่ในใจแต่ร่างกายกลับไม่เป็นดังที่หวัง เธอเอาแผ่นหลังพิงกับกำแพงห้องโดยสารพลางหลุบสายตามองเรียวขาของตัวเองทั้งสองข้างที่ตั้งชันขึ้นและกำลังสั่นระริก เธอเร่งเกินไปเธอฝืนทั้งที่ไม่ได้เงี่ยนจริง.ตอกย้ำการโกหกตัวเองด้วยการดีดกางเกงผ้ายืดที่พันอยู่กับข้อเท้าออก เธออยากเห็นความงุ้มเกร็งของปลายตีน เผื่อจะทำให้มีอารมณ์กระสันขึ้นมาต้านทานการกลายร่างได้บ้าง."ซีดดดด...จิ๋มแห้งจัดเลยอ่ะโถ่เอ๊ย!".แท่งน้ิวเปลี่ยนจากสองเป็นสาม ชี้ , กลาง , นาง เรียงตัวเป็นขยุมพลันยัดเข้าไปแบบสุดเหยียดก็แล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ผลหล่อนจึงได้รับแต่ความเจ็บปวดกลับมา แรงเสียดสีที่ขาดน้ำหล่อลื่นเป็นอะไรที่ทำร้ายช่องคลอดมาก มิวท์เหมือนกำลังทำทารุณกรรมกับตัวเอง และที่สำคัญที่สุดก็คือ ณ ตอนนี้และเดี๋ยวนี้ มุมมองสายตาของเธอก็เริ่มเห็นเป็นฉากสีแดงและเส้นเลือดยึกยือถักทอขึ้นมาแล้ว!."เรากำลังจะกลายร่าง.. อ่ะ.. อ๊ากกก..ก..ก..ก , อั๊ก..ก..ก!""เด็กผู้หญิงคนนั้นกับแท่งไฟส่องสว่างในมือ ทำให้เชื้อโควิดในตัวเรากำลังจะออกมา..

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 118 : พี่มิวท์ (18+)

    ภาพในฝันประเดประดังเข้ามาในหัว ภาพของการสังวาชกันในน้ำ ภาพของมิวท์สาวสวยหุ่นงามที่ถูหน้าอกบี้บดกับแผ่นหลังของเธอ สิ่งเหล่านี้ทำเอาเจนิสถึงกับมือไม้สั่น แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นโลโก้ของบริษัท AP ตรงท้ายเครื่องบิน และจากจุดที่ยืนอยู่ก็สูงและมืดเกินกว่าจะพิสูจน์อัตลักษณ์ได้ แต่ด้วยสัญชาตญาณที่ติดตัวมายังไงเธอก็ว่าใช่ นี่ต้องเป็นเฮลิคอปเตอร์ที่ตั้งใจออกมาตามหาแน่นอน."เอาไว้ก่อนเรื่องช่วยเหลือผู้คน เสียใจด้วยนะคะน้า แต่ก็ต้องขอบคุณด้วยเหมือนกันนี่ถ้าไม่ใช่ลูกผัวน้าหนูคงไม่ได้เจอกับเครื่องบิน"."ปั๊ก! , ฟู่..!!!"จากอุปกรณ์จุดไฟในมือกลายเป็นแท่งไฟส่องสว่าง มันถูกกระทุ้งด้วยหัวเข่าและเปล่งแสงสว่างโพลงออกมาทำให้ทั้งสองฟากของซอกเขากลายเป็นสีแดง."รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง" ถ้าจะต้องมีซาวด์ดนตรีประกอบเพลง "เล่นของสูง" ของวงบิ๊กแอสถือว่าเหมาะมาก เพราะเจนิสรู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นเสี่ยงแค่ไหน แท่งความร้อนเรืองแสงที่ถืออยู่จะกลายเป็นตัวล่อชั้นดีให้บรรดาผู้ติดเชื้อพุ่งเป้ามาที่เธอ แต่ก็นะ! จะให้ทำไงได้ล่ะในเมื่อหัวใจเรียกร้อง.เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณคิดหาเหตุผลให้กับความรัก เมื่อนั้นก็แปลว่

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 117 : หลง

    "ไป! ,ไป! ,ไป!, เดินหน้าเร่งฝีเท้าหน่อยทุกคน! ใกล้จะค่ำแล้วอย่าแตกแถวดูแลกันและกันด้วย!"เสียงหัวหน้าหน่วยหันมากำชับ."อีกราว 500 เมตรก็จะถึงประตูหน้าวิลเลจแล้ว ในนั้นทุกคนจะปลอดภัยสบายใจได้"แกผินหน้ากลับมามองตรงพลางกระชับปืนคู่ใจแนบวงแขน แบกเป้ประทับบ่าเดินจ้ำอ้าวรวดเร็วปานจรวด.ที่ด้านหลังมีสมาชิกกลุ่มเพิ่มจำนวนขึ้นกว่า 20 ชีวิต มีทั้งเด็กและผู้หญิงแล้วก็คนแก่ ทุกคนต่างอยู่ในสภาพเหนื่อยล้าอิดโรย โดยมีสมาชิกหน่วยลาดตระเวนกระจายตัวล้อมรอบพวกเขาไว้อีกชั้นหนึ่ง พวกเขาต่างปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขันแล้วก็โชคดีมากที่ไม่มีใครเสียชีวิตจากการปะทะกันเมื่อตอนบ่ายเลย.แต่ถ้าเป็นช่วงเวลาโพล้เพล้ใกล้ค่ำแบบนี้ก็ไม่แน่ ไม่มีใครอยากเสี่ยงกับกลุ่มผู้ติดเชื้อเวอร์ชั่นกลางคืนหรอก หัวหน้าหน่วยก็เลยพยายามย้ำนักย้ำหนาว่าให้ทุกคนเร่งฝีเท้าต้องไปให้ถึงวิลเลจก่อนตะวันตกดินให้ได้ ภาษากายดูจริงจังน่าเกรงขาม แต่ใครเล่าจะรู้ว่าในใจลึก ๆ นั้นหัวหน้าเป็นห่วงเจนิสมากขนาดไหน."โถ่.. เจนิสเอ๊ย! อุตส่าห์บอกแล้วว่าให้รักษาแนวด้านหลังเอาไว้ ทำไมถึงทำอะไรโดยพลการนะ""นี่เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าตัวเองเก่งพอจะอาสาไปช่วยเหล

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 116 : วีรสตรี

    ทิ้งกระเป๋าเป้ปลดสัมภาระที่คิดว่าจะเป็นภาระในภายภาคหน้าไว้ที่พื้น เจนิสทำตามอย่างว่าง่าย เธอไม่มีแม้แต่อารมณ์ขี้งอนหรืองี่เง่าใด ๆ ด้วยเพราะรู้สถานการณ์ดี สิ่งที่ติดตัวมาจึงมีแค่ปืนหน้าไม้กับซองใส่ลูกดอก ในทิศหกนาฬิกาด้านตรงกันข้าม ร่างบางเคลื่อนที่ไปข้างหน้าด้วยการคลานศอก เธอกดตัวให้ต่ำกระดืบ ๆ คืบคลานไปอยู่ในแนวด้านหลังสุดตามที่รุ่นพี่ออกคำสั่ง."เข้าใจแล้วค่ะ.. ไว้ใจหนูได้เลยหนูจะระวังหลังให้เอง ถ้าเจอผู้รอดชีวิตบอกให้ตามมาทางนี้ได้เลยนะคะ!"แม้แต่ซุ่มเสียงก็ดุดันจริงจังขึ้น ตอกย้ำว่าเธอไม่ได้มาเล่น ๆ.ด้วยความสัตย์จริงว่าการบู้นั้นไม่ใช่สไตล์ของเจนิสมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เธอเป็นนักรบสายซับพอร์ตไม่ใช่ตัวแทงค์ และถ้านับสถิติการฆ่าผู้ติดเชื้อแล้วล่ะก็ในแคลนก็คงจะเป็นเธอนี่แหละที่ตัวเลขอยู่ในลำดับต่ำสุด กลับกันแต่ถ้าหากเป็นการหนีเพื่อเอาตัวรอดแล้วล่ะก็ เจนิสก็จะพลิกสถิติกลับขึ้นมาเป็นผู้นำแห่งวงการได้เลย.จากคลานเริ่มค่อย ๆ ลุกขึ้นกระหยิ่มย่อง มือเรียวเกี่ยวตะขอขึ้นสายหน้าไม้เตรียมไว้ พลันกระโดดยิงหนึ่งดอกออกไปเมื่อเห็นเป้าหมายชัดเจน."ฟิ้ววว!"."ปั๊ก!"."หัว" เหมือนกันแต่เป็น "หัวเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status