Chapter 2
Nakauwi na ako sa apartment ko, pero hindi ako mapakali—hindi dahil sa hapdi, kundi dahil hindi ko makalimutan ang mukha niya. I can't forget his face, lalo na ang kanyang mga asul na mata. Maka-idlip na nga muna… Biglang tumunog ang cellphone ko, binasag ang katahimikan. Nang tingnan ko ang screen, nakita kong si Valerie—ang best friend ko—ang tumatawag. "Oh, Bessy! Anong meron?" tanong ko, halatang may kutob akong may tsismis siya. "Hinahanap ka na ni boss. May bagong kaso… and guess what?" sagot niya, puno ng excitement. Napabangon ako at agad na nagtanong, "Bagong kaso? Ano na namang drama ‘to? Sabihin mo na!" "Si Arden Velasquez! Yung notorious playboy na anak-mayaman? Yung ex-girlfriend niya, nagsampa ng kaso laban sa kanya! Alam mo naman ‘yung mga mayayaman—akala mo kung sino, pero hindi marunong makuntento. So, tatanggapin mo ba ang kaso?" Binuksan ko ang laptop ko at tiningnan ang email mula sa opisina. Naroon na nga ang proposal tungkol sa kaso ni Arden Velasquez. "Hmm. Pag-iisipan ko muna, Valerie. Mukhang big deal ‘to. Tatawagan kita mamaya, okay?" sagot ko, sabay tayo mula sa kama upang kumuha ng tubig. "Okay, bestie! Kita tayo bukas. Pag-isipan mong mabuti ‘yan, ha?" sagot niya bago binaba ang tawag. Matapos kong inumin ang tubig, mabilis akong naghanda. Nagsuot ako ng puting blouse, itim na pantalon, at rubber shoes. Isang simpleng ponytail at light makeup lang ang ginawa ko bago lumabas ng apartment. Nagmamadali akong sumakay ng tricycle papunta sa mall para bumili ng gamot ni Mama. Habang nasa biyahe, iniisip ko kung ano pa ang kailangang bilhin. Pagdating ko sa mall, napansin kong may isang couple na nagtatalo malapit sa entrance. May kakaiba sa sitwasyon nila—halata sa mukha ng babae ang takot, habang galit na galit naman ang lalaki. Laking gulat ko nang sampalin nito ang babae. Nag-init ang dugo ko. "Excuse me!" malakas kong sigaw habang lumapit sa kanila. "Wala kang karapatang saktan siya!" Pero para akong nabuhusan ng malamig na tubig nang makilala ko ang lalaki. What the fuck? Si Mr. One-Night Stand. Patay ako. Humarap sa akin ang lalaki, kita ang galit sa mga mata niya. "Who the hell are you to meddle with my business?!" tanong niya, puno ng inis. Aba, ano ‘to?! Talagang nag-prepretend na hindi niya ako kilala? Sabagay, sino ba naman ako para maging special? Fine. Maglaro tayo sa pretending era mo. Diretso ko siyang tiningnan. "I’m a lawyer. At alam mo ba? Ang pananakit sa babae ay isang uri ng physical abuse. Pwede kang kasuhan." Napansin kong unti-unting nagtipon ang mga tao sa paligid namin, at ang iba ay nagsimula pang mag-video gamit ang cellphone nila. "Wala kang alam sa sitwasyon namin! And besides, you’re just nothing for me. Like this woman in front of me." Matigas ang sagot ng lalaki, puno ng kayabangan ang boses. Mas lalo akong nainis. "Anuman ang dahilan mo, walang excuse para saktan siya. Pwede naman ninyong pag-usapan nang maayos!" sagot ko nang kalmado ngunit may diin. "She’s my ex. I can do whatever I want," dagdag niya, may kasamang pangmamaliit. Bago pa ako muling makapagsalita, biglang ngumiti ang babae at bumulong sa akin. "Wait, do you know him, miss?" Napaatras ako nang bahagya at nagtatakang tinitigan siya. Aba, chismosa din pala ‘to. Napailing na lang ako at tinalikuran sila. "Oo, pero I don’t care na pala! Sana pala hindi na ako nakialam. Tsk, ang yabang!" sagot ko sa inis na tono bago tuluyang pumasok sa mall. Habang naglalakad, hindi ko maiwasang maalala ang lalaki. Oo, mayabang siya, pero hindi ko rin maitatanggi na may kakaiba sa kanya. His sharp blue eyes, his perfect nose—lahat nasa kanya na. Pero bakit ganun? I hate him! Mas lalo ko lang naalala yung kagabi! Napailing ako. "Ano bang iniisip ko? Hayaan ko na nga ‘yun." Pagdating sa pharmacy, agad kong binili ang gamot ni Mama. Gusto ko nang makauwi. Sobrang nakaka-stress ang araw na ‘to. Pero habang nakasakay ako pauwi, hindi ko maiwasang maisip… Sino ba talaga ang lalaking ‘yun? At bakit parang may kung anong misteryong bumabalot sa kanya? Pagkauwi ko sa apartment, agad kong inilapag ang pinamili sa lamesa. Huminga ako nang malalim, pilit na inaalis sa isip ko ang nangyari sa mall, lalo na ang lalaking ‘yon. Pero kahit anong gawin ko, hindi mawala sa utak ko ang itsura niya—ang malamig na titig, ang kayabangan, at ang curiosity na nabubuo sa isip ko. "Tsk! Ano ba ‘to, Zahara?" inis kong sabi sa sarili. "Ang dami mong dapat gawin pero iniisip mo pa ‘yang estrangherong ‘yan!" Pinilit kong ibaling ang atensyon ko sa laptop ko. Binuksan ko ulit ang email tungkol sa kaso ni Arden Velasquez at sinimulang basahin ang mga detalye. Ayon sa reklamo, sinaktan at tinakot niya ang kanyang ex-girlfriend matapos ang kanilang paghihiwalay. Malakas ang ebidensya laban sa kanya, at mukhang malaki ang magiging laban niya sa korte. Napabuntong-hininga ako. "Ito ba ang gusto kong harapin ngayon? Another rich guy na sa tingin niya, mabibili niya ang hustisya?" Bago pa ako makapagdesisyon, biglang tumunog ang cellphone ko. Agad kong kinuha ito at nakita ang pangalan ni Valerie sa screen. "Bessy, anong balita?" sagot ko habang pinipisil ang sintido ko. "Girl! Kailangan mong pumunta sa office bukas ng umaga. Alam mo bang pumunta mismo si Arden Velasquez sa firm para maghanap ng abogado?" excited na sabi ni Valerie. Napatayo ako mula sa kinauupuan. "What?! Bakit siya mismo ang nagpunta? Hindi ba dapat ang legal team niya ang humaharap sa ganito?" "Well, mukhang gusto niyang personal na makausap ang magiging abogado niya. At guess what?" "Ano?" tanong ko, kinakabahan sa kung ano na naman ang ipapasabog niya. "Ikaw ang gusto niyang mag-handle ng kaso niya." Napakurap ako ng ilang beses, hindi makapaniwala. "Wait, what? Ako? Bakit ako?" "Ewan ko! Basta sabi ni boss, interesado siya sa’yo. Sabi pa nga niya, ‘I want Zahara De Costello as my lawyer.’" Ginaya pa ni Valerie ang lalaking boses, tila ba pinapakita kung gaano ito ka-determinado. Napaupo ako sa kama. "What the hell… Bakit ko naman tatanggapin ‘yan?!" "Dahil malaking pera ito, girl! Alam mo namang mayaman ‘yon. At isa pa, parang may ibang rason kung bakit ikaw ang gusto niya." Bigla akong natigilan. Parang may kung anong sumundot sa isip ko. "Val… anong itsura niya?" mahina kong tanong. "Huh? Ano bang tanong ‘yan? Eh ‘di gwapo, mayaman, at mukhang palaging galit sa mundo!" biro ni Valerie.Chapter 52: Arden Velasquez POVAbala kami sa celebration ng pagkawala ni Don Felipe.May musika, may halakhakan, pero sa loob-loob ko, may kakaibang bigat na bumabalot sa paligid. Parang may paparating na unos.At hindi nga ako nagkamali.Biglang bumukas ang pinto.Ang tawanan ay naputol. Lahat ng mata ay napunta sa lalaking pumasok.Si Kevin.Kapatid ni Zahara.Halata ang galit sa kanyang mga mata. Namumula ang mukha, nanginginig ang panga, at bago pa ako makapagsalita—“May kinalaman ang nanay mo sa nangyari sa kapatid ko!”Malakas ang sigaw niya, kasabay ng hampas ng hangin sa mukha ko.At bago pa ako makagalaw, sumabog ang kamao niya sa panga ko.Ramdam ko ang alat ng dugo sa bibig ko, ang kirot na parang sumabog ang buong sentido ko.Napasinghap ang lahat.“The fuck, Kevin!” sigaw ko habang hinawakan ang neckline niya. “Hindi namin alam! Show me a proof!”Ang titig niya, punô ng poot. At sa gitna ng kaguluhan, may kutob akong totoo ang sinasabi niya.Bakit parang may mga lihim
Ashlee Congrego POVHays, sa wakas. Tapos na rin ang training.Abala ako sa paglinis ng hand pistol, bawat galaw ay automatic na parang parte na ng katawan ko. Naamoy ko pa ang halong oil at bakal. Tahimik ang paligid—hanggang sa may malakas na katok na pumunit sa katahimikan.I frowned. Seriously? It’s too early for this.“Kuya! It’s just seven a.m. Bakit ka ba katok nang katok—”Naputol ang sasabihin ko. When I opened the door. bumungad sa akin ang isang lalaki.May hawak siyang baril. Itinutok niya ito sa ulo ko.“Don’t you dare shout, or else—”Hindi na niya natapos. Isang putok lang, sabay bagsak ng katawan niya sa sahig.Nalagutan ako ng hininga sa gulat, pero agad ding bumalik ang composure ko nang makita kong si Kuya Arden ang nasa likod niya, hawak ang still-smoking gun.“Thank God,” I whispered bago ko pa man mapigilan ang sarili kong ngisi.Kinuha ko ang patalim sa mesa, kinwelyuhan ang walang-malay na lalaki, at sinipa pa pababa.“If he thinks he can get me, he’s dead wr
ARDEN VELASQUEZ POVTumigil ang lahat sa isang sigaw. Parang tumunog ang lahat ng alarm sa utak ko — agad kaming tumakbo ni Zahara papunta sa kwarto ng mga bata. “Kurt! Our daughter is missing! Someone sneak in our room!” umaalingawngaw ang boses ni Kurt; ang hugis ng salita — panic, galit, takot — dumiretso sa puso ko. Kinuha ko ang pistol, malamig ang metal sa palad, at dahan-dahang lumingon sa sulok ng corridor. Pakiramdam ko tumigil ang mundo ng isang sandali; bawat hakbang ko mabigat.“Bro, I know hindi pa nakakalayo ang suspek,” sabi ko, mababa pero matatag. May kasamang tensyon ang tinig ko—parang wire na nakatusok sa hangin. Biglang may malakas na BANG! na sumabog mula sa kabilang pinto. Sabay kaming nagmadaling tumakbo pababa ng hallway. Sa dulo — isang pigil, isang eksena na hindi mo inaasahan: nandoon siya, hawak ni Zahara ang isang lalaki na mukha-mukhang ako.The fuck. Sino ‘to?“Who are you? And why are you exactly like me?” tanong ko, halatang hindi ako makapaniw
Zahara’s Point of ViewA woman in her 30s entered the room.Ngayon ko lang siya nakita."I am here to be a witness. Isa ako sa biktima ng pang-aabuso niya!" she said in a weary tone.I smiled bravely. Mukhang umaayon sa amin ang tadhana."What is your relationship with the detainee?" tanong ko.Kita ang determinasyon sa mata niya."I'm his personal chef. Namatay ang asawa ko dahil sa kanya! He killed him!"Hindi talaga natitinag ang mga halang ang kaluluwa?The judge analyzed the evidences.Matapos ang ilang minuto, he spoke."According to the evidence that the side of the detainee's son, Mr. Felipe Velasquez Congrego, is guilty sa kasong pagpapatay sa mga inosenteng tao. The next hearing will be held. Depends on the complainants."Nakahinga ako ng malalim.The jail guards put the handcuffs on Don Felipe’s hands.Nanlulumong tumingin si Donya Victoria sa asawa niya.I don't know what to say. Masyado akong natutuwa sa nangyari.He deserves to be in jail dahil kinuha niya sa akin Ang b
ARDEN Velasquez POVShit. Damn. Did she hear it?“Amore, it is not what you think,” agad kong paliwanag, halos mabasag ang boses ko sa kaba.Pero tinalikuran niya ako.Mabilis kong hinablot ang braso niya at niyakap, ayaw ko siyang pakawalan.“Sino ang pinatay mo? Si Papa ba?” nanginginig ang tinig niya, pero mas matindi ang kirot sa mga matang puno ng luha.Ramdam ko ang bigat ng paghinga niya, ang pagkuyom ng kamao niya. Hindi siya basta babae lang—matapang siya. Nakatitig siya nang diretsahan, parang sinusuri ang buong kaluluwa ko.At ang sumunod niyang ginawa—ikinagulat ko.May hawak na siyang kutsilyo. Nakapuwesto iyon sa leeg ko, malamig ang dulo laban sa balat ko.“Yes. I killed him because he raped my mom! But it never changed my mind about marrying you.”Parang bumigat ang hangin sa kwarto. Tahimik at Nakakabingi.Alam kong hindi ako karapat-dapat mahalin nang sobra. I’ve hurt her countless times, pero seryoso ako ngayon. Seryoso ako sa kanya. Noon pa. “So you think,
Spg mature content not suitable for young readers ⚠️📌Zahara’s Point of ViewNagkakagulo sa loob ng mansion nina Tita.Halos hindi ko na marinig ang sariling hininga ko sa ingay ng sigawan, yabag ng paa, at pagkabali ng mga gamit sa loob. Lahat nag-uunahan, lahat takot. Pero wala akong pakialam.All I can do is look for my son!“Caspian!” paulit-ulit kong tawag habang nagmamadali akong lumabas ng mansion. Kinakabog ang dibdib ko sa kaba. Hindi ko siya makita kahit saan.Naghiwa-hiwalay kami ng daan dito sa labas. Tila ba bawat sulok ng bakuran ay nilalamon ng dilim at alon ng takot.Hanggang may pumigil sa braso ko.“Popcake! It’s dangerous here, you can’t be here.”That voice. Tumigil ang mundo ko. Hindi ako pwedeng magkamali.Buhay siya?Bago pa ako makapagsalita, hinila niya ako palapit at niyakap ng mahigpit. Para akong natulala. Ang init ng katawan niya, ang bigat ng braso niya sa balikat ko—lahat totoo.My tears fell from my eyes. Para akong binuhusan ng emosyon.Akala