“Good morning mga anak!” bati ni Gabriella nang magtungo sa mesa kung nasaan ang buong pamilya at kaibigan nila. “Good morning, Tita!” bati ng mga kaibigan ng mga anak niya. Walang pagsidlan ang tuwa ni Gabriella sa mgga nangyari nitong nakalipas na araw. Ang isang linggong bakasyon nila ay magtatapos na. Ito ang huling araw nila sa isla at kaialngan na nilang bumalik sa reyalidad. “Good morning, Ma!” bati ni Raphael at humalik sa ina. “Good morning, anak. Where’s Tati?” agad na tanong ni Gabriella kay Raphael.“Pababa na rin yun, Ma. Kausap lang nito ang mga kapatid nito. And the kids are with her.”Maingay ang mesa nila. Kaniya-kaniyang usapan ang mga naroon. Habang ang mag-asawang Yapchengco naman ay abala rin sa pag-uusap. Hinihintay pa nila ang mha in-order na pagkain. “Do you think pagnakabalik tayo sa ‘tin. We need to book a wedding planner, Sweetie?” excited na tanong ni Gabriella. Natawa naman si Ulysses, “Sweetie. ‘Wag natin pangunahan ang mga bata. Kakaayos lang nung
“A few months ago, bago kayo medyo nagkaayos ni Raphael. Habang papunta si Daddy sa kaibigan niya. He was ambushed. Ang sasakyang minamaneho ng driver niya ay bumulusok sa bangin. Unfortunately, the driver died. Habang si Daddy naman ay nabaril at malakas ang pagkakatama ng ulo nito sa sasakyan. Ang sabi nga doktor, himalang na buhay pa si Daddy. We tried telling you, pero ayaw namin na madawit ka pa. Hanggang ngayon ay patuloy pa rin kaming nag iimbestiga tungkol sa insidenting ito,” malumanay na wika ni Archer. Seryoso ang ekspresyon ni Tati, ni hindi niya maintindihan kung ano ang dapat niyang sasabihin. Pinoproseso niya pa ang mga salita ng nakakatandang kapatid niya. Ilang buwan na ang nakakalipas mula nang mangyari ang aksidenteng iyon. Wala man lang siya kaalam-alam, inuna niya pa ang puso niya kaysa sa Papa niya. “I-I don’t know what to say,” naiiyak na sambit ni Tati. “Pakiramdam ko ang sama-sama kong anak.” “Hindi mo kasalanan iyon, Tati. Walang may gusto nun. Kami ang n
Sa isang madilim na parte ng pool area ay doon muna tumambay ang kambal. Inaantok na silang pareho pero ayaw pa nilang matulog–o mas tamang sabihin hindi sila makatulog sa dami ng problema nila na hanggang ngayon ay hindi pa rin nila nareresolba. “Unti-unti nang naaayos ang buhay ni Tati,” wika ni Austin. Bumuntong hininga si Archer, “Yeah. That’s what we had been praying. Wala naman tayong ibang gusto kundi ang maging masaya ang nag-iisang kapatid natin na babae. Tati deserves everything, sa lahat ng pinagdaanan niya. Nararapat lang sa kanya na maging masaya.” “Yeah, she deserves everything, Arch. She deserves the world, pati na rin ang mga bata. Sana lang talaga hindi sila saktang ng Raphael na ‘yon. Wala pa rin akong tiwala sa lalaking iyon.” “Kapag sinaktan niya si Tati. Sisisguraduhin kong pagbabali-baliin ko rin ang buto ng lalaking ‘yon.” Pareho silang natahimik. “Eh, tayo kaya?” Wika ni Austin. “Ano?” “Kailan natin maaamin ang lahat kay Tati? We’ve been hiding it for m
“What do you mean, anak?” nalilitong tanong ni Gabriella kay Raphael. “A-Anong kasal Raphael? Don’t tell me?”Ngumisi si Raphael, “Yeah.” “Oh, God!” Bumuhos na ang luha ni Gabriella, halos ngumawa na siya sa tuwa. Niyakap niya si Raphael, “Oh, God! You don’t know how hard I prayed to God na magkabalikan kayo.” Bumaling ito kay Tati. “Oh, my daughter-in-law!” At niyakap si Tati. “Mommy,” anas ni Tati ay niyakap panalik ang biyenan. “So, did Raphael propose again? Magpapakasal na ba kayo ulit? Oh my God! We should hire the best wedding coordinator in the country–” “Mommy, kalma. Hindi pa namin na pag-uusapan, okay? But we’re okay now,” agap ni Tati sa biyenan. “Oh,” malungkot na sambit ng biyenan.“Pero we’re not closing that idea, Mommy. Isa pa, kakabalikan lang namin.” “Well, tama ka naman d’yan anak. Ito ang pinaka magandang regalo ngayong birthday ko! Hindi niyo alam kung gaano ako kasaya na malaman na ayos na kayong dalawa. Simula noon ay pinagdarasal ko na kayo na sana ang ma
Nagtitipon ang lahat sa baybayin, maliban kay Raphael at Athalia. May mahabang mesa at mga upuan. May maliit na entablado na nasa harapan. Na napapalibutan ng mga balloons at bulaklak. Masayang nagtitipon ang lahat para sa kaarawan ng nag-iisang Gabriella Yapchengco.Saglit pa ay dumating na si Tati at Raphael, hawak-hawak ang mga anak nila. Naluluha naman si Gabriella nang makita ang tagpong iyon. Sa tinagal-tagal ng panahon, isa siya sa naniniwala na balang araw ay magiging maayos ang pagsasama ni Raphael at Tati. At noon pa man ay alam na niyang mahal ni Raphael si Tati. Nang ipinakilala ng anak si Tati sa kanya ay ramdam niya agad na may kakaiba sa pagitan ng mga ito. Saksi siya sa paghihirap ni Athalia, saksi rin siya sa paghihirap ni Raphael nang iwan ito ni Tati. Kaya isa siya sa pinaka nasasaktan sa tuwing may pagsubok na naman sa pag-iibigan ng mga ito. Ilang insenso na ang sinindihan niya kakadasal na balang araw ay magkakatuluyan ang mga ito. Kaya hindi niya mapigilang mapa
Thirteen years ago… “Hiwalay na ba kayo ni Athalia?” Biglang tanong ng kasamahan ni Raphael sa soccer team. Kumunot ang noo ni Raphael. Napahinto siya sa pag-iinat ng katawan.“What are you talking about?” “Hindi ko na kasi kayo madalas makitang magkasama. That’s why I am asking you if the two of you are still together. Kasi kapag hindi, ayos lang ba sa ‘yong ligawan ko si Athalia?” “What the fuck is your problem?!” Napatayo si Raphael sa ginagawa niya. Hindi niya nobya si Athalia o mas kilala bilang Tati. Magkaibigan lang sila ng mahigit dalawang taon na rin. Tinuturing ni Raphael ang babae bilang best friend niya. Maasahan ito at higit sa lahat mabait. Kahit ang mga magulang niya ay gustong-gusto ito. But they’re just friends…Ngunit ayaw na ayaw ni Raphael na lumapit ang kahit sino kay Tati. Ni mga kaibigan niya ay hindi pinapalapit rito. Hindi niya gusto ang ideya na may lalaking umaaligid kay Tati kahit pa mismo kaibigan niya. Para kay Raphael, parang nakababatang kapatid ni