CHAPTER 2 - STRANGER CALL

“Jeopardy, gusto mong ikuha kita nang tubig?" tanong na pahayag sa kanya ni Tuti. Nakatayo pa rin ito mula sa gilid ni Jeopardy. Katatapos niya lang punasan ang mga tumulo na pawis ni Jeopardy. Maging ang luha sa mata ni Jeopardy, marahan pa niya na dinampian ng hawak niyang towel.

Nang mapansin ni Tuti ang tila nanunuyo na lalamunan ni Jeopardy. Tinanong niya ito kung nais uminom ng tubig. Panay kasi lunok at buga ng hininga ni Jeopardy. 

Kaya minabuti na lang din tanungin ito ni Tuti. Hindi rin kasi siya makaalis kangina at iwanan agad si Jeopardy. Bigla kasi ito napagagulhol sa iyak. Kaya nilapitan niya ito at hinagod ang likod upang maging kalma lang si Jeopardy. 

Hahanapin ko siya! 

Hahanapin ko siya. Maubos man ang pera ko hahanapin ko siya. ilang beses na mariin na sabi ni Jeopardy habang umiiyak.

Kaya mas lalo pang nag-alaala si Tuti, mula kasi nang magising si Jeopardy buhat sa malalim niyang pagtulog, na nauwi naman muli sa isang masakit na bangungot. 

Nag-aalala ng sobra si Tuti, bakas sa kanyang mukha ang pag-aalala dahil alam niya, nakikita niya kung gaano nahihirapan pa rin si Jeopardy ngayon na sunod-sunod muli ito dinadalaw ng bangungot. 

Nadigai pa nga si Jeopardy. Matapos na tumigil ang pagbagsak ng tula at tumigil sa pag-iyak.

Nakatitig lang si Tuti kay Jeopardy, habang nakaupo na sa gilid nito. Hawak pa rin ang towel na pinaglaruan na nang kamay habang naghihintay na pansinin siya ni Jeopardy. Pinipiga niya yung towel pero wala naman na lumalabas na tubig. Naubos na gawa sa kakapiga niya, napunta naman sa shorts na suot niya. Nakapatong kasi sa binti yung kamay na pinangpiga habang nakatapat sa binti yung towel.

Napatingin na rin si Jeopardy sa mukha ni Tuti, nang mag-umpisa na mag-angat siya ng mukha at nakita niya ang itsura ni Tuti na titig na titig sa mukha niya. Alam niya na nag-aalala ito ngayong madalas siya nakakaranas ng bangungot.

“Okay ka lang?" Tumango si Jeopardy. 

“Iyon na naman ba?" Tumango pa rin siya.

“Kalimutan mo na, mas mahihirapan ka lang kung babalikan mo lahat." pahayag ni Tuti.

“Kaya ka siguro madalas bangungutin. Dahil sa iniisip mo na naman?" Umiling si Jeopardy, napabuntong hininga.

“Kalimutan mo nalang, wag mo na isipin pa." bahagya na manipis na ngiti at huminga. Pahayag ni Tuti.

“Sa totoo lang much better pa na magpatuloy ka lang at wag mo na balikan. Okay ka naman na di 'ba?" isang malalim na hugot. Pahayag na tanong ni Tuti.

“Hindi ka naman na binabangungot mula non. Pero bakit heto, bumabalik ka pa." malungkot na pahayag ni Tuti. Nag-aalala sa magiging lagay ni Jeopardy kung patuloy pa rin ito na babalik sa nakaraan.

“Hindi ko alam." sagot niya, napapikit pa ang mata at huminga. 

Pakiramdam niya ay nanunuyo nga ang kanyang lalamunan at para siyang nauuhaw.

“Ayos lang ako, wag ka mag-alala. But please… Sige, paki kuha na lang din ako ng tubig." may pakiusap na pahayag niya, at saka sinabi kay Tuti.

“Sige, ikuha kita. Mamaya nalang tayo mag-usap ulit pagbalik ko. Wag mo na isipin ahh!" bilin ni Tuti, bago pa tumalikod. Manipis na ngiti lang ang tugon niya.

Si Tuti ang kanyang nakakasama sa bahay. Sinamahan nito si Jeopardy mula nang mamatay ang mga magulang niya. Si Tuti at ang pamilya nito ang kumupkop sa kanya at kasama niya sa paglaki. May edad lang ng konti sa kanya si Tuti. Pero mabait ito sa kanya maging ang pamilya nito.

Never siya iniwan ng mga ito buhat ng maulila siya nang sabay namatay ang kanyang magulang. Ang mga negosyo at pera na naiwan ng kanyang magulang. Ang perang inilaan sa kanya ng kanyang magulang. Inipon para sa kanya na itinago naman sa bank upang magamit niya sa kanyang future. Malaki rin, sobrang laki nang pera na nakuha niya mula ng mamatay ang kanyang magulang. Pero, itinago niya rin ito at itinabi upang wag magalaw, maubos at mailaan sa mga wimportant na bagay.

Ang negosyo ng pamilya niya. Hindi rin naging madali na bata pa lang siya— siya na agad ang humawak at namalakad. 

May nag-alok ng tulong sa kanya. 

May nais na ito ang mamahala sa kumpanya habang siya ay bata pa at wala raw alam sa pamamahala at pamamalakad ng kumpanya. Pero kahit bata siya, hindi siya pumayag.

Nuong nabubuhay pa ang Daddy niya. Madalas siya magpa-kwento, at magpaturo sa Daddy niya, nang kung paano ang pamamalakad at kung paano pinamamahalaan ang kumpanya.

Kinukwento naman nito sa kanya at tinuturuan siya. Tuwang-tuwa pa siya dahil sa nasasagot ng Daddy niya ang lahat ng mga katanungan niya sa tuwing curious siya sa kung paano niya mapapamahalaan ang kumpanya kung siya na ang hahawak. Dahil sa talino at determination ni Jeopardy kahit bata siya. Naihanda siya ng kanyang ama at ina kung sakali man na maaga sila mawala. Maiwan man nila si Jeopardy, hindi ito basta na lang mata-tapak-tapakan ng iba.

Kaya laking gulat ng mga empleyado at ilang mga kasosyo ng Daddy niya sa kumpanya maging ang mga nagmamagaling na mga shareholders ng company. Nagulat at ang mga nag-aasam na makukuha ang pamamahala sa kumpanya. Hindi nila napagtagumpayan dahil sa ipinamalas ni Jeopardy. Pinatunayan niya sa lahat ang batang tulad niya ay maaari na pamahalaan ang kumpanya na naiwan ng kanyang magulang.

Until now. Jeopardy is the CEO of his company at his age napatunayan niya sa lahat ang husay niya. Dahil sa mas namayagpag pa ang kumpanya na ngayon siya na ang may hawak.

Nakaalis na si Tuti upang kumuha sa kusina ng maiinom ni Jeopardy. Naiwan naman si Jeopardy na nag-iisa sa kwarto na bagaman na hindi nawawala at malakas pa rin ang kaba sa dibdib. Dahil sa kakaisip sa murderer.

Medyo kumirot pa, nang bahagya ang dibdib niya na hinagod ng kanyang palad. Nakakunot ang noo na napangiwi ng napa buntong hininga ng sobrang lalim si Jeopardy.

Binalikan niya ang bangungot niya kangina, iniisip niya ang killer sa kanyang panaginip at ang desisyon na nabuo na niya.

Hahanapin niya ang murderer na pumaslang sa mga magulang niya. Alam niyang imposible na mahanap niya dahil sa nabura niyang alaala. Pero— Malakas ang kutob ni Jeopardy na may way upang matunton at mahanap ang murderer. Marami naman siyang pera mula sa mga naiwan sa kanya nang kanyang mga yumaong magulang. Handa niyang ubusin lahat. Makita lang ang killer.

Pumikit siya. Iniimagine niya ang mukha ng killer na nakita niya noong panahon na 'yon. Tiningnan pa nga siya nito. Ngunit madilim at blangko lang ang nakikita niya mula sa ginawang pagpikit ng kanyang mata.

Kring… Kring… Kring… tumutunog pala yung phone niya. Pero sa lalim at layo ng nilakbay ng isipan sa paghahanap niya ng sagot sa mga tanong. Hindi niya napansin at narinig.

Nagbabakasakali kasi siya sa kanyang ginagawa na pagpikit ng mata. Baka maalala niya ang mukha ng killer at mabuo sa utak muli ang mukha nito upang mapadali ang kanyang paghahanap sa tao na 'yon. Kahit ang kagat niya sa braso nito na t'yak niyang bumaon ang ipin niya na natitiyak din niya na nagdulot iyon ng peklat na maaari rin sana makatulong sa kanya sa paghahanap sa killer. Kaya nga lang— Hindi niya talaga matandaan at maisip kung aling braso ba ang kanyang nakagat ng araw na yon. Mukhang mahihirapan talaga siya sa lagay ng sitwasyon ni Jeopardy.

“Who is this?" kunot ang noo niyang tanong ng sagutin ang tawag sa phone. Ilang beses na kasi nagring pero ayaw din sumuko ng tumatawag sa kanya.

Wala pa— nakaregister name at number lang ang nakikita niya sa screen. Kaya nagtaka siya. Hindi niya kilala. Yung tumatawag.

“Who is this?" pangalawa niyang hayag ng pagtatanong dahil sa ayaw sumagot nung tumawag. Kumunot tuloy ang nuo ni Jeopardy ulit dahil sa weird— ayaw sumagot nung nasa kabilang linya. Kaya inis siya habang kinataka. Mukhang pinakikinggan lang siya.

“If you don't want to answer. Don't call me again." he said and hinanap ang end button. 

Bababaan niya na sana ito, dahil sa inis niya sa hindi nito pagsagot sa pagtatanong niya kung sino ito. Mabilis siyang nairita. 

Mabilis naman talaga siya mairita sa mga ganung caller. Umiinit agad ang dugo niya. Kaya nasinghalan tuloy niya ang nasa kabilang linya. Dahil nainis na siya.

Ayaw naman sana niya maging bastos. Pero sa inis niya nga sa hindi pag sagot nito. Nasabi niya ulit bago tuluyan na mapindot ang end button. “Did you understand? Don't call me again." galit at madiin niyang paghayag.

Gumalaw na yung daliri niya habang tuluyan na sana niya pindutin ang end button sa phone niya upang maputol na nang tuluyan ang pag-uusap nila. Nang bigla siyang may marinig na pumigil sa kanya. 

“Don't, please." pakiusap nung tumawag. Medyo mahina at hindi niya agad maaninag sa pandinig niya if babae o lalaki ang may-ari ng boses na narinig. Medyo garalgal kasi at malabo sa sobrang hina ng pagka-kawika. Hindi niya kilala.

“Why didn't you answer? Who are you?" mariin, at inis na turan ni Jeopardy.

Medyo napalakas nga 'yung salita niya. Buti nalang at nasa ibaba pa si Tuti. Kundi, magtataka na naman iyon. Kung bakit naging moody si Jeopardy sa kabila na kagagaling lang nito sa pag-iyak kangina at okay naman siya nang magawang iwan nito.

“Hey, don't shout." mahina pero gulat din na pahayag nito. 

Nang maging malinaw na sa pandinig ni Jeopardy ang boses na narinig. Babae pala ang kausap niya. Babae ang tumawag sa kanya. Napalunok siya.

Labis na nagulat, si Jeopardy. Lumaki ang mata niya, at napabuga nang hindi makapaniwala. Babae pala! Babae ang tumawag. sambit niya nang mapamura.

“Sh*t!" ungos niya.

Kahit ang babae. Nagulat ng magawa ni Jeopardy na magmura.

Nagulat kasi at hindi makapaniwala. Buong akala niya ay lalaking walang magawa lang ang tumawag sa kanya.

Sino siya? sa isipan ni Jeopardy na naitanong niya. Nagtataka pa rin. 

He didn't really know who was calling him. Kahit anong isip niya o balikan kung narinig niya na ba ang boses na 'yon. Wala siyang maalala. 

Mula sa mga boses ng babae na nakausap na niya. Wala eh! Walang ganong boses ang nakausap na niya at narinig sa dami ng babaeng nakilala na niya.

Napabuga pa si Jeopardy habang pinakikinggan muli ang boses ng babae habang nagsasalita. “Wag kang magalit. I am sorry, hindi ko pa kasi alam kung paano ko simulan ang sasabihin ko."

“Bakit sino ka ba?" arrogant na pagpapahayag ni Jeopardy ng pagtatanong sa babae. 

“Nagpapatawa ka ba? You didn't know how to start off, and what is your purpose and what do you want to say? After you called me?" he was be stupid habang binara ang pahayag na pagpapaliwanag ng babae na tumawag sa kanya.

Hindi niya napigilan. Pero parang inakyatan siya ng dugo. Dahil sa narinig niyang hayag ng paliwanag nito.

“Miss, maybe nagkamali ka siguro ng tinawagan. Hindi ako nakikipag-usap sa mga walang kwenta at hindi ko naman din kilala. Did you get it?" Ungus niya na madiin na pagkakasabi na ipinarinig sa hindi pa nasagot muli na babae na tumawag sa kanya.

Hindi pa muli kasi ito kumikibo o sumagot sa dami pa nang sinabi ni Jeopardy. “Miss ibaba ko na ito. I ended this call." papatayin na sana ni Jeopardy. Subalit bigla siyang pinigilan muli nito.

“No, wag mong ibababa. Sorry, gusto ko lang marinig ang boses mo." sabay na tumawa yung babae. 

Kinataas ng kilay ni Jeopardy. “What?" bulalas niyang hayag sa gulat mula sa ginawang pagtawa nito sa kanya at lalo sa binigkas.

“Are you kidding of me?" inis niyang tanong.

“Nope!" bulas na hayag. Sagot ng babae.

“Ganyan ka pala magalit all this time." natawa ito. Hayag muli kay Jeopardy habang natawa pa rin. 

Inis na inis na si Jeopardy. Sa tingin niya ay ginagago siya at pinagloloko lang ng babae. Nagawa siyang pagtawanan ng babae sa kabilang linya na kinalamukos sa inis lalo ng mukha. Hindi niya nagustuhan ng pagtawanan siya nito. Nanggagalaiti na rin siya sa galit dahil sa lumagpas na sa level ng ginagawa na pagtitimpi sa tumawag. 

“You must be crazy, right?" hayag niya ng galit at mataas ang boses.

“No, maybe you." ibinalik nito kay Jeopardy ang sinabi niya.

“What? Stupid." bulas niya na pahayag. Kumukulo sa inis.

“No, maybe you." mas nainis pa si Jeopardy at tingin niya ginagalit talaga siya nung babae.

“Siraulo ka!" galit na galit na talaga niyang tugon. Hindi niya nagustuhan ang ginagawang pagsagot ng babaeng baliw na kausap niya. 

Nahawakan na niya ng mahigpit ang gilid ng kama n'ya. Yung matigas na kahoy na humaharang sa gilid kanyang kama. Nakaupo kasi siya sa gilid ng kama nang maisip niya na bababa sana muna at maglalakad siya, papunta sa banyo sa loob ng kwarto.

“I think you're calling the wrong person. I am sorry but hindi ako nakikipag talo at lalo na wala akong panahon na pag aksayahan ka ng oras para lang makipag gaguhan sayo. And please, don't call me again." sabay ibababa niya na naman sana pero pinipigilan siya at nagsalita na naman ito. 

“Dont, please." seryoso na paki usap at wala na mababakas na pagtawa. Narinig ni Jeopardy na napabuntong hininga yung babae na hanggang ngayon hindi niya kilala.

“And why?" angil sa inis niyang hayag ng magtanong siya kung bakit pigilan na naman siyang wag ibababa at putulin ang kanilang pag-uusap.

“May sasabihin nga ako sayo." she said kay Jeopardy. Yung mababakas sa boses ng babae na kinakabahan na ito kaya hindi masabi-sabi ang pakay niya. Ang pagtawa nito kangina at pagiging chill lang biglang nawala. Nang marinig na niya magalit si Jeopardy.

Nakailang hugot pa nga ito ng malalim niyang paghinga at mararamdaman naman talaga na kabado at hindi malaman ang gagawing panimula lalo nang mag-umpisa na magalit si Jeopardy sa kanya.

“I know your past." isang hugot muna ng malalim na hininga ulit. Nang marelax nagpatuloy. 

Magreact sana si Jeopardy. Pero pinigilan na naman siya nito at sinabi na siya muna ang pag-salitain, at baka sa pag-susungit, at galit ni Jeopardy sa kanya mawala at makalimutan daw nito ang sasabihin niya kay Jeopardy.