All Chapters of Day or Night รักนี้ต้องเลือก: Chapter 1 - Chapter 8

เสียงร้องครางกระเส่ากับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังประสานกันลั่นห้อง สามร่างเปลือยเปล่ากำลังระเริงรักกันอย่างดุเดือด หนึ่งร่างสูงใช้เข่ายืนค้ำอยู่บนเตียงมือสองข้างจับยึดสะโพกกลมกลึงแล้วตวัดเอวสอบกระแทกเข้ารูชุ่มฉ่ำ ในจังหวะความเร็วที่คนถูกกระแทกหัวสั่นคลอนและครวญครางอู้อี้ไม่เป็นภาษาในลำคอ เนื่องจากหญิงสาวมีแท่งอุ่นร้อนอีกอันคาปากอยู่ร่างขาวเนียนอมชมพูในท่าคลานเข่าตวัดลิ้นเรียวเล็กไล้เลียที่ปลายหัวหยักทำให้อีกหนึ่งร่างสูงที่มีหน้าละม้ายคล้ายกับคนที่กำลังกระแทกตัวเข้าออกอยู่ข้างหลังเสียดเสียวจนแทบจะยืนไม่ไหว เขายืนเงยหน้าซูดปาก ก่อนจะตวัดมือกดหัวของหญิงสาวกลืนกินตัวตนแข็งขืนลึกจนสุดลำ“อื้อออ” หญิงสาวร้องประท้วงนิดหน่อยเมื่อแท่งแข็งขืนกระแทกเข้าคอลึกจนแทบสำลัก แต่ในขณะเดียวกันก็ถูกความเสียดเสียวเสียดเล่นงานที่ช่วงล่างไปด้วย หน้าท้องน้อยเธอหดเกร็ง รูชุ่มฉ่ำกระตุกตอดรัดความใหญ่โตก่อนเธอจะกระตุกตัวถี่รัวเสร็จสมครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้“มึงเบาหน่อย น้องเขาจุก อ่ะ อ่าา น้องน้ำหวาน เร็วกว่านี้ๆ ครับ” เขาเอ่ยเตือนเสียงกระเส่าเมื่อเห็นสีหน้าเหยเกของเธอตอนแฝดน้องกระแทกแต่ลืมไปว่าเมื่อกี้ตัวเขาเ

เดย์กับไนท์เป็นฝาแฝดที่เกิดมาหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะ แต่ด้วยบุคคลิกแตกต่างกันคนละขั้ว ทำให้ทุกคนสามารถแยกออกได้ชัดเจนว่าคนไหนคือเดย์ คนไหนคือไนท์เดย์คือเจ้าของรอยยิ้มสดใส เป็นคนร่าเริง เฟรนลี่หรือที่อีกสามหนุ่มเรียกคือ เฟรนลี่เรี่ยราด เดย์เปรียบเสมือนกลางวันที่ ส่องแสงสว่างเจิดจ้า เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนที่เจ้าตัวทำสีอยู่อย่างสม่ำเสมอยิ่งทำให้เขาดูสดใส เป็นมิตร น่าคบหาแตกต่างจากไนท์ ที่เป็นคนพูดน้อย เย็นชา เหมือนยามค่ำคืนที่มีแค่แสงจันทร์ส่องเพียงรำไร เขาไม่ได้หยิ่งยโส แต่ด้วยบุคลิกและนิสัยห่วงความเป็นส่วนตัว ไนท์เลยดูเป็นคนเข้าหายาก บวกกับไอ้ลุคห่ามๆ จากการถูกประทับน้ำหมึกผ่านเข็มสักตรงบริเวณลำคอด้านหน้า หัวไหล่และทั่วทั้งแขนด้านขวาทำให้ดูแบดมาก หน้าตาก็ไม่รับแขก เลยไม่ค่อยมีใครกล้าเข้ามาสุงสิงด้วยนักส่วนเดย์ไม่นิยมการสักเพราะสิ่งที่กลัวที่สุดในชีวิตคือเข็ม ไม่ใช่แค่เข็มฉีดยาเท่านั้นแต่อะไรที่มีปลายแหลมเหมือนเข็มเขาก็กลัวทั้งนั้น ไม่ชอบให้อะไรแหลมๆ มาจิ้มแทงร่างกาย แต่ชอบเอาเข็มแท่งโตของตัวเองไปแทงสาวๆ แทน >_“ถุย เกิดก่อนมันไม่กี่นาทีทำเป็นข่ม” ชินกรอกตากับท่าทางของเดย์ที่ยกมือข

ไอญดาและนานิสองสาวเพื่อนสนิทที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมต้น กำลังนั่งคุยเล่นที่โต๊ะหินอ่อนหน้าตึกคณะระหว่างรอเข้าเรียนในภาคเช้า ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอย่างออกรสเจ้าของเรือนผมสีดำขลับยาวสลวยก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกจ้องมองจากตึกตรงข้ามหรือตึกคณะวิศวะที่อยู่ห่างกับตึกมนุษย์เพียงแค่ลานเกียร์กั้นอยู่ตรงกลาง“นานิๆ เราว่าพี่ไนท์อะไรนั้นกำลังมองเราอยู่” ไอญดาสะกิดบอกเพื่อนสาวลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นหรือนานิที่นั่งถัดจากเธอ“ที่ร้านกาแฟพี่เขาก็มองไอตาไม่กระพริบเลย”“ไหนพี่เขาบอกว่าไม่เป็นไรไง แล้วทำไมถึงมองเราแบบนี้ทุกครั้งที่เจอกันอ่ะ” ไอญดาว่าอย่างคนคิดไม่ตกวันนั้นทั้งเธอและเขาต่างฝ่ายต่างเดินชนกัน แต่โชคร้ายที่มีแค่เขาคนเดียวที่ซวยโดนนมชมพูเครื่องดื่มโปรดของเธอหกใส่เลอะทั้งเสื้อช็อปและเสื้อยืดตัวข้างใน ซึ่งตอนนั้นไอญดาตกใจมากเพราะคิดว่าต้องโดนคนหน้าดุแน่ๆ ทว่าเขากลับบอกเพียงว่าไม่เป็นไร แถมตอนเย็นวันนั้นยังส่งข้อความผ่านทางโซเซียลมาขอโทษอีกด้วย เธอจึงคิดว่าเลิกแล้วต่อกันไปแล้วทว่า….หลังจากวันนั้น อยู่ๆ โลกของเธอกับเขาก็เหวี่ยงเข้าหากันจนน่าแปลกใจ จากที่ไม่เคยเจอกันมาก่อน กลับได้เ

ทิตย์ต่อมา….ณ หน้าตึกคณะวิศวกรรมในช่วงบ่ายของวัน นักศึกษามากหน้าหลายตาในชุดเสื้อช็อปสีแดงกำลังนั่งจับกลุ่มคุยเล่น เม้ามอย หรือแม้กระทั่งนินทาชาวบ้านระหว่างรอเข้าเรียนในภาคบ่าย ซึ่งสี่หนุ่มฮอตเจ้าของฉายาเจ้าชายวิศวะก็เป็นหนึ่งในกลุ่มก้อนนั้นเหมือนกัน และวันนี้ยังอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาอีกด้วย ทั้งที่ปกติแล้วนักเดินสายอย่างชินกับเดย์มักจะวาปไปเต๊าะสาวคณะอื่นอยู่เป็นประจำ ทว่าช่วงหลังๆ มานี้สองหนุ่มแทบจะไม่ไปไหนเลย ซึ่งเรนจิกับไนท์ก็สงสัยในความเปลี่ยนแปลงของพ่อหนุ่มขี้เต๊าะทั้งสองคนไม่น้อย“ทำไมช่วงนี้พวกมึงไม่ไปไหนเลยวะ” เรนจิถามทั้งสองหนุ่มที่นั่งก้มหน้าก้มตากับโทรศัพท์ในมือ“แดดมันร้อน” ชินตอบอย่างขอไปทีโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองคู่สนทนา“ปกติไม่เห็นดิน ฟ้า อากาศ จะเป็นปัญหากับมึงเลย” ไนท์เอ่ยด้วยสายตาจับผิด มองชินกับเดย์สลับไปมาไม่สบตา มีพิรุธ!“ขี้เกียจ” เดย์รีบออกตัวเมื่อชินเงียบไป“หรือพวกมึงแอบไปมีเมียกันแน่” เรนจิคาดคั้นต่อ“ไม่มี้”“....”“เสียงสูงมากไอ้สัด โคตรมีพิรุธ” เรนจิมองชินที่เริ่มมีอาการร้อนรน“พิรุธอะร้าย”“ยิ่งแก้ตัวยิ่งมีรุธ” ลนลานเก็บอาการแทบไม่อยู่ยังมีหน้ามาถามว่าพ