Chapter 16 Cruelty

Lance’s POV

Magliliwanag na nang umalis ako sa tabi ni Farah. Kinalas ko ang kadenang pumipigil sa mga kamay niya. Tulog na tulog ito at malalim ang mga paghinga. Patagilid siyang nakahiga at bakas pa rin ang mga natuyong luha sa mga mata niya at pisngi. My heart was suddenly attacked by extreme guilt. I was so enraged last night. I was already pissed when she left me without saying goodbye.

Pero lalong tumindi ang galit ko nang hindi ko siya maabutan dito at hindi ko matawagan ang cellphone niya. Hindi ko alam kung ilang beses ko siyang tinawagan at pinadalhan ng messages. Pero walang kahit ni isa mang reply. Tinawagan ko ang tauhan kong lihim na nagbabantay sa kaniya sa university at gano’n na lamang ang pagpupuyos ko sa galit nang sabihin niyang umalis ito kasama ang kaibigan at isang lalaki. Maging sa tauhan ko ay galit na galit ako dahil hindi niya kaagad sinabi sa akin ang lahat.

Ipinabugbog ko siya at pinalitan ng iba. Tinanggal ko rin siya sa trabaho kahit matindi ang pagmamaka