Chapter 4

Asper Reign Dahlia’s Pov

Maaga akong nagising dahil tulad ng usapan namin ni Miracle ay maaga ang dating niya sa bahay ko.

Kaya nga kahit hindi pa ako nakakapaghilamos ay agad na akong lumabas ng bahay at binuksan ang gate dahil nakasimangot na naman ang babaeng iyon na kararating lang din naman kasama sina Sari at Saki.

“Akala ko ba ay maaga ka?” Itinuro niya ang buhok ko. “Halatang-halata na bagong gising ka pa lang eh.”

“Duh!” Inirapan ko siya. “Sobrang aga mo naman kumpara sa natural mong punta dito noh.”

Napalingon ako sa katabing lote at nanlaki ang mga mata ko nang makita na halos naitayo na ng mga gumagawa doon ang magiging pundasyon ng bahay na ginagawa doon.

“Hala!” Itinuro ko pa iyon. “Ang bilis naman nilang gumawa.”

Parang kahapon lang ay kararating lang ng construction team at nagbabasa pa ng blueprint para sa gagawing bahay tapos wala pang dalawampu’t apat na oras ay nakapaghukay na sila at naitayo na ang mga makakapal na haligi ng bahay.

“Baka nagmamadali ang mga titira diyan.” Tinulak na ako ni Miracle papasok ng gate. “Anyway, nandoon ba iyong nakausap mong lalaki?”

Umiling ako. “Hindi ko siya nakita doon.”

Tumangu-tango siya at hinila na ako papasok sa loob ng bahay. Kasabay na din namin sina Sari at Saki na dala ang mga kahon na naglalaman ng mga stocks na kailangan ko para sa pagbe-bake at paggawa ng mga dessert na pangunahing produkto ng cafe ko.

“Did you already get their identity?” tanong ko sa kanya nang tuluyan kaming makapasok ng bahay.

Hinayaan ko na sina Saki at Sari na dumeretso sa stock room ko dahil sila na din ang nag-aayos ng mga iyon.

“Well, nakausap ko ang real estate company na nagbenta ng lupa na iyan,” aniya. “And they said that the one who bought that piece of land is someone named Caspian Jyn.”

Nanlaki ang mga mata ko. “A Jyn?”

Tumango siya. “Not just a Jyn, Asper.” she said. “Si Caspian Jyn mismo. Siya ang magiging kapitbahay mo.”

Well, kahit sino ay magugulat dahil kilala ang isang Caspian Jyn. Siya lang naman kasi ang nagmamay-ari ng pinakasikat at pinakamalaking restaurant chain sa buong Hexoria.

At ang bawat restaurant na nasa ilalim ng Jyn Food Corporation ay nakatanggap na ng pinakamataas na Michelin star dahil talaga namang kayang ilaban ang bawat dishes nila sa buong mundo.

Pang world class ang kanilang mga chef at ang service nila ay talagang hinahangaan ng lahat ng customer kaya binabalik-balikan sila.

At maliban pa doon, hindi lang mga high profile personalities ang binibigyan nila ng pang-world class experience sa kanilang restaurant.

Mayroon silang mga pagkain na abot kaya ng mga nasa middle at lower class. At mayroon din silang mga charity na sinusuportahan kaya lalong umuusbong ang kanilang katanyagan.

They serve every kind of person.

“Fortunately, wala kang dapat alalahanin kay Mr. Jyn dahil wala siyang interes sa politika at madalas siyang nasa ibang bansa kaya hindi hindi ka niya makikilala,” sabi ni Miracle. “Well, maliban na lang siguro kapag nakita niya ang natural eye color mo which is a real trademark of the Dahlia Family.”

Natural para sa mga mata ng isang lehitimong miyembro ng Dahlia family ang pagkakaroon ng kulay abong mga mata. At masyado iyong rare kaya naman kilala, hindi lamang sa Hexoria ang pamilya namin kundi maging sa buong mundo.

At kapag nakita nila ang abong kulay ng mga mata namin ay agad nilang kaming nakikilala bilang parte ng Dahlia Clan.

Kaya nagsusuot ako ng brown contact lens upang itago ito. Habang kinulayan ko na din ang natural blonde na buhok ko ng kulay itim. Maliban pa doon ay nagpalagay ako ng permanent mole tattoo sa ibabang parte ng kaliwang mata ko.

Nagpalagay na nga din ako ng brace para masiguro ko na talaga na walang makakakilala sa amin.

At kahit minsan ay wala pa naman akong nakakahrap na kahit isang Jyn kaya tingin ko ay hindi ako dapat mamroblema kahit pa kapitbahay ko ang isang iyon.

“Then, maybe that Raj is someone close to Mister Jyn,” sabi ko nang maalala iyong lalaking nakausap ko kahapon. “Siya kasi ang namumuno sa construction kahapon.”

“Possible,” aniya. “Anyway, like what I said, wala kang dapat alalahanin. Siguraduhin mo lang na hindi ka lalabas ng bahay nang hindi mo suot ang contact lens mo, okay?”

Tumango ako.

Aba’y kapag iyon ang nakalimutan ko ay siguradong matutunton na ako ni Daddy at hinding-hindi na ako makakapagtago pang muli.

“Oh siya, kunin mo na lang sa product room ang mga ide-deliver para sa araw na ito,” Itinuro ko ang isa pang silid kung saan ko inilalagay ang mga product na natatapos ko. “Aakyat muna ako at maliligo. Kailangan ko na din kasing mamili ng grocery ko.”

Hindi ko pinauubaya ang pagbili ng mga personal kong pangangailangan kaya ako mismo ang namimili noon. Ang tanging ipinabibili ko lang sa kanila ay ang mga stocks na kailangan para sa product namin.

Agad akong umakyat at dumeretso na sa loob ng banyo para makapaligo.

Hindi naman ako ganoon katagal maligo. Maliban sa sabon ay wala na akong ibang nilalagay sa katawan ko kapag naliligo. Habang sa buhok ay medyo nahihirapan ako dahil hindi ko ito pwedeng hindi lagyan ng conditioner matapos i-shampoo.

Sa haba kasi nito ay talaga namang hindi naiiwasan na magkaroon ng pagkakabuhol-hubol. Lalo na sa bandang dulo.

At ang conditioner na ginagamit ko ay nakakatulong din para mapangalagaan ko ang pagkakakulay sa buhok ko.

Aba’y ayoko naman na lagi na lang mag-a-apply ng pangkulay dahil siguradong mada-damage lang ang buhok ko.

Matapos kong maligo ay agad na akong nagbihis.

Simpleng white polo at fitted pants lang ang sinuot ko. Then, no heel shoes. At nang ma-satisfy ako sa suot ko ay sinimulan ko nang i-blower ang buhok ko hanggang sa matuyo ito.

Naglagay na din ako ng sunscreen lotion bilang proteksyon sa sinag ng araw. Aba’y hindi man ako kaputian ay gusto ko pa ding pangalagaan ang kutis ko.

At syempre, hindi mawawala ang redish color lipstick na in-apply ko sa aking labi. And don’t forget my brown contact lens.

“Tapos ka na diyan?” sigaw ni Miracle mula sa ibaba. “Aalis na kami.”

“Sasabay na ako sayo!” balik sigaw ko sa kanya at mabilis nang hinablot ang aking bag tsaka mabilis na tumakbo.

Tinatamad akong mag-drive kaya mas mabuting sumabay na lang ako sa kanya dahil mapapadaaan din naman siya sa grocery store.