chapter 8

AMARA

Mabilis pa sa alas kwatro ang naging kilos kung naglalakad papalayo sa dalawang taong naglalampungan. Ayaw kong makita kung gaano sila ka saya. Tila may kung ano’ng mabigat na bagay na dumagan sa dibdib ko at napakabigat ng aking pakiramdam. Napaka walang hiya talaga ng lalaking ’yon. Kung makapagsalita siya sa akin akala nito ako ang may malaking kasalanan sa kanya. Gayong ako na nga ang niloko niya. Tapos ngayon ipinapamukha niya sa akin na masaya na siya sa piling ng iba.

“Ma’am, ano pong nangyari sa inyo? Bakit para yata kayong pinagbagsakan ng langit? Ayos lang po ba kayo?” usisang tanong ni May sa akin. Mabilis akong umiling, hindi na nila dapat malaman kung ano man ang namagitan sa amin ni Zach dati.

“Ayos lang ako, May. Huwag mo na akong alalahanin. Siya nga pala sumabay ka na muna sa kanila ni Levy. Mauna na muna ako sa inyo.”

“Sige po, Ma'am Amara. Wala pong problema. Mag-iingat po kayo.”

Hindi na ako nag-abalang magpaalam pa kay Zach dahil alam ko naman busy sa pakikip