All Chapters of Especially For You: Chapter 1 - Chapter 10

"Angela naman, eh." Singit na naman ng best friend ni Angela na si Angelo. "Sumama ka na kasi, saglit lang naman 'yon, eh."Kanina pa siya pinipilit ng best friend niya na samahan daw niya ito sa campus dahil may sasalihan daw ito. At kanina pa rin niya ito tinatanggihan. Hindi niya rin maintindihan kung bakit hindi maintidihan ng lalaking 'to ang salitang 'busy' at patuloy pa rin siyang kinukulit kahit panay tanggi lang naman siya. Hindi pa rin tumitigil ang best friend niya.Busy nga kasi siya. Nagtatahi siya ng nipa dahil Sabado rin naman kaya tinutulungan niya ang Mama niya para kahit papaano ay may magastos siya sa susunod na linggo. Ganito ang buhay niya tuwing weekend kaya wala talaga siyang panahon para samahan ang lalaking kanina pa nagpupumilit."Ano ba kasing gagawin mo do'n?" tanong niya kay Angelo habang patuloy pa rin siya sa pagtatahi ng nipa. Para sa kaniya ay ginto ang bawat segundo kaya kahit kausap pa niya ang kumag na ito ay ipagpapatuloy niya pa rin ang pagtatahi.

Natapos ang exam week nila ni Angela na tinatawag din nilang hell week dahil sa sobrang babad nila sa pag-re-review. Tila naging impyerno talaga iyon sa mga tulad niyang estudyante dahil kulang na nga sila sa tulog, kulang pa sa pahinga. Kulang talaga sa lahat.Dahil na rin sa exam na 'yon, ilang araw na rin na hindi sila nag-uusap ni Heart nang maayos. Hindi siya nito kinukulit gaya nang dati siguro na rin busy ito sa pag-re-review para sa exam nila. May inaalagaan din itong grades tulad niya. Nagkikita na lang sila tuwing schedule ng exam pero hindi talaga sila nag-uusap or kahit nagkukulitan man lang.At tuwing nakikita niya si Heart ay naiisip niya ang sinabi ng kuya nito sa kaniya no'ng nakaraan. Hindi nga lang 'yon basta sabi lang, eh. May kasama pang pagbabanta na hindi naman siya masiyadong affected.Hindi talaga kasi naiisip lang naman niya 'yon all the time.Yeah, hindi siya affected. Hindi talaga.Minsan napapatanong siya kung dapat nga ba niyang iwasan ang kaibigan niya? W

Hindi mapakali si Angela buong weekend. Akala niya kasi magiging madali lang ang lahat kapag sinabi niya kay Heart na tigilan na siya. Akala niya kapag lumayo siya ay titigil na rin ito. Pero mali siya. Maling-mali siya ng akala. Iba talaga ang takbo ng utak nito, parang hindi niya masabayan.Lunes pa lang ng umaga, sinalubong agad siya ng bulaklak sa upuan niya sa classroom. Hindi lang basta bulaklak kundi isang malaking bouquet na may kasamang maliit na card. “Smile, bestie! –H 💕”Napailing na lang siya at kinuha ang bulaklak para makaupo siya nang maayos.“Bestie, my foot,” bulong niya habang pinipilipit ang card at itinago iyon sa bag niya. Ramdam niya ang mga titig ng mga classmates niya. Yung iba ay kinikilig, yung iba naman nakita niyang nagbubulungan. Yung iba naman ay halatang nag-aabang lang kung ano ang magiging reaksyon niya.Napapikit siya nang mariin. Paano ba niya ipapaliwanag sa mga ito na hindi siya involved dito? Paano niya sasabihin sa lahat na ang nakikita nito a

Hindi na alam ni Angela kung ilang beses na siyang napa-buntong-hininga ngayong araw na to. Hindi pa niya nakakausap ang kaibigan niya tapos pakiramdam pa niya ay pinag-uusapan siya ng mga tao. Lahat kasi ng nadadaanan niya ay pinagtitinginan siya, minsan ay naririnig pa niyang binabanggit ang pangalan niya. At idagdag pa ang nararamdaman niya na para bang wala siyang makausap, kasi maski kaibigan niya ay tila ba iniiwasan siya. O baka hindi rin nito alam kung paano magsimula. Sobra din naman kasing naging wild ang eksena kahapon. Mula sa public gesture na ginawa ni Heart, ang banner, balloons, pati na rin ang mga kilig-kiligang sigawan ng mga kaklase nila. Hindi lang basta mga kaklase, kundi parang buong campus na talaga nila. Parang fiesta na hindi naman niya hiningi. At siyempre, hindi pa nakuntento ang tadhana dahil dumating si Brian at gumawa ng eksenang mas lalong nagpagulo sa isip niya.Hindi pa rin niya matanggap hanggang ngayon ang narinig niyang "confession" ni Brian. Oo, l

“Angela!”Mabilis na napalingon si Angela nang marinig ang pamilyar na boses ng isang lalaki. Kahit gaano pa katagal na hindi sila nagkasama ay kabisado pa rin niya ang boses ng childhood best friend niya. Parang kahit pa pumikit siya at tanging tainga lang niya ang kaya niyang gamitin ay makikilala at makikilala niya talaga ang may-ari ng boses na yon. Walang iba kundi ang taong nakasama niya yata sa buong buhay niya.Si Angelo.Daig pa nila ang love team sa pelikula, kasi pati pangalan nila ay swak na swak talaga.Pawisan ito nang makita niya, may hawak pang water jug, at halatang galing sa practice. Parang pagod na pagod pa ito. Naka-sando lang ang kaibigan niya at ramdam na ramdam na pinagpapraktisan talaga ang singing contest na sasalihan niya. Parang buong katawan ang pagod eh, hindi lang boses.“Uy,” bati ni Angela, kasabay ng maliit na ngiti. Ilang linggo din niyang halos hindi nakita ang kaibigan.“Akala ko nakalimutan mo na ko,” sagot ni Angelo, may bahid ng tampo sa tono ka