4 - Tristan.

Nanginginig ang mga binti, at nagngangalit ang mga ngipin, nakatitig ako sa gusot na tumpok ng puting puntas sa counter.

Walang dapat makaalam, Big Daddy. Maaari akong maging iyong cute, maliit na sikreto. Ang iyong guilty pleasure.

Napakaganda.

Walang ideya si Lia kung gaano ako katagal na nagdurusa, iniisip ito. Binibilang ko ang mga araw hanggang sa wakas ay umalis siya sa bahay para sa kolehiyo, ginhawa, at takot na umiikot sa aking dibdib. Kung wala siya, magiging normal ang lahat kahit minsan. Hindi ko na kailangang umuwi gabi-gabi, nag-aalala na baka masira ang tensyon na inilagay niya sa akin. Sa wakas ay hinila ko ang kanyang masigla at matamis na puwet pataas sa aking kwarto, isinara ang pinto, at k******t siya hanggang sa mawalan siya ng hininga.

Sa bawat pagbisita, bawat araw ay may bagong tukso. Isa na lalong naglalayo sa akin sa lohikal na pangangatwiran, tinutulak ako patungo sa matarik na dulo. Ang paraan ng kanyang pagdadaldal sa kusina sa bawat oras, sa iba't ibang mababaw na damit, ang kanyang mga mata ay kumikinang sa kapilyuhan, ang kanyang mga kamay ay lalong nagiging matapang kapag hinahawakan ako. Para siyang kendi na hindi ko kayang makuha. Ang sukdulang, kaakit-akit na bawal na prutas. Mas bata sa akin ng dalawampu't limang taon. Ang matalik na kaibigan ng anak ko. Ang anak ng kapitbahay namin. At para mas maging maganda ang resulta, ginampanan ko ang papel ng pangalawang ama niya sa loob ng maraming taon.

Parang anak ko na siya noon pa man. Kailan nagbago iyon?

Hinagod ko ang buhok ko habang sinusubukang alalahanin. Hindi ito madali para sa akin — isang nakakagambalang malabo. Ginagawa iyon sa akin ng trabaho. Ginagawa akong isang tagamasid sa lahat ng nangyayari sa personal kong buhay — isang walang pakialam na tagamasid pa nga. Isang araw, tumingala ako at nalaman kong ang mga suso ni Lia ay lumaki nang tatlong beses na kasinglaki ng isang katamtamang laki ng baseball, at ngayon ay mayroon na siyang nakakatakam na puwet na nagpaangat ng ulo ng aking ari, na parang asong umiikot. Umikot ang ulo ko sa mabilis na pagbabago, na ikinagagalak niyang ipakita sa aking kusina, na nakakasira sa aking kalusugang pangkaisipan.

Napakalandi niya. At magaling din siya.

Matagal ko na itong nakikita sa kanya. May kakaiba sa kanyang kilos, pero ang bago niyang malakas na katawan ay ginagawang mapanganib na sandata ang personalidad na iyon. Alam niya ang kanyang potensyal; ang epekto ng kanyang kaakit-akit sa akin.

Sigurado, hindi lang ako ang lalaking pinagsisikapan niya nang ganito, 'di ba?

Paulit-ulit ko itong tinatanong sa sarili ko, ngunit walang matibay na sagot na lumalabas.

Nagiging mabait lang sa akin ang babae, tulad ng ibang babae na kasing-edad niya, pero sa kaso niya, pinaparamdam nito sa akin na kanais-nais. Ipinapaalala nito sa akin na mayroon pa akong gumaganang ari at ilang dekada pa ang natitira para gamitin ito at manganak kung gugustuhin ko. Imposibleng gusto ng magandang dalagang iyon ang isang malaki, matanda, at makapal ang pangangatawan na tulad ko na mas maraming asin kaysa paminta sa buhok niya. Laro lang ito para sa kanya. Maraming beses na niya itong ginawa sa ibang mga lalaki; pang-aasar, at paglalaro.

Iyon ang naisip ko hanggang sa inalok niya ako. Ipinaalam niya ang nakakagulat na katotohanan na gusto niya ako gaya ng pagkagusto ko sa kanya.

Kahit sinong lalaki sa lungsod ay puwedeng makuha ni Lia. Kahit sinong lalaki sa mundo ay puwede niyang piliin. Pero ako pa rin ang gusto niya.

Walang dapat makaalam, Big Daddy. Ako ang magiging cute at maliit mong sikreto. Isipin mo.

Diyos ko, ikaw na ang bahala. Mahigit limang araw na mula nang sabihin niya sa akin ang mga salitang iyon at nahihirapan akong mag-concentrate sa trabaho o kahit ano pa man. Paulit-ulit lang ang mga 'yon sa isip ko, at hindi ko maalis ang ereksyon ko, kahit ilang beses akong magjerk. At sa bawat pagkakataon, naiisip ko ang ungol niya kay Big Daddy sa tainga ko, ang masikip niyang puke na naglalabas-masok habang nagbobomba ako papasok at palabas ng ari niya. Sa totoo lang. Dapat akong itali sa puno at sunugin nang buhay dahil sa pagpapantasya ko sa babae, pero hanggang doon lang ang magagawa ko para madala ako sa kanya.

Hindi ko siya tatawagan.

Walang mahahabang oras na gugugulin sa pag-iisip kung paano namin ito mananatiling sikreto hangga't maaari.

Isa akong lalaking may moralidad. Mataas ang pagtingin ng lipunan. Hindi isang taong nasa katanghaliang gulang na nangangailangan ng halos legal na kasintahan para muling makaramdam ng kabataan. Karapat-dapat si Lia sa mas maganda. May maganda siyang kinabukasan. Isang edukasyon. Isang karera.

Ibang lalaki. Bata.

Sa sobrang lakas ng pagkakahampas ko sa mesa, halos bumagsak ang telepono ko sa sahig.

Nakakatawang magselos. Kalokohan. Ang galing lang. Hinayaan ko siyang hipnotismohin ako. Hinayaan kong pumasok sa isip ko ang pang-aakit niya. Hinayaan ko ang sarili kong mag-isip kung iba ba ang tingin niya sa akin sa ibang mga lalaki. Kung espesyal ba ako sa kanya sa anumang paraan.

Nakakadiri ka.

Mas malala pa sa kawawa.

Tingnan mo ang sarili mo sa salamin.

Napukaw ang aking atensyon ng repleksyon ko sa screen ng aking computer. Huminga ako nang malalim, napansin ang mga putting sideburn. Noong unang panahon, ako ang pinakamagandang binata na nabuhay sa mundo, ngunit ipinagpalit ko ang aking kalusugan para sa kayamanan. Hindi na ako kasing ganda ng dati, simula nang mamatay si Eunice. Ano kaya ang magiging hitsura ko sa ibabaw ng napakaganda at malambot na katawan ni Lia? Magiging kakila-kilabot ito. Parang yung mala-butil na gawang-bahay na p**n sa pagitan ng isang lola at isang lalaking kaedad ng kanyang panganay na anak.

May iritableng sumpa, tinanggal ko ang thong sa aking mesa at ibinalik ito sa aking bulsa, sumuko sa pagnanasang amuyin ang aking kamay, marahang nalanghap ang natitirang pabango ng kanyang puke bago pilit na ibinalik ang aking isip sa trabahong ginagawa ko. Binuksan ko ang aking email, handa nang mag-reply sa isang mahalagang tanong, nang isang subject line — mga limang email mula sa itaas ang nakakuha ng aking atensyon.

PINAKAMAHUSAY NA SERBISYO SA MUNDO. HINDI MO KAYANG PALAMPASIN ANG PAGKAKATAONG ITO. MARAMI ANG PANGAKO NITO.

Nagkunot ang noo ko sa pagkalito. Ano ba 'to? Isang patalastas? Parang ganoon nga. Pero bakit ito napansin ng filtering service ko? Ano kaya ang dahilan? Hindi ko kilala ang email address, pero ang pangalan ng nagpadala ay nagpapahiwatig ng kahina-hinala; Princeton Bastille. Parang isa 'yon sa mga mayayaman at mayabang na lalaki mula sa Saturday Golf Club ko. At kung oo, ayokong basta-basta silang balewalain, lalo na kung mahalaga ito sa MALALAKING LETRA.

Pinindot ko ang daliri ko sa mouse nang ilang sandali, pinag-iisipan, ang orasan ng email, ang paghahanap ng link sa katawan, at wala nang iba pa. Isang maliit na pulang link lang.

Lumapit ako, pumikit para mabasa ang mga salitang naka-embed sa URL.

Mga hot southern sugar babies.

Ano ba 'yan?

Umiling ako, isasara ko na sana ang email, para ituring na spam, pero may kung anong nagtulak sa akin na pindutin ang link dahil sa kuryosidad. Hindi ako yung tipo ng lalaking kayang iwasan ang isang misteryosong bagay, at ngayon ko lang narinig ang tungkol sa mga hot Southern sugar babies. Kung ito ay isang seryoso at ilegal na bagay na ipinadala sa akin nang hindi sinasadya, kailangan kong gawin ang tama at alertuhan ang mga kinauukulan para asikasuhin ito. At nang bumukas ang website sa screen ko, ang header ay may matingkad na kulay pula, iyon ang una kong naisip.

Ilegal ito!

Prostitusyon.

Daan-daang babae, sapat na ang edad para maging anak ko, kung mayroon man ako, ay nakangiti sa mga litrato sa lahat ng uri ng pose. Karamihan ay nakahiga sa kama, nagpapakita ng mga mapang-akit na balat sa ilalim ng kanilang mga sweatshirt sa kolehiyo. Isang tunog ng pandidiri ang lumabas sa aking mga labi, hindi mula sa paghuhusga, kundi dahil ang mga babaeng ito ay may mga dahilan para ipagpalit ang kanilang mga katawan para sa pera. Mga dahilan tulad ng utang, sa palagay ko. At ayokong malaman na ito ay isang pagkakataon para sa mga pervert na kasing-edad ko na samantalahin sila gamit ang kanilang walang katapusang mga bank account. Bakit naman may magpapadala nito sa akin —

Napangiwi ako nang mapansin ko ang isang partikular na larawan.

Ang una ay nasa pangalawang hanay.

Hindi. Hindi puwede.

Si... si... si... si Lia?