Chapter 9:  Not An Italian Girl 

Chapter 9:  Not An Italian Girl 

Sabrina's P.O.V. 

It's been two weeks since I started playing the violin for Santino until he falls into a deep sleep. Lahat naman ng violin piece na he requested so far were all familiar. Katulad na lang ngayon na tinutugtog ko ang isa sa mga sikat na classical piece ni Ludwig Van Beethoven, entitled 'Ode to Joy' and playing this one makes me feel young again. I first played it in front of my relatives when I was around twelve years old. 

The notes are simple yet powerful, the rhythm is straight forward, I only have to focus on pressing the right quarter and half notes. 

As soon as the final swipe of my bow against the strings had ended, I gently opened my eyes, and the sight of Santino's dark, lazy but irresistible figure blocked my vision. Komportable siyang nakaupo sa sofa na nasa harap ko habang nakatitig lamang siya sa akin. 

My goal every night after my work is to make this hell of a grown-up man sleep like a baby in a crib. Pero hindi tulad ng mga nakaraang araw, hindi ko siya mapatulog ngayon. 

He's looking at me like he's a ravenous predator, and I am his helpless prey ready to become his meal tonight. 

"Uuwi na ako," pinigilan kong mautal. I put my things back inside my bag. 

"Do you want to stay for dinner?" He suggested. Though I appreciate him asking me that, I prefer going home to get some rest. 

"No, thanks." 

"Nagmamadali kang umuwi para makita mo si Marlon?" I couldn't read his tone properly. I don't want to assume that he's jealous or possessive, but he sounds like a real jealous husband. 

Napapadalas ang pagbisita nila Kate at Marlon sa bahay at hindi ko maintindihan kung bakit parang gusto nilang ipamukha sa akin that they are not regretting the fact that they betrayed me. Kung sino pa ang nagloko, sila pa talaga ang makapal ang mukha. 

"Wala sila sa bahay," walang gana kong tugon. 

"Why don't you call your father first to make sure?" He insisted. Tumayo siya at nilagay ang isang kamay niya sa kanyang bulsa. 

Humihikab akong naglabas ng cellphone at agad na tinawagan si Papa. Ramdam ko ang paglapit ni Santino sa aking likuran. 

Nakailang ring ang telepono, and when my father finally picked up the call, Santino encircled his arms around my belly, hugging me from behind. Nilapit niyang ang bibig niya sa aking leeg dahilan para mahirapan nanaman akong makahinga ng maayos dahil sa presensya niya. 

He blows my nape with teasing kisses na sobrang nakakakiliti sa pakiramdam. Butterflies gone wild inside my stomach. 

"Hello, Shortcake kailan ka uuwi?" Tanong ni Papa sa kabilang linya. 

Santino's fingers crawl inside my blouse and shamelessly squeeze my breast, which made me let out a sensual gasp.  He really loves the teasing game and the idea of being caught by someone. 

"Are you alright, anak?" Papa inquired.

"Yes, Papa. I'll be home—"

"Si ate Sabrina po ba 'yan tito?" Kate's voice was caught in the background. 

Umusbong nanaman ang galit sa utak ko dahil sa ginawa nila, but my attention was all diverted to Santino, who slipped his hand inside my skirt. He cupped my core and didn't move. 

"Stop it." I mumbled to Santino with a warning tone. 

"Ate, dinner is almost ready, uwi ka na." Sambit ni Kate sa background. Hindi ko narinig si papa kung siya pa ba ang may hawak ng telepono. 

My bitchy cousin is getting on my nerves. Ako na umiiwas kahit wala naman ako kasalanan. I don't want to stress myself. I want to move on. Hindi ko ibababa ang sarili ko sa level nila. 

Without a prior warning, Santino sucked and nibbled the side of my neck leaving another tag of scar. It was deep and it stings but it's a hundred percent making me feel good. 

A restrained whimper escaped my lips and I know my cousin heard it clearly because she became silent for a moment. Kaya bago pa siya makarinig ng masmalakas na ungol papatayin ko na sana nang magsalita si Santino. 

"Kain muna tayo bago kita kainin mamaya," His baritone voice sweetly boomed through the speakers.

Naalarma ako at pinatay ko agad ang tawag. 

PAGKATAPOS kong maghapunan sa bahay ni Santino ay umuwi na rin ako ng bahay. Ingay ng television ang una kong narinig sabay ng hilik ni Papa.

Dahan-dahan akong umakyat ng hagdan. Nang bigla na lamang nagsalita si papa, "Sabrina." 

"Yes, Pa?" I tried my best to sound relaxed kahit na nagulat ako sa pagtawag niya. 

"Bakit ngayon ka lang?" May himig ng panenermon ang kanyang tanong. 

"Kailan kasing mag-overtime po sa office,” pagdadahilan ko.

"Ramdam kong iniiwasan mo ang iyong pinsan. But can you just move on and fix whatever grudge you have?" 

Hindi ako makapaniwalang sinasabi sa akin 'to ni papa, "How I wish gano'n lang kadali 'yon." I didn't say 'po' or hide my bitterness. 

"Sabrina, it's just a guy. Don't be so immature—"

"I'm tired, Pa." Tumakbo ako sa aking silid at hindi ko maiwasang ibalibag ang pinto dahil sa sama ng loob ko. 

Pagkagising ko kinabukasan, sinigurado kong hindi ko makakasabay magbreakfast si Papa. Mugto ang aking mga mata sa kakaiyak nanaman. All of them turned their backs on me. 

I never had a rebellious phase when I was a teenager, everything was smooth back then but I think this time, maglalayas ako na parang sixteen years old. Naghanap na ako online ng malilipatan, I made sure na masmalapit rin sa aking pinagtratrabahuhang kompanya. 

Dumiretso ako sa mall nang agad na mag-approve ang aking leave sa trabaho, para bumili ng mga gamit sa lilipatan ko two days from now. 

Tumutugtog ang paborito kong kanta ni Miley Cyrus habang naglilibot ako sa pangatlong palapag ng gusali. It's entitled, 'Muddy Feet' 

Pumunta agad ako sa mga furniture set. Busy akong pumipili ng mga aparador nang maaninag ko ang pigura ni Kate sa isang salamin. 

Oh God, give my brain and heart a break. 

"Hi, ate Sabrina!" Kumaway mula sa salamin si Kate pero nilingon ko lang 'to at hinagod ng tingin mula ulo hanggang paa. 

Hindi ko rin mapigilang pagtaasan siya ng kilay dahil sa suot niyang pink three piece set—cardigan, tank top, at mini skirt. Na parang hindi siya buntis kung manamit 

"Parang hindi ka buntis manamit," hindi ko napigilan ang bibig ko, "Feeling dalaga?" 

May ganyan din akong damit, hindi ko alam na bumili rin pala siya ng sa kanya. Itatapon ko na 'yon pag-uwi. Nakakairita. 

"Si ate naman," she pouted, acting like nothing happened, "Sabi ni Marlon bagay na bagay sa akin ang ganito. Tsaka hindi pa naman malaki tiyan ko kaya okay lang." 

Hindi ko na siya pinansin at umikot-ikot na ako para maghanap ng mga gamit. Umupo ako sa isang for sale na kama at tinignan ang haba nito.

"’Yan ate Sabrina pwede sayo. Maliit na kama para sa mga single." Sabi ng higad.

Hindi ko siya tinapunan ng tingin, "afford mo ba 'yan?" Tukoy ko sa inuupuan niyang mas malaking kama. 

"Si Marlon naman daw ang magbabayad mamaya kaya kahit anong piliin ko ay okay lang. Ikaw ate? Kunin mo na 'yang kama, 50 % off naman. Tsaka, isang gabi lang naman kayo no'ng kasama mo kagabi," Ramdam ko ang tingin niya sa likod ko na parang nang-aasar, "Hindi ko alam ate na tipo mo na ngayon ang mga bayarang lalaki." 

I was about to confront and tell her that I'm not single when a sales lady approached me, "Ma'am bibilihin mo na ho? Nakadiscount ho kami today until this afternoon." 

"Hindi," Tumayo ako at lumingon-lingon. Itinuro ko ang pinakamalaki nilang kama. It's a royal cream and gold king-size bed, "I want that one." 

Nilapitan ko ang nasabing kama, "Matibay ba 'to?" 

"Oho." Tugon ng sales lady. 

Kita ko naman na sumunod sa amin si Kate at nakinig sa usapan, "Kahit magdamag kami magsiping ng sugar Daddy ko hindi bibigay?" Ngumiti ako ng napakatamis na ikinalaki ng mga mata ni Kate at ng Sales lady. 

"Opo, Ma'am!" At tumango-tango pa siya. 

PAGOD akong nakipagbardagulan sa pinsan kong nasa loob pala ang kulo pero sinikap ko pa ring pumunta sa bahay nila Santino. I want music and only the sympathetic and calming sound of the violin can ease my stress. 

Napatigil ako sa paglalakad nang makarinig ako ng pag-uusap ng dalawang tao sa isang silid. 

"My decision is final, Fonda," May diin sa boses ni Santino. 

Hindi ko sinasadyang mapasilip sa maliit na siwang ng dalawang pinto. Nakaupo sa old-fashioned swivel chair si Santino habang may isang babaeng naka-corporate attire ang nakaharap sa kanya. 

"Sir, you're being absurd and unreasonable. I worked in the company for almost a decade. I didn't have any inaccuracy that would cause the business to shut down. Your wife can't even help you in business. She's not part of our world. Anong kwenta niya sayo? She's not even an Italian."

"That's enough, Fonda! You don't have the right to talk like that against my wife. Kaya habang nakakapagpigil pa ako, pwede ka ng umalis." May galit sa boses ni Santino na para bang pinipigilan lang niyang sumabog.

Hindi ko maiwasang masaktan sa sinabi ng babae. Dapat ba mamaya na lang ako pumunta? Para hindi ko narinig ang mga sinabi niya. Nagpakasal lang naman ako kay Santino out of anger, and out of revenge towards my cousin. 

Ramdam kong papunta na sa pinto ang babaeng nangangalang Fonda. Napaatras ako at nang malapit na siya sa pinto, tumigil ulit ito at may sinabing nagpanting talaga ang tenga ko. 

"Kung binigyan mo ako ng chance noon edi sana hindi ka mawawalan ng mga empleyado. I never thought you'll act this way just because of that useless pussy, Sir." 

Her last line replayed in my head and caused my blood to boil. I had enough of this day. Tama na! Sinalubong ko siya sa may pinto. 

Nandidilim ang paningin ko, dahan-dahan niyang binuksan ang double door ng kwarto at inambahan ko siya ng sampal nang tawagin ni Santino ang kanyang pangalan. 

"Fonda." 

Parang naging-slow motion ang lahat. May inangat na mahabang baril si Santino sa likuran at wala pang isang segundo—wala pang isang kurap, pumutok na ang baril. Sumabog ang ulo ng babae, tumalsik ang kanyang mata at nagkalat ang kanyang utak. 

It's a total mess. Her blood is everywhere. Tumalsik pa ang dugo niya sa aking mukha. 

I only have two options: fight or flight, but I chose the third possibility, which is 'freeze' gusto ng utak kong sumigaw o tumakbo sa takot. Nanginginig ang kalooban ko but I stay rooted, hindi ako makagalaw. Paulit-ulit sa utak ko ang pagbiyak ng ulo ng babae at kanyang wasak na mukha. I can smell her blood in my own skin. 

Fonda is the name of the first person who was killed in front of me. 

__________