------
A/N: Humihingi po ako ng paumanhin kung ibabalik ko po sa THIRD POV ang mga susunod na kabanata. May balak po akong i-revised ang mga naunang kabanata para hindi kayo maguluhan sa pagbabasa. Enjoy reading!
------
Sa loob ng biyahe nila Via papuntang Baguio ay walang sawang nagkukuwentuhan ang mga kaibigan niya, lalo na nang banggitin ni Sally ang matindi nitong paghanga kay Dyke. Nang una ay nag-alala pa siya sa kung ano ang iisipan ni Zellea pero nang makita niyang walang pagbabago sa ekspresyon nito at game pa nga itong ireto si Sally kay Dyke ay lihim siyang nakahinga ng malalim.
"After ng camping natin, mag-e-enrol din ba kayo sa university?"
XIV. Have you tried to fall in love again?Pagkatapos siyang bilinan ng doktor ay pinayagan na siyang umalis doon sa Clinic. Dahil sa nangyari ay minabuti nilang bumalik sa Las Palmas at doon na siya magpahinga hanggang sa pagdating ng kanyang Kuya.Sinamahan sila ni Liam at binigyan sila ng isang luxery suit para sama-sama pa rin sila.“Thank you, Liam,” sabi niya sa binata nang magpaalam na ito sa kanya. “And I’m sorry for the trouble.”Nakangiti itong umiling. “Don’t mention it. I’m at your service, ginawa ko lang ang trabaho ko. Take care of yourself, Via.”Tinanguan niya ang binata at tipid na ngumiti. “Pasabi na rin kina Ma’am Ei na salamat ulit sa lahat.”“Mm, I’ll tell them,” sabi naman ni Liam.
Pinayagan sila ni Ma’am Rita, ang organizer ng event na iyon na isama ang mga kaibigan nila sa gagawin nilang rehearsal. Maikilng dance cover lang naman ang hinihingi nito sa kanila at bibigyan sila ng tig-sampung libo ni Zellea bilang talent fee daw nila. Kapag naging maganda pa ang sayaw nila at nakahatak pa ng mas maraming tao ay madadagdagan pa iyon.“Dapat sumali na ako, sayang din ang sampung libo.” Naiiling na wika ni Wilmar habang nanood sa pagwa-warm up nila ni Zellea.Napailing siya. “Hindi ko alam na pati ikaw naghihirap na ngayon,” aniya.Sininghalan siya ni Wilmar at nakaingos na muling nagsalita. “Mas magandang may sarili kang pera, Bianx. Ang sarap niyon sa pakiramdam lalo na kapag may ide-date ka.”Napangisi siya. “May dine-date ka na ba?”“Ha! Huwag mo akong m
Kung sana lang ay pinakinggan niya ang instinct niya kanina ay sana magkasama pa sila ni Via at masaya… Kung sana lang ay pinilit niya itong sumama sa kanya ay hindi mangyayari ang kinatatakutan niyang mangyari . . .Kung sana lang . . .****“Ang tagal mo naman! Parang ang tagal mong mawawala, ah!” singhal ni Chino sa kanya. Sininghalan niya lang ito at sumakay na siya sa Van. Nasa loob na ang kanyang Ate at ang iba pang school staff na tutulong sa kanila para mag-ayos ng mga kailangan nila. “Habang nasa biyahe tayo ay puwede niyong balikan na muna ang mga pinag-aralan niyo. Aabutin ng isang oras ang biyahe natin,” sabi ng kanyang Ate. “Si Russell ang mas kailangan mag-review dahil masyado siyang distracted nitong mga nakaraang araw,” kantiyaw ni Lloyd sa kanya. “Parang hindi ka rin distracted, ah,” singhal niya rito. “Hindi kasing distracted mo.” Nakangising pang-iinis nito sa kanya. Napailing siya at hindi na nakipagtalo pa rito. Kinuha niya ang notes niya at inabala ana lan
i. Umaasa Na Maging Manhid Ang Puso Ko. Isang matigas na kamao ang tumama sa mukha ko na agad nagpatilapon sa akin papunta sa gilid ng boxing ring. Napakunot ako ng noo dahil sa biglang panlalabo ng paningin ko at pansamantalang pagkawala ng aking pandinig. Hindi ko na mabilang kung pang-ilang suntok na ang natanggap ko simula kanina pag-akyat ko dsiya. Lima? Anim? Psiya? Hindi, sampu! Sampong suntok sa magkakabilang parte ng katawan ko! Putok na ang labi ko’t gilid ng mata at ang dahilan kung bakit nanlalabo na ang paningin ko ay dahil sa masaganang dugo na umaagos dahil sa mga sugat na natamo ko. In short, bugbog-sarado na ako at umaasa na maging manhid na ang buong pakiramdam ko dahil sa mga natamo ko. Pero bakit ganoon? Naroon pa rin ang hindi matatawarang sakit? Nagdurugo pa rin at patuloy na tila pinagsasasaksak ang pira-piraso ko ng puso! Hindi pa rin humuhupa ang sakit! Hindi pa rin tumitigil ang libu-libong punyal na ilang taon nang tumatarak sa puso ko. Wala na bang hang
PANGALAWA Hindi niya alam kung saan siya pupunta at kung saan dadalhin na naman ng kanyang isipan, minsan bigla na lang siyang titigil sa isang presinto para magpalipas doon ng buong gabi. Minsan naman ay sa sementeryo, isang parke o ‘di naman kaya sa rooftop ng dati niyang condo—mali dating condo nila ni Via. Sa condo na iyon kung saan punong-puno ng masasayang alaala at saksi sa nabuo nilang pagmamahalan. Naramdaman ulit ni Russell ang paninikip ng dibidb dahil sa pagkakaalala sa babaeng nagbigay kahulugan sa buhay niya noon. Mahigpit niyang pinihit ang grip ng motor at bigla itong umarangkada sa kalsada. Naramdaman niya ang paghigpit ng hawak ni Molly sa kanyang beywang ngunit hindi ito sumigaw o nagpanic. Ilang oras silang sakay ng kanyang motor at huminto iyon sa tapat ng mataas na arkong gawa sa kawayan at mga artifiacial na halama’t bulaklak. Nasugbo, Batangas. Basa niya sa nakasulat na mga letra sa malaking arko. “Wow, you really made this far, huh?” namamanghang sabi ni
VIA “I’m done!” masayang turan ni Sally at nakangiting tumingin sa akin. “Uh, what are you doing?” kunot-noong tanong niya sa akin nang makitang tulala na naman ako.Marahas akong napabuntonghininga at ipinilig ang aking ulo. Parang hindi pa rin nagsi-sink sa isip ko ang pag-uusap na naganap sa pagitan namin ni Kuya Meynard.‘Kuya, I need to talk to you about some—‘ Natigilan ako sa pagsasalita nang makita ko ang seryoso niyang mukha habang may kausap sa kanyang cellphone.Sinulyapan niya ako at sinenyasan na umupo sa tabi niya, tahimik naman akong lumapit at inilagay niya sa loud speake ang phone niya ngunit sinenyasan niya akong huwag mag-ingay and I nooded.“Kuya, please, I’m begging you. Hindi na talaga namin siya makontrol!”Agad na bumilis ang pintig ng puso ko nang marinig ang boses ng pinsan ko. Matagal na ring panahon ang lumipas simula nang marinig ko ang boses niya—o nang mga kaibigan ko sa Pilipanas. It wasn’t easy for me but my brother insisted that not communicating w
Via“Ladies and Gentlemen, we have just landed at Ninoy Aquino International Airport. Asia Pacific Air welcomes you to Manila. On behalf of your flight crew headed by Captain Rio, with First Officer Pimentel and the rest of the team, we thank you for choosing Asia Pacific, your airline of choice. We just landed at Ninoy Aquino International Airport. Welcome to Manila. On behalf of the flight crew, led by Captain Rio with the help of First Officer Pimentel, we are grateful for your continued patronage and for choosing Asia Pacific. Welcome.”Napakurap ako’t napatingin sa labas ng bintana. “I’m here . . . again.”Sari-saring masasaya at masasakit na alaala ang nanariwa sa isipan ko at halos lahat ng alaalang iyon ay sa amin ni Russell. Hindi ko maiwasang mapakat ng labi ng maalala ang napakasakit na pamamaalam na ginawa ko. Alam ko
Kinabukasan ay nagising ako sa sunod-sunod na katok mula sa labas ng pinto ko.“Vee, are you awake already?” boses iyon ni Chino. Hindi ako sumagot, I was awake the whole night, hindi ako makatulog sa kakaisip kung paano haharap sa mga kaibigan ko.I know I have been bad and neglecting them so that’s why I don’t know how to face them. Malaking dagok ang iniwan ko sa kanila, malaki ang naging epekto niyon at kahit ako ay hindi natutuwa sa ginawa ko. Naging selfish ako at mas inuna ko ang sariling sakit ko at isinantabi ang mga feelings nila.“Vee,” tawag ulit ni Chino sabay katok ulit. “I know you’re awake, so get your ass up here already.”Napasinghal ako at sinamaan siya ng tingin. Wala man lang pinagbago ang gago kong pinsan! He’s still a bully! Nag-e-emote pa nga ako dito, eh! Inis akong bumangon at tumingin muna sa salamin bago binuksan ang pinto.“What the hell, you mo—” Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil biglang may mga dumamba sa akin at halos mabingi ako sa mga sigaw nila