Chapter 3

“Matagal ko nang nilalaro si Sebastian sa mga kamay ko, Sabina,” mapanuksong sabi ni Waynona, habang nakasandal sa dingding, ang tinig niya ay malamig at puno ng panunuya. “While you’re busy waiting for him every night, I’m the one he’s coming home to. Kung hindi lang siya maingat gumamit ng protection, matagal na sana akong buntis sa anak niya, unlike you, na halatang baog.”

“Ano’ng… sinabi mo?” halos pabulong na tanong ni Sabina, nanginginig ang labi habang dumadaloy ang luha sa pisngi niya. Parang may kung anong sumabog sa dibdib niya, isang matinding kirot na parang unti-unting winawasak ang puso niya sa loob.

“Come on, sis,” nakataas ang kilay ni Waynona habang naglalakad papalapit. “You really think kaya mong bigyan si Sebastian ng anak? He’s tired of your boring body. Sawa at pagod na siya sayo. Gumising ka. Isa kang probinsiyanang walang halaga. Samantalang siya, isang billionaire CEO, sanay sa babae’ng classy at marunong sa kama. Tell me, do you even know how to please your own husband?”

Lalo siyang lumapit, may ngiting nakakainsulto.

“Huwag kang mag-alala, Sabina,” aniya, habang marahan niyang hinawakan ang balikat ng kapatid. “Kapag nabuntis ako ni Sebastian, you’ll be the first to know. Maybe I’ll even let you be the godmother. Hahayaan kong panoorin mo kami maging isang masaya at kumpletong pamilya.”

“Waynona!” halos mapasigaw si Sabina, nanginginig sa galit. “Wala kang hiya! Niloko mo ako, sinira mo ‘yung pamilya ko!”

Tinabig niya ang kamay ng kapatid, dahilan upang matumba ito sa sahig.

“Araay!” sigaw ni Waynona, sabay hawak sa braso. Eksaktong sandaling iyon, bumukas ang pinto.

“Sabina!” malakas na sigaw ni Sebastian, mabilis na lumapit sa kanila. Ang mga mata nito’y nagliliyab sa galit.

“Ano’ng ginagawa mo, Sabina?!”

“A-ayos lang ako, Sebastian,” umiiyak na sabi ni Waynona, pilit na ngumingiti. “Kasalanan ko naman, medyo nagkapikunan lang kami ni Sabina. Huwag mo siyang pagalitan, please.”

Lalong nag-init ang ulo ni Sebastian. “Sabina, ano na naman ‘tong pinaggagawa mo? Bakit mo siya sinaktan?!”

“Hindi ko ginawa! Siya ang—”

“Enough!” sigaw ni Sebastian, halos bumasag sa katahimikan. Niyakap niya si Waynona at pinupunasan ang mga luha nito. Si Sabina, nakatayo lang, nanlalambot, habang pinagmamasdan ang lalaking minahal niya nang buong puso.

Ang lalaking minsan niyang pinaniwalaang kakampi, ngayon ay isa nang estrangherong tinitingnan siya na parang siya ang salarin. Ang tibok ng puso niya ay parang unti-unting nawawala sa ritmo, bawat pintig ay puno ng panghihinayang.

Ang lalaking ngayon ay niyayakap ang babaeng sumira sa kanya.

“Sebastian, please, tama na…” kunwari’y pigil ni Waynona, habang bahagyang kumakapit sa dibdib ng lalaki. “Si Sabina, matigas lang talaga ang ulo. Alam mo naman, she’s always been jealous. Huwag mo na siyang pagalitan, okay?”

Napalingon si Sebastian nang mapansing may ilang bisitang nakamasid at nagvi-video. Lalong sumiklab ang galit niya.

“Sabina, sumunod ka sa akin.”

Tahimik siyang sumunod, pasan ang bigat ng kahihiyan at sakit. Pakiramdam niya’y bawat hakbang ay parang tingga, bawat paghinga’y mahapdi. Dinala siya ni Sebastian sa dating kuwarto niya na ngayon ay ginawang bodega ni Waynona.

“D’yan ka muna at magkulong,” malamig na sabi ni Sebastian bago lumabas.

Ilang minuto lang, narinig niyang bumalik si Sebastian kasama si Waynona na tinulungan niyang makaupo sa sofa at hilutin ang natapilok na paa. Mula sa kinatatayuan niya, ramdam niya ang matinding distansyang tumubo sa pagitan nilang mag-asawa. Parang may pader nang itinayo sa pagitan nila at siya lang ang naiwan sa dilim.

“Dapat hindi ko na siya isinama rito! Ginulo niya pa ang party mo.”

Tumulo ang luha ni Sabina habang nakatayo sa likod ng asawa pero agad niya itong pinunasan. Sanay na siyang itago ang luha, pero ngayong gabi, hindi na niya kayang magpanggap.

“Sabina,” malamig na utos ng lalaki, “imasahe mo ang mga paa ni Waynona. Kasalanan mo lahat ng ‘to.”

“Hindi ako masahista para gawin ‘yan,” mahinahong sagot ni Sabina.

“Ano’ng sinabi mo?” matalim ang tingin ni Sebastian.

“Bingi ka ba?!” sigaw niya pabalik, halos mabasag ang boses.

Sa galit, itinulak siya ni Sebastian. Tumama siya sa sahig, napahawak sa tiyan habang nanginginig sa sakit. Sa bawat paghinga, pakiramdam niya’y may bahagi ng pagkatao niyang namamatay.

“Sebastian…” halos bulong niyang sabi.

“You can’t even act like a real woman!” galit na sigaw ni Sebastian. “Puro ka drama, pero wala ka namang silbi! Kahit ibigay ko pa sa’yo ang lahat, mananatili ka pa ring walang kwenta!”

“Sebastian, please…” mahinang wika ni Waynona, kunwari’y awat. “Ako ang may kasalanan. Ako lang ang ampon. Maybe she’s just hurting kasi I get the love she never had.”

“Hurting? She deserves this!” mariing sagot ni Sebastian.

Tahimik na tumitig si Sabina sa kanila, habang unti-unti nang nauupos ang apoy ng pag-ibig sa puso niya. Ang lalaking dati’y iniidolo niya ay unti-unti na lang niyang nakikita bilang isang taong hindi niya kilala. Ang bawat salita nito ay parang kutsilyong paulit-ulit na itinusok sa dibdib niya.

“Sabina, are you okay?” dagdag pa ni Waynona, kunwari’y nag-aalala. “Huwag mong intindihin si Sebastian, he didn’t mean it.”

“Tumigil ka na!” halos pasigaw na sabi ni Sabina. “Tigilan mo na ‘yang drama mo, Waynona!”

Kasunod noon ay isang malakas na sampal na dumapo sa kanyang kaliwang pisngi.

Sinampal siya ni Sebastian. Ramdam niya ang hapdi, pero mas masakit ang pagkanulo. Dahan-dahan niyang hinaplos ang pisngi habang ang mga luha niya ay walang tigil sa pagpatak.