Share
Chapter 8
I found myself running away even when I can hardly do it because of my wobbly feet. I almost stumbled but I tried so hard to help myself get away.
Ilang sandali pa ay narinig ko na ang mga yabag sa likod tanda na hinahabol na ako ngayon. I am damn being chased!Embes na dumiretso sa kay Rose, lumiko ako at sinubukang iligaw ang sombi. Ayokong pumunta kay Rose kahit pa sobrang mas nag-aalala na ako ngayon sa kalagayan niya kaysa sa pinagdadaanan ko. I know I can't go straight to where she is, madadamay siya. I need to trick this damn zombie. Dapat mailigaw ko siya para hindi makasunod sa akin kapag binalikan ko na ang kapatid.Hingal na hingal na 'ko pero hindi ako tumigil. I never looked back at me to even see what's behind, alam ko naman na, it will just possibly add up to the tension I am feeling now and I don't want that. Kasi baka hindi ko na ma-handle kung sakali man na may idadagdag pa.Mabuti nalangRelated chapters
Cry For Me Chapter 9
My forehead is leaning against the wooden door. Ang mga kamay ko ay nanghihinang nakasandal rin sa pintuan sa magkabilang gilid ng aking ulo.I felt hopeless. Wala na ba 'kong magagawa para sa kapatid? Puros nalang kasi palpak and I felt really bad.My mind were having a clash, questioning myself when suddenly, I felt Rose's hand resting at my back. Mararahang haplos ang naramdaman ko na para bang may gustong iparating. Her touch feels like she wants to tell me something. There was a consolation which is good yet strange.I gasped as if to help my tears go back and never fall.Sa totoo lang ay gusto kong mapag-isa ngayon, that way I could freely cry for as long as I wanted, that way I will never disappoint someone, that way I could be vulnerable like what I truly am, that way I will never dare putting a fight because I want to be gone, anyways.But as I felt my sister's hands behind me, all of my bad though
Cry For Me Chapter 10
My head spin as I felt my knees trembled. The zombie were approaching us but I can't help myself move.For a moment, I felt like giving up.. again. I started imagining myself being bitten. Her teeth sinking into my skin while feeling the way it stings. And maybe after that my suffering will finally have its ending.I was ready. I accepted my defeat. But as I felt my sister tugging my shirt, I was awakened and realized my stupidity."Llana! Halika na!"How could I thought of that when I have Rose beside me? Cargo ko siya, tangina.Hindi ako puwedeng panghinaan ng loob, hindi ako dapat na sumuko, hindi dapat ako basta basta na lamang bibigay! Kasi kasama ko si Rose. Kasi hindi ako nag-iisa ngayon.I was so used of being alone that I always forgot I have my sister with me now. I hated and cursed myself repeatedly like it will be of help to conciliate."Llana! Ano ba?!"Na
Cry For Me Chapter 11
"Sana hindi tayo makasuhan ng trespassing dito." I chuckled.Sa wakas, natahimik rin kami. I know, we'll going to be fine here. In this place we accidentally barge in."Hindi yan." Rose uttered.Hinarap ko ang kapatid na mukhang sigurado na hindi nga. "Uh-huh, paano mo nasabi?"Nagkibit-balikat siya. "Kaklase ko ang may ari nitong bahay, Ate. Papakiusapan ko nalang na huwag tayong kasuhan." She laughed.I was shocked then. Nagulat ako hindi dahil sa kilala ni Rose ang may-ari nitong bahay, nagulat ako kasi tinawag niya 'kong Ate! Napakurap ako roon, hindi makapaniwala. Oh man, that's the first time!Ganito pala yung feeling? Ang sarap lang sa pandinig, it was damn satisfying! I have even thought of trading everything just for this certain moment."Hey, Ate Llana!" Pumilantik si Rose dahilan upang magising ang diwa ko. "Ano? Okay ka lang ba?"Natulala na pala ako. Bahagya kon
Cry For Me Prologue
Marose Barquez Have you ever felt bad for getting left behind? Have you ever felt like no one wanted to stay? Because I did, although they never intended but that's what I've been believing my entire life. Maybe because somehow, that reason is one I can only hold on to. Somehow, having that in mind helps me ease the pain which keeps on growing still. Ganun naman talaga, hindi ba? Having clueless of everything hurt more. And so, people like me chooses to think of something to keep my sanity intact. Nakakabaliw kapag wala kang alam at mas nakakalungkot kapag wala kang pinanghahawakan. Marami akong naging tanong, sa sarili, sa Kaniya. I questioned everything simply because I don't understand. Why does it all have to happen to me? May nagawa kaya akong mali? Ganon ba 'ko kasama para mangyari sa'kin 'to? Pero naging mabuti naman ako, ah.
Cry For Me Chapter 1
Sometimes, things happen out of the blue. May mga bagay tayong hindi inaakala na darating, hindi inaasahang makamtan, mahawakan, o makita. Mga bagay na hindi inaasahang mangyari. At madalas tayong mabago ng mga pagkakataong iyon.Mababago dahil kailangan, mababago dahil wala na tayong mapagpipilian. Nasasayo nalang kung mabuti o tama ang dahilan mo.Kung para sa ikabubuti naman ay siguradong wala kang pagsisihan. Siguro may pagkakataon na hindi naging mabuti sayo, pero marahil sa iba— oo.Ganon naman talaga. Dapat kapakanan ng iba ang madalas na inuuna, hindi ang sarili.Iyan ang madalas na ipaintindi ng mga magulang ko sa akin mula noong bata pa lamang. Pero maraming pagkakataon na napapaisip ako roon.Masisi mo ba ang iba na gusto namang sarili muna ang intindihin? It is really that bad to put yourself first? Katulad ko. Makasarili ako, at alam ko yun. Hindi siguro madalas pero minsan hindi ta
Cry For Me Chapter 2
I let the rays of the sun coming in from the window of my room hit my probably messed up face.It was a one fine day... or so I thought.Isang balita ang nabasa ko habang nags-scroll sa aking social media account. Napaupo pa 'ko mula sa pagkakahiga dahil sa gulat. Binasa ko ulit 'yon baka kasi mali lang ang pagkakaintindi ko.Pero hindi, pareho pa rin ang nababasa ko.Is this for real?Napalitan ng takot at pangamba ang kaninang gulat ko. At mas tumitindi lang ang nararamdaman ko nang makita ang mga pictures, iba-iba pero iisa lang ang laman at pare-pareho ang ibig ipaalam."Z-zombies?" Naibulong ko sa nanginginig pang boses."Several social media posts have floated around the web, issuing the sudden zombie apocalypse and marking todays as the rise of the living dead."Nakakatakot.Totoo kaya 'to? Pero bakit? Paano? Saan nagmula ito kung ganon?
Cry For Me Chapter 3
"Mira." Lumingon siya sa'kin. Nagdadalawang-isip ako kung itatanong ko ba o hindi nalang. Baka kasi mainis na naman sa pagiging 'impossible' ko. Iyon ang madalas nilang sabihin sa'kin maliban sa pagiging weirdo, impossible rin. Wala naman akong magawa sa pagtawag nila ng kung ano-ano sa'kin. Sa kabilang banda kasi eh medyo totoo rin naman. Kaya hinayaan ko nalang at isa pa wala naman na rin akong pakialam. Nandito kami ngayon sa likod ng bahay ng kaibigan ko, si Jani, inimbitahan kami dahil ngayon ay kaarawan niya. Sa hindi kalayuan ay naroon ang ibang kaibigan niya, nagku-kuwentuhan at ang iba sa kanila ay nagkakantahan. May dala kasing gitara yung isang lalaki na kung hindi ako nagkakamali ay Delson ang pangalan, tumutugtog siya at sinasabayan naman yun ng kanta ng mga kasama niya. Lima silang lahat na magkakasama at nakapalibot sa bilog na mesa na nasa harapan nila. Ang saya nilang tignan, they are all looks like having a good time.
Cry For Me Chapter 4
Naalimpungatan ako nang makarinig ng ingay mula sa labas. Natulog ako matapos magawa ang mga dapat na gawin sa bahay. Masakit pa ang ulo ko marahil ay hindi naging sapat ang tulog.I stretched my arms that's been a bit numb from doing the house chores earlier.Wala rito sina Auntie, umalis siya kaninang umaga kasama ang kaniyang buong pamilya. Dapat ay isasama niya rin kami ni Rose para bumisita sa kaibigan niya dahil may okasyon daw, hindi ko alam kung ano at hindi ko rin naman na inalam,—pero pinili kong manatili nalang dito sa bahay at huwag nang sumama, tumanggi ako dahil nakakahiya naman kasi kung sakali eh hindi ko naman kilala kung sinong kaibigan ang tinutukoy ni Auntie Rima.Kinusot-kusot ko ang mga mata at saka tumayo. Naglakad ako patungo sa bintana ng kwarto at dumungaw sa labas. My forehead wrinkled as I saw what's happening outside.Anong nangyayari? Bakit nagkakagulo sila?Our neighborhoods were ga
Latest chapter
