Mirabella's POV
"Are you following me?" Ito ang unang kumawala sa aking bibig ng mabungaran ko ang kanyang mukha pagkatapos niyang ibaba ang window ng kanyang sasakyan. Tumaas ang gilid ng labi nito at seryosong tumitig sa akin ulit. Nahintatakutan ako, paano kung hindi aksidente yung pagkikita namin kaninang umaga sa harap ng apartment ko? Paano kung stalker pala ito at sadya lahat ng pagkikita namin? Biglang kumabog ang dibdib ko sa ideyang iyon na pumasok sa isip ko.
"Cut that stupid idea on your mind woman!" paasik nitong sabi. Kunot noo kung sinalubong ang kanyang yamot nitong mukha. Paano niya nahulaan ang nasa isip ko?! Nagbaba ako ng tingin at tumikhim muna ako bago nagsalita.
"Would you mind moving your car and park properly" sabi ko. Dumungaw siya sa side ng sasakyan at tinignan kung saan ako nakatingin.
"Namali ka ng pag park" walang ano mang saad nito. I gave him a cold stare at umiling ako.
"Can't you see Mister, hindi ako makakapasok sa sasakyan ko because of the space from your high-end car. Ayaw mo naman siguro magasgasan ang sasakyan mo" sabi ko. Tumaas ang kilay nito na napatingin sa sasakyan ko. Tapos bumaling sa akin na hindi parin nawala ang kaseryosohan sa mukha.
"Woman, you're always complicate things tsk! Ikaw ang mali" bagot na bagot ito at kinuha ang cellphone nito na parang may binabasa. Inis ako, no, galit ako sa inaasta ng lalaking ito, pero hindi ko kayang ilabas ang totoong emosyon ko.
" Look, I parked here first kaya wala sa akin ang sisi. So, move your car dahil aalis na ako" malamig parin ang tono at mukha ko. Naiinip na ako sa kaartehan ng taong ito, mahirap bang iurong ng konti ang sasakyan niya?
"Send one of your men here" narinig kong sabi nito at napatingin ako sa kanya. May kausap pala ito sa cellphone.
"Are you even listening to me? I said MOVE. YOUR. CAR." pinakadiin diinan ko ang huling sinabi ko dahil naiinis na ako talaga, hindi manlang mag abala na lumabas sa kanyang sasakyan para kausapin ako ng maayos. Tumitig lang siya sa akin pagkatapos ay pumikit. Halos sumabog na ang dibdib ko dahil sa galit sa taong ito. Well, kung ayaw mong i urong ang sasakyan mo, pasensiyahan tayo. Bulong ko sa sarili ko at nakapagdesisyon na akong pumasok sa sasakyan ko. Binuksan ko ang pintuan ng sasakyan ko na padarag at malakas na nahagip nito ang pintuan ng sasakyan niya leaving a scratch! Pero wala na akong pakialam, I've done everything para pakiusapan siya pero hindi siya nakinig sa akin. Dali dali kong pinaandar ang aking sasakyan at mabilis pa sa alas kwatrong pinaharurot ko ito palabas ng parking area na iyon. Hindi na ako lumingon, bagkos halos nabunutan ako ng tinik dahil nakaganti ako sa taong iyon sa mga kamalasan na binigay niya sa akin maghapon. Whoever he is, sorry dahil hindi mahaba ang pasensiya ko sa mga ganoong bagay. Nang makalabas na ako ng gate ng University, kampante kong binaybay ang National Highway papunta sa aking tinutuluyan.
"Pangalawang beses na iyon! Tsk, wala talagang naidudulot na maganda sa akin ang lalaking iyon" inis kong turan sa sarili nang maalala ko ang aming encounter mula pa kaninang umaga. May konti akong kaba sa ginawa ko but who cares, kasalanan niya, hindi marunong makinig. Mahirap bang gawin ang sinasabi ko? Kung hindi lang sa mataas ang pride nito, hindi sana nangyari ang pagka scratch ng sasakyan niyang mamahalin. Serves him right! ito ang pilit kung iniukilkil sa aking isipan habang tinapik tapik ko ang manibela. Binuksan ko ang stereo ng aking sasakyan at pumainlang ang isang alternative rock music na pinapatugtuog ng isang radio station. Can't you see that you're smothering me?,Holding too tightly, afraid to lose control' Cause everything that you thought I would be, Has fallen apart right in front of you Sinabayan ko ito habang nasa daan ang aking atensiyon.
I've become so numb, I can't feel you there Become so tired,---- bigla kung inapakan ang brake ng may bigla nalang nag overtake sa akin at ibinalandra ang sasakyan nito sa unahan ko. Napasinghap ako ng mapagsino ko ang sasakyan, ang lalaki sa parking kanina. Lumabas ito at pulang pula ang mukha na naglakad papalapit sa kinaroroonan ko. Bigla kong mahigpit na hinawakan ang door control ng sasakyan ko, mukha palang ng lalaki, galit na galit na ito-who knows kung ano ang pwede niyang gawin sa akin, medyo walang kabahayan pa naman kami huminto. Nang makalapit ito, sumenyas siya na lalabas ako habang kinakatok niya ang window ng sasakyan, ngunit nakatingin lamang ako. I am not scared but afraid with the idea na pwede niya akong saktan physically or worst-
Mas lalo pang nilakasan ang pagkatok sa window kaya wala na akong nagawa kundi buksan ito.
"Do we have problem?" seryosong tanong ko at nakita kong tumaas ang gilid ng labi nito dahil sa inis or hindi makapaniwala sa tinuran ko.
"You're asking me that stupid question now after what you fuckingly did to my car?" sarkastikong saad nito na pinamaywangan pa niya ako.Salubong ang kanyang kilay na animoy kakainin na ako ng buhay dahil sa galit.
"Look mister, pinakiusapan kita ng maayos kanina, pero hindi ka nakinig---
"That's doesn't mean you have the nerve to do that woman!--I told you, you're on the wrong track---
"Ano? ako pa ang may kasalanan sa pag park?" napantig ang tainga ko sa tinutumbok nito base sa kanyang linya. Bigla akong nainis at walang sabi sabi akong lumabas sa sasakyan ko at hinarap siya.
"Are you saying na kasalanan ko ang pag park ko doon? Tapos kasalanan ko na hindi ka nakinig at kasalanan ko parin kaya nagasgasan ang mahal mong sasakyan?" mahinahon parin ako, kahit gusto ko ng bigyan ng isang uppercut ang kaharap ko. Tumawa ito ng pagak at umiling iling.
"Listen here mister, serves you right kaya nagasgasan iyang sasakyan mo." mariing turan ko at nakita kong tumaas ang kilay niya na tumitig sa akin.
"Tsk. I thought you're just a cold-blooded egotistical woman, you talk much too" again, sarcasm makes his tone. Iyong pagkuyum ko ng aking kamao para pigilan ko na undayan ang suntok ito ay sobrang ikunuyom ko talaga. Napatingin ito dito at tumawa siya ng malakas.
"And look--marunong ka din naman palang magalit. What will you do to me? Hit me, common!" nakakalokong saad nito na mas inilapit pa ang sarili sa akin. Nanatili lang akong mahinahon pero talagang ang kaloob looban ko gusto ko ng bigyan ng black eye ito.
"That won't happen, this fist doesn't deserve to land on that thick face of yours-" malamig kong turan habang pinapakita ko sa kanya ang kamao ko. Nanlaki ang kanya mata at bigla niya akong hinablot para ilapit sa kanyang katawan. Halos mawalan ako ng balanse ng ilapit niya ang kanyang mukha sa akin.
"Thick face huh? Ok, you wanna see what this thick face can do to you ice-princess?" tumango tangong saad nito at hinaplos ang labi ko. Iniiwas ko ang aking mukha dito pero hinawakan niya lamang ang likuran ng ulo ko para siya ng magkontrol sa mukha ko. Mariin niyang pinagpatuloy ang paghaplos sa labi ko pagkatapos ay tumitig sa akin na nag aapoy ang mata sa galit.
"You know what I really hate babe? Woman who does not know what she's babbling--
"Bitiwan mo ako!" medyo tumaas na ang boses ko pero binigyan niya lang ako ng tawa na hindi abot sa kahit ano mang parte ng kalooban nito.
"Not so fast ice princess--gusto kong ipakita saiyo kung ano ang pwedeng gawin ng isang taong makapal ang mukha na sinabi mo" matigas ang boses nito at walang kagatol gatol na kinabig niya at sinakop ang aking labi. Mapagparusa at marahas ang halik nito, na halos hindi ako makahinga habang wala na yatang katapusan ang paggalugad nito sa labi ko, kinagat pa niya ang pang ibabang parte nito dahil siguro sa galit. Pilit ko itong tinutulak pero kapag ginagawa ko mas lalo niya lang dinidiinan ang paghalik niya sa akin. Halos isang minuto sigurong pinagsawaan niya ang bibig ko bago niya pakawalan. Nang tumunghay siya sa akin, kunot noo itong parang may pilit inaalala. Gusto kong sampalin ito pero pinigil ko ang aking sarili. Nang mahimasmasan ako, agad kong hinablot ang braso ko na hawak niya at tumalikod.
"Woman! we're not finished yet!" galit nitong sigaw pero hindi ko ito pinakinggan. Kinuha ko ang calling card ko sa aking wallet at bumalik sa kanya at ibinigay ko ito.
"Here's my calling card, you can call me for the damage" malamig kong sabi. Nakita kong pinadaanan niya ang pangalan ko sa card at nabigla ako ng hinapit niya ako ulit at inilapit ang kanyang mukha sa akin. Tumitig siya ng mariin na parang may gustong sabihin, biglang nawala ang galit sa mata nito--naging masuyo
"And it's you baby....
Samantha's POVHindi ko na maalala kung ilang beses kong inulit sa isip ko ang eksenang ‘to. Noong bata pa ako, iniisip ko ang kasal bilang isang fairytale—may mahaba akong belo, orchestra sa background, at isang lalaking naghihintay sa dulo ng aisle na parang prinsipe. Lalaking katulad ng daddy Miguel ko na mapagmahal ng sobra. Pero ngayong nandito na ako…Hindi ito fairytale. Mas totoo. Mas raw. Mas malalim.Mas kami.Isang intimate wedding sa isang glass chapel na overlooking ang dagat. Sunset wedding. Ang paligid ay nababalutan ng ginintuang liwanag ng hapon. Puno ng bulaklak na puti, ivory, at blush pink, na may halong eucalyptus at olive branches. Malambing ang hangin, at sa bawat ihip nito, parang ibinubulong sa akin ang katahimikan ng loob kong matagal nang nagulo.Sa labas ng chapel, naroon sina Daddy, Mommy Mirabella—at halos buong pamilya’t kaibigan na naging bahagi ng aming buhay.Sa unang hakbang ko sa aisle, mahigpit ang hawak ni Daddy sa braso ko. Nakangiti siya, pero b
Samantha's POVNatulos ako sa aking kinatatayuan, nanigas ang aking katawan ng marinig ang malakas na boses ni mommy Mirabella against Struve. Pilit akong kumawala dito."Struve, please--stop this--- mommy it's not...its not what you think---" pilit kong inaalis ang kamay niya sa bewang ko pero hindi niya talaga ako pinakawalan. Mas humigpit pa ito."I can't hide this anymore Bella, I love her so much--kahit magalit ka na sa akin, kahit--""Struve!" galit kong sinaway ito. Parang may sumabog sa tenga ko. Tumigil ang oras sa utak ko. Hindi ko alam kung mag stay ba ako o tatakbo na lang para makaiwas sa komprontasyon."Damn you Struve!" galit na boses ni mommy at mabilis na lumapit sa amin ngunit, sa isang iglap, nahawakan ito ni daddy. Ayaw kong salubungin ang mata ng aking ama, dahil natatakot akong makita na galit siya sa ginagawa ni Struve. Napapikit ako, ayaw ko ng ganitong tagpo.“Mirabella,” mahinahon ang boses ni Daddy Miguel, pero may bigat. “Let them breathe.” napamulagat ako
Samantha's POVBoardroom, C&C Building — 10:00 AMUmiikot ang tingin ko sa loob ng silid habang isa-isa kong ini-scan ang mga mukha ng board members. Ang pamilyar na emblema ng kompanya sa likod ng presidential chair ay tila paalala ng bigat ng responsibilidad na nakaatang sa akin ngayon. CEO. Ako na ang bagong pinuno ng clothing line na itinayo ng yumaong mommy ko. Hindi ko alam kung bakit dito sa Pilipinas ito napagdesisyonan ni Struve na gawin ang opisyal na pagsasalin sa akin ng pamamahala sa kompanya samantalang naka base ito sa Switzerland. Three days ago, dad went to my unit and gave me the invitation about this board meeting and informed me about sa pagsasalin sa akin ng kompanya. I asked him why here, but he just shrugged his shoulders. Nang makaupo ako sa upuan malapit kay daddy, hinawakan niya ang kamay ko at ngumiti sa akin. Nang sumulyap ako sa katabi nito, nakangiti din si Mommy Mirabella sa akin ngunit may nababanaag akong emosyon sa kanyang mukha. Elegante, poised pari
Struve's POVI couldn't move. I just stood there in the garden, watching the space where she had been.The echo of her words still rang in my ears.“Next time you decide to walk away, don’t expect me to still be standing here when you come back.”God. What the hell did I just do? My knees gave out, and I sat on the cold stone bench, burying my face in my hands. I felt like I was being crushed from the inside out. I thought I was protecting her. I thought walking away would spare her from all the ugliness.But I was wrong. All I did was hurt her. And for what? For fear? For guilt? Tears stung the corners of my eyes. My chest was tight and I couldn’t breathe. I hated myself.I didn’t hear the footsteps at first—until a shadow cast over me. When I looked up, I saw Miguel seriously looking at me. The man who trusted me. The man whose daughter I just broke.His jaw was clenched. His eyes—those same eyes Samantha had—were burning with quiet, controlled rage.“Follow me. Now.”I didn’t quest
Samantha's POVI don't know what really happened, I can't contact Struve, even in his office. Sabi ng secretary nito, naka out of the country ito. It’s been days, naka off ang kanyang personal na number. No calls. No texts. No explanation. Just silence. And now, out of nowhere, he’s here—seated quietly at the end of the long dinner table, avoiding my eyes like I wasn’t even there. Like I didn’t matter.We were having a family dinner at Dad’s mansion. Everything looked perfect on the outside—polished cutlery, polite smiles, conversations about business and charity. But none of that mattered to me. Because the person I’ve been waiting for to show up emotionally, was here physically—but emotionally miles away. Gusto ko siyang kausapin ngunit hindi ako tinigilan ni mommy Mirabella sa katatanong about my days after the Hongkong trip, at kung kailan ako babalik ulit sa Switzerland para pamahalaan ang kompanyang naiwan ni mommy sa akin. Hindi ko alam kung nakikinig sa amin sina daddy dahil b
STRUVE'S POVBack in the Philippines – One Week Later"Mr. Schmid--your twin sister is here" My assistant' s voice made me stop from reading a proposal. Napakunot noo ako dahil sa biglaang pagdating ni Mirabella, she usually makes phone call before she will storm in my office. I was trying to breathe through the silence when I heard her voice.“I didn’t think you could disappoint me more than you already have.” Mirabella stood in the archway, arms crossed, fury in her eyes like wildfire. She wasn’t just my twin sister. She was a storm I couldn’t outrun. Pumasok siya ng tuluyan sa loob at ibinagsak ang isang envelope sa table ko. I didn’t even get the chance to speak but my attention was on the envelope. Nakabukas na ito dahil sa pagbagsak nito sa aking mesa. I saw photos of me and Samantha in Hongkong na magkaholding hands, kissing and hugging. Damn! Mirabella did her assignment! I closed my eyes, she knew already!"How could you Struve?! You ran off to Hong Kong with my stepdaughter!