Mirabella's POV
Good morning Mirabella" Nang mabungaran ko si Miguel sa hapag kainan kinaumagahan. Medyo late na akong nagising dahil umaga na ng dalawin ako ng antok dahil sa kaiisip sa nangyari sa amin ng lalaking kaharap ko ngayon. Kung hindi pa ako kinatok ng kasambahay sa aking silid ay hindi pa ako babangon-iisa lang ang aking rason, ayaw ko siyang makita. Pero kahit ano pa ang gawin kong pag-iwas, hindi ko ito magagawa dahil nasa loob ako ng kanyang pamamahay.
"How's your sleep?" patuloy nito ng hindi niya marinig ang tugon ko ng makaupo na ako sa kanyang tapat. Tahimik lang si Samantha habang kumakain at panaka nakang sumusulyap sa akin.
"Good" tipid kong sagot at iniiwas ang tingin sa kanya, feeling ko kasi namumula na naman ako dahil sa naglalaro na naman ang ginawa ng h*******k na ito sa akin kagabi. Ngumiti ito ng mapanukso bago sumubo. Nararamdaman ko na hindi parin niya itinigil ang pagtitig sa akin. Narinig kong napatikhim pa si Samantha.
"Dad! Ice cream mo, matutunaw na" sarkastikong sabi nito kaya napatingin ako kay Miguel. Kumunot noo akong napabaling kay Sam ng makita kong wala namang kinakain na ice cream ang ama.Nagkibit balikat lang ito saka umiling iling.
"Tsk. Oldies!" bulong nito pero nakarating sa pandinig ko.
"So, ano ang gagawin natin ngayon? It's Saturday, ano ang gusto mo?" si Miguel na nakatingin sa anak. Tumaas naman ang kilay ng dalagita.
"Really? Hindi ka busy ngayon? Himala dad" may pinagmanahan talaga ang batang ito, sarkastiko lagi kapag nagsasalita. Tumawa lang ang ama na nakatingin na naman sa akin.
"Pwede bang sumama sa mga kaibigan ko today dad? Mag malling lang" patuloy nito.
"And who's these friends of yours?"
"Eh sino pa ba mga kaibigan ko dad? Sila lang naman ang pinapayagan mong lumapit sa akin." sumimgangot na ito.
"I need to call your Ninong Clyde first para makausap to confirm---
"Dad! You're impossible. Kami lang naman, saka kasama ko si Thania--hindi kasama si Noah, masiyadong maloko iyon baka ipapahamak pa kami nina Jacob" nakalabing sabi nito. Nakikinig lang ako sa kanila. I know those kids na binanggit nito, mga classmates niya sa school-and they are all under me, sa subject ko.
"Ok, but you must bring Mirabella with you" sagot nito. Marahas akong napatingin kay Miguel dahil sa tinuran nito, ano ako yaya?!
"Excuse me Mr. Mijares, I came here as a tutor, not a nanny" malamig kong sabi. Tumaas naman ang kilay ni Sam na tumingin sa akin.
"I didn't say that Mirabella. You need to unwind, mamayang hapon pa naman ang session ninyo ni Sam" seryosong sagot nito pero umiling lang ako.
"I can take care of that. In fact, marami akong gagawin today-I'd rather stay in my room." malamig at may pinal kong sabi.
"She's right dad, In fact, I don't need a nanny, lalo na kapag nonchalant--opppps, my bad!" tumawa ito ng pagak at pailalim na tumingin sa akin. Binigyan ko lang ito ng malamig na sulyap at ipinagpatuloy ko ang pagkain. Tinignan naman ito ni Miguel na may babala.
"Good morning everyone!" napalingon kami lahat sa bukana ng dinning area dahil sa baritonong boses na bigla nalang sumulpot. Nakita ko ang isang gwapong lalaki na nakangiting nakapamulsa.
"Papa Ed! You're here!" biglang tumayo si Sam at sinalubong ang bagong dating saka niyakap ito ng mahigpit. Tawang tawa naman ang lalaki habang tinapik tapik ang balikat ni Sam habang nakatingin kay Miguel.
"Hey pretty! You miss me?" sabi nito ng pakawalan niya si Sam. Ngumiti naman ang huli na tumango tango. Hinila nito sa hapag kainan at pinaupo sa tabi ni Miguel.
"How are you brother?" mapang asar kapag ngumiti ito. Pero makikita sa kanyang aura na cool at napaka light lang ang dating niya hindi gaya ni Miguel na parang pasan ang mundo kapag nandiyan na ang presensiya.
"Napadalaw ka? Wala namang maysakit sa amin ngayon" pasupladong saad ni Miguel. Napahalakhak naman ng malakas ang lalaki at nagawi ang tingin niya sa akin.
"I can see that, parang magaling na talaga" nakangiti parin ito at pasimpleng tinignan na naman ako. Hindi ako ngumiti dito, bagkus itinuon ko na lamang ang aking atensiyon sa plato ko.
"Papa Ed, bakit hindi mo kasama si Mama Keila? I miss her already." si Samantha. Tumingin ang lalaki kay Miguel na parang inaarok ang nasa isipan nito. Seryoso parin ang huli sa pagkain nito. Hindi lingid sa akin ang biglang pagseryoso nito ng marinig ang pangalan na binanggit ng anak.
"She's out of the country pretty. Hindi ba sinabi ni Thania sayo, you'll have your cousin soon!" rinig kong sagot nito. Napasulyap ako kay Samantha na nakatutop ang bibig nito at nanlalaki ang mga mata. Bigla ding nag angat ng tingin si Miguel at napatigil sa pagsubo dahil sa narinig.
"Really papa?! magiging ate na ako??! Narinig mo iyon dad?! I'm so excited!" iyong tono ng excitement ng dalagita halos rinig na ng buong kabahayan. Pumalakpak pa ito na tumayo.
"Pag-uwi nina Mama Keila, doon muna ako dad ha?" turan nito at niyakap si Miguel. May ganito palang side ang aking estudyante, may pagka malambing din pala, hindi puro bratinela lang ang drama. Kumunot noo ang ama tapos umiling.
"No. You stay here. I got you a tutor, so dapat dito ka lang. If you want to see your Mama Keila, sila ang pupunta dito" matigas na sagot ng ama. Sumimangot si Samantha na bumalik sa kanyang upuan. Tumingin ito sa lalaking katabi ng ama na wari ay nagpapasaklolo.
"Paano makakapunta dito iyon, eh hindi pa bumababa sa sasakyan ang asawa, pinalapa mo na sa mga aso mo dahil sa galit mo" umiling iling nitong turan. Nakikinig lamang ako sa mga ito, may mga naiintindihan naman ako sa takbo ng usapan nila pero mas marami ang hindi.
"Serves him right. Marami siyang kasalanan kay Keila--
"Matagal na iyon Kuya, they're happy now, lahat nakamove on na, ikaw na lang yata ang hindi. Ethan and his wife already explained to you everything diba? Patawarin mo na ang asawa ni Ate para---
"Don't tell me what to do Eduard--kung ayaw mong mapaalis ngayon sa harapan ko"
"Ok fine, hindi na ako magsasalita. Anyway, hindi mo manlang ba ako ipapakilala sa magandang binibini na kaharap ko ngayon?" rinig kong patuloy nito.
"She's Mirabella Castillo, Samantha's tutor. Ms. Castillo, meet my broth---
"Hi, I am Eduard Mijares! Nice meeting you Bella" sabi nito at inilahad ang kamay sa harap ko. Tumingin ako dito at tinanguan lamang. Tumaas ang kilay nito na tumingin pa sa kamay niyang nakalahad, parang ipinapahiwatig nito na huwag akong bastos. Ngunit, hindi ako nagpatinag. Tumingin ako kay Miguel, seryosong seryoso ang mukha nito, ang hirap basahin ng iniisip.
"Don't worry, hindi kita aagawin sa kapatid ko----
"Stop Eduard---
"Nice meeting you sir, mind if I'll go first? excuse me po" magalang kong sabi sabay tayo mula sa kinauupuan ko. Nakamata lang ang tatlo sa akin. Yumukod pa ako sa kanila before ako tumalikod at umalis sa dining area. Tinungo ko ang silid na ipinagamit sa akin at doon ako nagkulong. Naging bastos man ito sa kanila, wala na akong pakialam doon, in the first place, hindi dapat ako sumabay sa kanila sa pagkain, I'm just a tutor, not a member of the family. I need to distance myself to any of them, lalong lalo na kay Miguel. I don't need people in my life specially those who find me not worthy to be loved but they keep me in their life simply because they know I'm too good to be a display. I'm done with those shits. And never again will I allow those shits get me back from the darkest side of being me. Never again. Naging busy ako maghapon sa mga instructional materials na gagamitin ko sa pagtuturo for next week. Wala namang Miguel na nandisturb sa akin, I don't know kung ano na ang nangyayari sa loob ng bahay. Kumatok lang ang isang kasambahay kanina, inihatid ang pananghalian ko, ito daw ang bilin ni Miguel sa kanila bago umalis ng bahay. Nang tignan ko ang aking cellphone, may text ito.
"I'll be out, see you tonight babe." babe?! Hindi ko alam kong ano ang gustong mangyari ni Miguel, naguguluhan na ako ng sobra sa mga pinapakita at sinasabi niya sa akin. I never see him sa tanang ng buhay ko, bakit parang kilalang kilala niya ako? Bakit parang hindi ito ang unang pagkikita namin?
Miguel's POV"What do we have here?" seryoso kong tanong kay Luke habang inaabot niya sa akin ang isang envelope na naglalaman ng mga impormasyon tungkol kay Mirabella. Siya ang matalik kong kaibigan na may ari ng isang Security Agency at isa na dito ang services nila, ang magkalkal ng mga impormasyon tungkol sa isang tao."Positive. She's the woman you asked me to dig into seven years ago" umupo ito sa harapan ko. Napapikit kong isinandal ang aking ulo sa headrest ng upuan ko. Nandito kami sa loob ng opisina ko, hindi sana ako pupunta ngayon dito kung hindi nag walk out si Mirabella sa hapag kainan kanina at nagkulong na sa silid nito. Balak ko pa sanang ilabas sila ngayon ni Samantha pero dahil sa may pupuntahan din ang anak ko, napagdesisyonan ko nalang na pumunta dito sa office ko kahit Saturday. Sakto naman na tumawag si Luke sa akin. Sa narinig ko kay Luke, tama nga ang hinala ko, siya iyon, pagkakita ko pa lamang sa heartshaped birthmark sa likod ng kanyang tenga noong unang ma
Mirabella's POV"Good afternoon po Ms. Mirabella" magkakapanabay na yumukod ang mga kaibigan ni Samantha ng madatnan ko sila sa study room nito. Time na iyon ng session niya kaya lumabas ako sa aking silid at pinuntahan ito. Tumango lang ako sa mga ito bilang tugon sa kanilang pagbati."Mind if they will join us Ms. M?" turan ni Sam habang prenteng nakaupo sa tabi ng mga ito. Tumingin ako sa mga kaibigan niya na pilit ang mga ngiti, hindi ko alam kong intimidated lang sila o sadyang fake lang ang gusto nilang ipakita sa akin na approach nila."My dad wants me join po Ms. Mirabella, in fact--he'll call you too para ma sched po ang sessions natin in our house" kapagkunway saad ni Thania na parang nahihiya pang magsalita. Tumaas ang kilay ko, kailan pa ako naging certified tutor? Umiling ako dito."I'm sorry Thania, tell your dad, hindi na ako tumatanggap ng tutee." malamig kong sabi. Nakita kong lumambong ang mata nito. This girl is so sweet, kaya madaling mabasa ang mga emotions niya s
Mirabella's POV"Ano?! nababaliw ka na ba Miguel?!" may galit na sa aking boses. Pilit akong kumawala sa kanyang yakap. Pero matindi talaga itong lalaking ito, parang gustong gusto niya akong paglaruan sa mga ginagawa niya sa akin. Seryoso nitong inilapit ang kanyang mukha sa akin, langhap ko ang mabango nitong hininga."If you call it kabaliwan--I am Mirabella" bulong nito na tumitig pa sa aking labi. Hindi ko mapigilan mapalunok dahil sa init na dumadaloy sa aking katawan sa paraan ng pagtitig niya dito."Will you stop being nonsense Mr. Mijares? Masiyado mo na akong pinaglalaruan-kung inaakala mong ok lang sa akin itong mga ginagawa mo, puwes hindi ka na nakakatuwa. I am sorry to say, but I am resigning!" matigas kong sabi at marahas kong tinanggal ang pagkakayakap niya sa akin. Nang makawala ako, lumayo ako sa kanya. Nakita kong dumilim ang mukha nito."Do that and you'll know kung ano ang magagawa ko Mirabella" nakipagtitigan ito sa akin. Naikuyom ko ang aking kamao dahil nagagali
Mirabella's POV"Marry me Mirabella" ulit nito habang hindi pa inaalis ang matiim na pagkatitig sa mukha ko. Nakipagsukatan ako ng titig dito."Tigilan mo ako sa mga walang kwentang pinagsasabi mo Miguel. Huwag mo akong paglalaruan."Who told you na pinaglalaruan kita? Kunot noong saad nito."You're impossible. Araw palang mula ng magkrus ang landas natin, tapos aalukin mo ako ng kasal? You are completely insane!" matigas kong sabi pero umiling lang ito."I have known you longer than you know Mirabella. So, marry me." walang alinlangan parin ang boses nito."That's the last thing na papasok sa isipan ko Miguel Mijares---"Listen here Mirabella, for once, trust me because, ako lang ang pwede mong mapagkatiwalaan sa ngayon. You are in da-"Will you stop Miguel? Kung gusto mong ipagpatuloy ko ang usapan natin regarding kay Samantha, don't mix up nonsense. Sasama lang ako, it's because of Samantha. Tumutupad lang ako sa usapan natin. So, if you excuse me, kukunin ko lang ang mga gamit ko"
Naalimpungatan ako sa mainit na hininga sa aking mukha. agad akong dumilat at saktong mukha ni Miguel na matamang nakatitig sa akin ang namulatan ko. Ang lapit ng kanyang mukha, halos mawalan na ako ng hininga dahil sa lapit niya."Good morning my Bella" malambing nitong sambit na akmang hahalikan ako pero agad kong iniiwas ang aking mukha dito. Bakit nandito sa aking silid ang lalaking ito, eh si Samantha ang katabi kong natulog kagabi pagkatapos niya kaming iwan. Tinignan ko ang tabi ko, wala na doon si Sam."Kanina pa bumangon at nakaalis, pupunta sa bahay nina Thania. It's 9 already, time for breakfast" still, mapang akit ang kanyang ngiti. Magaling talagang magbasa ng iniisip ang taong ito, tumpak na naman ang pagkabasa niya sa paghahanap kay Sam. Hindi ako nagsalita, bagkus, pinalis ko ito sa harapan ko pero dahil malakas ito, nanatili siyang nakatunghay sa akin. Tinakpan ko ang aking bibig ng magsalita ako."Pwede bang umalis ka na diyan." mariing sabi ko. Ibang klase din ang m
Mirabella's POVAng ganda naman dito Perpekta" namamanghang saad ko ng sumama ako sa kanya sa likod ng mansiyon kung saan nakatunghay ako sa isang garden na punong puno ng tulips na may iba't ibang kulay. Para akong nasa Netherlands lang. May man-made pa na batis sa may gilid na siyang dumagdag sa freshness ng paligid. Napapikit ako, gusto kong langhapin ang hangin na nahaluan na ng amoy ng mga bulaklak sa paligid."Oo Miss A. Si Ma'am Gayle ang nagpagawa nito, gustong gusto niya ng mga bulaklak na tulips" bumuntunghininga nitong sagot. Umupo kami sa may silong ng isang puno, may mga garden chairs at table na talagang ipinasadya doon para sa mga gustong tumambay na mag muni muni. Bigla akong nakaramdam ng lungkot ng marinig ko ang pangalan na iyon, ang late wife ni Miguel. Siguro kung hindi ito nawala, sobrang saya siguro ni Samantha, at siyempre ganun din si Miguel--hindi sana ako nandito ngayon."Mabait po si Ma'am Gayle, lahat ng tao dito kasundo niya. Sobrang inalagaan ito ni Sir
Third Person POVHalos isang buwan na noong huling makita ni Mirabella si Miguel. Pagkatapos kasi ng nangyari sa garden, hindi na nagtagpo ang landas nila, nitong huli lang nalaman niya kay Samantha na lumipad ito papuntang Switzerland para sa isang buwan na pag-aayos sa ipinapatayong expansion ng kanyang business. Naging maayos naman ang mga sumunod na araw para sa dalaga dahil walang Miguel na makulit habang nasa bahay siya nito para sa tutoring sessions nila ni Samantha. Martes ng hapon, pagkatapos ng klase ni Mirabella, agad nitong tinungo ang parking lot dahil kailangan nitong umuwi ngayon ng maaga. May meeting lahat ng mga tenants ng mga apartment sa compound nila. Nang makapasok siya sa sasakyan, ay agad niyang ng pinaandar at umalis na sa University. Ilang minuto lang ay narating niya ang parking lot ng apartment. Bababa na sana ang dalaga ng mapatingin ito sa likuran na upuan, halos mapalundag siya ng makitang nakaupo si Samantha. Nakangiti ito."Paano ka nakapasok dito?" gula
Miguel's POV"Get inside, lalamigin ka" seryosong sabi ko kay Mirabella noong nasa garden kami. Hindi ko alam kung bakit bigla akong natigilan ng banggitin niya si Gayle sa akin sa time na iyon. It's been 8 years mula ng mawala siya sa amin ni Samantha, but her memory still in us--she's still the most loveable woman na nakilala ko--pinaka sincere sa lahat ng bagay at very trusting na tao. Sa pagbanggit ni Mirabella sa kung nasaan kami, bumalik ang ala-ala ni Gayle sa akin while she's in deep pain, fighting for her life. Nanikip ang aking dibdib at sa puntong iyon, tinalikuran ko na si Mirabella. Agad akong pumasok sa aking silid ng makarating ako sa loob ng bahay. Magkababata kami ni Gayle at naging magkaibigan na halos hindi na mapaghiwalay. When her mom died, we were 8 then, nag-asawa ulit ang kanyang ama at nagkaroon ito ng kapatid sa katauhan ni Jill. After graduation in High School, lumipad pa Switzerland si Gayle at doon na nag-aral ng kolehiyo. Naiwan kami ni Jill dito sa Pilip
THIRD PERSON POVAng unang naramdaman ni Samantha ay ang bigat ng kumot—malambot, mainit, maayos ang pagkakatakip na para bang may siguradong ayaw siyang ginawin. Sumunod ang amoy sa malinis na linen at ang crisp na cologne. At bahagyang usok—yung uri ng samyo na dumidikit sa mamahaling suit at mga lihim na hindi kailanman nabanggit. Struve. Pumikit-sumikat ang kanyang mga pilik mata, dahan-dahang bumukas sa liwanag ng araw na lumulusot sa sheer na kurtina.“Where the hell am I…?” bulong niya, garalgal pa ang boses. Pumikit siya muli, sinubukang balikan ang nangyari.Ang bar.Sina Thania, Jacob, Noah.Siya.Yung halik.Tapos—wala na.Umupo siya, dahan-dahan, habang nag-aadjust pa ang paningin niya. Malaki ang kama at sterile ang paligid. Mamahaling paintings sa pader, pero walang emosyon. Parang hindi bahay, kundi modelo ng bahay. Perfection. Silence. Control ito ang mga salita to describe the place.Hindi sa kanya. At doon niya nakita.Ang shirt. Itim, crisp at malaki sa kanya. Nakal
THIRD PERSON POVThe air outside was cool, almost cruel as it kissed her flushed cheeks. Samantha fumbled with her clutch, keys jingling louder than necessary. Her heels clacked on the pavement, echoing against the stillness of the near-empty lot. Her balance was… suggestible, thanks to the cocktails and shots that had chased her anger like gasoline to fire. After thirty minutes, she actually got out from the bar, following that order from him. Damn her! She's too stupid to follow him.“Where the hell—” she muttered, squinting at her car. And then she saw him. Leaning against the hood of a sleek black SUV. Hands in his pockets. Expression unreadable.Struve.Samantha froze, nausea and fury swirling in her gut.“You stalking me now?” she called out, sarcasm loud in the open night. “Because if this is your way of flirting, it's still disturbing.”Struve pushed off the car slowly. Unhurried. Controlled. That typical predator calm.“I’m making sure you don’t kill yourself—or someone else—
THIRD PERSON POVThe fourth song had already turned into background noise. Samantha sat cross-legged on the velvet booth seat, nursing her second mojito. The others were laughing over an old university story—something about Noah fainting during a cadaver lab and Jacob documenting it for blackmail. Typical med student chaos.“Tell me again,” Samantha said, voice dry, “why you three voluntarily signed up to bathe in blood and memorize Latin terms for five years straight?” Thania tossed her hair over her shoulder dramatically.“Because our parents threatened to cut us off if we didn’t.” she laughed dryly. But at the back of her mind, she loves to be like her dad--a surgeon.Jacob snorted. “Speak for yourself. I chose this path.”“You chose med because you’re addicted to academic stress,” Noah said. “Your love language is failing gracefully and then passing by 0.5.” He laughed at Thania, trying to annoy her. Samantha smiled. God, she needed this. Laughter. Friends. People who didn’t trea
Samantha's POVThe hallway outside the CEO’s office was quiet—too quiet. I adjusted the cuff of my blazer, eyes locked on the frosted glass door ahead of me. My heels echoed with every step, calm and steady. I refused to show the slightest hesitation. Not today. Not in front of him. Kaharap ko lang siya kaninang umaga, pero heto ako ngayon, kung kailan malapit na ang uwian saka niya ako pinatawag. Maybe he just wanted a time alone with you. Ang isang bahagi ng isip ko. No, way! He hates me!The receptionist barely looked up when I gazed at her.“You can go in, Ms. Mijares.” Of course I can. He summoned me. She opened the door, and I walked in. Struve stood by the windows, back to me, the cityscape stretching behind him like an oil painting. He looked the same—sharply dressed, shoulders squared, posture like steel. He didn’t even turn when I entered. Classic Struve. Palaging hindi nakatingin. Palaging naka-talilis.“You wanted to see me?” My voice was cool. Measured. Crisp as the after
Samantha's POVPresent time...Tumunog ang heels niya sa polished marble floor ng C&C Hotel Corp main headquarters. 25th floor. Boardroom. 8:40 AM. She was never late. Not today. Not when he was coming back. Pagpasok niya sa room, tahimik ang mga board members. Nakaupo na ang Daddy Miguel niya sa dulo ng mesa—composed, powerful, and proud. Sa kanan nito si mommy Mirabella, ang aking stepmother, graceful as always in her cream Chanel suit. I sat two seats away from my father. I didn’t want to be beside her, or him. My fingers played with my pen, my back straight, my heart louder than I wanted it to be. Parang wala lang ang time na iyon sa akin, an ordinary day. He’s coming back. After six years. After that one night, after he ran away again two years ago ng magkita sila sa kasal ng kanyang mga magulang. After everything.8:59 AM. The door opened. I didn’t look right away. But the tension in the room shifted. Kahit hindi pa ako lumingon, alam kong siya na iyon.Struve.Back from his sel
THIRD PERSON POVSix years agoAng daming tao sa mall, pero somehow, Samantha still felt alone. Bitbit niya ang shopping bag na may laman lang naman na bagong lip gloss, sketchpad, at 'yung librong matagal na niyang gustong basahin. Small things, pero para sa kanya, freedom 'yon. Finally, she thought. Walang yaya, walang bodyguard, walang mata ng daddy niya sa likod niya. Samantha rolled her eyes just thinking about her dad. Lagi na lang overprotective. Baka raw may mag-kidnap sa kanya. Like that would ever happen. Nag-decide siyang maglakad muna around the second floor. The view from the glass railings calmed her—people moving, unaware, normal.Her phone buzzed. Unknown number. She stared at it, saglit na nagduda, then declined the call. She turned toward the escalator—pero parang may something off. Sa peripheral vision niya, may lalaking naka-itim sa upper floor. Still. Parang bantay. Another one was walking behind her, not close enough para obvious, pero… why was her skin tingling?
Samantha's POVThe wedding reception was like a fairytale—golden lights twinkling above, the soft hum of romantic music in the air, and my dad holding my stepmother’s hand like he had waited his whole life for this moment. I smiled as I watched them, my heart swelling with warmth. Seeing them together felt like everything had finally fallen into place. Dad may not have been my biological father, but he had been the one who raised me, protected me, and loved me unconditionally. And now, he had married the woman who deserved him, the woman who loved me as her own. I should’ve been lost in the happiness of it all, letting myself soak in the joy. I happily looked at them in one corner of the garden... But then, I felt it.A presence.The hairs on the back of my neck stood on end, and even before I turned, I knew who it was.Struve."Wow. You actually exist," I teased as I approached him, who was standing alone looking deeply at me, nursing a glass of whiskey like it was the only thing kee
Miguel's POVSa gitna ng hardin, sa ilalim ng isang arko na pinapalamutian ng mga puti at rosas na bulaklak, naghihintay ako sa babaeng naglalakad sa gitna. Nakangiti ito sa akin habang hawak siya ng kanyang mga magulang. Yes, it's our garden wedding today. Ang puso ko ay punong-puno ng emosyon at pasasalamat habang pinagmamasdan ko ang babaeng papalapit sa akin—si Mirabella, ang kaisa-isang babaeng minahal ko. Ngayong araw, matapos ang lahat ng sakit at pagsubok na pinagdaanan niya, ako na ang magiging opisyal na tagapagbantay at katuwang ni Mirabella habambuhay.Ang hangin ay may dalang mabining simoy, tila isang banayad na yakap mula sa kalangitan, habang ang araw ay nagdudulot ng gintong liwanag sa buong paligid. Sa bawat hakbang ni Mirabella, ramdam ko ang bigat at halaga ng araw na ito—ang pangakong magtatali sa amin sa habang buhay. Oo, kasal na nga kami, pero masasabi kong hindi iyon opisyal dahil minanipula ko ito at muntik na siyang mawala sa akin dahil sa kapangahasan ko. N
Mirabella's POVHindi ko alam kung paano ko ilalarawan ang pakiramdam ko ngayon. Para akong bata na matagal nang nangangarap ng yakap mula sa kanyang ina. Isang yakap na akala ko, kailanman ay hindi ko na mararanasan. Mahigit dalawampung taon. Mahigit dalawampung taon mula nang huli ko siyang nakita—isang malabong alaala na lang sa isip ng isang musmos na bata. Mahigit dalawampung taon rin mula nang paniwalaan kong patay na siya. Ngunit hindi. Narito siya. Buhay. Humihinga. At nasa harapan ko.Nasa hospital pa rin ako, nakaratay, mahina ang katawan dahil sa muntik nang pagkalagas ng buhay ko sa pagtatangkang sagipin siya at si Samantha. Ngunit kahit anong kirot ng sugat ko, wala itong panama sa bugso ng emosyon sa puso ko ngayon.Nang bumukas ang pinto ng silid ko, agad akong napatingin. Parang tumigil ang mundo ko nang makita ko siyang pumasok kasama si Daddy na nakaalalay lang sa kanya. Ang kanyang buhok ay mapusyaw na, ang kanyang mukha may bakas ng sakit at paghihirap, ngunit ang