Chapter 1

"Yes, hello? Angela speaking."

Antok na antok pa si Angela nang sagutin ang siraulong caller niya. Nakapikit pa ang mata na pinindot niya ang answer button, ni hindi na nga siya nag-abalang basahin pa ang pangalan ng caller. Basta na lang siya nagpindot dahil gusto pa niyang matulog. 

Sobrang sama ng pakiramdam niya mula pa kaninang umaga. Dahil siguro sa nabasa sila ng ulan kahapon dahil sa ginawang girl scout camping ng mga estudyante nila. Hindi pa nga siya nakainom ng gamot kaya parang hindi bumababa ang init ng katawan niya.

Bungisngis agad sa kabilang linya ang narinig niya. Parang hindi na niya kailangan pang hulaan kung sino ang walang-hiyang tumatawag sa kaniya ngayon. Pagtawa pa lang nito ay kilala na niya.

"Pakausap nga sa hero ng Mobile Legends. 'Yong hero na magaling pumatong," anito at muli na namang tumawa. Para tuloy mas sumama ang pakiramdam niya at nag-init pati singit niya.

"Tangina ka ba?" malutong niyang mura. Parang pinutol lang nito ang tulog niya dahil wala na naman itong magawa sa buhay.

"Angela naman, eh. Parang nagbibiro lang, napakaseryoso mo naman." Muli na naman itong natawa kaya wala siyang nagawa kun'di ang paikutin na lang ang mga mata niya at muling pumikit.

"Alam mo ba kung anong oras dito sa Pilipinas ngayon, Heart?" tanong niya sa kaibigan. 

Kaibigan niya ang babae mula no'ng first year college sila. No choice naman siya dahil ito lang ang hindi nagsawang kausapin siya no'ng college days nila. Nasa Canada ito ngayon dahil naghahanap daw ito ng idea sa sinusulat nitong libro at kapag wala itong maisulat ay siya ang ginugulo.

Tulad ngayon.

Writer si Heart Del Rio samantalang siya ay isang public school teacher.

Napaungol na lang siya nang tumawa ang kaibigan at nagtanong kung anong oras na daw ba sa Pilipinas. Ang sarap na lang talaga nitong ilagay sa kaldero at pakuluan.

"Saan ka ba kasi galing? Kanina pa ko tawag nang tawag sa'yo, eh." tanong nito sa kaniya na para bang nanay niya, iyong tipong hindi ka talaga titigilan hangga't hindi ka nagsasabi ng totoo.

Parang nagsisi na tuloy siya kung bakit pa niya kinuha ang cellphone niya. Mula kasi no'ng nakapasok siya sa public school ay tinatamad na siya mag-open ng mga accounts niya sa social media. Kung hindi lang talaga dahil sa mga estudyante niya, matagal na niyang nilayasan ang social media.

"Kumalma ka nga, para ka namang si Mama," mahina niyang bulong. Gusto lang naman sana niyang maging lowkey pero parang hindi papayag ang babaeng 'to.

"Okay, sorry." Natahimik ito nang ilang segundo. "Pero saan ka ba nagpunta? Did you go out on a date like I told you to do?"

Nasapo niya ang sariling noo. Tumawag lang ba ito para pilitin na naman siyang maghanap ng lalaki. Nilayo niya sa tainga ang cellphone at nagpasiyang patayin ang tawag pero bago pa niya napatay ay narinig pa niyang umaray ang kaibigan.

Pipikit na sana siya nang nag-ring na naman ang cellphone niya. Si Heart na naman ang tumatawag kaya napabuntonghininga na lang siya bago iyon sinagot. Umayos siya ng upo sa kama at nilagay sa kandungan ang isa niyang unan.

"Tumawag ka lang ba para asarin ako? Alas tress pa lang ng madaling araw dito, Heart. Kung wala kang magawang matino ngayon, patulugin mo muna ako, please lang." Akmang papatayin na niya ulit ang tawag nang pinigilan siya ng kaibigan.

"Oh, kalma. Baby, kalma," Kumanta pa ito na sinamahan pa ng pagtawa. "May hihingin lang naman akong favor eh, masiyado namang mainit ang ulo mo. Ganiyan ba talaga kapag matagal ng hindi nadiligan?" Tumawa na naman ito nang malakas.

Huminga na naman siya nang malalim. Kapag talaga si Heart ang kausap niya, hindi pwedeng hindi nito maisingit ang gano'ng kalaswaan. Ano ba naman kasi ang aasahan niya sa isang erotic writer? Masiyado na yata nitong isinabuhay ang pagiging manunulat nito.

Tumayo muna siya at lumabas ng kaniyang kwarto. Kahit nahihilo pa siya ay wala siyang pakialam. Wala na rin siyang pakialam kahit pa ungodly hour ang mga oras na 'to. Gusto niyang mahimasmasan at mabawasan ang kabastosan na narinig niya sa kaniyang kaibigan. 

Ilang taon mo na 'yang kakilala si Heart, Angela. Parang hindi ka pa nasanay, bulong ng utak niya. 

Nang makalabas siya ng kwarto ay saka pa muling nagsalita si Heart. Gamit na naman nito ang mahinhin nitong boses. Boses nito na senyales na may hihingin na naman ito sa kaniya. Hindi lang kasi writer si Heart, artista rin. Wala nga lang sa TV.

"Hey, still there?" tanong nito.

"Yeah." Tumango pa siya na para bang makikita siya ng kausap niya.

"Ahh... I want to ask you a favor sana."

"Ano 'yon? Alam mo namang 'pag ikaw, hindi ako makatanggi."

"Really?" May bahid pang excitement sa boses nito.

Shit parang may mali, dapat nagtanong muna ako kung anong favor 'yon. Buang pa naman ang babaeng 'to. Bulong ng utak niya. Mali yata ang nasagot niya.

Kumuha na siya ng isang basong tubig nang makarating siya sa kusina. Kailangan niya talagang magising dahil parang kabaliwan na naman ang napasok niya.

Alam niyang likas na talaga kay Heart ang kabaliwan nito. Hindi pa nga niya makalimutan ang ginawa nitong kagaguhan dati. Dahil sa ginawa nito ay nasugatan for the first time ang puso niya.

And until now, nagdurugo pa rin ang puso niya.

"I have a visitor who needs a place to stay. Baka puwede siya diyan mag-stay muna for a week sa house mo?"

Mahina siyang natawa. "Para kang timang. Eh, bahay natin 'to."

No'ng sumikat ang librong sinulat ng kaibigan niya at nakasahod ito ng malaki ay hinatian nila ang gastos sa pagpatayo ng bahay. Para kapag umuwi daw ito ng Pilipinas ay may matuluyan ito. Tandang-tanda pa niya ang sinabi nito noon na kailangan daw niyang magtayo ng bahay dahil alam nitong tatanda siyang dalaga. Ay talaga namang siraulo ang kaibigan niya. Hulaan ba naman ang kapalaran niya.

"Sino ba 'yang bisita mo?"

"Everthing's settled then?" tanong nito na parang hindi narinig ang tanong niya. "Bukas ang dating niya, okay? Binigay ko na sa kaniya ang address ng bahay. Bye, Gela. Love yah!"

At pinatay nito ang tawag na iniwan siyang takang-taka. Ano daw? Bukas? Bukas agad? Eh, wala nga siya dito kahit noodles lang eh. Kahit kailan talaga!

Wala sa sariling bumalik siya ng kwarto at bukas na lang niya iisipin ang problema na binigay sa kaniya ni Heart.

Sakit talaga sa puso ang babaeng 'yon. Bagay sa kaniya ang pangalan niya.

Pero imbes na matulog, hindi na siya muling dinalaw ng antok. Tila ba naging malinaw ulit sa kaniya ang nangyari noong nag-aaral pa siya sa college. Mga memories na kasama niya si Heart. Mga kabaliwan nilang dalawa. Ang mga araw na palagi siyang sinusundan ng maharot niyang kaibigan.

Wala sa loob na tinitigan niya ang hawak niyang cellphone at muli na namang pinatay iyon. Ipinatong niya iyon sa isa niyang unan.

Hanggang ngayon, pakiramdam niya ay pinaparusahan niya ang sarili niya. Gusto na niya sanang makalimot pero paano niya makakalimutan ang mga pangyayari kung palagi niya ring nakakausap ang isang Heart Del Rio.

Del Rio.

Paano niya makakalimutan ang lalaking nag-iwan ng sugat sa kaniyang puso kung palagi niyang nakakausap ang kapatid nito?

Yes, kapatid ni Heart ang isang Brian Del Rio.

Ang first love niya.

Isang pagkalalim-lalim na hininga ang pinakawalan niya at mariing ipinikit ang mga mata. Sinikap niyang habulin ang antok na pinutol ni Heart pero naging mailap na iyon sa kaniya. Ilang araw pa naman siyang puyat dahil sa K-drama series na pinapanood niya.

Pinilit na lang niyang pumikit nang makabalik sa pagtulog pero sa kaniyang balintataw ay lumitaw ang isang imahen na unti-unting nagkahugis.

Kahit pa nga blurry ay makikilala niya ang may-ari ng pigurang 'yon. Walang iba kun'di si Brian.

Parang kahapon lang talaga nang unang magtama ang mga mata nila ng binata. Malinaw na malinaw pa sa kaniya ang nangyari. Kahit pa siguro ipasulat sa kaniya ang buhay pag-ibig niya at ipadala sa Maalaala Mo Kaya, kayang-kaya niyang isulat iyon word for word.

Parang kahapon lang talaga...

Parang kahapon lang din nang maranasan niya ang sakit at pait ng kaniyang unang pag-ibig...

Mahal pa yata kita...

-----

Dalawang oras na ang lumipas ay hindi pa rin dinadalaw ng antok si Angela. Natigil na lang ang kaniyang pag-i-imagine nang makarinig siya ng mga pagkatok.

Sunod-sunod na mga pagkatok iyon kaya ang plano niya sanang hindi ito pagbuksan ay hindi niya yata magawa.

Sinuot niya ang kaniyang tsinelas at wala sa mood na binuksan ang pinto ng kaniyang kwarto.

Imposible naman kung ito na ang tinutukoy ng kaibigan niya na bisita nito.

Ang aga naman, bulong niya at kinuha ang tuwalya na nakasabit sa pinto at ipinalibot iyon sa katawan niya.

Lumabas na siya ng kwarto matapos niyang suklayin ang buhok. Diretso na siya sa pinto upang pagbuksan ang taong patuloy pa rin sa pagkatok.

Dios mio, alas singko pa lang.

Kahit parang nahihilo pa siya dahil sa kulang siya sa tulog at masama pa ang pakiramdam niya ay pinilit niyang tumayo.

"Sandali." Hindi niya sigurado kung narinig ba siya ng tao sa labas pero patuloy pa rin siya sa paghakbang. 

Mahina niyang pinihit ang door knob ng pinto at binuksan iyon pero tila nabuhusan siya ng malamig na tubig nang makita ang kumakatok sa pintuan niya.

"Brian..."

Tila mas lalong sumama ang pakiramdam niya at umikot bigla ang kaniyang paningin.

Brian, muling bulong ng puso niya.