Lance’s POVMagliliwanag na nang umalis ako sa tabi ni Farah. Kinalas ko ang kadenang pumipigil sa mga kamay niya. Tulog na tulog ito at malalim ang mga paghinga. Patagilid siyang nakahiga at bakas pa rin ang mga natuyong luha sa mga mata niya at pisngi. My heart was suddenly attacked by extreme guilt. I was so enraged last night. I was already pissed when she left me without saying goodbye.Pero lalong tumindi ang galit ko nang hindi ko siya maabutan dito at hindi ko matawagan ang cellphone niya. Hindi ko alam kung ilang beses ko siyang tinawagan at pinadalhan ng messages. Pero walang kahit ni isa mang reply. Tinawagan ko ang tauhan kong lihim na nagbabantay sa kaniya sa university at gano’n na lamang ang pagpupuyos ko sa galit nang sabihin niyang umalis ito kasama ang kaibigan at isang lalaki. Maging sa tauhan ko ay galit na galit ako dahil hindi niya kaagad sinabi sa akin ang lahat.Ipinabugbog ko siya at pinalitan ng iba. Tinanggal ko rin siya sa trabaho kahit matindi ang pagmamaka
“Napakademonyo mo! Idadamay mo kahit ang mga inosenteng tao? Ganiyan ka na ba kasama? May ginawa ba akong kasalanan sa iyo para pahirapan mo ako nang ganito? Napakawalanghiya mo!” hindi ko na napigil ang sarili at biglang tumayo. Pinagsusuntok ko ang dibdib niya. Nanghihina pa ako pero wala akong pakialam. Gusto ko siyang saktan dahil sa pananakit at pananakot niya sa akin. Hindi rin nagtagal ang ginagawa ko dahil hinuli niya ang mga kamay ko.“Inuubos mo ba talaga ang pasensya ko, ha, Farah?” pagalit na bulyaw nito at walang ano-ano’y pinunit ang suot kong blouse. Nanlaki ang mga mata ko sa takot dahil alam ko na kung ano’ng balak niyang gawin. Uulitin niya ang ginawa niya kagabi. Lalong nangatog ang mga tuhod ko nang buhatin niya ako at ihagis sa sofa. Pagkatapos ay mabilis na naghubad sa harap ko. Mabilis akong umiling sa kaniya.“Lance, huwag please… parang awa mo na,” pagsusumamo ko habang patuloy na umiiling. Sunod-sunod rin ang pagbalong ng mga luha ko. Pati sipon ko ay nakikipa
Ang mga nakalinyang katulong ang bumungad sa amin sa pagbubukas ng pintuan. Bahagya silang nakayuko ngunit palihim akong tinitingnan.“Makinig kayong lahat. Simula ngayon ay dito na titira si Farah. Pagsilbihan ninyo siyang mabuti kung ayaw ninyong mawalan ng trabaho!” iyon lang ang sinabi niya. Sabay-sabay na sumagot ang mga ito. Pagkatapos ay isa-isa niyang ipinakilala ang mga ito sa akin. Dalawa ang hardinero at dalawa rin ang driver. Bale lima naman ang katulong na may kaniya-kaniyang trabaho sa mansyon. Tango at ngiti lamang sa kanila ang tanging tugon ko.“Tessa, ihatid mo na ang ma’am Farah mo sa kuwarto niya. Kung may kailangan kayo naroon lamang ako sa opisina,” utos nito. Nang sumagot ng ‘opo’ iyong tinawag niyang Tessa ay tumalikod na ito at umalis. Hindi man lang ako tiningnan. Pake ko ba?“Ma’am. Halina po kayo at ipakikita ko po ang magiging kuwarto ninyo,” tawag-pansin nito sa akin dahil kaming dalawa na lang pala ang naiwan dito sa sala. Tumango ako at ngumiti sa kaniya
Kinabukasan ay maaga akong nagising at naligo. Alas-sais pa lang ng umaga ay nakabihis na ako. Napatitig ako sa pintuan ng kuwarto niya nang makalabas ako sa silid na tinutuluyan ko. Hindi ko alam kung kakatok ba ako o hindi para magpaalam. Ngunit sa huli ay napagpasiyahan kong kumatok.Nakakailang katok na ako ay wala namang sumasagot. Tulog pa? Inulit ko pa ng ilang beses ngunit wala pa rin. Kahit hindi ako sigurado ay sinubukan kong pihitin ang doorknob. Laking gulat ko nang bumukas iyon. Siguro ay hindi talaga siya nagla-lock ng pinto. Eh, siyempre bahay nga naman niya ito. Naisip ko.Dahan-dahan akong pumasok. Tinawag ko pa ang pangalan niya ngunit hindi ito sumasagot. Medyo nalukot ang ilong ko nang malanghap ang amoy ng alak sa kabuuan ng silid. At nang ganap na akong makapasok ay nakita ko si Lance sa sofa. Padapang nakahiga ito habang nasa lamesa ang mga basyo ng bote ng alak. Tatlong malalaking bote ang narooroon at ilang chips. Uminom mag-isa? Nilapitan ko siya at tiningnan
Buong biyahe ay hirap na hirap akong huminga dahil sa kaba. Sasaktan na naman ba niya ako? Tahimik lang din siya at madilim ang mukhang nakatitig sa daan. Kahit nga mismong ang windshield ay tinataliman niya ng tingin. Napalunok ako at ibinaling ang mukha sa labas.Narating namin ang bahay niya na halos hindi humupa ang pagdagundong ng dibdib ko at ang pangangatog ng mga tuhod ko. Para akong maiihi na ewan.Nang iparada niya ang sasakyan ay agad siyang bumaba at dumiretso na sa loob ng bahay. Ni hindi man lang ako nilingon o hinintay makababa. Unti-unti akong lumabas ng sasakyan at sumunod na rin sa kaniya. Binilisan ko ang paglakad dahil baka lalo pa itong magalit kung sakaling babagal-bagal ako.Nang marating namin ang pinto ng kuwarto ko ay hinila niya ako papasok sa kuwarto niya.“L-Lance… p-please d-don’t hurt m-me…” halos magmakaawa na ako dahil sa matinding takot. Pabalya niyang isinara at ni-lock ang pintuan saka ako isinandal sa pader. Tuloy-tuloy nang bumuhos ang mga luha ko
“She came here during the opening. She was with her friends,” diretsong sagot nito. Dahil nakayuko ako ay kitang-kita ko ang pagkuyom ng mga kamao ni Lance na nasa ibabaw ng mga hita niya. Mariin ako pumikit a lumunok. Pambihirang buhay ito!“Oh, that? I hoped she had liked the food para naman gustuhin pa niyang bumalik rito,” walang emosyong sagot ni Lance. Tumawa naman nang malakas si Darwin at ilang ulit na napapailing. Para siyang naaaliw na ewan.“Well, your food will be ready at any moment now. Farah, I hope you enjoy your second visit as you did the first time,” masayang saad ni Darwin. Hindi ko alam kung ako lang ba o parang may laman iyong sinabi niya.Dahil naging awkward na ang pakiramdam ko kanina ay halos hindi ako nakakain nang maayos. Ramdam ko pa ang panaka-nakang titig ni Lance na parang pinag-aaralan ang bawat galaw ko. Masayang-masaya ako noong unang beses akong kumain dito. Pero ngayon, parang wala talaga akong gana. Hindi naman siya nagtatanong o kahit komprontahin
“Wala naman akong ginawang masama,” ewan ko kung bakit biglang nanubig ang mga mata ko. Bigla ko lang naisip na sinaktan niya ako kahit wala naman akong ginagawang masama. At iyon ay dahil lang daw sa selos niya. Ni wala nga siyang karapatang magselos dahil hindi ko naman siya boyfriend. Tumiim ang bagang niya at walang pagpipigil na sinakop ang mga labi ko. Unti-unti niya akong inihiga habang palalim nang palalim ang mga halik niya. Ang dalawang kamay niya ay nasa magkabilang gilid ng ulo ko. Maya-maya lang ay naramdaman ko ang pagpupumilit ng dila niyang makapasok sa bibig ko. Hindi gaya ng dati, masuyo at walang dahas ang bawat galaw niya ngayon. Puno ng pag-iingat at pagkabanayad. Kaya kahit ayaw ko sanang tumugon ay nadadala ako sa marahang paghagod ng mga labi niya sa aking mga labi.Nang mag-umpisang gumapang ang kamay niya sa mga dibdib ko ay bumigat ang paghinga ko. Pinakawalan niya lang ang mga labi ko nang maubusan na ako ng hangin. Bumaba ang mainit niyang halik sa panga ko
Kinabukasan ay halos maiyak na ako sa tindi ng sakit ng katawan ko. Literal na hindi ako makagalaw sa bigat ng nararamdaman ko. Madaling araw na kami natapos kanina at buong akala ko nga ay hindi na siya titigil. Unlimited yata ang stamina niya Kaya ilang sandaling pahinga lang ay game na naman siya. Ayaw naman niyang magpapigil dahil alam na alam niya kung paano ako paiinitin. Dahil talagang masakit pa ang bawat himaymay ko ay muli akong nakatulog.Nang muli akong magising ay hapon na. Mas mabuti na ng bahagya ang pakiramdam ko kaysa kanina. Dahan-dahan akong tumayo at nagtungo sa banyo para maligo. Namamaga na ang pagkababae ko dahil napapangiwi ako kanina habang nagsasabon. Mabuti na lang at guminhawa ako sa tulong na rin ng maligamgam na tubig. Paglabas ko ay nagbihis ako at inalis ang bedsheet at mga pillowcase na nabasa namin sa halos magdamag na pagniniig. Maging ang kumot at comforter ay inalis ko na rin para mapalitan. Pagkatapos ay lumabas ako ng kuwarto at nagtungo sa kusina