“Anong sinasabi mo?” 'di makapaniwalang saad ko.
Mariin niyang pinikit ang mga mata. “Umalis kana diyan sa trabaho mo,” utos na aniya.
I smiled in disbelief. What the hell is wrong with him. Pati ang maayos kong trabaho ay pinag-iinitan na rin niya. Ito ang bumubuhay sa pamilya ko, ito ang nakakatulong sa akin sa araw-araw tapos sasabihin niya ay mag resign ako?
Gago ba siya?
“Alam mo, kung may problema ka ay huwag mong idamay ang trabaho ko. Wala ka sa lugar para sabihan ako sa mga gagawin ko,” inis na bigkas ko.
I tried to open the door of his car, but it's lock. Napasandal na lang ulit ako sa upuan at pinakalma ang sarili ko.
“Puwede kong lakihan ang sahod mo sa akin kung pera ang problema mo.”
Matalim akong tumingin sa kaniya. He's not looking at my direction thou
“Liam . . .” mahinang tawag ko sa kaniya.He smiled before closing his eyes again. I don't know why pero hindi ako makaalis sa puwesto ko. Lalo na nang makita ang pagtulo ng luha sa kaliwang mata niya.I reached for his face and slowly wiped his tears out. Ang init ng luha niya.May problema ba siya ngayon? Pinagdaraanan? Bakit siya naglasing ng ganito.Bumaling ang tingin ko sa kamay ko na nasa dibdib niya. He's still holding my hand. Mas humigpit pa nga ata nang ipikat niya ang mga mata. But you know what makes my heart soft? When he's gently caressing the back of my palm.He's not letting it go na parang natatakot na umalis ako sa tabi niya.I bit my lower lips. I don't know why is he like this, but I didn't let go of his hand.Dahan-dahan akong umupo sa may lapag at hinayaan siyang
“You're protecting her, Storm?” she hissed.Ramdam ko ang paghigpit ng hawak ni Liam sa pulso ko. Mas lalo niya akong tinago sa likuran niya. Not minding her mom na kinakausap pa ako kanina.“Hindi siya ang may kasalanan, mom,” he took out a heavy breath. “Ako ang may plano, no'n.”Mas lalong kumunot ang noo ng mama niya. Parang anytime ay sasabog na ito dahil sa inis. “Why did you do that?” giit niya.“Dahil malaki na ako, mom! I don't need a tutor to guide me!”“Then act like one!” mariin itong pumikit bago huminga ng malalim. “Kukuhanan kita ng panibagong tutor,” aniya a
“Ayoko na, ang sakit na ng ulo ko!”I shook my head and smiled as I saw him struggle. Grabe, first trial palang 'yan. Sinusubukan ko palang kung ano ang mga alam niya ay suko na siya agad.Kinuha ko ang test paper na hawak niya, ang ginawa ko kagabi bago matulog. Napanganga ako nang makitang nasa number 5 pa rin siya.He already took 30 minutes since we've started!Tapos nasa number 5 pa rin siya? For Pete's sake, it's just a multiple choices.“Nasa number 5 ka palang? Ano bang ginagawa mo, nagrorosary kada number?” mataray kong tanong.He snorted at me bago inagaw
“Wake up, Tri.”Dahan-dahan ko ulit minulat ang mga mata nang hindi ko namalayan na naipikit ko. He smiled as I turn my gaze at him. “Kain ka muna,” malumanay na aniya.I felt his hands on my back para tulungan akong tumayo. He even held my arms para hindi ako mabigla sa pagbangon ko. I'm fine, really. Pero kumikirot minsan ang ulo ko kapag binibigla ko ang katawan ko.Nilagyan niya ng unan ang likod ko bago inayos ang kumot sa legs ko. Pumunta siya sa may lamesa at binuhat ang tray ng mga pagkain. Akala ko ay ibibigay niya sa akin ito pero laking gulat ko nang umupo siya sa gilid ng kama at binaba ang tray sa may lap niya.“Kaya kong kumain,” bulalas ko.
“Anong sinasabi mo?” natatawang saad ko.Umiwas agad ako ng tingin at pinagpatuloy na lamang ang pagkain. I heard him chuckled bago bumalik sa kinakain. I just rolled my eyes bago inasikaso ang kapatid ko.We finished eating without even talking to each other. Tahimik lamang kami. Ninanamnam ang bawat sinusubo. Si Val na ang nagpresintang maghugas ng plato pagkatapos.Bumalik na ako sa kama at hihiga na sana nang makita si Liam na naglalakad palapit sa akin. Hindi ko na naituloy ang paghiga at sumandal na lamang sa headboard ng kama.“What?” I mouthed, naiirita.He shrugged his shoulders bago umupo sa gilid ng kama. Umus
“Hindi ko talaga in-expect na makakakuha ako ng mataas na grado,” masayang aniya.I can't stop myself from smiling lalo na ngayon na ang laki ng ngiti sa labi niya. We're now here infront of my apartment building, hinatid niya ako ulit. But this time, because of his excitement.Kanina pa siya hindi mapakali. Even in restobar, naki-table siya sa isang grupo ng mga kalalakihan at nilibre ang mga iyon.Kahit hindi niya sila kakilala.“Kaya mo naman talaga eh, tinatamad ka lang talaga,” natatawang sambit ko.“Kahit na, thank you pa rin.”I just shook my hea
“Gusto ko nang sumuko . . .”Mas naramdaman ko ang pagyakap ng mahigpit sa akin ni Liam. Alam kong dapat akong mahiya sa inaasta ko ngayon but I can't help myself but to cry. Lalo na ngayon na may mainit na brasong nakapulupot sa akin.I feel comfortable . . .“Just cry kung hindi mo na kaya. You can rely on me, Tri,” he whispered to my ears.Sinubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya at mas lalong napahagulgol sa iyak. He gently caress my hair as I cry even more. Hindi siya nagsalita, hindi siya nagtanong, pero pinaramdam niyang nandiyan lang siya sa tabi ko kung kailangan ko ng masasandalan.I don't know what's gotten into me pero nakaramd
“Oh, Tri anak, napaaga ka ata? Halika, pumasok ka.”Ngumiti ako kay tito Jhas bago pumasok sa loob. As usual, malinis na naman ang munting bahay ni tito. Simple lamang ang bahay niya. Meron isang palapag at ang mga gamit ay halos iba-iba ang kulay.Konektado ang bahay ni tito sa parlor niya sa may gilid. Bukas ito ngayon base sa nakita ko kanina.“Nag-almusal kana ba, anak?” tanong agad ni tito sabay punta sa may kusina.Umupo muna ako sa may sofa at binaba sa gilid ang bagpack ko. “Kumain na po ako, tito. Salamat po.”Kapatid ni tito Jhas si tatay. Namatay na ang kaniyang asawa at wala silang anak kaya siguro sa amin magkakap