Share
Chapter 10
My head spin as I felt my knees trembled. The zombie were approaching us but I can't help myself move.
For a moment, I felt like giving up.. again. I started imagining myself being bitten. Her teeth sinking into my skin while feeling the way it stings. And maybe after that my suffering will finally have its ending.I was ready. I accepted my defeat. But as I felt my sister tugging my shirt, I was awakened and realized my stupidity."Llana! Halika na!"How could I thought of that when I have Rose beside me? Cargo ko siya, tangina. Hindi ako puwedeng panghinaan ng loob, hindi ako dapat na sumuko, hindi dapat ako basta basta na lamang bibigay! Kasi kasama ko si Rose. Kasi hindi ako nag-iisa ngayon.I was so used of being alone that I always forgot I have my sister with me now. I hated and cursed myself repeatedly like it will be of help to conciliate."Llana! Ano ba?!"NaRelated chapters
Cry For Me Chapter 11
"Sana hindi tayo makasuhan ng trespassing dito." I chuckled.Sa wakas, natahimik rin kami. I know, we'll going to be fine here. In this place we accidentally barge in."Hindi yan." Rose uttered.Hinarap ko ang kapatid na mukhang sigurado na hindi nga. "Uh-huh, paano mo nasabi?"Nagkibit-balikat siya. "Kaklase ko ang may ari nitong bahay, Ate. Papakiusapan ko nalang na huwag tayong kasuhan." She laughed.I was shocked then. Nagulat ako hindi dahil sa kilala ni Rose ang may-ari nitong bahay, nagulat ako kasi tinawag niya 'kong Ate! Napakurap ako roon, hindi makapaniwala. Oh man, that's the first time!Ganito pala yung feeling? Ang sarap lang sa pandinig, it was damn satisfying! I have even thought of trading everything just for this certain moment."Hey, Ate Llana!" Pumilantik si Rose dahilan upang magising ang diwa ko. "Ano? Okay ka lang ba?"Natulala na pala ako. Bahagya kon
Cry For Me Prologue
Marose Barquez Have you ever felt bad for getting left behind? Have you ever felt like no one wanted to stay? Because I did, although they never intended but that's what I've been believing my entire life. Maybe because somehow, that reason is one I can only hold on to. Somehow, having that in mind helps me ease the pain which keeps on growing still. Ganun naman talaga, hindi ba? Having clueless of everything hurt more. And so, people like me chooses to think of something to keep my sanity intact. Nakakabaliw kapag wala kang alam at mas nakakalungkot kapag wala kang pinanghahawakan. Marami akong naging tanong, sa sarili, sa Kaniya. I questioned everything simply because I don't understand. Why does it all have to happen to me? May nagawa kaya akong mali? Ganon ba 'ko kasama para mangyari sa'kin 'to? Pero naging mabuti naman ako, ah.
Cry For Me Chapter 1
Sometimes, things happen out of the blue. May mga bagay tayong hindi inaakala na darating, hindi inaasahang makamtan, mahawakan, o makita. Mga bagay na hindi inaasahang mangyari. At madalas tayong mabago ng mga pagkakataong iyon.Mababago dahil kailangan, mababago dahil wala na tayong mapagpipilian. Nasasayo nalang kung mabuti o tama ang dahilan mo.Kung para sa ikabubuti naman ay siguradong wala kang pagsisihan. Siguro may pagkakataon na hindi naging mabuti sayo, pero marahil sa iba— oo.Ganon naman talaga. Dapat kapakanan ng iba ang madalas na inuuna, hindi ang sarili.Iyan ang madalas na ipaintindi ng mga magulang ko sa akin mula noong bata pa lamang. Pero maraming pagkakataon na napapaisip ako roon.Masisi mo ba ang iba na gusto namang sarili muna ang intindihin? It is really that bad to put yourself first? Katulad ko. Makasarili ako, at alam ko yun. Hindi siguro madalas pero minsan hindi ta
Cry For Me Chapter 2
I let the rays of the sun coming in from the window of my room hit my probably messed up face.It was a one fine day... or so I thought.Isang balita ang nabasa ko habang nags-scroll sa aking social media account. Napaupo pa 'ko mula sa pagkakahiga dahil sa gulat. Binasa ko ulit 'yon baka kasi mali lang ang pagkakaintindi ko.Pero hindi, pareho pa rin ang nababasa ko.Is this for real?Napalitan ng takot at pangamba ang kaninang gulat ko. At mas tumitindi lang ang nararamdaman ko nang makita ang mga pictures, iba-iba pero iisa lang ang laman at pare-pareho ang ibig ipaalam."Z-zombies?" Naibulong ko sa nanginginig pang boses."Several social media posts have floated around the web, issuing the sudden zombie apocalypse and marking todays as the rise of the living dead."Nakakatakot.Totoo kaya 'to? Pero bakit? Paano? Saan nagmula ito kung ganon?
Cry For Me Chapter 3
"Mira." Lumingon siya sa'kin. Nagdadalawang-isip ako kung itatanong ko ba o hindi nalang. Baka kasi mainis na naman sa pagiging 'impossible' ko. Iyon ang madalas nilang sabihin sa'kin maliban sa pagiging weirdo, impossible rin. Wala naman akong magawa sa pagtawag nila ng kung ano-ano sa'kin. Sa kabilang banda kasi eh medyo totoo rin naman. Kaya hinayaan ko nalang at isa pa wala naman na rin akong pakialam. Nandito kami ngayon sa likod ng bahay ng kaibigan ko, si Jani, inimbitahan kami dahil ngayon ay kaarawan niya. Sa hindi kalayuan ay naroon ang ibang kaibigan niya, nagku-kuwentuhan at ang iba sa kanila ay nagkakantahan. May dala kasing gitara yung isang lalaki na kung hindi ako nagkakamali ay Delson ang pangalan, tumutugtog siya at sinasabayan naman yun ng kanta ng mga kasama niya. Lima silang lahat na magkakasama at nakapalibot sa bilog na mesa na nasa harapan nila. Ang saya nilang tignan, they are all looks like having a good time.
Cry For Me Chapter 4
Naalimpungatan ako nang makarinig ng ingay mula sa labas. Natulog ako matapos magawa ang mga dapat na gawin sa bahay. Masakit pa ang ulo ko marahil ay hindi naging sapat ang tulog.I stretched my arms that's been a bit numb from doing the house chores earlier.Wala rito sina Auntie, umalis siya kaninang umaga kasama ang kaniyang buong pamilya. Dapat ay isasama niya rin kami ni Rose para bumisita sa kaibigan niya dahil may okasyon daw, hindi ko alam kung ano at hindi ko rin naman na inalam,—pero pinili kong manatili nalang dito sa bahay at huwag nang sumama, tumanggi ako dahil nakakahiya naman kasi kung sakali eh hindi ko naman kilala kung sinong kaibigan ang tinutukoy ni Auntie Rima.Kinusot-kusot ko ang mga mata at saka tumayo. Naglakad ako patungo sa bintana ng kwarto at dumungaw sa labas. My forehead wrinkled as I saw what's happening outside.Anong nangyayari? Bakit nagkakagulo sila?Our neighborhoods were ga
Cry For Me Chapter 5
Walang kahit anong balita akong nakita nang buksan ko ang cellphone para maghanap ng impormasyon sa kung ano talagang nangyayari.Nakakainis! Bakit hindi man lang sila nagbibigay ng balita? Ngayon pang sobrang kinakailangan ito ng lahat, saka naman sila mananahimik. Anong gusto nilang mangyari? Hayaan kami ritong walang kaalam-alam? Hayaang sugurin ng kung anong nilalang ng walang kamalay-malay?!And it will all boils down to us, dying! Wala silang pakialam. Hinihintay lamang nilang mangyari 'yon. At iyon ang mas nakakatakot. They cease to care. They choose to just standstill. People who have the means to save you, wants you gone.I don't know but I suddenly feel unwanted resentment, I wanted to curse them to better be silent for all future time. Damn, I'm not usually like this, I hate to hate. And this situation urge me to be someone bold.Hindi ko alam kung paano nalaman ng barangay namin ang tungkol dito, sa mga pang
Cry For Me Chapter 6
It feels like being inside a battle. A battle without having any weapons, a battle with uncertainties of survival, a battle shouldering responsibilities in a sudden.Nakita ko na lamang ang sarili na nakikipagsabayan sa pagtakbo sa mga taong hindi pamilyar sa akin kahit pa iisa lang naman kaming lugar na tinitirahan. Hawak ko sa kamay si Rose. Minsan ay nakakaladkad ko na siya dahil sa mabagal niyang takbo dala siguro ng takot. Ako din naman. Takot din ako. Sobrang natatakot ako pero mas nangingibabaw sa akin ang kagustuhang makaligtas. Makaligtas kasama ang kapatid, I just know that she's the only one I have now and I can't lose her. I will never lose her.Matapos marinig ang mga sigawan ay dali dali kong hinila si Marose upang lumabas dahil alam kong walang kasiguraduhan ang kalogtasan namin kung mananatili sa loob ng bahay. Someone might infiltrate and I don't know how to kick asses. My body won't make it. Payat ang pangangatawan ko at isa pa, wala ako s
Latest chapter
