บทที่ 8 ตัวจริง

รถคันหรูแล่นมาจอดที่หน้าคอนโดหรู

"ไว้ผมโทรหานะ" เขาเอ่ยบอกพร้อมกับโน้มตัวข้ามมากดจูบ

"ค่ะ" เอ่ยจบร่างบางก็ก้าวลงจากรถเดินเข้าด้านใน ก่อนจะหันกลับมามองเขาที่ยังจอดรอดูเธอจนเดินเข้าลิฟท์ไปก่อนจะเคลื่อนตัวออกสู่ถนน

ณ บาร์หรูในช่วงสุดสัปดาห์ คริสโตเฟอร์ปรากฏตัวที่นี่พร้อมบรรดาเพื่อนฝูงที่นัดมารวมตัวกันที่แห่งนี้อยู่ประจำ

'แฟรงค์' หนุ่มเจ้าสำราญนิสัยเจ้าชู้ขี้เล่น ฟาดผู้หญิงมาแล้วเกือบทั้งวงการ ทายาทมหาเศรษฐีเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ผู้เป็นเจ้าของบาร์หรูแห่งนี้ซึ่งเปิดไว้เพื่อเน้นสังสรรค์กับเพื่อนโดยเฉพาะ เมื่อเห็นคริสโตเฟอร์เดินเข้ามาแต่หัววันก็แซวขึ้นทันที

"มาแต่วันเลยนะไอ้คริส ว่างแล้วรึไงวะ"

"เออ" คำตอบห้วนๆ ตามนิสัยดิบห่ามของชายหนุ่มพร้อมกับทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่

"ได้ข่าวว่ามึงกำลังตามจีบหญิงอยู่คนนึงนิ สวยซะด้วยสเปคมึงเลยนี่หว่า" เอ่ยพร้อมกับส่งแก้วบรั่นดีให้เพื่อน

"หึ กูก็แค่ลองจีบ"

"แล้วได้ไหมวะ"

"อย่างไอ้คริสมีเหรอวะจะไม่ได้" เป็นอัลเฟรดที่เพิ่งเดินเข้ามาเอ่ยขึ้นพร้อมกับกระดิกนิ้วเรียกหญิงสาวที่ยืนรอเรียกให้นั่งตัก

"ถ้าเบื่อแล้วบอกกูด้วยนะ" แฟรงค์เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี สามหนุ่มชนแก้วกัน

"นายครับ"เดวิดเดินเข้ามาพร้อมกับรายงานให้ได้ยินกันแค่สองคน

ตึก ตึก เสียงรองเท้าหนังก้าวมาหยุดข้างหลังร่างแบบบางที่กำลังยืนหันหลังมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนอยู่ริมทะเลสาบ

"ไอรีน" เสียงห้าวทุ้มเรียกหญิงสาวในชุดเดรสสีครีมยาวถึงพื้นก่อนที่จะหันมามองเมื่อได้ยินเสียงนุ่มทุ้มคุ้นหู ใบหน้าสวยคลี่ยิ้มกว้างให้เขา

"คุณคริส" เสียงหวานเอ่ยเรียกก่อนจะเดินมาหาแล้วโผเข้ากอดร่างกำยำแน่น มือใหญ่ลูบแผ่นหลังบางเบาๆก่อนจะกอดแน่น ศรีษะเล็กซบลงอกแกร่งอบอุ่น

"รีนขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า" เจ้าของใบหน้าสวยเอ่ยขึ้นพร้อมกับเงยมองคนตัวโตด้วยความคิดถึง

"ไม่เป็นไร ผมยังไงก็ได้" เขาเอ่ยบอกพร้อมกับพาเธอไปขึ้นรถตู้คันหรูที่จอดรออยู่ไม่ไกล

ณ เพ้นท์เฮ้าส์หรู รถแล่นมาจอดหน้าเพ้นท์เฮ้าส์ขนาดใหญ่ที่คริสโตเฟอร์เป็นเจ้าของ ร่างแบบบางสวมรองเท้าส้นสูงแบรนด์ดังก้าวลงอย่างระมัดระวังโดยมีสาวใช้สองสามคนช่วยพยุงและถือกระเป๋า ใบหน้าเรียวเล็กแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพงจนออกมาสวยสะกดฉีกยิ้มกว้างให้บรรดาคนรับใช้ที่มายืนรอ เธอหยุดยืนรอจนเขาเดินมาหยุดเคียงคู่กัน

"สวัสดีครับคุณชาย" พ่อบ้านวัยกลางคนที่ทำหน้าที่คอยดูแลความเป็นอยู่ซึ่งประจำอยู่เพ้นท์เฮ้าส์

"จอร์ด จัดห้องพักให้ไอรีนแล้วก็ให้แม่บ้านคอยดูแลความเป็นอยู่เธอให้ดี" คริสโตเฟอร์เอ่ยสั่งพ่อบ้าน

"ครับคุณชาย" พ่อบ้านรับคำสั่งอย่างรวดเร็วโดยไม่มีข้อสงสัยพร้อมกับรีบหันไปสั่งให้คนรับใช้ไปช่วยกันขนกระเป๋าข้าวของที่คนทยอยเอาลงมาขึ้นไปเก็บในบ้าน

"ขอบคุณนะคะที่ดูแลรีนตลอดเลย รีนไม่รู้จะตอบแทนยังไง" เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับเขย่งเท้าโดยแขนเรียวพาดคล้องลำคอแกร่งแล้วหอมแก้มสากฟอดใหญ่

"เข้าบ้านกันเถอะ" เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยบอกก่อนจะผายมือไปทางข้างใน

"ค่ะ" หญิงสาวรับคำด้วยความยินดี พร้อมกับควงท่อนแขนกำยำเดินเคียงคู่เข้าไปข้างใน

อีกทางด้านหนึ่ง ร่างบางกำลังแช่น้ำอุ่นเพื่อให้คลายความเมื่อยขบอีกทั้งบาดแผลช่วงล่างที่ยังปวดระบมไม่หายเมื่อถูกเขาปลุกเร้าซ้ำๆ หลายครั้ง

ร่างกายขาวนวลมีรอยแดงที่เขาฝากฝังไว้แทบทุกอณูเนื้อ ก่อนที่เรื่องราวของค่ำคืนที่ผ่านมาผุดขึ้นในหัวทำเอาใบหน้าหวานแดงก่ำและเผลอคลี่ยิ้มออกมา

ครืด~~สมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดสั่นครืดคราด ดวงตากลมโตเหลือบมองก่อนเอื้อมหยิบมาดูเบอร์ เมื่อพบว่าเป็นเบอร์ของคนที่เธอกำลังคิดถึงจึงรีบกดรับสาย

"สวัสดีค่ะ"

'หืม..ทำไมทางการจังเลยครับ' น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยมาจากปลายสายจนคนตัวเล็กถึงกับเขินอายเมื่อเธอเพิ่งรู้ตัว

"คิก..ช่อชินแบบนี้ค่ะ"

'พรุ่งนี้เลิกงานกี่โมงเอ่ย'

"อืม..สี่โมงค่ะ"

'งั้นผมไปรับนะ'

"ค่ะ"

'ดีมากครับ อย่านอนดึกนะ'

"ไม่ดึกค่ะ" เสียงหวานเอ่ยกรอกลงไปตามสาย

'เค..เจอกันพรุ่งนี้นะ'

วันต่อมา คริสโตเฟอร์ก็มารับเธอที่หน้าบริษัทโดยช่อพิกุลลงมารอก่อนเวลานัดเล็กน้อย รถสปอร์ตคันหรูราคาหลายสิบล้านแล่นมาจอดผู้คนต่างหันมามองด้วยความสนใจ ช่อพิกุลรีบก้าวขึ้นรถอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกว่าผู้คนเริ่มมองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น ดวงตาคมกริบจ้องใบหน้าหวานแล้วคลี่ยิ้มออกมาก่อนจะเอื้อมไปช่วยคาดเข็มขัดนิรภัยให้แล้วออกตัวมุ่งสู่ท้องถนน

"อยากทานอะไรครับวันนี้" คริสโตเฟอร์เอ่ยถามพร้อมกับเอื้อมมือไปเกลี่ยแก้มนุ่มเล่นส่วนอีกข้างควบคุมพวงมาลัยด้วยความชำนาญ

"เป็นพวกอาหารทะเลดีไหมคะ" ช่อพิกุลเอ่ยขึ้น

"ดีครับ..งั้นผมจะพาไปร้านอร่อยๆ ขึ้นชื่อ ช่อต้องชอบแน่ๆ"

หลังจากแวะทานอาหารเสร็จเรียบร้อยคริสโตเฟอร์ขับรถมาจอดที่ลานจดรถวีไอพีของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ดวงตากลมมองข้างนอกด้วยความสงสัย

"เรามาทำไมเหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยถาม มือใหญ่เอื้อมไปกุมมือเล็กแน่นพร้อมกับลูบศรีษะเบาๆ

"ฉีดยาคุมนะที่รัก ถึงเราจะไม่ได้สดแต่ผมรู้ว่าช่อยังไม่พร้อม ช่อยังสนุกกับงานใช่ไหม" เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มแสนมีเสน่ห์ที่ใครเห็นเป็นต้องคล้อยตามแทบทั้งหมด

"ค่ะ..ก็จริง ช่อยังอยากทำงานช่วยพี่แซมไปก่อน" เสียงหวานเอ่ยบอกหลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง

"โอเคงั้นเราไปพบคุณหมอกัน ผมให้คนนัดไว้ให้แล้ว" ร่างสูงใหญ่ก้าวลงจากรถก่อนจะจูงมือเธอเข้าลิฟท์ส่วนตัว ซึ่งเป็นโรงพยาบาลของตระกูลเฮมเวิร์ทและเขามักจะสั่งให้เดวิดลูกน้องมือขวาพาคู่ขาของเขาทุกคนให้มาฉีดยาคุมและตรวจร่างกายที่นี่บ่อยครั้ง

ภายในห้องตรวจ หมอหญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามกำลังซักประวัติ

"เดี๋ยวหมอจะขอเจาะเลือดตรวจเช็คร่างกายคุณช่อพิกุลอย่างละเอียดนะคะ รวมทั้งจะฉีดยาคุมกำเนิดให้ด้วย ยาจะอยู่ได้หกเดือนจากนั้นคุณช่อจะต้องมาฉีดซ้ำทุก 6 เดือนนะคะ" แพทย์หญิงประจำโรงพยาบาลเอ่ยบอกเสียงนุ่ม

"ค่ะ" ช่อพิกุลขานรับก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียง ในขณะที่คริสโตเฟอร์นั่งเช็คงานผ่านแท็บเล็ตอยู่ในห้องรับรอง เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงพยาบาลก็พาเธอมาหาเขาที่ห้องรับรอง

"เรียบร้อยแล้วค่ะท่าน" พยาบาลสาวเอ่ยบอกก่อนจะโค้งศรีษะแล้วเดินออกจากห้องไปเงียบๆ ร่างสูงลุกขึ้นยืนก่อนจะดึงคนตัวเล็กมากอดไว้

"เจ็บไหม" ช่อพิกุลส่ายหน้า

"หึ..เก่งมากงั้นกลับกันเถอะ"

รถคันหรูแล่นมาถึงคอนโดในเวลาเกือบสี่ทุ่ม

"จะขึ้นไปข้างบนจริงเหรอคะ ช่อเกรงใจคุณส่งแค่ข้างหน้าก็พอแล้วค่ะ" ช่อพิกุลเอ่ยขึ้นขณะที่เขาก้าวลงรถแล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูให้เธอ

"จริงสิครับ ผมอยากเห็นห้องช่อ แล้วก็..วันนี้ผมยังไม่ได้เอาช่อเลยนะ" ประโยคสุดท้ายเขาดึงร่างบางเข้าไปกอดแน่นก่อนจะกระซิบชิดใบหูขาว

"อ..เอาเหรอคะ"

"ครับ..ตอนนี้ผมอยากเอาช่อมากเลย" ....