“หายใจดิพี่.. ลองหายใจดู!”
เสียงโบ๊ทตะคอกอัดหน้า เขาสะบัดมือพึบพับโบกอากาศอัดใส่หน้าตัวเองให้แพรวดู
.
สาวหัวหน้าแคลนถูกช่วยเป็นรายสุดท้าย ร่างบางของเธอถูกวางลงบนพื้นอย่างละมุนละม่อน โดยโดรนอารักขาที่ใช้งานได้ในหลายรูปแบบ ตลิ่งดินกลายเป็นที่แลนด์ดิ้งที่ปลอดภัย เจนิสกับเพื่อน ๆ ปลดหน้ากากครอบแก้วออกหมดแล้วเมื่อก่อนหน้านี้ โบ็ทเองก็เช่นกัน จะมีก็แต่แพรวที่ยังคงใส่หน้ากากกันแก๊สเวอร์ชั่นเก่าแก่ที่ได้มาจากบ้านของพีอยู่
.
“หายใจได้แล้วพี่แพรว! ที่นี่มีอากาศบริสุทธิ์ สุดยอดไปเลยพี่ ๆ ต้องลองดูด้วยตัวเองนะ”
โบ๊ทย้ำเจตนารมณ์เดิม เขาผละตัวออกจากแพรวพลันชูแขนกระโดดโลดเต้น วิ่งไปรวมกลุ่มกับพวกเจนิสราวกับเด็ก ๆ ที่เห่อของเล่นใหม่ ทิ้งแพรวให้อยู่กับโดรนเพียงลำพัง ในสภาพที่มอมแมมเต็มขั้นเนื้อตัวเต็มไปด้วยดินโคลน
.
ลมโชยโบยแก้มกลิ่นธรรมชาติพัดแสงแรกแย้ม ชโลมผิวหนังเบิกดวงตาพราวสดใส ความเขียวขจีของทุ่งหญ้าช่อผกาโบกไสวปลิวสลวย นานแค่ไหนแล้วที่แพรวไม่ได้เห็นของแบบนี้เลยในมหานคร บ้านเรือนไทยทรงวินเทจตั้งเรียงรายอยู่บนริมท่า ชวนให้นึกถึงขุนช้างขุนแผนกับเหล่านางสีดาในวรรณคดี
.
“กึก!”
สุดท้ายก็ต้องลอง หน้ากากกันแก็สถูกปลดออก สิ่งนี้คือของดูต่างหน้าที่แพรวได้มาจากบ้านของพี และแม้ปัจจุบันจะไม่จำเป็นต้องใช้แล้ว แต่แพรวก็ยังอยากจะเก็บมันเอาไว้อยู่
.
“ซูดดด~!”
กระบังลมเปิดกว้าง สูดลมหายใจเข้าไปจนเต็มปอด
.
“อ่าาา~! สดชื่นจัง!”
“กูทำได้แล้วพี.. กูพาเด็ก ๆ หนีออกมาจากเมืองที่ฆ่ามึงได้แล้วนะเพื่อน”
หญิงสาวคิดในใจชนิดที่ถ้าจะมีคนเห็นรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าดังกล่าว ก็คงจะมีแต่โดรนอารักขาที่จอดนิ่งอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น
.
“เด็ก ๆ รอพี่ด้วยขอพี่เล่นด้วยคนสิ พี่ก็ดีใจไม่ต่างจากพวกเธอหรอกนะ”
.
แพรววิ่งตื๋อเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกน้อง ๆ ต่างคนต่างกระโดดโลดเต้นอยู่บนเนินตลิ่ง ราวกับนักฟุตบอลทีมชาติที่ยิงประตูได้ในช่วงทดเวลาบาดเจ็บ ฟ้าดินเป็นพยานธรรมชาติสายน้ำหมู่มวลดงดอกไม้เป็นดั่งคณะลูกขุน ที่พิพากษาแล้วว่าให้ทั้งแคลนอยู่ร่วมกันที่นี่ได้ ตรงนี้เหมาะเหลือเกินที่จะเป็นที่สำหรับเริ่มต้นใหม่ แม้จะยังไม่รู้ว่าจะอยู่ในฐานะอะไรและเหลือใครบ้างที่เป็นคนท้องถิ่นที่รอดชีวิต แต่แพรวก็มั่นใจว่าจะออกมาดีเพราะที่นี่คือบ้านเกิดของเธอ
.
.
ช็อปขายยาของ AP ยังคงเปิดทำการตามปกติ ถนนด้านหน้าก็ยังคงรกร้างผู้คนอย่างที่เคยเป็น จะมีสิ่งแปลกปลอมหน่อยก็เห็นจะเป็นอาคารสำนักงานใหญ่ ที่ตั้งอยู่ด้านหลังของร้านขายยาดังกล่าว ตึกสูงชะลูดแทบจะเสียดแทงฟ้า ข้างในคลาคล่ำไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีที่สุดในประเทศ ตามแบบฉบับของคนผู้มีอันจะกินเขาอยู่กัน แต่หารู้ไม่ว่าที่ด้านบนสุดของตึกสำนักงาน ณ บริเวณที่จัดไว้เป็นโซน VIP สำหรับรับรองผู้บริหาร มิวท์และเปรมอยู่ด้วยกันที่นั่น และความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
.
ผลกรรมกลับมาเล่นงานราวกับติดจรวด ณ ช่วงเวลาเดียวกันกับที่แคลนของแพรวหนีออกไปจากเมืองหลวงได้ มิวท์ในชุดนุ่งลมห่มฟ้าได้เดินเปลือยกายออกมาจากห้องสวีทหรู รูปร่างของเธอยังคงงามระย้าสวยสะพรั่ง แต่ทว่าตามเนื้อตัวนี่สิที่กลับเต็มไปด้วยร่องรอยของการทำร้ายร่างกาย ที่รุนแรงแสนสาหัส มีรอยฟกช้ำตามจุดต่าง ๆ เต็มไปหมด ใบหน้าก็โดนตบ แถมยังมีรอยฉีกขาดขนาดยาวที่บริเวณจุดซ่อนเร้นอีกด้วย
.
นับเป็นการเจ็บตัวที่เจ้าหล่อนไม่เคยคาดคิดมาก่อน หยาดเหงื่อหลังการสำส่อนยิ่งทำให้ทุกจุดแสบซ่านปวดระทม เธอคงจะมีแต่ความขมขื่นที่จะต้องแบกรับเอาไว้ เป็นไปได้สูงว่าการหยุดเชื้อด้วยเซ็กส์จะไม่เป็นผลอีกต่อไปแล้ว มิวท์เดินออกมายังส่วนหน้าของห้องรับรอง เธอเอื้อมมือมาจับเอาชุดคลุมลำลอง พลางกลับหลังหันไปมองเปรมที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วก็เอาแต่ก้มหน้า
.
“ขอมิวท์พักหน่อยนะคะพี่.. ส่วนพี่เองก็ควรจะพักเหมือนกัน”
เธอพูดเสียงอ่อยมิวท์แทบจะไม่มีแรง ด้วยความร้อนแรงที่หนักไปทางรุนแรงจากฝ่ายชายที่กระหน่ำใส่
.
แต่ครานั้นก็ยังมีสติดี แฟนสาวรีบลงกลอนประตูทันที เพื่อไม่ให้เปรมตามออกมาจากห้องนอนได้
.
“กึก!”
.
นี่คือคุณสมบัติเฉพาะของห้องคนรวย ห้อง ๆ เดียวแท้ ๆ แต่มักจะถูกซอยเป็นโซน ๆ เพื่อให้ครอบคลุมในทุกฟังก์ชั่น มีทั้งโซนแต่งตัว โซนแต่งหน้า โซนห้องนอน โซนห้องนั่งเล่น ฯลฯ ซึ่งแต่ละโซนก็มักจะมีประตูหรือกระจกกั้นเพื่อความเป็นส่วนตัวเอาไว้ ว่ากันว่าห้องสวีทห้องเดียวของพวก AP ลำพังมูลค่าของห้องเปล่า ๆ ยังไม่รวมของตกแต่งที่บิวท์อินเข้ามา ก็มากพอจะซื้อสลัมของคนชั้นล่างได้ทั้งโครงการแล้ว
.
แต่ก็นะ! อวดรวยไปก็ไร้ประโยชน์ เพราะมิวท์ตัดสินใจที่จะลงกลอนขังเปรมไว้ในห้องนอนซะแล้ว เจ็บแผลบนตัวก็ส่วนหนึ่งแต่เจ็บใจมากกว่า ที่ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้
.
มองเข้าไปจากภายนอกมิวท์เห็นผ่านกำแพงที่เป็นกระจกใส ว่าเปรมไม่ใช่คนเดิม นั่นทำให้เธอถึงกับสั่นสะบั้น สองมือประนมขึ้นปิดปากโดยอัตโนมัติ พร้อมกับนวลนมที่ดีดเด้งปราศจากการปิดบังใด ๆ มันไม่ให้อารมณ์กำหนัดแบบเปลือยโป๊เลยสักนิด สาวผู้ติดเชื้อกลับสังเวชใจเสียอีกที่ทุกอย่างดันประเดประดังเข้ามาเกินกว่าจะอยากสังวาชกับเปรมได้อีกหน เพราะเขากำลังจะกลายร่าง!
.
โครงหน้าคมสันค่อย ๆ แหงนขึ้นมามองจากบนเตียง ดวงตาแดงก่ำจนคล้ายกับเลือดและที่หางตาก็เริ่มมีเส้นสายของโลหิตหยาดย้อยลงมาอย่างน่าสยดสยอง เปรมไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม มุมปากที่ฉีกกว้างขึ้นของเขาหาใช่การเชื้อเชิญสตรีให้มาร่วมผสมพันธุ์ หากแต่เป็นเพราะฟันเขี้ยวทั้งสองข้างที่ยื่นโค้งออกมาค้ำราวกับปีศาจจากขุมนรก!
.
หลุมกลางฝ่ามือก็ผสานรวมกลืนหายไปเป็นเนื้อเดียวกัน เซลล์ผสานเซลล์ดึงเนื้อเยื่อทุกส่วนเส้นเอ็นทุกเส้น เขยื้อนจนโผล่งอกออกมาเป็นกงเล็บที่ยาวเฟื้อยอันแสนคมกริบ! เพียงแค่เปรมเลื่อนมือจากหน้าขามาวางไว้บนเตียง เชื่อไหมว่าใยสังเคราะห์นุ่ม ๆ บนที่นอนนี่ถึงกับกระจุย! เตียงทั้งเตียงถึงกับทรดุตัว! จบสิ้นแล้วกับกระบวนท่าพ่นก๊าซรักษาโรคจากฝ่ามือของเขา ในตอนนี้เปรมหัวหน้าหน่วยผู้พิทักษ์ที่ต้องใช้เลือด LGBT มาเติมภูมิคุ้มกันเพื่อช่วยเหลือผู้คน แทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้!
.
เขาสะบัดหน้าทุบกำปั้นพยายามเรียกสติ แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาก็เหมือนเป็นการคลุ้มคลั่งเสียมากกว่า มีการแผดเสียงคำรามออกมาเป็นระยะนั่นบ่งบอกว่าเชื้อโควิดสายพันธุ์ New hell ที่มีตนเองเป็นผู้ให้กำเนิด กำลังจะกลายพันธุ์อย่างรุนแรง! มันกำลังกลืนกินเขา! และแม้แต่การมีเซ็กส์ระหว่างมิวท์ก็ยังต้านทานเชื้อตัวนี้ไว้ไม่ได้ เรากำลังจะเสียเปรมไปตลอดกาลและเขาเองก็เหมือนจะรู้ตัว
.
“กรรรรรรรรร!!!! , แฮ่กกกกกก!!!! , กรรรรรรรรรรร!!!!”
.
มิวท์ทนดูต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าบาดแผลตามเนื้อตัวเธอนั้นมาจากไหน ขืนทำรักด้วยกันต่อไปเธอคงจะถูกฆ่าตายด้วยอวัยวะสืบพันธุ์ สาวเจ้าล็อคเปรมเอาไว้ในห้อง หล่อนปล่อยให้เขาคลุ้มมคลั่งกับตัวเองอาละวาดใส่กำแพงกระจก ส่วนตัวเธอเองก็เลือกที่จะกระชับเสื้อคลุมให้ปิดมิดชิดขึ้น พลางเดินใจลอยทอดน่องออกมาดูวิวที่ริมหน้าต่าง แบบหัวโล่ง ๆ คลีน ๆ แล้วก็ไม่อยากจะคิดอะไรให้เครียดอีกต่อไป
.
ซึ่งก็นะ! จะเห็นอะไรได้อีกล่ะนอกเสียจากวิวของซากปรักหักพัง ที่ตัวเองและชายชู้เป็นคนทำทิ้งเอาไว้ ตึกสูงมากกว่า 40 เมตร มองเห็นทัศนียภาพไกลสุดลูกหูลูกตา ซึ่งทุกอย่างล้วนแต่ทึมเทาเงาทมิฬ มหานครถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกสีดำแห่งเชื้อโรค และเกิดขึ้นจากความละโมบที่ไม่มีที่สิ้นสุดของพวกนายทุน พ่อแม่มิวท์ตายเพราะเชื้อระยำส่วนตัวลูกสาวคนเดียเองก็มีแววว่าจะไม่รอด
.
“แค๊ก ๆ , แค๊ก ๆ , แค๊ก ๆ”
.
มิวท์แค่ไอไม่ได้อ้วก เธอยังไม่ท้อง แต่เลือดก็เจิ่งนองออกมาเต็มฝ่ามือ!
“หายใจดิพี่.. ลองหายใจดู!”เสียงโบ๊ทตะคอกอัดหน้า เขาสะบัดมือพึบพับโบกอากาศอัดใส่หน้าตัวเองให้แพรวดู.สาวหัวหน้าแคลนถูกช่วยเป็นรายสุดท้าย ร่างบางของเธอถูกวางลงบนพื้นอย่างละมุนละม่อน โดยโดรนอารักขาที่ใช้งานได้ในหลายรูปแบบ ตลิ่งดินกลายเป็นที่แลนด์ดิ้งที่ปลอดภัย เจนิสกับเพื่อน ๆ ปลดหน้ากากครอบแก้วออกหมดแล้วเมื่อก่อนหน้านี้ โบ็ทเองก็เช่นกัน จะมีก็แต่แพรวที่ยังคงใส่หน้ากากกันแก๊สเวอร์ชั่นเก่าแก่ที่ได้มาจากบ้านของพีอยู่.“หายใจได้แล้วพี่แพรว! ที่นี่มีอากาศบริสุทธิ์ สุดยอดไปเลยพี่ ๆ ต้องลองดูด้วยตัวเองนะ”โบ๊ทย้ำเจตนารมณ์เดิม เขาผละตัวออกจากแพรวพลันชูแขนกระโดดโลดเต้น วิ่งไปรวมกลุ่มกับพวกเจนิสราวกับเด็ก ๆ ที่เห่อของเล่นใหม่ ทิ้งแพรวให้อยู่กับโดรนเพียงลำพัง ในสภาพที่มอมแมมเต็มขั้นเนื้อตัวเต็มไปด้วยดินโคลน.ลมโชยโบยแก้มกลิ่นธรรมชาติพัดแสงแรกแย้ม ชโลมผิวหนังเบิกดวงตาพราวสดใส ความเขียวขจีของทุ่งหญ้าช่อผกาโบกไสวปลิวสลวย นานแค่ไหนแล้วที่แพรวไม่ได้เห็นของแบบนี้เลยในมหานคร บ้านเรือนไทยทรงวินเทจตั้งเรียงรายอยู่บนริมท่า ชวนให้นึกถึงขุนช้างขุนแผนกับเหล่านางสีดาในวรรณคดี .“กึก!”สุดท้ายก็ต้องลอง หน้
“ผมทุบกระป๋องก๊าซได้รึยังพี่แพรว!”หนูน้อยป้องปากตะโกนถาม ภายใต้กระแสลมต้านที่พุ่งอัดเข้ามาอย่างรุนแรง .ณ ตอนนี้หัวเรือกำลังเชิดทำมุมราว 30 องศา มันแล่นแหวกอากาศและโดนน้ำทะเลน้อยมาก แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่ได้รับผลกระทบอะไร เพราะทุกครั้งที่แรงพุ่งจากก๊าซด้านหลังเริ่มซาลง ส่วนหน้าที่โบ๊ทรับผิดชอบอยู่ก็จะเป็นที่แรกที่โดน Covid-19 เล่นงานก่อนส่วนอื่น แพรวจึงรีบตะโกนตอบน้องกลับไปในเสี้ยวอึดใจ.“รอจังหวะให้เรือช้ากว่านี้อีกนิดแล้วจัดการเลยโบ๊ท! เราต้องทำงานให้สัมพันธ์กันนะ งั้นจะใช้ประโยชน์จากก๊าซได้ไม่เต็มที่!”“เราอาจจะหนีไปไม่พ้นเมืองหลวงก็ได้ ถ้าก๊าซในสต็อกเราหมดก่อน!”.“ครับพี่.. ผมเข้าใจแล้ว!”.ร่างเล็กของเด็กประถมก้มต่ำลงจนลำตัวแทบจะครูดกับพื้นเรือ โบ๊ทเจตนาจะทำให้ตัวเองสัมผัสโดนลมให้น้อยที่สุด พลันกระเถิบตัวขึ้นหน้ากระดืบ ๆ ไปราวกับตัวหนอน กระทั่งมาถึงจุดที่เป็นมุมสามเหลี่ยมตรงหัวเรือได้สำเร็จ ที่นี่เขาก้มลงไปมองผืนน้ำด้านล่างได้อย่างสบาย อ่านค่าความเร็วจากการกะด้วยสายตา แล้วทันทีที่เห็นว่าเรือเริ่มช้า เขาก็ได้ทุบก๊าซกระป๋องหนึ่งแล้วก็ปามันลงไป.“ตูมมมมม!!!!”.“ฟู่~~~!!!!!!!
“ซ่าาาา~!”เสียงโครงเรือยอร์ชที่ยังต่อไม่เสร็จกระทบผิวน้ำกระซ่านเซ็น พอดีกันกับโดรนอารักขาที่ใช้งานได้โคตรจะคุ้ม มันตัดสายเคเบิลที่ยึดโยงออกไปหมดสิ้น พลันลอยขึ้นไปบนฟ้าเพื่อทำหน้าที่ฉายไฟส่องสว่างลงมา ราวกับสปอร์ตไลท์ตามสนามกีฬากลางแจ้ง.“แชะ! , แชะ!”.ราตรีกาลเข้าครอบครองท้องฟ้า ส่วนท้องธาราก็เป็นไปตามการคำนวณ ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นจริงเฉกเช่นที่แพรวฟันธงเอาไว้ ต่างคนต่างรีบกระโจนลงเรือ และแม้ตัวบอดี้จะโคลงเคลงหนักมาก แต่ก็นับว่าดีอย่างที่ยังพอจะแบกรับน้ำหนักของทุกคนไหว ในส่วนนี้ต้องยกเครดิตให้กับทักษะของช่างต่อเรือ หรือไม่ก็เศรษฐีเจ้าของทุนทรัพย์ เพราะลำพังก้าวแรกที่ย่ำลงมา แพรวก็เห็นแล้วว่าทุกส่วนของโครงสร้างล้วนทำขึ้นจากวัสดุชั้นเยี่ยมเกรดพรีเมี่ยมทั้งสิ้น .เธอสั่งให้สองเด็กสาวเพื่อนเจนิสเอาเศษไม้แผ่นแบน ที่วางกระจัดกระจายอยู่ทั่วไปมาทำเป็นที่คัดท้าย มีความโชคดีอย่างที่ของเหล่านี้ไม่ใช่ของหายากอะไรนัก ถ้าอยู่บนเรือที่ยังต่อไม่เสร็จ หลังจากนั้นก็สั่งให้พวกเธอ Stand by รอคัดท้ายตามคำสั่งอีกที ก็เลยเหลือแต่เจนิสกับโบ๊ทที่ยังว่างงานและยังไม่ได้รับมอบหมายให้ทำอะไร.เรือค่อย ๆ แล่นออ
นั่นจึงเท่ากับว่าน้ำในทะเลอาจจะไม่ปลอดภัย บางทีแม่น้ำสาขาทุกสายก็อาจจะปนเปื้อนไปด้วยเชื้อแล้วก็ได้ เพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงโบ๊ทจึงได้ขยับนิ้วมือกับแหวนทั้ง 5 ของเขาอีกที .“ฟิ้ว~!”โดรนอารักขาลำเก่งโฉบปักหัวลงมาจากเบื้องบน ราวกับพญาอินทรีย์พร้อมเข้าประจำที่.มันยื่นท่อนเหล็กสีเงินลักษณะคล้ายก้านปรอทวัดไข้ออกมาจากลำตัวส่วนล่าง ซึ่งเป็นตำแหน่งเดียวกันกับที่กระสุน .35 มม. จำนวนมหาศาลร่วงกราวลงมาเมื่อตอนก่อน ความยาวของอุปกรณ์ชนิดนี้น่าจะราว 2 ไม้บรรทัดเห็นจะได้ และโบ๊ทเรียกมันว่า “โคโรน่ามิเตอร์” ซึ่งเป็นเครื่องมือที่มีไว้สำหรับตรวจหาเชื้อโควิดโดยเฉพาะ.เขาสั่งการให้โดรนอารักขาหย่อนมันลงไปในน้ำทะเล แกว่งส่ายวนคนไปมาราว 20 - 30 ทีโดรนก็ยกตัวเองขึ้นจากน้ำ ปรากฏว่าไฟสถานะบนลำโดรนถึงกับแดงโล่! การลิงค์สัญญาณเกิดขึ้นทันที ก่อนจะฉายค่าสถานะและชุดข้อมูลพร้อมกับผลแล็บไปยังกระจกครอบแก้วที่โบ๊ทสวมใส่อยู่ พลันเปลี่ยนใบหน้าบ่องแบ้วของเขาให้กลายเป็นจอแสดงผลไปในบัดดล.“มันก็เหมือนการ “swab”(สว็อป) ตอนเราไปให้หมอแหย่จมูกนั่นแหละครับพี่ ๆ แค่เปลี่ยนจากรูจมูกคนเป็นน้ำทะเล ว่าแต่ผลเป็นไงบ้างครับ? ”โบ๊
ห้าชีวิตกับอีกหนึ่งลำโดรนย่างกรายเข้ามายังโซนลับแลแห่งนี้ด้วยความมุ่งมั่น ย้อนกลับไปไม่ได้คือเหตุผลข้อที่หนึ่ง ส่วนการไปต่อไม่ได้เพราะข้างหน้ามีแต่ทะเลคือเหตุผลข้อที่สอง แพรวก็เลยเดินนำหน้าแบกกระเป๋าเป้อาด ๆ พลางควัก Glock 18 อาวุธประจำกายขึ้นมาประทับเล็งเอาไว้ เพราะไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เรียนตามตรงว่าท่าเรือเป็นแอเรียที่เธอมีข้อมูลน้อยมากเมื่อเทียบกับที่อื่น ที่นี่แทบจะไม่ได้ถูกเขียนรายละเอียดใด ๆ ไว้ในแผนที่เลย ฉะนั้นหน้าที่ของมันจึงจบลงเพียงเท่านี้.“พรึบ!”แพรวพับแผนที่เก็บเข้าไปในกระเป๋า สื่อให้ทุกคนเห็นว่าแต่นี้ต่อไปคือการด้นสดล้วน ๆ พลาดก็คือตายและถ้าไม่อยากตายก็จงอย่าพลาด.“ระวังตัวด้วยทุกคน เราจะเข้าไปในโกดังนั่นดู คิดว่าน่าจะเป็นคลังเก็บสินค้าและบันไดลงสู่ท่าเรือก็น่าจะอยู่ในนั้น”แพรวกระซิบบอก.เช่นกันกับเจนิสกับเพื่อน ๆ ที่ต่างก็ระวังหน้าระวังหลังให้กันเป็นอย่างดี เธอจับมือโบ๊ทเอาไว้แทบจะตลอดเวลา โดยหารู้ไม่ว่าโดรนอารักขาที่ลอยอยู่บนฟ้า นั้นมีขีดความสามารถที่สูงกว่าคนจริง ๆ อย่างพวกเธอสามคนรวมกันซะอีก.“ไม่เป็นไรครับพี่เจนิสไม่ต้องดูแลผมดีนักหรอก ทางที่ดีผมว่าพ
พรรคพวกของโบ๊ทมีกันอยู่หลายคน แล้วก็ดำรงชีวิตแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ จากการตามล่าของพวก AP เหมือนกับแคลนอื่น ๆ พวกเขามี LGBT รวมอยู่ในกลุ่มเยอะ ก่อนที่ความผิดพลาดจะมาเกิดขึ้นที่ท้องฟ้าจำลอง เมื่อหน่วยแพทย์ของ AP ที่เป็นเจ้าของพื้นที่เดิมเกิดย้อนกลับมาเช็คทรัพย์สิน มีการปะทะกันเกิดขึ้น! แคลนของโบ๊ทแตกเป็นเสี่ยงเนื่องจากไปถือวิสาสะยึดเอาแลนด์มาร์คตรงนี้เป็นจุดพักแรม ผู้คนก็เลยถูกกวาดต้อนไปเป็นจำนวนมาก รวมไปถึงพ่อแม่ของเขาด้วย .ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมโบ๊ทถึงรอดมาได้นั้น ก็อยู่ที่แหวนทั้ง 5 วงบนนิ้วมือของเขานั่นเอง อุปกรณ์ชิ้นนี้มีไว้ใช้บังคับโดรนมากกว่า 150 ลำ บางลำเป็น Riot โดรนติดอาวุธหนัก บางลำเป็นโดรนอารักขา ส่วนบางลำก็เป็นโดรนข่าวสาร โบ๊ทใช้พวกมันอย่างคล่องแคล่วในการต่อสู้กับพวก AP และขับไล่พวกทรราชเหล่านี้ออกไปจากอาคารท้องฟ้าจำลองได้เป็นผลสำเร็จ ทว่าก็ต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นการอยู่คนเดียวในอาคารหลังโตแบบโดดเดี่ยว พ่อแม่ไม่อยู่แล้ว เพื่อนฝูงพี่น้องก็โดนหางเลขไปด้วยหมด.ย้อนกลับไปหลายตอนก่อนหน้านี้ เราจึงได้เห็นโบ๊ทใช้กล้องโทรทัศน์ส่องหาแคลนที่ยังมีผู้รอดชีวิตไปทั่วเมือง จนกระทั่งมาพบกับกลุ่