Capitulo Veinte

Bumungad sa kanila ang nagkikinangan na mga chandeliers at palamuti. Napaawang ang labi ni Tati sa pagkamangha. Laki siya sa hirap, nakikita niya lang ang mga ganito sa mga palabas o di kaya sa mga litrato.

Naka-abrisiete siya sa braso ng asawa. Wala na siilang nagawa kundi dumalo sa party. Minu-minuto ba naman tumawag ang magulang ni Raphael para i-remind sila na dumalo.

Halos mabali na ang leeg ni Tati kakalingon kung saan-saan. It was a formal party, kaya bihis ma bihis si Tati at Raphael. Suot ni Tati ang kulay lavender na dress na hapit na hapit sa katawan niya. May suo rin siyang kwintas— it was a three layer necklace with diamonds. Takot na takot nga siya ng suotin iyon, baka mahold-up kako siya sa kanto.

“You, okay?” si Raphael na nakangiti— halatang pekeng ngiti iyon. Hindi kumikinang ang mga mata nito sa tuwa.

“Yeah. Ang ganda ha. ‘Di ko aakalain makakadalo ako sa ganitong pagtitipon—”

“Really? Pagtitipon?” amusement was all over his place. “Masyadong malalim ang salita mo.