Novels by Olive Everly

Santino's P.O.V. A Few Years Ago... They say love finds you when you least expect it. I was at the Scrovegni Chapel in Padua, Italy—not to find love, only to collect a debt. The priest owed more than what he prayed for. I came to negotiate with my shining blade, and when he tried to escape our deal, I stabbed him in the waist until he bled—unbothered by the tourists visiting the holy chapel. In front of God, His angels, and saints, I killed a priest. Then she appeared. A magnetic wave of innocence. A girl with a baby pink scarf wrapped around her throat like a whisper. It fluttered to the ground, and I caught it. "Ti è caduto questo," I called out. She glanced at me, seemingly bewildered by what I said, but managed to smile when she saw me holding her scarf. "Oh, thank you!" It was the kind of smile that could gut a man from the inside. And it gutted me. My heart went berserk. I watched her roam the chapel with her boyfriend, who later disappeared with her cousin behind a co

Sabrina's P.O.V.MAAGA akong nagising para tulungan si lola Milagros sa kabilang bahay na magluto at magbalot ng kakanin. Para akong seesaw na nahirapan bumangon dahil sa laki na ng aking tiyan."Kapit lang anak, kailangang magtrabaho ni mama para may kikitain ngayong araw," itinungkod ko ang aking mga braso para makaupo ng maayos sa papag na gawa sa kahoy.No'ng hindi pa gaanong malaki ang tiyan ko, minsan nagpa-part time ako sa may Barangay Hall bilang isang encoder tapos sa weekends lang ako nakakatulong kay lola Milagros na magbenta ng mga kakanin."Magpahinga ka na lang muna hija at baka mabinat ka sa daan manganak ka pa ng wala sa oras," bilin ni Lola nang matapos na kaming magbalot ng kakanin at akmang bubuhatin ko na ang isang bilao."Okay lang ho La, kayang-kaya ko ito." Masiglang tugon ko at dere-deretsong lumabas ng bahay para maglako sa bawat bahay muna bago kami makapunta sa pwesto ni lola sa palengke."Suman! Kakanin! Biko! Puto! Mainit-init pa, bili na kayo!" Sigaw ko.

8 months later...Santino's P.O.V.SABRINA is my wife and always will be. She is my golden sun in a sky that never stopped storming. She was the only breath my lungs recognized and take. The calm in my madness. The last piece of peace I had left.However, Elijah Irving, that old bastard who doesn't even have the Moschelli's blood in his veins, ripped her from this world. Stole her life. Stole my only reason to play the nice Saint in the land of the living.He didn't just terminate her, he declared war on the only part of me that was still tamed and human."He left me with nothing. Now, I'll return a more painful favour," I mumbled to myself, setting up my long, gleaming black Barrett sniper rifle on the rooftop of an abandoned high-rise building. I took aim at their house, exactly 250 yards away.They were having a wedding anniversary party, a celebration that I will never experience. All of them were there: Elijah, his wife, his grown-ass children, and his mistress, who had been his

Santino's P.O.V.DRAGGING myself out of bed in the morning is always a challenge, especially when there's nothing to look forward to. Last night, I dreamed about my late wife. Our wedding day played over and over in my mind like a loop."Good morning, Vita Mia!" Bati ko sa litrato ng aking asawa at hinalikan ito. Yakap-yakap ko itong binitbit papuntang dining area. Humila ako ng upuan para makaupo ito ng matiwasay tsaka ako naghanda ng agahan. Dalawang kape, sa akin walang creamer na black coffee samantalang sa kanya ay may mas madaming sugar at may creamer because my sweet Sabrina hates too bitter kind of coffee. Tsaka ako nagluto ng oatmeal na may toppings ng strawberries."Sir, kami na pong magluluto para sainyo." Alok ng isang butler nang makita ako nitong nagluluto."Hindi na, gusto kong ipagluto ang asawa ko ng agahan kaya hindi na kailangan."Tinitigan ako saglit ng butler tsaka alanganing tumango.Abala akong naghahanda at naghahanap pa ng iba pang pang-umagahan nang dumating

SABRINA'S P.O.V.NAGISING ako dahil sa ingay ng biik na nasa tabi ko na inaamoy-amoy ang aking mukha. Malinis ang mga biik dahil mula no'ng nanganak si Porky ilang linggo na ang nakakaraan, lagi ko silang pinapakain, nililinisan ang bahay nila at pinapaliguan."Magandang araw, Peachy!" Niyakap ko ito. Siya ang pinaka-clingy sa lahat ng biik ni Porky. Bumaba ako ng kama habang bitbit siya at dumeretso sa kusina para maghanda ng umagahan.Ewan ko ba, parang nawiwili ako sa pag-aalaga ng hayop tsaka, tumutulong rin ako sa gawain sa bukid para naman may exercise ako kahit papaano. Nagbabalak nga pala akong maghanap ng trabaho dito sa probinsya para may pandagdag pangastos."Good morning, mahal na Reyna!" Pagkatapos na pagkatapos ng pagsusulit sa paaralan, umuwi agad dito sa La Piedrosa si Zero at madalas akong binibisita."Good morning!" Binati ko ang bata habang nag-aayos ng suman at gatas na agahan. Itinigil ko ang pag-inom ng kape dahil mas-healthy kapag laging gatas ang iniinom ko, la

SABRINA'S P.O.V.SARIWANG HANGIN, matatatas na puno at maliit ngunit, lubak-lubak na daan. Nagdesisyon akong sumama at magtago muna sa lugar nila manong Nimuel. Kahit na hindi ko sila lubos na pinagkakatiwalaan dahil sa ginawa niya noong mga nakaraang araw, ay hindi naman siguro masama ang magbigay ng isa pang pagkakataon and besides, binigyan ako nila Draga ng isang bodyguard. Mukhang dikit rin ang anak niya sa aking si Zero.Hindi ko akalaing, kakayanin kong sumuntok ng lalaki hanggang sa magka-black eye ito at nagawa kong manuhol ng Jollibee sa pamilya niya para lang makapasok sa bahay nila at pagbataan si Manong Nimuel na papatayin ko ang pamilya niya kung hindi niya sasabihin ang plano ng tiyo ni Santino. Desperado lang akong magkaroon ng kwenta bilang tao para sa taong mahal ko at ngayon, magtatago ako hindi dahil may nagawa si Santino na mali, kung hindi dahil ayokong maging pabigat sa kanya. Kailangan ko ring protektahan muna ang anak namin kaya ako lalayo at magtatago mula s

Trego's P.O.V. Location:Capo di Monte Towers 4 AM pa lang ng umaga ay bumisita na ako sa Capo di Monte Towers, ang condominium building kung saan namamalagi ang aking kapatid na si Ate Draga, but she's not here right now. Naka-deploy siya sa military. Naglakad ako sa hallway at kumaway sa bawat CCTV camera na makikita ko na parang isa akong sikat na artista kaso hindi kami pantay ng kalidad ni Keanu Reeves, mashinigitan ko kasi siya. Pagkadating ko sa tapat ng door ng unit ni Ate Draga, tinipa ko agad ang pass code. Napakadali niyang maglagay ng pass code dahil makakalimutin siya pagdating sa numero. Anong password niya? 0000 Ang hirap memorize, hindi ba? Pinihit ko ang doorknob at pumasok ng dahan-dahan. I stroll towards her closet kung saan nakalagay ang mga sapatos niya. Iba-iba ang types ng sapatos. From flat sandals, flat closed-shoes, boots na walang heels at boots na may heels, boots na may chain tapos 'yong isang wala, boots na low-cut at isa naman ay may high-cut

Chapter 7: Little monkey. Trego's P.O.V. We are in position, nakatago ako sa taas ng tree house samantalang nasa baba naman ang dalawang magkapatid. Naka-hawak si Kuya Santino ng megaphone at akmang magsasalita pero binulungan siya ni Nazareth. Pinanood ko lang sila. Kumunot ang noo ko nang pinatayo ni Nazar ang nag-iisang babae sa grupo. Kaya wala akong sinayang na oras at bumaba ng Tree House. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo, Nazareth Azrael?!" Sigaw ko. "Walang dapat madamay na babae, that's one of our rules,"seryosong tugon niya. "She's a ghoster. Why not let her become a real ghost?!" "Hindi siya kasali and that's final." Nagsukatan kami ng tingin ni Nazar. "Okay, sabi mo," pinaikot ko ang aking dila sa loob ng aking pisngi sa sobrang pikon ko. Tumalikod ang babae, aalis na sana— 'sana' pero mabilis kong binunot ang tinatago kong injection, tinanggal ko ang needle cap gamit ng aking ngipin at mabilis na isinaksak sa leeg ng babae. "Trego!" Sigaw nilang dal

Chapter 6:Run a little, skip a littleLisha's P.O.V.Noon, ang estilo ng mga guhit ko ay parang sa Thumbelina 'yon kasi ang nakasanayan kong basahin noong bata pa lang ako. Magaan, makulay, at puno ng buhay. Puro pastel ang ginagamit ko, malambot rin ang mga linya, at ang mga tauhan ay may inosente at kalmadong anyo. Laging may mga bulaklak, dahon, at kahit anong bagay na konektado sa nature na nagbibigay liwanag at hiwaga sa bawat pahina.Pero mula nang nakilala ko ang lalaking may tahi-tahing mukha sa loob ng club, nag-iba ang lahat. Naging madidilim ang kulay ng mga ginuguhit ko. Ang mga mata ng tauhan ay hindi na inosente. Kailangan kong makaisip ng bagong obra at makagawa ulit ng isang bagong libro para sa contest sa susunod na buwan at may kikitain rin ako kapag naibenta ko ito.Sinubukan kong manood ng mga cartoon movies o kaya naman pinapanood ko ang mga bata sa Park na ilang distansya lang ang layo sa aming bahay para lamang mare fresh ang utak ko at may mailagay akong bag

Chapter 5: Her Personal Profile Trego's P.O.V.MAYBE I'm just flabbergasted that someone would take the risk to touch my stuff without my prior permission. It's not all about the thrill. She's not that unique or her face structure is simple and typical asian, but somehow, there is something amusing, easy, and calming about her presence. I'm not saying that 'I love her' because I'm not a fan of cliche rom-com stories where the main couple fell for each other immediately in the first episode.But I like it when—She can run at nakakasabay siya sa pagtakbo ko even if biologically speaking, we, males, are naturally faster than females when it comes to running. That's why most of my victims are males, and I rarely, to be honest, pick women as my prey.I'm a devil's offspring, and I won't deny it, but I always choose whoever matches my size and weight. Plus, depende kung deserve ng tao mapabilang sa listahan ng mga biktima ko. Para lang 'yang pageant at ako lang ang judge, may criteria.N

Chapter 4: Shout for my lifeLisha's P.O.V.HINDI ko akalain na makakakita at makakasalamuha ako ng isang takas na pasyente mula sa mental. May behavioral issues pala 'tong taong 'to at basta-basta na lang pupunta o pumapasok sa hindi naman niya teritoryo.Tinitigan ko lang si Trego na nakatitig rin sa akin pabalik, tsaka ako umatras ng bahagya."Pasok na," anyaya niya, tinuro pa niya ang loob na para bang guard sa isang fast-food chain.Dahan-dahan akong umiling. Nagsisitayuan ang mga balahibo ko sa katawan, marahil ay dahil sa lamig o mas tamang isipin ay dahil sa kaba na uti-unting umuusbong sa aking pagkatao. Hindi naman siya pangit. Hindi rin naman siya nakakatakot. Tao pa rin naman siya, may tahi lang sa kanyang balat pero kung tutuusin, may itsura siya. Parang natural lang ang kulay rusty-brown niyang mga mata, at sabog slash, makapal niyang mga kilay, ang ilong niya ay katamtaman lang ang tangos, hindi ito nakakatusok o nakakamatay sa sobrang tangos pero pwede siyang maging m

Chapter 3: The CoatLisha's P.O.V."You don't have to do that, sit down," sabi ng lalaki. Pero patuloy na naka-bow ang mga tauhan nito. Parang takot silang tumayo ng tuwid."This is your rest day, day-off niyo. No need to give me a piece of respect," he added at walang pasabing umupo sa tabi ko kaya napalundag ako sa kabilang dako kung nasaan mga kaibigan ko nakaupo."Okay ka lang?" Siniko ako ni Diana, at tumango na lang ako bilang sagot. Dapat ba akong mag-sorry dahil pinakialaman ko ang gamit niya? Siguro mamaya na kapag nakalimutan na niyang tumitig sa akin.Sinusundan niya ng tingin ang lahat ng galaw ko.Lumipas ang 30 minutes, hindi pa rin siya kumukurap at tumitigil kakatitig sa akin. May pumasok na parang waiter or butler sa loob ng VIP room Nakasuot ito ng dark red inner dress shirt at black vest. Lumapit ito sa lalaking may tahi sa mukha at binulungan niya ito. Tumingin sa amin ang nasabing butler pagkatapos at pinagmasdan kami isa-isa, tsaka ito umalis ng room.Kinurot ko