Library
Maghanap
Home / วัยรุ่น / Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน / Episode 2 : สักวัน

Share

Episode 2 : สักวัน

Author: ฺBlackStorm
last update Huling Na-update: 2024-12-24 14:36:54

มะปราง

ฉันเดินตามพี่ติณณ์มานั่งรอที่โซฟาเพื่อรอเข้าไปดูหนัง ฉันชื่อมะปรางค่ะเป็นลูกสาวคนเล็กของคุณพ่อเธียเตอร์และคุณแม่มะนาวเป็นน้องสาวของพี่เฮคเตอร์ ส่วนคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันเป็นเพื่อนของพี่ชายฉันเองค่ะเพราะช่วงนี้พี่เฮคนิสัยไม่ค่อยดีเลยโดนพี่ชาดัดนิสัยอยู่ พี่เฮคก็เลยให้พี่ติณณ์มารับฉันแทนปกติก็จะเป็นคนขับรถของคุณพ่อที่มารับแต่หลังๆ มาพี่เฮคเป็นคนมารับแล้วก็พี่ติณณ์นี่แหละ

"อารมณ์ไม่ดีหรอคะทำไมทำหน้าแบบนั้น"ฉันถามพี่ติณณ์ที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ บึ้งสะจนฉันกลัวเลย

"รู้จักพวกนั้นมั้ย"พี่ติณณ์ชี้ไปทางเด็กนักเรียนที่ยืนคุยกันอยู่

"ปรางไม่มีเพื่อนต่างโรงเรียนค่ะ"ฉันบอกไปแค่เพื่อนในโรงเรียนที่เป็นผู้ชายก็โดนพี่เฮคเตอร์จัดการหมด

"มันมองปรางมานานแล้วนะ แล้วพี่ก็ไม่ชอบด้วย"พี่ติณณ์บอก

"ก็ช่างเขาสิคะ"ฉันเองก็ไม่ได้สนใจหรอก

ครืด ครืด

ฉันรีบหยิบมือถือขึ้นมาดูก่อนจะรับสายเพราะพี่กายโทรเข้ามา สงสัยจะโทรมาบ่นแน่เลยที่ไม่รอ

(ปรางไอ้ติณณ์ทำไมไม่รอพี่)

"พี่ติณณ์นั่งอยู่ข้างปรางนี่แหละพี่กายจะคุยมั้ยคะ"

(ไม่คุยมันแม่งใจร้ายให้พี่นั่งวินกลับบ้านเนี่ย)

"ปรางบอกพี่ติณณ์แล้วนะ"

(จำไว้เลย)

"พูดมากไอ้สัสกาย"

ฉันมองพี่ติณณ์ที่แย่งมือถือของฉันไปคุยก่อนจะโดนมองดุ ซึ่งฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าจะมองดุฉันทำไมกันฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ

"วางแล้วหรอคะ"ฉันถามเมื่อพี่ติณณ์คืนมือถือให้

"ไปดูหนังได้แล้ว"

ฉันกับพี่ติณณ์เดินเข้ามาในโรงหนังคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ก็ดีเหมือนกัน ที่มาดูหนังเพราะฉันเองยังไม่อยากกลับบ้าน กลับไปก็ไม่มีอะไรทำนอกจากดูทีวี

"ยังไม่อิ่มอีกหรอปราง"พี่ติณณ์ถามก่อนจะยกยิ้มให้ฉัน

"ชอบกินค่ะ"

"ข้าวไม่กินระวังเถอะจะปวดท้อง"บ่นเก่งก็พี่ติณณ์นี่แหละ

ติณณ์

ผมพูดดุคนที่นั่งกินขนมอยู่ข้างๆ คือตั้งแต่ออกจากโรงเรียนมามะปรางยังกินไม่หยุดปากเลยนะคือบ่นไปเถอะมะปรางไม่ฟังผมหรอก

"ที่บ่นก็เพราะเป็นห่วง"ผมบอก

"ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วงกลับไปเดี๋ยวปรางจะไปกินข้าวทันที"

"ไม่กลัวอ้วน"ผมถามออกไป

"ไม่กลัวค่ะพี่ติณณ์กินด้วยกันมั้ย"มะปรางยื่นขนมมาให้ผม

"กินเถอะเดี๋ยวจะไม่อ้วน"ผมพูดประชด

"พี่ติณณ์ปรางไม่ได้อ้วนสักหน่อยเขาเรียกว่าอยู่ในช่วงกำลังโตไงคะไม่รู้จักหรอคนแก่ก็เงี้ย"

ผมหันมองมะปรางที่บ่นให้ผมยกใหญ่คือกูแก่หรอวะกูแค่ยี่สิบย่างยี่สิบเอ็ดเองนะเว้ยแก่ตรงไหนวะ

"ว่าใครแก่ไม่ทราบ"ผมถามเสียงดุ

"เอาไปเลยปรางจะดูหนัง"ผมยกยิ้มเมื่อโดนมะปรางงอนผมรับขนมมาแล้วนั่งกินพรางมองมะปรางไปด้วยดูสิจะอดได้นานแค่ไหน

"พี่ติณณ์ของปรางนะ"ว่าแล้วไงล่ะ

"ก็ให้พี่แล้วไม่ใช่"ผมถามกลับ

"จะฟ้องพี่เฮคเตอร์"แล้วคิดว่าผมกลัวไอ้สันขวานนั่นหรือไงกัน

"หนังมาแล้ว"ผมกระซิบบอกก่อนที่จะคืนขนมให้มะปรางไปที่จริงเรื่องนี้ผมดูมาสองรอบแล้วแหละ แต่ถ้าจะปล่อยให้มะปรางเข้ามาดูคนเดียวมันก็ไม่ใช่

สองชั่วโมงครึ่งกับการนั่งหลับในโรงหนังของผมส่วนคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ดูจะตื่นเต้นมาก็เขาใจนะว่าไอ้เฮคไม่เคยปล่อยมะปรางไปไหนมาไหนคนเดียวเลย

"กลับบ้านยัง"ผมถามขึ้นหลังเดินออกมา

"กลับก็ได้ค่ะวันหลังพี่ติณณ์พามาดูอีกได้มั้ยคะ"มะปรางหันมาถามผม

"อยากมาตอนไหนก็บอก"

ผมขับรถมาส่งมะปรางตอนนี้ติดไฟแดงอยู่ส่วนคนที่นั่งอยู่ข้างผมน่ะหรอนั่งยิ้มตั้งแต่ออกจากห้างมาแล้วผมเองก็ไม่รู้ว่าจะยิ้มอะไรนักหนา

"ปราง....."ผมเรียกก่อนที่น้องมันจะหันกลับมา

"คะ พี่ติณณ์เรียกปรางทำไม"

"มีแฟนหรือยังเราอ่ะ"ผมถามออกไป

"ไม่มีค่ะปรางยังเด็กอยู่หน้าที่ก็คือเรียนแล้วพี่ติณณ์ล่ะคะมีแฟนหรือยัง"มะปรางถามกลับผม

"ก็อยากจะมีแต่เธอเด็กอยู่นี่สิ"ผมบอกไป

"ก็รอให้เธอโตก่อนเนาะ"หึ....เด็กน้อยเอ้ย

"จำไว้นะมะปราง ความรู้สึกที่พี่มีให้ปรางมันไม่เหมือนที่พี่มีให้คนอื่น"ผมพูดเสียงดุจนมะปรางหน้าเสีย

"ปรางไม่เข้าใจที่พี่ติณณ์พูด"

"สักวันปรางจะเข้าใจเอง"

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Pinakabagong kabanata

  • Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน   Episode 30 : รักแล้วห้ามไปไหน End

    มะปรางการใช้ชีวิตโดยมีอีกคนเข้ามาในชีวิต สำหรับฉันฉันว่ามันยากมากแต่มันก็ไม่ได้ยากเกินไปที่จะทำมัน ฉันกับพี่ติณณ์เองก็ยังต้องปรับตัวเข้าหากันอีกมาก"สวัสดีครับคุณคู่หมั้น"ฉันกับพี่ติณณ์หมั้นกันแล้วฉันเองก็ไม่รู้ว่าพี่ติณณ์จะรีบไปไหนเพราะฉันเองก็พึ่งเรียนอยู่ปีหนึ่ง แต่ฉันก็ไม่ได้ขัดข้องอะไรหรอกนะเพราะยังไงฉันก็มั่นใจอยู่แล้วว่าพี่ติณณ์คือผู้ชายที่สามารถดูแลฉันได้และอีกอย่างฉันก็รักพี่ติณณ์มาก"ทำงานเหนื่อยมั้ยคะ"ฉันถามเพราะช่วงนี้พี่ติณณ์ทำงานหนักทุกวันเลย"แค่เห็นหน้าเมียก็หายเหนื่อยแล้วครับ"พี่ติณณ์เป็นผู้ชายที่ขี้หวงมากถึงมากที่สุด ขนาดทำงานหนักพี่ติณณ์ก็ต้องมารับฉันทุกวันแถมยังดุขึ้นเป็นเท่าตัวเลย"เดี๋ยวนี้ปากหวานนะคะ"ฉันเอ่ยแซว"ปรางก็ชิมอยู่ทุกวันที่ครับ"แล้วก็อีกเรื่องคือตั้งแต่เราสองคนหมั้นกันพี่ติณณ์ก็ขอให้ฉันมาอยู่ด้วยที่คอนโด และถ้าวันไหนฉันต้องไปนอนที่บ้านพี่ติณณ์ก็ต้องตามฉันไปด้วยซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องทำขนาดนี้"พี่ติณณ์มันใช่เรื่องที่ควรพูดมั้ยคะ"ฉันหันไปดุคนที่กำลังขับรถอยู่"ก็พี่พูดความจริงนี่ครับ หรือปรางจะเถียงว่าไม่จริง"พี่ติณณ์กับเพื่อนเขาก็ไม่ได้ต่างก

  • Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน   Episode 29 : เมีย NC++

    มะปรางฉันไม่น่ามาตั้งแต่แรกเลยถ้ารู้ว่าพูดมันออกไปแล้วฉันต้องโดนพี่ติณณ์รังแกแบบนี้ฉันไม่พูดดีกว่า ฉันเองก็พึ่งจะรู้ว่าพี่ติณณ์เป็นคนหน้ามึน"ปรางโกรธพี่ติณณ์"ฉันบอก"ฟอด อย่าโกรธพี่เลยครับ พี่รักปรางแค่ไหนปรางเองก็น่าจะรู้"พี่ติณณ์พูดแล้วกอดฉันแน่นขึ้นฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่เป็นแฟนกัน แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ไง พี่ติณณ์ไม่ปล่อยให้ฉันพูดหรือตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย"ปรางไม่เข้าใจว่าพี่ติณณ์จะรีบไปไหน"ฉันถามเสียงดุ"ถ้ารีบปรางคงเสร็จพี่ตั้งแต่มอห้าแล้วแหละ ที่ถามนี่หายเจ็บแล้วใช่มั้ยครับ"อึก....ไอ้คำว่าหายเจ็บฉันรู้ว่ามันไม่ได้ถึงความเป็นห่วงหรอก"พอแล้วค่ะ ปรางเจ็บจนใจจะขาดพี่ติณณ์รังแกปรางหนักเกินไปรู้หรือเปล่าคะ"ฉันบอกพี่ติณณ์"ขอโทษครับ เจ็บมากมั้ย""มะ...ไม่ต้องดูค่ะปรางเจ็บแต่ปรางไม่ต้องการให้พี่ติณณ์ดู"ฉัรีบบอกเมื่อพี่ติณณ์ก้มมองตรงนั้นของฉัน"ก็ปรางเจ็บพี่ก็จะดูให้ไงครับ""พี่ติณณ์อย่ามาทำหน้าแบบนี้นะคะ ปรางไม่ไว้ใจพี่ติณณ์เลย"ฉันพูดเสียงดุ"มาครับเดี๋ยวพี่อุ้มไปอาบน้ำ ปรางเดินเองไม่ไหวหรอก"อย่าว่าแต่เดินเองเลยแค่ฉันจะพลิกตัวยังยากฉันพึ่งรู้ว่าครั

  • Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน   Episode 28 : ทำเพราะรัก NC+++

    ติณณ์ผมอุ้มแฟนตัวเองเข้ามาในห้องทันที ที่จริงผมไม่ต้องเล่นละครก็ได้แต่ผมเองก็ยังคิดไม่ถึงว่ามะปรางจะกล้าพูดมันออกมา และที่ผมบอกไปเมื่อกี้ผมทำจริงเว้ย มะปรางโตพอที่รับรู้ความรักของผมแล้ว"พะ....พี่ติณณ์จะทำอะไรคะปล่อยปรางลงก่อน"มะปรางบอกผมเสียงสั่น"ก็ทำหน้าที่แฟนไงครับ"ผมบอกไป"แล้วพาปรางเข้าห้องนอนทำไมคะ"หึ...มะปรางยังไงก็คือมะปราง"ปรางไม่รู้จริงๆ หรอครับว่าพี่จะทำอะไร ฟอด"ผมวางมะปรางนอนราบกับเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมไว้"มะ...ไม่รู้ค่ะ พี่ติณณ์ไม่แกล้งปรางสิ"มะปรางพูดเสียงเบา"จุ้บ พี่ขอได้มั้ยปราง เราเป็นแฟนกันแล้วนะครับ"ผมพูดเสียงอ้อนจนมะปรางไม่กล้าสบตาผม"แต่ปรางยังเด็กอยู่เลยนะคะ ปรางว่า....."ถ้าคิดว่าผมจะยอม คิดผิดแล้วครับเพราะของไอ้พีตาร์เร็วกว่าผมสะอีกครืด ครืดผมมองมือถือของมะปรางที่ดังอยู่ในกระเป๋า สงสัยจะเป็นไอ้เฮคเตอร์แน่ไอ้เวรนี่แม่งหวงน้องจริงจัง ผมรีบหยิบมือถือของมะปรางมารับสายทันที"ว่าไงครับพี่เขย"(ไอ้สัสน้องกูยังเด็กอยู่นะเว้ย)"ไม่เด็กแล้วครับ แค่นี้นะเสียวเวลา"(ไอ้ติณณ์ ไอ้เชี้ย...ติณณ์)ผมกดตัดสายไอ้เฮคเตอร์ก่อนจะก้มมองหน้ามะปรางที่นอนอยู่ ผมแค่ลองใจมะปรางเท่านั้

  • Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน   Episode 27 : ทำตามหน้าที่

    ติณณ์ช่วงนี้ชีวิตผมก็ไม่มีอะไรมากและทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม รู้มั้ยตั้งแต่วันนั้นวันที่ผมอยู่โรงพยาบาลจนมาถึงตอนนี้มะปรางเข้ามหาลัยเรียบร้อยแล้ว ผมยังไม่ได้ฟังคำนั้นจากปากมะปรางเลยสักครั้งนะเว้ย คือทำทุกอย่างเหมือนแฟนแต่มันไม่ใช่แฟนไง"แย่เนาะ"เนี่ยแล้วผมก็โดนไอ้เวรกายแม่งพูดเหน็บอยู่แบบนี้"ไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ แล้วที่มึงมานั่งเฝ้ากูเนี่ยเมียทิ้งหรือไง"ผมถามเพื่อนตัวเองรู้มั้ยว่าไอ้เวรเนี่ยแม่งปิดเรื่องเมียโคตรจะเก่งเลยนะ ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันจะปิดไปเพื่ออะไรในเมื่อทุกคนก็รู้หมดแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นคือเมียของมัน"พอดีเมียกูบอกง่ายครับ""งั้นมึงก็เชิญกลับ กูจะทำงาน"ผมไล่ไอ้กายแค่เรื่องมะปรางผมก็ปวดหัวจะตายห่าอยู่แล้ว ผมไม่รู้ว่ามะปรางรออะไรถึงไม่พูดมันออกมาสักที จะว่าลืมก็คงไม่ใช่เพราะมะปรางเป็นคนความจำดีมาก"ถ้าอยากฟังมึงก็แค่เล่นละครนิดๆ หน่อยแค่นั้นเอง แค่นี้ต้องให้กูสอนหรอติณณ์"ไอ้กายพูดขึ้นมา"เหมือนที่มึงชอบทำกับเมียมึงใช่มั้ย"ผมยกยิ้มใส่มัน"แต่มันก็ได้ผลตลอดมั้ยล่ะ หรือมึงจะรอให้มะปรางมีหนุ่มๆ มาจีบก่อนล่ะ อย่าลืมนะครับมหาลัยหนุ่มเยอะขนาดไหน"แล้วคิดว่าคนอย่างผมจะย

  • Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน   Episode 26 : หน้าที่ของแฟน

    ติณณ์ตอนนี้ผมกำลังโดนจ้องหน้าจากคนที่กระซิบข้างหูผมเมื่อกี้ ที่จริงผมตื่นตั้งนานแล้วแหละแต่เพราะผมอยากจะรู้อาการของมะปรางว่าเป็นยังไงผมก็เลยแกล้งนอนต่อ แต่เหมือนตอนนี้คนที่โดนผมแกล้งจะไม่สนุกกับผมด้วยเลย"ทำไมเอาเรื่องความเป็นความตายมาเล่นแบบนี้คะ"นั่นไงล่ะมะปรางเดินถอยหลังออกห่างจากผมแถมยังพูดเสียงสั่นอีก นี่ผมเล่นแรงไปใช่มั้ยวะที่จริงมันไม่ใช่ความคิดผมทั้งหมดหรอกนะ และอีกอย่างมันเป็นความคิดของไอ้เฮคเตอร์พี่ชายของมะปรางนั่นแหละ"ขอโทษครับ พี่ก็แค่อยากรู้"ผมพูดเสียงเบา"ถ้าพี่ติณณ์อยากฟังก็รอไปก่อนแล้วกันนะคะ ตอนนี้ปรางไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้น"มะปรางพูดเสียงดุก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา"ปราง.................""ถ้าหายดีแล้วปรางควรจะกลับใช่มั้ยคะ"มะปรางถามผม"มะ..ไม่โอ๊ย..............."ผมรีบลุกแต่ดันลืมไปว่าตัวเองยังเจ็บอยู่"พี่ติณณ์เป็นอะไรคะ"อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมยิ้มได้เมื่อมะปรางรีบวิ่งเข้ามาหาผม ที่จริงผมไม่ได้อยากฟังสักเท่าไหร่หรอกเพราะผมรู้คำตอบอยู่แล้วแต่ถ้าได้ฟังผมคงยิ้มแก้มแตกแน่"เจ็บครับ"ผมบอก"เดี๋ยวปรางเรียกหมอนะคะ""ปราง พี่ขอโทษที่ทำไป ถึงปรางจะยังไม่พูดตอนนี้พี่ก็ไม่ได้

  • Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน   Episode 25 : คำนั้น

    มะปรางปัง!!!เสียงปืนดังขึ้นพี่ติณณ์รีบกอดฉันไว้ทันที หลังจากนั้นเสียงปืนก็เงียบลงแต่พี่ติณณ์ก็ยังกอดฉันไว้แน่นจนฉันตกใจเสียงของพี่กายที่ดังอยู่ด้านหลัง"มึงได้ตายวันนี้แหละไอด้า มึงมากับกูครับ"ฉันรีบหันไปมองพี่กายที่รีบแย่งปืนจากพี่ไอด้าออกไปกรี๊ด กรี๊ด"เราจะไปอยู่ด้วยกันนะคะติณณ์"เสียงพี่ไอด้าตะโกนบอก"ไม่เป็นไรใช่มั้ยปราง"พี่ติณณ์ถามฉันเสียงสั่น"ไม่ค่ะ แล้วพี่ติณณ์ล่ะ"ฉันถามพี่เขา"พี่..............."พรึ่บ!!!"พี่ติณณ์ ฮึก พี่เฮคพี่ติณณ์ถูกยิง"ฉันรีบบอกพี่ชายตัวเองทันทีเมื่อพี่ติณณ์ทรุดลงนั่งกับพื้น"ทำไมทำแบบนี้คะ"ฉันถามพี่ติณณ์ทั้งน้ำตา"พี่ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องร้อง""พวกมึงพาไอ้ติณณ์ไปโรงพยาบาล ส่วนไอด้าถ้าอยากตายเดี๋ยวกูจัดให้"เสียงพี่กายตะโกนบอก"มึงห้ามหลับนะติณณ์"เสียงพี่ตาร์ดังขึ้นก่อนจะรีบพยุงพี่ติณณ์ไปที่รถ"ฮึก พี่ติณณ์จะปลอดภัยใช่มั้ยคะ"ฉันถามพี่ชายตัวเอง"มันไม่ตายหรอก มันยังไม่ได้ปรางเป็นแฟนเลยนะ"ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรถไปที่โรงพยาบาล พี่ติณณ์เองตอนนี้เสียเลือดไปเยอะมากและฉันไม่รู้ว่ากระสุนมันโดนจุดสำคัญหรือเปล่า"เจ็บมั้ยคะ พี่ติณณ์ห้ามหลับนะ ฮึก"ฉันถามพี่ติณณ์"ไ

Higit pang Kabanata

Maaari mong magustuhan

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status