เข้าสู่ระบบหลังจากที่ผ่านเซ็กส์ครั้งแรกไปหมาดๆ คริสโตเฟอร์ปล่อยให้หล่อนได้นอนพักร่างกายเพราะเขายังมีเวลาอีกมากที่จะตักตวงความสุขจากหล่อน
เช้าวันต่อมาช่อพิกุลกระพริบตาตื่น ใบหน้าร้อนผ่าวคล้ายจะจับไข้ ทั้งเจ็บช่วงล่างทั้งหนาวสั่น "ช่อ..ทำไมตัวร้อนอย่างนี้!" มือใหญ่อังหน้าผากกลมมนจึงโทรสั่งให้คนจัดยาแก้ไข้มาส่งถึงห้องพร้อมอาหารเช้าเสร็จสรรพ ก่อนที่แม่บ้านจะขึ้นมาจัดการที่นอนเรียบร้อยจึงปล่อยให้เธอหลับไปจนถึงเย็น "ดีขึ้นมากแล้วใช่ไหม" คนตัวโตเปิดประตูเข้ามาหลังจากที่เขาออกไปทำธุระข้างนอกมาพร้อมกับโน้มตัวลงมาคร่อมทับเอาไว้ ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดใบหน้าสวย ดวงตากลมโตสบมองกับดวงตาคมกริบที่โลมเลียเธออย่างชัดเจนจนเธอรีบเสมองไปทางอื่นด้วยความเขินอายเมื่อภาพเมื่อคืนฉายชัดในหัว "ค่ะ" เสียงหวานเอ่ยบอกก่อนจะถูกเขาจูบปิดปากอีกครั้ง "อื้อ..พอก่อนค่ะ" มือบางดันแผงอกออกห่างเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ "งั้นก็ลุกไปทานข้าวสิครับ เดี๋ยวไม่มีแรงเดิน" "เราจะไปไหนกันคะวันนี้" "ไปเดินเล่นที่สะพานบรรยากาศสวยมากเลยนะผมอยากให้ช่อเห็น" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับรั้งร่างบางนั่ง เขาขับรถมาจอดไว้ที่ลานจอดด้านหลังหอศิลป์ก่อนจะพาเธอเดินเลาะไปตามทางเดินที่เงียบสงบ มือบางคล้องกอดท่อนแขนกำยำพลางพูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะกลับเข้าโรงแรมในช่วงดึก ท่ามกลางอากาศเย็นฉ่ำในช่วงต้นฤดูหนาวสองร่างเปลือยเปล่าบนเตียงกว้างในห้องหรูหราที่มีเครื่องฮีตเตอร์ให้ความอบอุ่นอยู่ตลอดเวลา "ซี้ด..ช่อ..โอวเสียวมาก" "อื้อ..คุณคริส" แม้จะยังเจ็บระบมส่วนนั้นไม่หายแต่ด้วยความอ่อนโยนของคริสโตเฟอร์ทำให้เธอเริ่มสัมผัสถึงความรู้สึกซาบซ่านอิ่มเอมใจไม่ในเวลาไม่นาน ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! "อ้าขากว้างอีกสิที่รักจะได้ไม่เจ็บ" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยกระเส่าพร้อมกับจ้วงแทงเข้าใส่กลีบอวบอูมที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวานเคลือบถุงยางเงาวับ ท่อนเนื้อแข็งชันถอดออกก่อนจะสอดเสียบเข้าไปใหม่สุดโคนกระแทกอัดเติมเต็มช่องว่างจนท้องน้อยเธอนูนเป็นรูปร่างชัดเจน "ซี้ด..มัน..ล..ลึกไปค่ะ" ช่อพิกุลสะดุ้งเฮือกความรู้สึกตีรวนไปทั่วร่างทั้งเจ็บระบมปนเสียวซ่านแทบขาดใจ "อร๊าย..อ๊าส์.." เสียงหวานครางออกมาอย่างลืมอาย ใบหน้าแดงก่ำสลับซีดยิ่งเมื่อเขาบีบเคล้นเต้าอวบอิ่มก่อนจะกระเด้าถี่รัวจนร่างเล็กโยกคลอนไปตามแรงกระแทกถี่ๆ รับกับจังหวะสวนเข้าสอดใส่พอดี ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ขาเตียงสั่นไหวดังเอี๊ยดอ๊าดเมื่อร่างกำยำเร่งโหมตอกอัดรัวเร็ว "อื้อ...อร๊าย..ซี้ดส์." เสียงหวานครางสั่นเมื่อท่อนลำอวบใหญ่ถูเข้าออกอัดแน่นเต็มช่องท้องขยี้จุดเสียวอย่างหนักหน่วงซ้ำไปซ้ำมาก่อนจะเกร็งไปทั่วร่างแล้วกรีดร้องออกมาสุดเสียง "โอว..สุดยอดเลยที่รัก..ผมจะแตกแล้ว...ซี้ด..เสียวหัว" ความรู้สึกปวดหนึบแล่นมาจุกอยู่ส่วนปลาย เนื้อนุ่มบีบรัดอย่างหนักหน่วงก่อนจะแตกระส่ำพ่นน้ำกามมากองรวมกันที่ปลายถุงยาง "แฮ่ก..แฮ่ก..แฮ่ก.ฮู่วว..แตกแล้วที่รัก..อ่าเสียวมากเลย" เสียงห้าวเอ่ยสั่นพร่าในขณะที่ร่างกายกำลังกระตุกไม่หยุด "ฮ่า..ฮู่วว..เสียวไหมครับ" เขาก้มมองคนตัวเล็กที่นอนหายใจหอบใต้ร่าง ท่อนแข็งชันยังเสียบคาแช่เอาไว้ก่อนจะถอดถอนออกมาดึงถุงอันเก่าทิ้งแล้วสวมใส่อันใหม่ต่อทันที บ๊วบ! ....พรวด! "อร๊าย...!!" "ซี้ดส์..เสียวมาก..อ่า ทำไมแน่นขนาดนี้" เขาพึมพำด้วยความเสียวกระสัน "ลองท่าด็อกกี้ดูสิที่รัก..ช่อ..จ๊วบ!" ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปจูบริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอออกเล็กน้อยก่อนจะจับเธอพลิกคลานเข่าโดยที่ช่วงล่างยังสอดเสียบคาเอาไว้ "จะเจ็บไหมคะ ช่อระบมไปหมดแล้ว" เสียงหวานเอ่ยบอก แผลเก่าเมื่อวานยังไม่ทันหายดีมาวันนี้เธอก็โดนเขาซ้ำรอยเดิมอย่างหนักหน่วงอีกวัน "อีกน้ำนะที่รัก..ยังแข็งอยู่เลย" เขาเอ่ยบอกก่อนจะเริ่มสาวเอวเข้าใส่ร่างบางอีกครั้ง.... เป็นเวลาเกือบค่อนแจ้งกว่าเซ็กส์อันเร่าร้อนจะหยุดลง ร่างกำยำนอนกอดก่ายคนตัวเล็กเอาไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงมือใหญ่ประจำอยู่ที่เต้าอวบล้นมือ ร่างบางเปลือยเปล่าแทบจะจมหายอยู่ในแผงอกแกร่งในขณะที่แก่นกายครอบด้วยถุงยางชนิดบางเฉียบยังคงสอดใส่กลีบร่องสาวอยู่เช่นเดิม "คุณคริสคะ..ช่อหายใจไม่ออก" ช่อพิกุลงัวเงียตื่นขึ้นมาในช่วงบ่ายก่อนจะพบว่าสภาพตัวเองที่เต็มไปด้วยรอยแดงจากการดูดดึงและฟอนเฟ้นเต็มไปทั่วร่าง "อือ..ช่อ" เสียงนุ่มทุ้มพึมพำรู้สึกตัวตื่นเมื่อคนตัวเล็กขยับตัว "อ่า..ทำไมรีบตื่นล่ะที่รัก..นอนต่ออีกหน่อยสิ" เขาเอ่ยบอกพร้อมกับดึงร่างบางลงมากอดอีกครั้ง "คุณคริสคะ วันนี้เราต้องกลับแล้วนะคะ ไหนบอกว่าพรุ่งนี้มีประชุมไงคะ" เสียงหวานเอ่ยบอก ดวงตาคมกริบที่ปิดอยู่ก็เบิกตาตื่นขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขามีงานสำคัญรออยู่ "อ่า..นั่นสินะ แต่ยังไม่อยากกลับเลย ผมอยากอยู่กับช่อต่ออีกหน่อย" เขาออดอ้อนพร้อมกับดึงร่างบางขึ้นมาเกยทับบนตัวอย่างง่ายดาย "เกเรไม่ได้ค่ะ รีบลุกเร็ว" ช่อพิกุลเอ่ยบอกก่อนจะพยายามลุกแต่ก็ถูกเขาดึงเอาไว้อีก "งั้นช่อขย่มให้ผมแตกก่อนสิ ถึงจะลุก" คำพูดหยาบโลนที่ออดอ้อนจนน่าหมั่นเขี้ยวทำให้หน้าหวานแดงก่ำ เอวหนากระตุกขึ้นหยอกเย้าหญิงสาวเมื่อเครื่องเคราความเป็นชายสอดลึกอยู่ในร่องกลีบอวบอูมและมันกำลังพองขยายจนเธอรู้สึกอึดอัดท้องน้อย "คุณคริส!" "เร็วสิ..ซี้ด..อ่า..ร่องช่อมันรัดแท่งผมอยู่นะ" เสียงแหบกระเส่าครางออกมาพลางยึดสะโพกอวบช่วยยกก้นงอนงามขึ้นก่อนจะดึงลงมา "ยกก้นขึ้นแบบนี้แล้วนั่งลงมาให้สุดเลยที่รัก..ซี้ด..อ่า..แม่ง!" ช่อพิกุลซึ่งเงอะงะในตอนแรกจากนั้นก็กลายเป็นนักเรียนหัวไวและกำลังทำได้ดีจนเขานึกชมในใจ ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! มือบางวางยันที่แผงอกแกร่งพร้อมกับยกก้นขึ้นให้ร่องหลืบรูดรัดแท่งเนื้ออวบใหญ่สุดลำ "โอวว...ที่รัก..เสียวมาก..ช่อ!" กรามแกร่งขบกันเป็นสันก่อนจะผงกศรีษะขึ้นมองร่องสาวสูบกลืนเครื่องเคราของเขาจนมิดโคน "อื้อ..อร๊าย!" "ซี้ด..แบบนั้นแหล่ะช่อ!..โอว..รัดแน่นมาก" "คุณคริส..ซี้ด..อร๊าย..ช่อไม่ไหว!" "เอาเลยที่รัก มันเป็นของคุณ" เสียงห้าวเอ่ยกระเส่าพร้อมกับจ้องมองร่างบางที่เริ่มขย่มควบขี่บนร่างกำยำอย่างบ้าคลั่งเท่าที่เรี่ยวแรงของหญิงสาวคนหนึ่งจะมี ผมสลวยสยายปลิวไปมาพันร่างบางยุ่งเหยิงแต่กลับเซ็กซี่และยั่วยวนจนชายหนุ่มละสายตาออกจากหล่อนไม่ได้ หน้าท้องแบนราบไร้ไขมันส่วนเกินส่ายยั่วยวนอยู่บนร่างกายชายหนุ่มบดขยี้ส่วนนั้นกลืนกินจนในที่สุดก็แตกระส่ำปลดปล่อยพุ่งสู่ส่วนปลายถุง...แกร๊ก..มือใหญ่ปิดประตูลงพร้อมกับรวบกอดคนตัวเล็กที่เข้ามายืนงงๆ หันหลังให้เขาอยู่"อุ้ย! ช่อยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ" "เดี๋ยวค่อยอาบ ผมชอบกลิ่นหอมแบบนี้ของช่อ" ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาเริ่มติดกลิ่นสาบสาวของหล่อน เนื้อนุ่มทุกจุดที่ได้สัมผัสทุกตารางนิ้วนั้นกระตุ้นสัญชาตญาณของชายหนุ่มให้ตื่นขึ้นรวมทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆประจำตัวหล่อนด้วย"ผมชนะช่อเห็นหรือเปล่า" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอก"เห็นค่ะ" "งั้นคืนนี้ผมต้องได้รางวัล" เสียงแหบพร่าเอ่ยพร้อมกับมือไม้สั่นเทาที่ถอดเสื้อผ้าหล่อนออกเหลือเพียงชุดชั้นในและเสื้อผ้าตัวเองก่อนจะตวัดอุ้มร่างบางไปยังเตียงนอนแล้วตามขึ้นไปคร่อมทับ"ดึกแล้วนะคะ" เสียงหวานเอ่ยบอกในขณะที่มือใหญ่กำลังถอดกางเกงชั้นในตัวบางหลุดออกจากปลายเท้าเล็กพร้อมกับดันเรียวขาอ้ากว้าง"ที่รักสวยมาก ผมอดตั้งหลายวัน" ดวงตาคมกริบโลมเลียร่างกายสะโอดสะองอย่างหื่นกระหายพร้อมกับปลดตะขอบราเซียด้วยความชำนาญก่อนจะดึงออกแล้วโยนลงข้างเตียง ดวงตาคมลุกวาวเมื่อหน้าอกอวบดีดเด้งขึ้นมาล่อหน้าล่อตาเชิญชวนให้ดูดเลีย"คุณคริส" เสียงหวานเอ่ยกระเส่าลืมเลือนความขุ่นเคืองที่เก็บมาห
"สวัสดีค่ะ" เสียงหนึ่งดังขึ้นเรียกความสนใจ ช่อพิกุลหันไปมองก็พบว่าเป็นหญิงสาวผมบลอนด์ร่างเพรียวบางเดินมาหย่อนกายนั่งข้างเธอ"คะ?" "ชื่ออะไรเหรอคะ เห็นมากับคุณคริส" เสียงหวานของหญิงสาวแปลกหน้าเอ่ยทักขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ"ช่อพิกุลค่ะ" เธอเอ่ยตอบด้วยน้ำดสียงราบเรียบ"ชื่อแปลกจังเลยนะคะ คงไม่ใช่ภาษาอิตาเลียนมีเชื้อสายเอเชียรึเปล่าคะ" "ใช่ค่ะ ครึ่งไทย-อิตาเลียน" ช่อพิกุลเอ่ยตอบ"คบกับคุณคริสมานานรึยังคะ" "เอ่อ..ขอโทษนะคะไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร" ช่อพิกุลถามกลับทำให้อีกฝ่ายกระตุกยิ้มก่อนจะเอ่ย"ไอรีนค่ะ แล้วสรุปว่าคบกับคริสมานานรึยังคะ""ขอโทษด้วยนะคะที่ฉันไม่สะดวกจะเล่าค่ะ ไว้รอถามคุณคริสเองนะคะ" ช่อพิกุลเอ่ยปฏิเสธไป"ค่ะ ฉันเข้าใจค่ะบางทีถ้าสถานะมันไม่ชัดเจน ก็ยังพูดได้ไม่เต็มปากเต็มคำหรอกใช่ไหมคะ" ไอรีนเอ่ยพลางเลิ่กคิ้วหันไปมองท่าทีของอีกฝ่ายช่อพิกุลคิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อหล่อนยังคงพูดไปเรื่อยเปื่อยดูเหมือนพยายามจะถามเรื่องส่วนตัวเป็นส่วนใหญ่ ดวงตากลมโตลอบมองหล่อนตั้งแต่หัวจรดเท้าดูเธอท่าทางจะเป็นไฮโซหรือไม่ก็เป็นเพื่อนในกลุ่ม
มือใหญ่เปิดสมุดภาพดูอย่างเชื่องช้า ภาพเก่าๆ ใบหน้าหญิงสาวสะพรั่งที่ถ่ายตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ในประเทศอังกฤษ เขายังจำสถานที่แห่งนั้นได้ดีเพราะเขาเป็นตากล้องให้เธอเองเด็กสาวนักเรียนทุนที่ไปเรียนมหาวิทยาลัยในประเทศอังกฤษและเจอกันที่นั่นหยาดน้ำใสใหลย้อยลงตามแก้มสากมือใหญ่ปาดออกลวกๆ "พ่อหนุ่มทานข่าวมาแล้วรึยังล่ะ" "ทานแล้วครับ คุณป้าอยู่คนเดียวเหรอครับ" "สามีตายจากไปตั้งแต่สิบกว่าปีก่อน แล้วลูกสาวก็มาตายหนีจากไปอีกคน" หญิงชราเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า"แล้วเป็นเพื่อนกับชาล็อตต์เหรอ""ครับ เย็นมากแล้วผมคงต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ" มือใหญ่ทำเนียนหยิบรูปสองสามใบออกจากอัลบั้มแล้วสอดลงกระเป๋าเสื้อสูทก่อนจะลุกยืนเต็มความสูงก้มโค้งให้หญิงชรา"เออ. ไปดีมาดีนะลูก มีเวลาก็มาอีกได้" หญิงชราเอ่ยบอก"ครับ" ร่างสูงใหญ่ก้าวออกจากบ้านหลังเล็กโดยมีสายตาเหี่ยวย่นมองตามหลังพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้ อีกทางด้านหนึ่ง หลังจากทานอาหารอิ่มช่อพิกุลจึงไปเยี่ยมโรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ไม้ของตระกูลที่แทบจะไม่ค่อยได้มาเลย เธอมันไม่เอาไหนจริงๆ ร่างแบบบางก้าวลงจากรถหยุดยืนมองโกดังขนาดใหญ่ย่านชานเมืองบรรยากาศโดยรอบร
เมื่อถึงกำหนดกลับอิตาลี ร่างกำยำในชุดสูทหรูสมาร์ทสั่งตัดเป็นพิเศษเดินลงจากเครื่องบินส่วนตัวมาขึ้นรถคันหรูที่จอดรออยู่ตามด้วยไอรีน ท่ามกลางการรักษาความปลอดภัยจากบอดี้การ์ดหลายสิบชีวิต ก่อนที่ขบวนรถจะเคลื่อนตัวออกจากสนามบินส่วนตัวมุ่งหน้ากลับทันที ไม่นานนักรถคันหรูแล่นเข้ามาจอดที่หน้าเพ้นท์เฮ้าส์ "ผมมีธุระต่อ" คริสโตเฟอร์เอ่ยบอกหญิงสาวที่ก้าวลงจากรถ "ค่ะ แล้วจะกลับกี่โมงเหรอคะ" คำถามนั้นทำเอาดวงตามกริบปรายมองหญิงสาวอย่างตำหนิจนหล่อนหน้าเสียก่อนจะรู้ตัวว่าเริ่มล้ำเส้นเขาเกินไปเพราะชายหนุ่มชนชั้นสูงคนนี้เป็นคนที่ขีดเส้นความเป็นส่วนตัวไว้ชัดเจนตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว "ขอโทษค่ะ เดินทางดีดีนะคะ" ไอรีนเอ่ยก่อนที่ประตูรถกำลังเลื่อนปิด ร่างแบบบางยืนมองท้ายรถแล่นออกไปจนลับสายตา ครืด~~ช่อพิกุลที่นั่งในห้องทำงานมองโทรศัพท์สั่นครืดคราดบนโต๊ะมาพักใหญ่จนกระทั่งดับไปเอง ดวงตากลมโตสั่นระริกน้ำใสคลอหน่วยเขาเงียบหายไปสามวันเต็มไม่แม้จะโทรกลับมาด้วยซ้ำ มีแต่เธอที่เฝ้ารอคอยโทรศัพท์จากเขาจนไม่เป็นตัวเองจนข้ามคืนข้ามวันเพิ่งจะโทรกลับมาป่านนี้
ช่อพิกุลนั่งเงียบอยู่พักใหญ่เมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงแทรกเข้ามาก่อนที่คริสโตเฟอร์จะตัดสายไปกระทันหันทำให้ทั้งคืนเธอนอนไม่หลับจนกระทั่งเช้าวันต่อมาช่อพิกุลมาทำงานตามปกติด้วยสภาพอิดโรยแต่ก็เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นเมื่อหมายทวงหนี้จากธนาคารมาแปะที่หน้าตึกบริษัทราวกับจงใจประจาน ร่างแบบบางยืนจ้องมองอยู่นานในขณะที่พนักงานต่างก็พากันมามุงดู มือบางรีบดึงออกก่อนจะก้าวเข้าตึกก็เห็นพนักงานพากันจับกลุ่มคุยกันแต่เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาก็พากันกรูมาหาเธอทันที"คุณช่อคะ มันเกิดอะไรขึ้นคะ?" หนึ่งในนั้นถามเธอ"แล้วท่านประธานหายไปไหนคะ ไม่เข้าบริษัทมาสองวันแล้ว" "บริษัทล้มละลายแล้วรึเปล่าคะ อย่าบอกนะว่าพวกเรากำลังจะตกงานน่ะ" คำถามจากพนักงานที่ต้องการคำตอบจากเธอ"ใจเย็นก่อนนะคะทุกคน รอประกาศนะคะช่อจะรีบจัดการให้เร็วที่สุดอย่าเพิ่งตกใจไป" เสียงหวานเอ่ยบอกเท่านั้นก่อนจะแหวกเดินหนีขึ้นมาบนชั้นสิบเจ็ดซึ่งเป็นห้องทำงานของเธอและพี่ชาย"คุณช่อ" เมษาที่เดินวนไปมากำลังรอเจ้านายสาวด้วยความร้อนใจ"เม! พี่แซมล่ะ" เสียงหวานเอ่ยถามขณะก้าวออกจากลิฟท์"ท่านประธานยังไม่เข้าบริษัทเลยค่ะ" เมษ
ช่อพิกุลขับรถกลับมาถึงคอนโดอย่างใจลอยรถคันหรูแล่นเข้ามาจอดประจำที่ด้วยความเคยชินมากกว่าจะรู้ตัวในหัวเธอตอนนี้สับสนและเต็มไปด้วยความสงสัยคาใจ 'ใครรับโทรศัพท์เขา?' หลังจากขึ้นมาถึงห้องร่างบางก็ทิ้งตัวลงที่โซฟาตัวโปรดอย่างอ่อนแรงอีกทั้งมือไม้ยังอ่อนเปลี้ยครืด~~สมาร์ทโฟนเครื่องหรูสั่นขึ้นอีกครั้งเป็นไทเลอร์ที่โทรมาดวงตากลมโตเป็นประกายวาบอย่างมีความหวังเขาต้องได้ข้อมูลอะไรมาบอกเธอแน่"ฮัลโหลไทเลอร์" เสียงหวานเอ่ยกรอกลงไปตามสาย'ช่อ! ว่างหรือเปล่าออกมาเจอกันหน่อยตอนนี้' "ได้ ที่เดิมนะ" เอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะกดวางแล้วสูดหายใจเข้าลึกเพื่อเรียกสติกลับมาเพราะตอนนี้ปัญหาเรื่องงานก็สำคัญร่างบางก้าวเข้ามาในร้านอาหารหรูของโรงแรมดังแห่งหนึ่ง"สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง" พนักงานเอ่ยต้อนรับอย่างสุภาพ"คุณไทเลอร์ค่ะ" ช่อพิกุลเอ่ยบอก"เชิญทางนี้เลยค่ะ" ร่างแบบบางเดินตามพนักงานหญิงไปข้างในจนถึงมุมส่วนตัวติดกระจกกั้นเป็นห้อง"ช่อ!" ไทเลอร์เอ่ยเรียกเพื่อนที่มาถึงอย่างรวดเร็ว"ได้เรื่องอะไรมาเหรอวันนี้" ช่อพิกุลเอ่ยถามอย่างกระตือรือร้นในขณะที่อาหารทยอยม







