[ CHAPTER 6 ]

He smiled at me habang kinukuha ang belo na siyang sumasagabal sa muka ko. I feel so lost. Masaya ba ako? I looked at him in the eye, there's something in him that he looks so happy. Really? Masaya ba talaga siya? O masaya siya dahil nakuha niya na ako at pagsasawaan nalang.

“I am the luckiest man in the world, baby. Do I really deserve you? You look so perfect, I love you.” He said, nabigla ako dahil sa sinabi niya. He sounds so sincere and loved. Parang may kung ano akong naramdaman sa dibdib. He close his eyes and lean closer, parang nag slow mo ang pag lapit ng muka nito. He was about to kiss me infront of everyone. I swallowed hard. Bakit ba ako affected? Ilang beses niya na akong ninakawan ng halik.

I close my eyes and felt his lips on mine. Ilang segundo ang halik na iyon. Pag mulat ko ng mga mata ay parang kinakarera ang dibdib ko. Naghiyawan ang nasa paligid kaya nakaramdam ako ng hiya.

After the ceremony ay may pa picture taking. It took hours at medyo napagod ako.

“Are you tired, baby? Punta na tayo sa reception?” Malambing na sabi niya. Naninibago ako. Is this really him? Kasi ang una naming pag kikita ay hindi siya ganito, he was cold ang serious. Is this part of his plan? Of course he was, syempre maraming tao ang nandito. Bastos naman kung aakto siyang matigas at parang digusto sa kasal.

Tumango nalamang ako at sabay kaming pumunta ng reception. Gusto ko sanang sa amin isabay si Janine ngunit hindi ko na siya nakita sa simbahan. Nakaramdam agad ako ng kaba, what if dad broke our deal. Paano kung itinago niyang muli si Janine? Hindi ko na alam ang gagawin ko.

“Hey, you okay? You look intense, baby.”

Gusto ko siyang irapan at huwag pansinin pero ayoko namang maging bastos dahil baka ganito talaga ang ugali niya. Hindi ko pa talaga siya kilala ng lubusan.

“I-im fine. Medyo pagod lang.” I said. Tumango naman ito at kinuha ang kamay ko at pinisil ito.

“Don’t worry pag tapos sa reception uuwi agad tayo para maka pag pahinga kana.” Nagulat ako ng halikan niya ako sa noo at iginiya ang ulo ko sa balikat niya. Damn! Anong to Dos? Part parin ba to ng plano mo?

I really want to like you but thinking that what if this is just part of your plan to destroy me, to destroy my life.

Like my father did.

Ilang minuto bago kami naka rating sa reception, naka ilang shoots pa bago kami tuluyang pumagitna. Gumaan ang pakiramdam ko ng makita si Janine na naka upo sa gilid habang naka tingin sa akin. Gusto ko siyang puntahan ngunit pinigilan ako ng isang staff na umalis dahil mag uumpisa na ang program para sa bride at groom. The fuck! Hindi ko na kailangan na makipag plastikan.

Nang makita ni Dos ang muka ko ay nag aalala ito.

“Baby, you okay? Gusto mo na bang mag pahinga? I will excuse you to them if you want.”

Shit ka Dos, bat kaba ganito? Bakit parang nanlalambot ako kapag tinatawag niya akong baby. Naka tingin sa amin ng mga tao habang hawak ko ang cake knife.

Umiling ako at ngumiti.

“Pag tapos nalang nito, I'm fine.”

Ngumiti ito at inilalayan akong hatiin ang maliit na parte ng malaking cake. Para talagang masaya ang kasal na ‘to pero bakit parang hindi para sakin? Nag subuan kami at napa tawa ako nang buo niyang kinain ang isinubo ko sa kaniya. May icing din ito sa ilong kaya naman mas lalo akong napa tawa.

Ilang oras bago natapos ang program. Nilapitan ko si Janine at hinila sa restroom. Agad ko siyang niyakap.

“Ate.” Tawag niya.

“I miss you so much. Tell me may ginawa ba sayo si dad? Sinaktan kaba niya?” Naluluhang tanong ko sa kaniya.

Umiling ito.

“W-wala ate. Hindi niya ako pinapalabas ng kwarto, I was so s-scared ate akala ko hindi na kita makikita.” Humikbi ito.

Muli ko siyang niyakap.

“Shhhh. . . ate's here. Hindi ko hahayaang kunin ka ulit ni daddy.” Hinawakan ko ang magkabilang balikat niya, tumingin ito sa akin habang may mga luha ang mga mata.

“Tatakas tayo, aalis na tayo sa lugar na ‘to.”

Tumango ito. Hinila ko siya palabas ng restroom, sakto namang walang tao palabas ng hallway kaya agad kaming naka labas.

“Kate?” Rinig ‘kong may tumawag sa pangalan ko ngunit hindi ko ito nilingon at mabilis na pumara ng taxi, hinila ko agad si Janine papasok sa taxi.

“Saan po kayo ma'am?” Tanong ng driver.

“Sa may pyer po kuya.” Sabi ko at muling binalingan ng tingin ang taong tumawag sa akin. I don't know him pero kita ko ang gulat sa muka niya.

Naka hinga lang ako ng maluwag ng tuluyan na kaming naka alis. Niyakap ko ng mahigpit si Janine. Nanginginig ang mga kamay ko.

“Bakit po naka ganiyan kayo ma'am? Kasal niyo po ba?” Tanong ng driver at nakita ko itong napa sulyap ng tingin sa amin.

“O-po.”

“E bakit po sa pyer kayo pupunta? Tinakbuhan niyo po ba ang kasal niyo?” Natutop ang bibig ko. Hindi ako naka sagot. Ayoko munang mag salita. Natatakot parin ako dahil baka masundan kami ni Daddy.

Halos isang oras din bago kami naka rating sa pyer. Dinukot ko ang isang maliit na pitaka mula sa mahigpit ‘kong gown. Pinaghandaan ko talaga ang pag takas namin. Isang cheke, mga I'd at iilang libong piso ang laman ng wallet ko. Okay na ‘to para makapag simula kami ni Janine. Mabuti nalamang at mayroong malapit na bangko kaya nakapag palit ako ng pera. Bumili rin ako ng mga damit kaya naka bihis kami ni Janine. Naghilamos rin ako kaya nabura ang make up ko sa muka.

Bumili agad ako ng ticket para maka sakay kami ng barko. Hindi ko alam kung saan kami patungo, basta ang alam ko ay kailangan naming lumayo. Tumakas sa demonyo naming ama, at maka takas ako sa lalaking alam ‘kong gagamitin lang din ako.

Nakatulog si Janine habang ako ay di parin mapakali. Nakatingin lamang ako sa maamo niyang muka, at last magiging malaya narin kami ng kapatid ko. Magiging payapa narin ang buhay namin, alam ‘kong ito rin ang gustong mangyari ni mommy.

Nang dumaong ang barko ay agad kaming naghanap ng matutuluyan. Malayo sa mataong lugar, medyo probinsya din ang napuntahan namin.

“Magkano po ang isang buwan?” Tanong ko sa medyo may katandaang babae. Medyo mabait ito tingnan. Maliit lang ang apartment at tama lang iyon para sa aming dalawa ni Janine. Ang importante ay may matutuluyan kami kahit papano.

“Kayong dalawa lang ba ang mag rerenta?” Malumanay na tanong nito. Lumapit pa ito sa kapatid ko pinisil ang pisngi.

“Napaka gandang bata.” Saad pa niya. Ngumiti lang sa kaniya si Janine.

“Sige dahil pareho kayong maganda, two thousand per month. Kayo na ang bahala sa kuryente at tubig niyo.”

Lumiwanag ang muka ko.

“T-talaga po? S-salamat po. .”

“Ate Mena nalang. Total sa taas ko lang naman kayo mag rerenta, mas mabuti nang may makasama ako. Teka, wala naba kayong mga magulang?” Tanong pa niya.

Napatingin si Janine sa akin, kita ko ang pag-guhit nang lungkot sa muka niya. Umiling ako kay Ate Mena at mapait na ngumiti. Tumango naman ito at mukang naintindihan niya naman ang ibig ‘kong sabihin.

“Ganun ba? Ah siya sige, mag pahinga na kayo sa taas, mabuti nalamang at naglinis na ako roon kahapon. Baka pagod kayo sa byahe. Halina na kayo,”

Nauna na itong maglakad kaya sumunod nalamang kami. Dito na kami mamumuhay, malayo sa magarang pamumuhay at masamang ama. Napapisil ako sa kamay ni Janine at ngumiti kaming pareho. Sa wakas, magiging malaya na kami.