“I’m with the driver, Von. Hindi mo na ako kailangan ihatid.” Tumayo siya at sumunod naman si Yvonne. Hinalikan niya ito sa pisngi at nagpaalam na. Ngumiti lang sa kaniya ang babae. Naglakad siya paalis ng cafe, malayo palang ay natanaw na niya ang driver na bumaba ng sasakyan para pagbuksan siya ng pinto. “Tumawag si Lora, Ma’am. Nakauwi na raw si Sir Greig.” Balita nito sa kaniya. Binuksan niya ang cellphone, walang mensahe o tawag. Hindi na siya inabisuhan ni Patrick. Nagkarera ang kaniyang dibdib. “Umuwi na tayo, Manong.” Aniya. Naniwala siya kay Patrick nang sabihin nito na nawalan ng malay si Greig dahil sa kalasingan. Naniwala din siyang dumudugo ang sugat nito. Nag-alala siya, pero ibinaon niya ang pag-aalala sa pinakailalim ng kaniyang puso. Kung nakauwi na si Greig, ibigsabihin ay maayos na ito, hindi ba? Pero mas lalong bumilis ang tibok ng kaniyang puso nang matanaw na niya ang malaking gate ng villa ni Greig. Gusto na niyang bumaba at tingnan kung ano ang kalaga
Tulala si Ysabela nang makapasok sa kaniyang kuwarto. Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa kama at naupo.Mapait siyang ngumiti kasabay ng pagkahilog ng kaniyang mga luha. Kahit anong pagkukunwari, may epekto pa rin talaga si Greig sa kaniya.Kahit Anong pilit niyang magkunwari na matapang at matatag, kapag mag-isa nalang siya, ramdam niya ang matinding sakit sa kaniyang dibdib.Muli ay pinunasan niya ang mga luha.Stop crying will you?Patuloy sa pagbuhos ang kaniyang mga luha at patuloy naman ang kaniyang pagpunas. Nilulunok niya ang mga hikbing gustong kumawala.Kailangan niyang maging matatag sa desisyong ito. Hindi pwedeng ngayon pa lang ay panghinaan na siya.Tinakpan niya ang bibig nang mas lumakas ang kaniyang pag-iyak.Why are you crying? Reklamo niya.Why am I even crying?Ngayon niya napagtanto na hindi pala talaga madaling ibaon nalang sa limut ang nararamdaman niya.Humiga siya sa kama at hinayaan na ang kaniyang sarili na iyakan ang mga bagay-bagay.Bakit hindi?Paano
Ibinaba ni Natasha ang kaniyang kubyertos. Bumaling siya ng tingin kay Greig. “I have an appointment with Dra. Menso, k-kung hindi ka pupunta ngayong umaga sa trabaho, baka pwede mo ‘kong samahan.” Malumanay nitong saad. Ysabela uncomfortably shifted on her seat. Nakatutok ang kaniyang tingin sa pagkain at ayaw sanang pansinin si Greig at Natasha pero masyadong sensitibo ang kaniyang pandinig. “Where’s Ada?” “I’m scared, Greig. It’s just an appointment, titingnan lang ni Dra. Menso ang kalagayan ko. Please, come with me.” May pagmamakaawa nitong sabi. “I cannot come with you, Nat. Ysabela and I have something to do.” Napaangat siya ng tingin dahil sa sinabi ni Greig. Si Natasha ang una niyang nakita, nakakunot ang noo nito at may dumaang sakit sa mga mata nito. Unti-unti niyang nilingon si Greig, nakatingin ito sa kaniya at tila hinihintay lamang na tapunan niya ito ng tingin. “Come on, Nat. Let’s go, ako na ang maghahatid sa iyo kay Dra. Menso.” Ani Patrick. Nagbaba
“Good morning, Sir.” Bati ng staff nang makita nito si Greig.Marahan na nakasunod si Ysabela sa lalaki, at madalas ang pagtingin sa mga muwebles at dekorasyon sa hall.“Is everything ready?” Tanong ni Greig.“Yes, right this way.”Naunang maglakad ang babaeng staff kaya lumingon sa kaniya si Greig, napansin nito ang pagsuyod niya ng tingin sa lugar.“Let’s go?” Mataman nitong tanong.Binalingan niya ng tingin ang lalaki. Hindi niya napansin na masyado na siyang nawiwili sa pagpuna ng mga bulaklak at halaman.“Are those real?” Itinuro niya ang mga naglalakihang dahon sa isang sulok. Mukhang totoo iyon at hindi synthetic.“Of course, Ysabela.” Sagot ni Greig saka hinawakan ang kaniyang kamay na nakaturo sa halaman.Bago niya pa mabawi ang kamay, nakapaglakad na ito at sumunod sa babaeng staff.Nilingon niya pa saglit ang naglalakihang halaman.Pagkalabas ng reception hall, bumati agad sa kaniyang paningin ang mga baging. Nag-angat siya ng tingin sa mga halaman at bulaklak na nakasabit
“Ysabela!” Nag-angat siya ng tingin nang marinig ang sigaw ni Greig. Muli ay dinampot niya ang rosas at inilagay sa basket. Ininda niya ang mahapding sugat lalo pa't muli niyang narinig ang sigaw ni Greig. Tumayo siya dala ang basket na nangalahati na ang laman. “Ysabela!” “I’m here!” Sigaw niya pabalik. Nasa hilera na ng mga puting bulaklak si Greig. “H*ck, I thought I already lost you!” Sigaw na naman nito, pero medyo natatawa naman. Hindi siya sanay na ganoon ang reaksyon ni Greig kaya nag-iwas siya ng tingin at naglakad patungo sa hilera ng mga puting bulaklak. “Iyan lang ang nakuha mo?” Tanong nito nang makalapit siya. Tiningnan niya ang basket ni Greig at nakitang punong-puno iyon ng mga kulay pula at kulay magentang rosas. “You could get more.” Panghihikayat nito. Kaso mahirap. Mahina niyang daing. Napangiwi siya nang maalala ang dumudugong hintuturo. Nagbaba siya ng tingin at nakitang dumudugo pa rin iyon. Sinundan ni Greig ang kaniyang tingin at napansin ang sugat
Tuluyang bumuhos ang ulan kaya pareho silang nababasa pero dahil sa mahigpit na yakap ni Greig hindi siya makawala.“Greig, umuulan na!”Ngunit nanatili itong nakatayo, ayaw pa rin siyang pakawalan.“I’d treat you better.” Nangangako nitong saad.Muli ay umihip ang malamig na hangin, bahagyang nanginig ang kaniyang katawan pero hindi niya maitatanggi ang init na naramdaman sa kaniyang puso.Hindi dapat siya umaasa.Hindi niya dapat hinahayaan na baguhin ni Greig ang kaniyang desisyon.Pero naroon pa rin ang dating Ysabela, nakasiksik sa dulo ng kaniyang isipan at tila mahinang bumubulong na bigyang pagkakataon ang lalaki.Ipinikit niya ang mga mata. Basang-basa na silang dalawa kaya wala na rin silbi kung sisilong pa.“We’re… just making things complicated, Greig.” Nanghihina niyang saad.“Hindi ko alam kung saan ako lulugar kapag nariyan si Natasha. I felt like someone you’ve only used to satisfy your need. Nanliliit ako, dahil alam kong noong una palang… si Natasha na ang gusto mo.”
Naupo sa tabi ni Ysabela si Greig kaya nilingon niya ito saglit. Nakapagpalit na ang lalaki ng ternong damit kagaya niya. Ang isang staff ay naglapag ng kape sa harap ni Greig. Samantalang tsokolate naman ang sa kaniya.“Inaayos na po ang mga bulaklak, Sir.” Imporma nito.Tumango lang si Greig. Umalis ang babaeng staff kaya naiwan sila sa maliit na silid. Mula rito ay matatanaw naman ang malawak na taniman ng mga daffodils, chrysanthemum, daisies, at dahlia.Hindi niya alam na ekta-ektaryang lupain ang pinagtataniman ng iba’t ibang klase ng mga bulaklak.Pumapatak pa rin ang ulan sa labas at medyo malakas ang ihip ng hangin. Tila nagsasayaw ang mga bulaklak habang naliligo sa ulan.Walang kasingganda ang flower plantation na kaniyang natatanaw.Tahimik silang dalawa ni Greig, pero ramdam niya ang madalas nitong paglingon para tingnan siya.“I already ordered our lunch.” Basag nito sa katahimikan.Ipinalibot niya ang malamig na kamay sa mainit na tasa at nakaramdam ng ginhawa.“Hindi b
Umawang ang kaniyang labi at hindi alam ang sasabihin. Hindi niya rin alam kung ano ang mararamdaman. “Greig.” Parang may nakadagan sa kaniyang dibdib habang pinagmamasdan ang maamo nitong mukha. “I missed you, Ysabela.” Marahan niyang bulong. Hinaplos niyang muli ang pisngi nito at hinalikan ang noo, saka niya niyakap. Ang kaniyang kamay ay pumalibot sa tiyan nito para yakapin ang babae, sumiksik naman sa kaniya si Ysabela na parang naghahanap ng kumot. Ngumiti siya sa kaniyang sarili. Paano niya pakakawalan si Ysabela kung sa mga simple nitong salita’y bumabalik agad ang mga pirasong akala niya’y nadurog na’t tinangay na. “I missed you.” He whispered painfully. Tumitig siya ngayon sa gulat na mukha ni Ysabela. Napaatras ang babae pero huli na, ayaw niyang pakawalan ito at hinding-hindi na niya pakakawalan pa. Hindi siya kailanman natakot na mawalan ng kahit na anong bagay. Pakiramdam niya, palaging nakaayon sa kaniya ang tadhana, at lahat ng gusto niya’y— paghirapan niya s
"Are you alright, Coleen? Are you hurting somewhere?" Nag-aalalang tanong ng babaeng kasama ni Anais.Napatingin siya sa mukha nito, ngunit hindi niya agad na namukhaan ang babae dahil sa suot nitong mascara. Hindi rin pamilyar sa kaniyang pandinig ang boses nito ngunit ramdam niyang kilala niya ito.Sumulyap si Coleen sa babae at mahina itong sumagot."Yes, Tita Agatha."Agatha...Yvonne's cousin?Tinitigan niya ng matagal ang babae.Naramdaman niya ang biglang pag-akyat ng asido sa kaniyang dibdib. Hanggang ngayon ay naaalala niya pa rin kung paano siya ipinagtabuyan ni Agatha nang minsan siya nitong makita na aaligid-aligid sa mansyon ng mga Santiago habang ibinuburol si Yvonne at Adonis.Malaki ang galit nito sa kaniya. Dahil kay Agatha, naging mahirap para sa kaniya na makalapit kay Yves Santiago. Kahit na nasa ibang bansa ito nitong mga nakaraang taon ay mahigpit pa rin nitong pinapabantayan si Yves Santiago laban sa kaniya.Kung hindi lamang siya mapamaraan ay hindi sana niya
Hindi siya nakatanggap ng imbitasyon, sapat na iyon para malaman niya na hindi siya gustong imbitahan ni Damian Galvez sa kaarawan nito. Nitong lumipas na mga taon, nagkakaroon naman sila ng kaunting interaksyon ni Architect Damian Galvez. Nakakameeting niya rin ang ibang Galvezes. Ngunit hindi gaanong maganda ang relasyon niya sa kanila. Tila mahirap na magkaroon ng malapit na koneksyon sa pamilyang Galvez. Ang totoo niyan, hindi niya rin gusto na magkaroon ng koneksyon sa mga Galvez dahil nagpupukos na siya ngayon sa pagpapalawak ng kaniyang negosyo sa labas ng bansa. Kaya hindi na niya kailangan ng koneksyon sa mga negosyanteng lokal. May negosyo rin naman ang mga Galvez sa ibang bansa, ngunit hindi kagaya niya na mas malawak ang negosyo sa labas ng Pilipinas. "Good evening, Atty." Bati ng isang lalaking miyembro ng security team. Inilahad ni Reinella ang hawak nitong invitation card at ngumiti ng matamis. "Here's my invitation card. Do I still need to show you my ID?
Litong-lito na si Archie. Iba ang nakukuha niyang impormasyon sa impormasyon na gusto niyang matanggap. Kaya nang dumating na ang kaarawan ni Damian Galvez ay hindi na siya nag-atubiling dumalo sa selebrasyon para makakuha ng iba pang impormasyon tungkol sa nobya ni Rizzo Galvez. Kung dadalo siya sa birthday party ni Damian Galvez ay mas malaki ang tyansa na may makalap siyang impormasyon na makakatulong sa kaniya na mapag-aralan ng mabuti ang katauhan ni Anais Acosta. Sa tuwing naiisip niya na kamukhang-kamukha ng nobya ni Rizzo si Yvonne ay naaalala niya palagi na naging magkasintahan noon si Yvonne at si Rizzo. Posible na hanggang ngayon ay hindi pa rin makalimut si Rizzo kay Yvonne... kagaya niya. Baka nabaliw na rin ito kay Yvonne, kaya ngayon na may natagpuang babae na kamukha ni Yvonne ay pakakasalan nito agad. Hindi lingid sa kaniyang kaalaman na papalit-palit ng babae ang mga Galvez. Habulin ng mga babae ang mga lalaking Galvez kahit na kasal na ang iba. Kaya para magpa
Gabi na nang makauwi si Archie mula sa hospital. Hindi man lang siya nakapagpahinga sa paghahanap ng kasagutan sa mga tanong niya. Ngunit ayon sa nakuha niyang impormasyon, lihitimong anak ni Rizzo ang batang naospital. Anak nito si Coleen sa pagkabinata. Sa Pilipinas ipinanganak ang batang babae, ngunit sa ibang bansa pinalaki. Maliban sa mga impormasyong iyon ay wala na siyang nakuhang iba pa. Hindi na rin nakapagbigay ng impormasyon sa kaniya si Patrick dahil iyon lang din ang laman ng database ng ospital. Binuksan niya ang kaniyang computer pagkauwi galing sa ospital. Sa kaniyang opisina siya tumuloy para tingnan ang pinadalang email ng kaniyang assistant sa kaniya. May sarili siyang office sa kaniyang condo unit. Gusto niyang nakabukod lamang ang kaniyang opisina sa kaniyang kuwarto para maging productive pa rin siya kahit na nasa condo lamang siya. Buong araw yata siyang hindi nagpakita sa kompanya. Nasa ospital lamang siya maghapon, naghahanap ng mga bagay na makakatulong s
Nang manganak siya kay Akhil, bumalik si Yvonne sa pagthetheraphy. Hindi na ito umuuwi sa kanila dahil sa takot na baka masaktan nito si Akhil. Naniniwala ito na hindi ligtas ang kaniyang anak kapag mananatili si Yvonne sa kanilang puder. Pakiramdam palagi ni Yvonne ay magdudulot lamang siya ng panganib sa mga paslit. Kaya kahit sa malayo ay hindi nito matingnan si Akhil. Hindi nito kayang pakinggan ang tawa at iyak ng bata. Agad itong inaatake ng anxiety at parang nababalisa agad. Madalas ay nagkukulong ito sa kuwarto ar hindi na sa kanila nagpapakita. Nang hindi na nito makayanan ay nagpa-alam itong aalis muna para humingi ng tulong sa therapist nito. Nitong nakaraang buwan lang bumalik si Yvonne sa kanila. Hindi pa gaanong maayos ang babae kahit pa halos apat na buwan itong nawala para magtheraphy. Alam niyang malalim ang pinangggalingan nitong sakit kaya hindi niya pwedeng hayaan na lang mas lalong maexpose sa mas mahirap na sitwasyon ang kaniyang pinsan. "I know where yo
"You've already met him?" Tanong niya sa babae. Tumibok ng mabilis ang kaniyang puso at nanatiling malamig ang kaniyang palad. Hindi niya nakita si Archie sa labas. Pero dahil sa sinabi nito, mas lalo siyang naging kabado. Natahimik saglit ang babae. Hindi ito sumagot, ngunit ramdam niya na hindi na niya kailangan na marinig mula sa labi nito ang kasagutan sa kaniyang tanong. Nagkita na nga ang dalawa. "You know that this would happen, right?" Marahan niyang tanong. Huminga ng malalim si Anais bago pagod na pumikit. Umangat ang dibdib nito nang humugot ng malalim na hininga. "I know." Sagot nito pagkaraan. "But I couldn't let my fear control me, Agy." Mahina nitong sambit, tila nabibigatan. "For the past five years, I tried my best to overcome everything that once held me back. Ang tagal kong nagtago. Ang tagal kong natakot." Huminga na naman ito ng malalim. "But I was able to face him without showing much of my fear. I was able to fake my reaction when I saw him." Bumalin
Marahan siyang umiling. Alam niyang mabigat na naman ang loob nito. Ayaw niyang maramdaman muli ng babae ang parehong sakit na naramdaman nito noon, kaya hinaplos niya ng magaan ang likod ng palad nito bago maliit na ngumiti."I know how you feel now. Alam kong nag-aalala ka ng husto kay Coleen, but everything's fine now. Maayos na si Coleen, wala ka nang dapat na ipag-alala."Tumitig siya ng mabuti sa mga mata ni Anais. Gusto niyang makita nito ang sensiridad niya.Kung maaari lamang na pawiin ang lungkot at pagsisisi sa puso nito ay gagawin niya. Ngunit alam niya na kahit anong subok niya, hindi niya iyon magagawa, dahil tanging ito lamang ang mag kakayahan na gawin iyon. Si Anais lamang ang may kakayahan na itaboy ang lungkot sa puso nito at gamutin ang mahapding sugat na dala ng pagsisisi."And a failure doesn't define you as a person. It doesn't define you as a mother. Because motherhood is not a perfect thing. Kahit ako, I'm still learning how to take care of Akhil. May mga pagk
Samantalang kabado si Agatha nang makarating sa pasilyo ng private pediatric ward. Sa elevator pa lang ay hindi na siya mapakali kaya nagmamadali niyang tinahak ang pridadong silid ni Coleen .Naabutan niyang nasa labas si Rizzo at may kausap sa telepono.Nakita niyang tensyunado ang lalaki at mukhang hindi komportable sa taong kausap nito. Hinilot ng lalaki ang sintido bago bumuga ng hangin.Hindi man lang nito napansin ang kaniyang presensya."Dad, I know it's an important meeting. Pero hindi ko naman pwedeng pabayaan na lang ang anak ko. Coleen has a severe allergy reaction. She needs me now. I don't care about anything else, I just want to make sure that my daughter is safe."Saglit na natahimik si Rizzo, tila pinapakinggan ang sinasabi ng taong nasa kabilang linya."It's not her fault, Dad." Matigas na tugon nito pagkaraan."It's not her carelessness or my daughter's recklessness that caused this. Coleen is fond with furred animals, while Anais is unaware about Coleen's allergy w
Nang mawala sa kaniyang paningin si Agatha ay saka lamang siya bumalik sa kasalungat na pasilyo kung saan naghihintay si Archie sa impormasyon na ibibigay niya. Mabagal ang bawat niyang hakbang habang inaalala ang tensyunadong ekspresyon ng mukha ni Agatha.Bakit nga ba magiging tensyunado si Agatha?Wala naman siguro siyang nagawang kasalanan? Bulong niya sa hangin. Muli niyang naabutan si Archie na tulalang nakaupo sa bench. Malayo ang tingin nito at walang partikular na bagay na tinitingnan. Halatang malalim ang iniisip nito. Pagkalapit sa kaibigan ay naupo na siya sa katabing upuan nito. "The patient's name is Malia Coleen." Panimula niya para makuha ang atensyon ni Archie. At kagaya ng kaniyang inaasahan, mula sa pagkatulala, ay napaangat ito ng tingin sa kaniya. Napansin din sa wakas ang kaniyang presensya, at tila ngayon pa lamang naputol ang sumpa nito na matulala sa kawalan. "Malia Coleen Javier Galvez is her fulle name. She's still young. Her biological father is Riz