LOGIN"ช่อ..ยั่วกันใช่ไหม" น้ำเสียงสั่นพร่าเอ่ยขึ้นพร้อมกับโน้มตัวลงทาบทับฝังริมฝีปากลงตามซอกคอขาวหอมกรุ่น มือใหญ่ลูบไล้เนื้อเนียนนุ่มไปทั่วทุกอณูผิวสร้างความเสียวสะท้านให้แก่คนใต้ร่างมากมาย
"อื้อ..ซี้ด..คุณคริส" เสียงหวานครางออกมา "นอนหงายสิที่รัก.." เขาเอ่ยบอกพร้อมกับไต่มือลงไปบีบก้นงอนงามที่มีกางเกงชั้นในปิดหุ้มอยู่ "ที่รัก...ช่อ" เขาเอ่ยเรียกอีกครั้งก่อนจะก้มหน้าลงไปมองใบหน้าหวานที่เอาแต่ซุกอยู่กับหมอนด้วยความอาย ในเมื่อหล่อนเล่นบทสาวอินโนเซ้นท์เขาก็จะรับมุกด้วยการเป็นผู้ชายสุภาพบุรุษให้หล่อนได้ฝันต่อไป "เราทำแบบนี้กันได้เหรอคะ..เราเพิ่งรู้จักกันไม่นานนะคะ" เธอเอ่ยด้วยความกังวล "มันไม่เป็นอะไรที่รัก..เชื่อผมสิ..คนอื่นเขาทำกันทั้งนั้น..เว้นแต่ว่า..คุณรังเกียจผม" เขาเอ่ยเสียงแผ่วพร้อมกับใบหน้าที่หมองลงทำเอาหล่อนหน้าตื่นดวงตากลมโตเบิกขึ้น "ไม่ค่ะ ช่อไม่ได้รังเกียจคุณเลย ไม่เลยสักนิด!" ช่อพิกุลรีบเอ่ยแก้ทันทีก่อนจะตัดสินใจพลิกตัวนอนหงายมองคนตัวโตที่หรี่ตามองแล้วยิ้มอย่างพึงพอใจ "หึ..น่ารักมาก" เขาเอ่ยพร้อมกับกดจูบเนิ่นนานก่อนจะถอดชุดชั้นในตัวบางปราการสุดท้ายออก เผยเนินอวบอูมเบียดชิดที่ปิดสนิทอยู่ ดวงตาคมกริบวาวโรจน์เมื่อเห็นกลีบสวาทอวบอูมล่อหน้าล่อตา ใบหน้าหวานแดงก่ำขึ้นไปอีกเมื่อใบหน้าหล่อเหลาก้มมองส่วนนั้นของเธอ "สวยมากที่รัก..อ่า ผมทนไม่ไหวแล้ว" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอกก่อนจะยืดกายขึ้นตรงทำให้เธอเห็นสัดส่วนของเขาชัดเจนอีกครั้ง "ลองจับมันดูสิ มันอุ่นมากเลยนะ" คริสโตเฟอร์คว้ามือบางมาจับหมับเข้าที่ท่อนเนื้อแข็งชันของตัวเองก่อนจะบีบมือเล็กพากำรูดขึ้นลงเบาๆ "อยากลองอมดูไหม" เขาเอ่ยชิดใกล้ใบหน้าหวานพยักหงึกหงักพร้อมกับคล้องลำคอแกร่งรั้งตัวเองลุกขึ้นมาก่อนจะก้มลงตรงหว่างขาแข็งแรง "อ้าปากเลยที่รัก..อมเข้าไปลึกๆ" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มอ้าอมส่วนปลายด้วยท่าทีเงอะงะจนเขานึกชื่นชมอยู่ในใจเพราะเธอเสแสร้งได้เก่งมาก คริสโตเฟอร์เหยียดยิ้มมุมปากก่อนจะแหงนหน้าเชิดขึ้นเมื่อช่อพิกุลอมเข้าลึกลงไปถึงครึ่งลำ "โอ้ว..ช่อ..ซี้ด..เสียวมากคนสวย" ใบหน้าหล่อเหลาขึ้นสีเข้มจัดก่อนจะก้มมองศรีษะเล็กที่กำลังผงกขึ้นลงรูดกลืนแก่นกายอันใหญ่ก่อนจะกระดกสะโพกสอบเด้งสวนขึ้นเบาๆ อึก! อึก! เสียงแก่นกายกระทุ้งเข้าอุ้งปากนุ่มนิ่มจนเธอถึงกับสำลักไอหน้าดำหน้าแดงเมื่อแก่นกายเขามันยาวล้วงลึกแทบจะถึงคอหอย แค่ก..แค่ก..แค่ก.. "มันยาวเกินไปค่ะ" เธอเอ่ยบอกเขา "ซี้ด..ขอโทษนะผมเสียวไปหน่อย" เขาเอ่ยบอกพร้อมกับลอบยิ้มก่อนจะกดร่างบางให้นอนหงายดึงถุงยางบางเฉียบออกจากกระเป๋าเสื้อโค้ทสวมครอบเครื่องเคราต่อหน้าเธอที่กำลังจ้องมองดูด้วยใบหน้าแดงก่ำสลับซีด "กลัวเหรอครับ..หืม อ้าขาหน่อย..แบบนั้นแหล่ะ อ่า..เธอแฉะแล้วที่รัก" มือใหญ่ดันเรียวขาขาวอ้ากว้างออกจนแนบลงกับที่นอน ช่อพิกุลหลับตาปี๋ด้วยความอายเมื่อคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะมานอนอยู่ในท่าล่อแหลมตรงหน้าเขารวดเร็วขนาดนี้ มือใหญ่จับท่อนเนื้อแข็งชันตีเนินอวบสองสามครั้งก่อนจะจ่อชิดรอยแยกที่ปิดสนิทแล้วถูปาดขึ้นลงสองสามครั้งก่อนจะค่อยๆ ดันเข้าไป กึก! "โอว..แม่ง!" คริสโตเฟอร์สบถออกมาเมื่อแก่นกายเสียบเข้าไปได้แค่ส่วนหัวก่อนจะคาหนึบอยู่กับที่ "อื้อ!.." เสียงหวานเผลอร้องเล็ดลอดออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บที่กลางกายสาว "อย่าเกร็งสิครับช่อ..ทำตัวผ่อนคลาย" เขาเอ่ยบอกเมื่อแก่นกายแข็งชันไม่สามารถดันแหวกผ่านกลีบเนื้อที่เบียดชิดกันแน่นเข้าไปได้ "อย่าแรงนะคะ ช่อเจ็บ" เสียงหวานเอ่ยบอกสั่นพร่าเมื่อรู้สึกว่าหนทางข้างหน้านั้นเธอคงเจ็บตัวไม่ใช่น้อยอย่างที่เคยได้ยินเพื่อนๆ เล่ากันมา "โอเคครับๆ อดทนนิดเดียวนะที่รัก อ้าขากว้างกว่านี้" เขาเอ่ยบอกพร้อมกับยึดสะโพกกลมกลึงแน่นก่อนจะออกแรงดัน พรวด! กึก! "อร๊าย!..ฮึก!.." เสียงหวานกรีดร้องออกมาเมื่อรู้สึกเหมือนร่างกายถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ใบหน้าหล่อเหลาก้มมองแก่นกายที่สอดใส่เข้าไปได้เพียงครึ่งลำก่อนจะสังเกตเห็นเลือดสีแดงสดย้อยลงมาตามรอยแยกกลางกายสาว "ซี้ด..ครั้งแรกเหรอช่อ..อ่า" ดวงตาคมกริบจ้องใบหน้าหวานแทบไม่อยากเชื่อ "เอาออกเถอะค่ะมันเข้าไปไม่ได้หรอก..ฮึก.." ช่อพิกุลเอ่ยบอกพร้อมกับเอามือดันหน้าท้องกำยำ เสียงหวานสะอื้นเบาๆเมื่อเนื้อกลางกายฉีกออกจนปวดแสบปวดร้าว "เอาออกไม่ได้แล้วที่รัก อดทนอีกนิด" พรวด! กึก! "กรี๊ด!!" ช่อพิกุลเผลอกรีดร้องออกมาเมื่อร่างกำยำออกแรงดันเข้าไปอีกครั้งจนมิดลำ ใบหน้าหวานเหยเกเมื่อความเจ็บปวดแล่นพราดไปทั่วร่าง น้ำใสหยดย้อยลงทางหางตาร่างกายสั่นเทิ้มจนเขาต้องก้มลงกอดแนบแน่นพร้อมกับจูบซับตามใบหน้าสวยที่ชื้นไปด้วยเหงื่อที่ผุดรายล้อมกรอบหน้า "ซี้ด..โอว..รัดแน่นชิบ..ช่อ!" กรามแกร่งขบกันจนเป็นสันเมื่อร่องสวาทคับแคบบีบรัดจนปวดหนึบจนสะโพกสอบต้องขยับโยกเพื่อคลายความปวด "ฮึก!..ฮึก!." ดวงตาคมกริบหลุบมองคนตัวเล็กที่นอนกลั้นสะอื้นอยู่ภายใต้ร่างกำยำที่กำลังโยกเอวหนาพาเครื่องเคราความเป็นชายเข้าออกร่องสวาทที่มีเลือดไหลชุ่มอาบเคลือบถุงยางอย่างเนิบช้า ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! "อดทนนะที่รัก เดี๋ยวมันจะดีขึ้น" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยกระเส่าพรัอมกับฟอนเฟ้นเต้าอวบอิ่มที่กระเพื่อมไหวเด้งเป็นก้อนขึ้นลงตามแรงกระแทกยิ่งสร้างความเสียวกระสันมากขึ้น "อื้อ..เจ็บ..ฮึก" ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! "อื้อ..ซี้ดส์" เสียงหวานเริ่มครางกระเส่าเมื่อร่างกายเริ่มชาจากความเจ็บปวดแต่กลับมีความรู้สึกแปลกใหม่เกิดขึ้น มันทั้งซาบซ่านอึดอัดคับแน่นท้องน้อยและวาบหวิวราวจะขาดใจตายได้ทุกเมื่อ มือบางจิกลงบนหมอนจนยับยู่ในขณะที่ช่วงล่างก็ถูกชายหนุ่มตอกอัดรัวเร็วขึ้น "ดีขึ้นไหมที่รัก..ช่อ..หืม" เขาพร่ำถามอยู่ข้างใบหูพร้อมทั้งเร่งความเร็วดันแทรกผ่านความคับแน่น ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! "จะแตกแล้วช่อ..ซี้ด..โอว..เสียวมาก" ใบหน้าหวานเหยเกหนักเมื่อถูกคนตัวโตเร่งโยกเอวกระเด้าเข้าใส่ดังป้าบๆ รัวเร็วก่อนจะแอ่นกระแทกกดลึกนิ่งค้างสั่นกระตุกสองสามครั้งปลดปล่อยน้ำกามขาวขุ่นขลั่กพุ่งแตกออกมารวมกันที่ปลายถุงยาง..... แฮ่ก..แฮ่ก..แฮ่ก....เสียงลมหายใจพ่นออกมายาวพร้อมกับก้มมองคนตัวเล็กที่นอนอย่างหมดสภาพ คริสโตเฟอร์มองสำรวจใบหน้าหวานที่เจิ่งไปด้วยคราบน้ำตาก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ ไม่นึกว่าหล่อนจะยังซิงเหลือรอดมาถึงเขาได้ "เจ็บมากไหมที่รัก.." เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถามในขณะที่ยังกดแช่แก่นกายค้างเอาไว้ "เจ็บค่ะ..เจ็บมาก เอาออกไปก่อนได้ไหมคะ ช่อหายใจไม่ออก" "หายใจลึกๆ ครับ..เดี๋ยวก็ชิน" เขาเอ่ยบอกพร้อมกับสาวเข้าออกเบาๆ อีกสองสามครั้งจนเธอครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน "เห็นไหม..เริ่มเสียวแล้ว"........ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้ง ชายร่างสูงใหญ่มือขวาของเฟลิกซ์ก้าวเข้ามารายงาน"นายครับสายของเราแจ้งว่าคุณช่อพิกุลกลับมาเยี่ยมครอบครัวที่มิลานครับ" เฟลิกซ์ละสายตาจากโน๊ตบุ๊คเมื่อได้รับรายงานเรื่องของช่อพิกุล"คุณช่อกลับมามิลานงั้นเหรอ" เฟลิกซ์ทวนซ้ำพร้อมกับคลี่ยิ้ม เขาควรจะชวนเธอไปทานข้าวสักมื้อเพราะนานครั้งจะได้เจอกันสักที"ครับ เมื่อคืนคนของเราเห็นเธอขึ้นไปบนเรือยอร์ชของตระกูลเฮมเวิร์ทประมาณห้านาทีก่อนจะออกมา ตอนนี้เธอพักอยู่กับครอบครัวที่คฤหาสน์ของตระกูลครับ" เฟลิกซ์ชะงักเมื่อได้ยินลูกน้องรายงานว่าขึ้นไปบนเรือของตระกูลเฮมเวิร์ท"ขึ้นไปบนเรือนั้นเนี่ยนะ อืม ขอบใจ" เสียงทุ้มเอ่ยราบเรียบก่อนจะโบกมือไล่ลูกน้องออกไปพลางครุ่นคิดบางอย่าง ช่อพิกุลยังคงติดต่อกับคริสโตเฟอร์? เธอไปทำอะไรที่นั่นณ คฤหาสน์ของตระกูลเบลลามี่ ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตาบนโต๊ะทานอาหารเย็นที่ทำเยอะเป็นพิเศษเพราะช่อพิกุลกลับมาเยี่ยมบ้าน"ทำไมไม่บอกป้าล่วงหน้าล่ะลูก จะได้เตรียมกับข้าวที่หลานชอบไว้ให้ ตาแซมพี่ชายเราก็ไม่ว่างวันนี้เสียด้วยออกไปตกปลาบ้าง ตีกอล์ฟบ้างช่วงนี้ออกไป
มือบางคว้าผ้าขนหนูรีบเอาพันกายก่อนจะลุกออกจากอ่างน้ำ"คุณคริส!" เสียงหวานเรียกชื่อเขาอย่างตื่นตระหนกพลางก้าวถอยหลัง"ระวังลื่น" คริสโตเฟอร์เอ่ยบอกพลางหยุดยืนนิ่ง"ถอยไปสิคะ ฉันจะใส่เสื้อผ้า" ช่อพิกุลเอ่ยบอกเขา"โอเค โอเค" คริสโตเฟอร์ยกมือขึ้นก่อนจะยอมถอยออกมาเล็กน้อยนั่งรอที่เตียงนุ่ม มองคนตัวเล็กที่เดินอ้อมไปทางตู้เสื้อผ้าพร่อมกับคอยหันมามองเขาอย่างหวาดระแวง"เรามานั่งคุยกันดีดี" "คุยข้างนอกบ้านค่ะ" "ตรงนี้แหล่ะ" มือใหญ่เอื้อมไปคว้าเอวคอดเล็กเอาไว้ก่อนจะดึงร่างบางนั่งทับตักแกร่งแล้วรวบกอดเอาไว้แน่น"นี่คุณจะมาทำรุ่มร่ามกับฉันอีกเหรอคะ!" ช่อพิกุลโวยวายขึ้นมาพร้อมกับดิ้นขลุกขลั่ก"ฟังสิ..ฟังก่อน" คริสโตเฟอร์พยายามใจเย็นทั้งที่เขาไม่เคยต้องอดทนกับใครแบยนี้มาก่อนในชีวิต"ว่าธุระคุณมาเลยค่ะ" ใบหน้าหวานเชิดขึ้นในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาก้มคลอเคลียไหล่มนพร้อมกับประทับจูบลง"ฉันต้องการให้เธอกลับมิลานไปทำงานกับฉันในฐานะเลขาส่วนตัวดูแลเรื่องส่วนตัวของฉัน ฉันจะจ่ายเงินค่าตัวให้ห้าล้านยูโรต่อเดือน มีคอนโดหรูให้อยู่และรถให้ใช้ งานเธอไม่มีอะไร
ณ โฮมสเตย์ฟาร์ม ร่างบางในชุดทะมัดทะแมงเดินหิ้วกระเป๋ามาใส่รถโดยมีทับทิมเดินมาส่ง "เดี๋ยวซื้อขนมมาฝากนะ" เสียงหวานเอ่ยก่อนจะขึ้นรถจิ๊ปคู่ใจขับออกมายังตัวเมืองตอนเช้า ลมเย็นต้นฤดูหนาวโชยปะทะใบหน้าหวานจนต้องกระชับเสื้อกันหนาว ผมสลวยเริ่มยาวประบ่าพลิ้วไสวตามแรงลม"เชิญด้านในก่อนค่ะ" เสียงหญิงวัยกลางคนเอ่ยกับช่อพิกุลที่เดินเข้ามาด้านในตึกแห่งหนึ่งที่ติดริมถนนใหญ่แหล่งท่องเที่ยวที่มักจะมีแวะเวียนมาทุกปีและยังติดกับลานจัดงานเทศกาลประจำปีอีกด้วยวันนี้เธอแวะเข้ามาดูอาคารแห่งหนึ่งที่สนใจเพราะอยากเปิดหน้าร้านเพื่อนำสินค้าจากในฟาร์มมาวางขายและเป็นการโชว์ออกสู่ภายนอกไปในตัวด้วย"สวยมากเลยค่ะ ฉันสนใจอยากทำสัญญาเช่าไปก่อนถ้าไปได้ดีก็อยากจะซื้อเลย" เสียงหวานเอ่ย"ดีค่ะ ดิฉันก็อยากจะขาย ถ้าคุณช่อจะซื้อก็จะลดราคาให้เป็นพิเศษเลย ลูกเต้าก็ไม่มีเลยไม่รู้ว่าจะเก็บไว้ทำไม" น้ำเสียงท่าทางใจดีของหญิงเจ้าของอาคารเอ่ยบอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นมาเธอเริ่มแข็งแกร่งและทำงานเก่งขึ้นมากต่างจากเมื่อก่อนลิบลับที่อ่อนแออ้อนแอ้นเหมือนลูกคุณหนู ตอนนี้เธอสามารถลุยได้ทุกสถ
เช้าวันต่อมาช่อพิกุลเข้าไปดูงานในฟาร์มพืชดอกแต่เช้าต่อด้วยเข้าไปดูโรงบ่มไวน์ ชีวิตในฟาร์มชนบทแม้จะไม่หรูหราเท่ากับในเมืองที่เธอเคยอยู่มาแต่ก็เงียบสงบและมีความสุขไปอีกแบบ ในหนึ่งวันเธอยุ่งมากมีงานหลายอย่างให้ทำเพลิดเพลินเผลอแปบเดียวเวลาก็ผ่านไปนานเกือบครึ่งปีตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ พี่ชาย ป้าดารินทร์และแม่นมจะลงมาเยี่ยมเดือนละครั้งเพราะแซมยังคงรักษาตัวในโรงพยาบาลที่มิลานอย่างต่อเนื่อง รายได้ถึงจะไม่มากเท่ากับตอนมีบริษัทของตัวเองแต่ก็พออยู่ได้แบบไม่ขัดสนและยังพอมีเก็บบางส่วน ข้าวของแบรนด์เนมเธอเลิกซื้อและเลิกใช้ไปนานแล้ว รถหรูคันเก่ายังจอดสนิทที่คฤหาสน์ในมิลาน "คุณช่อคะ เพื่อนๆ มาเยี่ยมค่ะ" ทับทิมเข้ามาบอกเจ้านายสาวที่กำลังเปิดไวน์ชิมรสชาติ "เดี๋ยวฉันไป ให้พวกเขาไปรอที่คาเฟ่" เสียงหวานเอ่ยตอบ "รับทราบค่ะ" "ว้าว! อากาศดีจังเลย" เอ็มม่าเอ่ยบอกพร้อมกับมองไปด้านนอกโดยที่ไทเลอร์กับเฟลิกซ์นั่งจิบกาแฟพลางมองสำรวจบรรยากาศรอบๆ ที่รายล้อมไปด้วยธรรมชาติ มีนักท่องเที่ยวทยอยมาเรื่อยๆ "อืม..ไม่หนาวมาก" ไทเ
รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดในเพ้นท์เฮ้าส์หลังใหญ่ ไอรีนก้าวลงจากรถก่อนจะเดินเข้าด้านในหมับ! เอวคอดเล็กถูกกระชากอย่างแรงจนร่างบางลอยปลิวหวือกระแทกแผงอกคนตัวโตอย่างแรง"กรี๊ด!!!..แก!" เมื่อหันไปมองก็พบว่าเป็นนาธานนั่นเอง หมอนี่เข้ามาอยู่ในนี้ได้ยังไงนะ! "แกเข้ามาที่นี่ได้ยังไง ใครอยู่แถวนี้บ้าง!" ไอรีนหันไปมองรอบๆ พร้อมกับตะโกนเรียกคนช่วยแต่กลับไร้เงาบอดี้การ์ดที่เคยยืนประจำการอยู่แถวนี้"หายหัวไปไหนกันหมด! ฉันจะฟ้องคริส! ออกไปนะ!" ไอรีนตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มที่เป็นอดีตสามี"ไอ้คริสเหรอจะมาช่วย เธอคิดว่าฉันจะเข้ามาที่นี่ได้หรือไงถ้าเจ้าของมันไม่รับรู้น่ะห้ะ" นาธานเอ่ยพร้อมกับก้มลงหมายจะฉกจูบ"ไม่จริง! คริสไม่มีวันทำแบบนั้นหรอก""รีบไปเก็บข้าวของยัยนี่ให้เสร็จภายในครึ่งชั่วโมง" นาธานขี้คร้านจะต่อปากต่อคำกับหล่อนจึงหันไปเอ่ยกับชายชุดดำที่ยืนหลบมุมอยู่แถวนั้น"ครับนาย" ไอรีนเบิกตากว้างก่อนจะตวัดมองนาธานตาเขียวปั่ดแล้วตะหวาดแหวใส่ทันที"ทำอะไร! สั่งพวกนั้นหยุดเดี๋ยวนี้!""มานี่!" มือใหญ่กระชากคนตัวเล็กเดินตามเข้ามาในห้องรับรองชั้นล่างอย่างง่ายดายก่อนจะปิดประตูลงกลอนปัง! "ฉัน
ณ สนามแข่งรถ คริสโตเฟอร์นั่งดื่มเงียบๆคนเดียวที่อัฒจรรย์ข้างสนามในขณะที่เพื่อนฝูงกำลังดื่มฉลองกันอย่างสนุกสนาน"ไอ้คริส!" "คุณคริสคะ!" เสียงผู้คนรอบตัวที่คอยเรียกเขามันแทบไม่เข้าหูเลยด้วยซ้ำ มือใหญ่ถือแก้วเบียร์เอาไว้ตลอดเวลาเรียกได้ว่าแทบจะดื่มแทนน้ำเปล่า ในขณะเดียวกันก็คอยเช็คโทรศัพท์ตลอดเวลาเผื่อลูกน้องจะรายงานความคืบหน้าเข้ามา"เหม่ออะไรวะ" เสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นอีกครั้งที่บังเอิญเจอไอ้หมอนี่ "อย่าเสือกจะดีกว่า" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยกลับโดยไม่หันไปมอง"ให้กูเดานะ มึงกำลังคิดถึงใครสักคนอยู่" นาธานเอ่ยออกมาพร้อมกับกลั้วหัวเราะในลำคอ".....มึงมาทำไม" คริสโตเฟอร์เอ่ยถามแม้จะพอเดาได้ว่าว่าไอ้นาธานมันมาทำไม"กูจะมาคุยเรื่องไอรีน" นาธานเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อนทำเอาคริสโตเฟอร์เลิ่กคิ้วขึ้นก่อนจะหรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างจับผิด"มึงจะมาคุยเรื่องไอรีนกับกูทำไม กูไม่ว่าง มึงมีธุระก็โทรหาเธอเองโดยตรง" คริสโตเฟอร์ตอบกลับพร้อมกับยกแก้วเบียร์ดื่ม "ทำไมยัยรีนมาพักบ้านมึง" นาธานไม่สนใจประโยคก่อนหน้าของคริสโตเฟอร์แต่กลับยิงคำถามของตัวเองออกไป"ทำไมไม่







