บทที่ 1 กาแฟหรือวิว?

สี่หนุ่มฉายา ‘เจ้าชายวิศวะ’ ที่ได้มาจากการโหวตของสาวๆ ในมหาลัยให้พวกเขาเป็นยิ่งกว่าหนุ่มฮอต เพราะไม่ใช่แค่มีดีเรื่องหน้าตา แต่ทั้งสี่หนุ่มยังเรียนเก่งติดท็อปเท็นทุกเทอมอีกด้วย ทั้งหล่อ เก่ง รวย โพรไฟล์ที่บ้านก็ดีเริศ สาวๆ จึงลงความเห็นว่าฉายานี้

ไม่เวอร์เกินไปสำหรับสี่หนุ่มเลย

ทว่าเจ้าของฉายากลับหัวเราะขำเมื่อได้ยินมันเป็นครั้งแรก เพราะคิดว่าตัวเองช่างห่างไกลจากคำว่า ‘เจ้าชาย’ มากโข พวกเขาไม่ได้ดีพอที่จะเอามายกย่องสรรเสริญ แต่ก็ไม่ถึงขั้นเลวทราม เป็นแค่ผู้ชายสีเทาทั่วไปที่แดกเหล้าทุกคืน ดูดบุหรี่วันละซอง ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า

ไม่ดีไม่ชั่ว ไม่มั่วแต่ทั่วถึง^^

และน่าแปลกไปกว่านั้น ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่ได้คลั่งไคล้พวกเขาเพราะความดี ความเก่ง แต่คลั่งไคล้เพราะไอ้สันดานดิบพวกนั้นเสียมากกว่า หรือจะจริงที่ว่าผู้หญิงนั้นชอบคนเลว?

หล่อ เก่ง หลบไป หล่อ เลวเท่านั้นตอนนี้ที่เป็นที่ต้องการของตลาด!

ขณะที่สามหนุ่มนั่งจิบกาแฟในคาเฟ่เปิดใหม่ตรงหน้ามหาลัย ก็มีผู้หญิงมากมายออกอาการกระดี๊กระด๊าเมื่อเห็นพวกเขา ทั้งส่งยิ้มหวาน ส่งสายตาหลงใหลคลั่งไคล้ และใคร่รู้จักให้หนุ่มๆ กันไม่หยุด ทว่ามีอยู่แค่หนึ่งหนุ่มหล่อในกลุ่มเท่านั้นที่ตอบรับปฏิกิริยาพวกนั้นจากพวกเธอ เพราะอีกสองเป็นพวกที่ค่อนข้างเย็นชา ไม่สนหน้าไหนทั้งนั้นถ้าไม่ได้สนใจ

“นึกยังไงถึงเปลี่ยนมากินกาแฟร้านนี้วะ ร้านเก่าอร่อยกว่าตั้งเยอะ ร้านนี้หวานฉิบ!” หลังจากแจกยิ้มให้สาวๆ เสร็จ ‘ชิน’ 

หนุ่มหล่อมาดกวน อารมณ์ดี ทำหน้าไม่สู้ดีเมื่อได้ลิ้มรสเอสเปรสโซเย็นแก้วใหญ่ในมือ มันไม่ถูกปากเขาเอาเสียเลย จึงเอ่ยถามคนชวนที่นั่งฝั่งตรงข้ามด้วยความสงสัย เพราะปกติพวกเขามีร้านประจำอยู่แล้ว อร่อยกว่านี้หลายเท่า ทำไมต้องพากันมากินที่นี่ด้วย

“เออ กูก็ว่างั้นแหละ ร้านนี้ติดหวานไปว่ะ ไม่เข้มข้นด้วย” ‘เรนจิ’ หนุ่มหน้าหวานลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น นิสัยยิ้มยากและพูดน้อยอันดับสองของกลุ่มออกความเห็นขณะแกว่งแก้วกาแฟเล่นไปมาอย่างไม่คิดจะดื่มต่อ

ขืนแดกหมดแก้วนี้เบาหวานกินขาแน่!

“ก็ไม่ได้แย่” ‘ไนท์’ เจ้าของใบหน้าเย็นชายักไหล่ตอบในขณะที่สายตากำลังจดจ้องไปทางเคาน์เตอร์ ที่มีสองร่างเล็กยืนสั่งเครื่องดื่มอยู่

“ไม่ได้แย่ที่ว่า กาแฟหรือวิว?” ชินถามแกมแซวเมื่อจับได้ว่าเพื่อนกำลังมองอะไรอยู่ ก่อนจะเตะขาเรนจิที่นั่งอยู่ข้างๆ ให้มองตาม

“วิวสินะ ดีฉิบหาย สเปกไอ้ไนท์ชัดๆ” เรนจิที่สนิทสนมกับไนท์เป็นพิเศษเพราะมีนิสัยคล้ายคลึงกันรู้ทันทีเมื่อเห็นสองสาวหน้าตาน่ารักสองคนนั้น

สองร่างเล็กในชุดนักศึกษาพอดีตัวไม่รัดติ้วเกินงาม กระโปรงพลีทสูงเหนือหัวเข่าเล็กน้อยกับรองเท้าผ้าใบสีขาว จากการแต่งตัวและข้าวของเครื่องใช้ตามตัว บ่งบอกว่าทั้งสองมีความชอบคล้ายกันและน่าจะเป็นเพื่อนสนิทกันด้วย

“คนไหนวะ” ชินถามเมื่อเดาไม่ออกว่าคนไหนที่ไนท์ชอบ สำหรับเขาทั้งสองน่ารักจนไม่สามารถบอกได้ว่าใครน่ารักกว่ากัน

ปากนิด จมูกหน่อย ตากลมโต รูปร่างเล็กกะทัดรัดน่าทะนุถนอม

ผิวขาวอมชมพูทั้งตัว

ไอ้ไนท์มันตาดีว่ะ!

“คนที่ถือแก้วนมชมพูอ่ะ” เรนจิยักคิ้วแซวไนท์ที่หันกลับมาเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น “มองกูแบบนี้แสดงว่ากูเดาถูก”

“แต่อีกคนก็น่ารักไม่แพ้กันเลยนะเว้ย” ชินขัด ก็มันรักพี่เสียดายน้องอ่ะ เลือกยากโว้ย!

“อีกคนออกลูกครึ่งไปหน่อย ไอ้ไนท์มันชอบน่ารักแบบไทยๆ” เรนจิยืนยันความคิดตัวเองจากประสบการณ์ที่เขาเคยพบเห็นผู้หญิงที่ไนท์ให้ความสนใจ

ซึ่งเจ้าของเรือนผมสีดำขลับคนนั้นตรงตามที่เพื่อนของเขาชอบทุกอย่าง แต่ไม่ใช่ว่าอีกคนจะน่ารักสู้ไม่ได้ เธอน่ารักมากเลยแหละ ยิ่งตอนยิ้มยิ่งน่ารัก ดวงตากลมโตมีถุงใต้ตานิดๆ สไตล์คาวาอี้สุดๆ ถ้าเดาไม่ผิดเธอน่าจะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นเหมือนเขา เธอจึงไม่ใช่สเปกของไนท์

“รู้ดี ไอ้สัส!” ไนท์ไม่คิดแก้ตัวเพราะสิ่งที่เรนจิพูดมาถูกต้องทุกอย่าง ทำได้แค่แดกดันความรู้ดีของเพื่อนแก้เขิน

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ชินและเรนจิหัวเราะร่วนเมื่อเห็นคนหน้านิ่งและชอบทำตัวเย็นชาเสียอาการ เขินจนหูแดง

“มองเขาไม่วางตาขนาดนี้ มึงไม่เข้าไปจีบเขาเลยล่ะ”

ชินแนะนำในสถานะพ่อหนุ่มขี้เตาะ ขี้แอ๊ว สายพุ่งชน อยากได้ก็ต้องวิ่งเข้าใส่เท่านั้น ซึ่งมีอีกคนในกลุ่มที่มีนิสัยเหมือนกันกับเขาแต่ไม่รู้ว่ามันหายหัวไปไหน นั่งรอเป็นครึ่งชั่วโมงยังไม่โผล่หัวมาสักที

“เออ เอาแต่มองเดี๋ยวหมาก็คาบไปแดก” เรนจิสนับสนุนคำพูดของชินด้วยอีกคน

“เสือก!”

“เสือกพ่องมึงดิ! เขาเรียกว่าแนะนำไอ้สัส” ชินโวย ทั้งที่เขาตั้งใจแนะนำแต่กลับโดนด่าว่าเสือก! เลยแซะปิดท้ายให้อีกคนคันตีนเล่น แนะนำดีๆ ไม่ชอบ ชอบให้กวนตีนตลอด “ที่พวกกูเสือกเพราะสงสารคนจีบผู้หญิงไม่เป็นอย่างมึงหรอก”

“...” ไนท์เถียงไม่ขึ้นเมื่อโดนความจริงกระแทกหน้า แต่ถ้าจะให้เขาเดินไปทัก ขายขนมจีบอย่างที่ชินชอบทำ เขาก็ทำไม่ได้ มันต้องมีวิธีซอฟต์กว่านี้

“เมินพวกกูเฉย ไอ้ห่าไนท์ ถ้าคนอื่นคาบไปแดกเมื่อไหร่ละก็ กูสองคนจะหัวเราะเยาะมึงเป็นคนแรก คอยดู!” ชินหมั่นไส้ท่าทางเมินเฉยของไนท์ ก่อนจะเปลี่ยนบทสนทนา เมื่อเห็นไนท์หันกลับมาสนใจพวกเขาสองคนอีกครั้งหลังสองสาวเดินออกร้านกาแฟไป

“แล้วพี่มึงไปไหน ทำไมวันนี้มันสาย”

“มันสายทุกวันอยู่แล้วป่ะ คนอย่างมันจะหายหัวไปไหนได้ ถ้าไม่เรื่องผู้หญิง มาสายแบบนี้เมื่อคืนไปแดกผู้หญิงไม่กลับห้องอีกตามเคย” เรนจิตอบชินแทนไนท์ด้วยความที่รู้จักอีกคนดีไม่แพ้กัน

“พวกมึงก็เดากันได้ แล้วจะถามเพื่อ” ไนท์ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่ายที่จะตอบคำถามเดิมๆ

“กูก็แค่ถามเพื่อความแน่ใจ เผื่อพี่มึงมีธุระปะปังอย่างอื่นบ้าง ที่ไม่ใช่เรื่องผู้หญิง” ชินแย้ง

“อย่างมันจะมีอะไรสำคัญเท่าเรื่องผู้…” ไนท์พูดยังไม่ทันจบดี เจ้าของหัวข้อสนทนาก็ขัดขึ้นก่อน

“น้อยๆ หน่อยไอ้น้องชาย กูพี่มึงนะ เดี๋ยวปั๊ด” ‘เดย์’ แฝดพี่ของไนท์ขู่ฟ่อขณะเดินเข้ามานั่งลงข้างน้องชายที่พึ่งด่าตัวเองไปหมาดๆ