AGA’S POV
Pasakay na sana siya ng bike ng makita ko yung tuhod niya.
“Wait lang miss, may sugat ka sa tuhod mo. Gusto mo dalhin kita sa clinic o ospital para maipagamot yan?”
“Ang O.A mo po. Malayo ‘to sa bituka. Ako na bahala dito. Nga pala, pag-aralan mo sana kung paano tumawid ha para hindi ka nakakapahamak.”
Napaka taray naman nung babae na yun. Ako na nga nagmamalasakit dahil alam kong ako ang mali pero inaway pa ako. Bahala nga siya. Kailangan ko na magmadali dahil male-late na ako sa school. 9am na tapos ang klase ko 10am. Kung hindi lang dumating yung babae na yan kanina pa ako nakasakay.
Ako nga pala si Agassi Ching. Aga for short. Twenty-six years of age. Fourth year college na ako at nagte-take ng HRM na course. My mom is pure Filipino while my dad is a Japanese. Ang pangalan ng mom ko is Aimi Ching at Akihiro Ching naman sa dad ko. Wala akong kapatid kaya only child nila ako. Nakakalungkot nga dahil wala akong kapatid eh.
Galing akong Japan pero lumipat kami dito sa Pilipinas dahil para sa business ni Dad. Kaya no choice naman ako kundi sumama dahil walang mag-aalaga sa akin doon at for sure na hindi papayag si Mom na maiiwan lang ako mag-isa sa Japan.
Back to reality. Magpapahatid sana ako sa driver namin kaso wala pa siya hanggang ngayon dahil hinatid niya ang mga magulang ko sa restaurant namin. Nakarating na rin ako sa school. Sigurado maninibago ako dito ngayon dahil new environment ‘to. Sana mababait ang magiging kaklase ko.
Tapos na ang flag ceremony nang makarating ako sa gym. Mukhang nagpupuntahan na sila sa magiging room nila. Kinuha ko naman ang registration form ko at tiningnan kung anong room at building ko.
Lumabas na ako sa gym at saktong labas ko ay nakita ko ang building na nakalagay sa registration form ko. Nag-umpisa na ako maglakad para hanapin ang room ko. Nakalagay ay room 202, ibigsabihin sa second floor ‘to.
Nahirapan akong makaakyat dahil ang daming estudyante ang nag-uumpukan sa daan. Medyo sanay na naman ako dahil parang ganito rin naman sa pinapasukan kong school sa Japan. After 123456789 years, nakarating na rin ako sa second floor.
Kaliwa o kanan? Saan kaya ang room 202? Tiningnan ko ang room na nasa kaliwa ko, room 206. Sa kanan, room 205. Mukhang sa kanan nga ang room 202. Habang naglalakad ay nakatingin ako sa itaas ng pinto ng bawat room na madadaanan ko para mahanap ang room ko at habang naglalakad din ako ay ang panay tingin naman ng mga babae na nadadaanan.
“Uy, may cutieee!”
“Chinitooooo.”
“Mukhang may lahi.”
“Mukhang transferee.”
“Bago matapos ang araw na ‘to, magiging kami niyan.”
Hindi ko alam kung nagbubulungan pa ba sila dahil dinig na dinig ko ang usapan nila. Nang makarating na ako sa tapat ng room ko ay nakita kong nasa loob na ang mga kaklase ko. Nag-aalinlangan ako pumasok dahil nahihiya ako. Hiro kaya mo yan, ikaw pa ba.
Humakbang na ako papunta sa pintuan ng classroom naming at sumilip. May teacher na pala.
“Good morning po, Sir. Dito po ba ang HRM-1A?” tanong ko sa prof.
“Oo, Iho. Dito nga. Pasok ka. And you are?”
“I’m Agassi Ching po,” pagkasabi ko ng pangalan ko ay may tiningnan naman siya na papel. Mukhang listahan ng mga name namin.
“So, transferee ka pala?”
“Opo, Sir.”
“Dahil ikaw ang pinakang huling dumating, maaari mo ba maipakilala ang sarili mo sa kanila?”
“Yes, Sir,” nginitian ko si Sir at humarap na sa buong klase. Kinakabahan ako na ewan. Mukha naman silang mababait.
“Good morning everyone. My name is Agassi Ching but you can call me Aga. Twenty-six years old. Tumigil ako sa pag-aaral ng ilang taon para tulungan ang magulang ko sa work nila kaya ngayon lang ulit ako nakapag-aral. Galing akong Japan pero lumipat kami dito sa Pilipinas for important matters,” pagkatapos ko magpakilala ay nginitian ko sila.
“May lahing Hapon ka ba?” tanong ng isang lalaki na parang nerd.
“Half-Japanese ako and half-Filipino. Dad ko yung Japanese then my mom is Filipino,” sagot ko.
“Tsaka niyo na ulit interviewhin si Aga kapag mahaba pa oras natin mamaya. Kailangan niyo pang magpakilala sa akin isa-isa. Mr. Ching, pwede ka na pumili kung saan mo gusto umupo.”
“Thank you po, Sir.”
Nilibot ko ang paningin ko at naghanap kung saan ako pwede umupo. Nakita kong may isang lalaki ang tinawag ako.
“Dito ka na lang sa tabi namin. May bakante pa naman na upuan.”
“Sige. Salamat.”
“By the way ako nga pala si Kenneth Bautista,” inabot niya sa akin ang kamay niya at nakipag shake hands naman ako.
“Ako naman si Lance Ford,” sabi naman ng katabi niya sabay abot din ng kamay.
“Mamaya na sama ka samin sa lunch ha,” bulong sa akin ni Kenneth na katabi ko.
“Sige, sige.”
Tumahimik na sila dahil nag-uumpisa na magpakilala ang mga kaklase namin. Kakaunti lang pala kami sa section na ito. Siguro nasa sampu lang. Bakit kaya kakaunti lang kame? Mamaya ko na lang sila tatanungin sa lunch.
Maya-maya pa ay si Kenneth na ang tumayo at pumunta sa unahan.
“Hi, everyone. Alam kong alam niyo naman na ako ang pinakang gwapo dito sa section natin,” sabay hawak niya sa kanyang buhok at kamot sa ilong kaya nagtawanan ang mga kaklase naming, “By the way, I’m Kenneth Bautista. 22 years old. Ineexpect ko this year ay sana matanggap niyo na ako talaga pinakang gwapo sa klase natin. Thank you.”
Tawang-tawa naman si Sir sa pagpapakilala ni Kenneth. Mukhang siya ang kwela dito sa klase naming. Sunod naman na tumayo ay si Lance. Siya na pala huling magpapakilala.
“Good morning. I’m Lance Ford. 22 years old. Pasensya na pala kayo sa sinabi ni Kenneth dahil mukhang nakalimutan na naman niya inumin ang gamut niya.”
Nagtawanan na naman ang klase miski si Sir sa sinabi ni Lance. Kung si Kenneth ay kwela, si Lance naman ay mukhang serious mode. Mukhang magiging Masaya ang pag-aaral ko this year.
JAIRAH’S POVPagkarating ko sa bahay ay nilagay ko na ang bike ko sa isang gilid sa may terrace namin. Nakita ko si ate na nagluluto na ng pagkain para sa tanghalian namin.“Bakit ngayon ka lang?” narinig kong tanong ni ate na nasa kusina. Naramdaman siguro niya na nandito na ako.“Ehh kasi--““Eh kasi ano? Tinanghali ka na naman ng gising o tinamad ka lang gumising ng maaga?”“Tinanghali ako ng gising kaya late na ako nakapagtinda.”Binitawan niya yung sandok at lumapit sa akin.“Ash naman, di ba sabe ko naman lagi sayo mag-alarm ka para hindi nale-late ng gising? Tapos nagkataon pa na maaga ako umalis kaya hindi kita nagising.”“Nakalimutan ko mag-alarm.”“Ayan na nga lang gagawin mo, hindi mo pa magawa. Ayan
AGA’S POV*kring kring*Nagising ako ngayon dahil sa may tumatawag. Sino ba ‘to? Agang aga naman eh.“Hello,” wika ko.“Hello, Hiro. Nasaan ka na?”Pagtingin ko sa cellphone ay si Lance pala ang natawag.Patay! May gagawin nga pala kaming report ngayon.“On the way na.”“Gasgas na yang linya nay an. Halatang kakagising mo lang.”“Sige na. Liligo na ako.”“Sige. Bilisan mo na.”Pinatay ko na rin yung tawag. Sabado ngayon kaya nawala sa isip ko na may gagawin kaming report. By group yun, nagkataon na kaming tatlo nina Lance at Kenneth ang magkakagrupo.Nag-online muna ako. May chat pala sila kagabi sa groupchat. Maaga ako natulog kagabi kaya hindi ko na nakita ‘to. Maaga naman ako natulog pero tinanghali pa rin ako ng gising.Nagmadali na ako bumangon para maligo at magbihis. Sa pagmamadali
CASSANDRA’S POV5pm na pala nang magising ako. Bumangon na ako para bumaba. Mukhang wala pa si Chandra ah. Tiningnan ko ang phone ko para itext siya, sakto naman na nagtext siya. Pauwi na siya.Magpapakilala muna ako sa inyo. Ako nga pala si Cassandra Cortez. 25 years old. May pagkamaldita ako at maarte pero pagdating sa kapatid ko, nagiging mapagmahal akong ate. Gusto ko na rin naman umuwi ng Pilipinas dahil graduate na ako pero kaya lang ako nagtagal doon dahil kay Aga, sinundan ko lang siya dito. Ang desperada ba tingnan? Mahal ko eh.Speaking of Aga, kahapon pa ako text ng text sa kanya pero hindi pa rin siya nagrereply. Kahit sa chat, online naman. Malaman ko lang na may babae yun naku. Pagsisisihan ni girl na lumapit siya sa boyfriend ko.Narinig kong may nagbukas ng gate namin. Mukhang nakarating na si Chandra. At hindi nga ako nagkamalii.“Hi, ate. Gising ka na pala. Tamang-tama dahil nag-take out na lang ako ng
AGA’S POVKanina pa ako text ngtext at tawag ng tawag kay Cassandra pero hindi pa rin siya nagrereply. Ginagantihan ba ako nito? Pero alam ko namang hindi siya ganun dahil hindi niya ako matitiis.Last na tawag na ‘to, kapag hindi pa rin niya sinagot pupuntahan ko na talaga siya bukas sa kanila.The number you have dialed is unattended or out of coverage area. Please try you call later.Napasabunot na lang ako sa sarili ko. Baka nagalit na talaga yun saken. Chat ko na lang yung kaya yung friend niya. May kilala naman ako na friend niya sa Japan.After one minute ay nagreply na ito.Umuwi siya ng Pilipinas. Hindi mo alam?Umuwi siya ng hindi nagsasabi saken? Puntahan ko na lang siya bukas sa kanila. Alam ko naman address niya.-6 am pa lang ay gumising na ako dahil aagahan ko ang punta kina Cassandra. Linggo naman ngayon kaya okay lang. After 30 minutes, nakaligo na ako at nakap
JAIRAH’S POVKakagaling ko lang kina Chandra dahil nag-order sila ng pandesal. Gusto ko man pumasok sa kanila para makilala ang ate niya pero tumanggi ako dahil baka malate na naman ako ng uwi. Mapagalitan pa ako ni ate.Dadaan muna ako sa palengke para bumili ng flowers kay ate. Makikipag-ayos na ako sa kanya. Alam ko namang mali ako sa mga sinabi ko at inasta ko sa kanya kahapon. Iiwan ko muna saglit sa may parking sa ilalim ng mall itong bike ko.Pagka-park ko ay lumabas na ako sa ilaim ng mall para pumunta sa pwesto ng bilihan ng mga bulaklak. Naglalakad na ako nang makita ko na may nagkakagulo sa di kalayuan.“Magnanakaw!”Narinig kong sigaw ng isang babae.Kinabahan ako bigla dahil hindi naman ako sanay na magpunta dito. Ngayon na lang ulit ako nagpunta tapos ganito pa ang mangyayari.Napatigil na lang ako bigla dahil hindi ko alam ang gagawin, nagkakagulo na ang mga tao. Babalik
ASAMI’S POV---Flashback---Unang araw ko ngayon sa trabaho kaya inagahan ko ang pasok ko. Alam niyo naman kapag first day kailangan agahan talaga. Alangang first day na first day, late ka. Nakakahiya di ba?Dito ako sa isang supermarket nagtatrabaho bilang cashier. Hindi na masama dahil marangal naman na trabaho at ang mahalaga naman ay may trabaho ako ngayon at mayroon na akong pangdagdag para sa panggastos namin sa araw-araw. Pang-morning shift ako ngayon.Bago pa ako pumasok ay nakapaggawa na ako ng pandesal na ititinda ni Jai. Mayroon ding nadagdag sa ginawa ko dahil umorder yung kaibigan niya. Sana naman maaga magising si Jai at huwag na ulit siyang tanghaliin. Sayang naman yung mga suki na naghihintay sa amin.Mag-uumpisa na akong mag-umpisa sa duty ko bilang cashier ng biglang may tumawag sa akin sa cellphone.“Hello po. Goodmorning,” sambit ko.“Hello. This from police station. Is this
JAIRAH’S POV“Kaya namatay si Mama dahil sayo eh!”“Kaya namatay si Mama dahil sayo eh!”“Kaya namatay si Mama dahil sayo eh!”“Kaya namatay si Mama dahil sayo eh!”“Kaya namatay si Mama dahil sayo eh!”“Arrrgghhhh! Tama naaaa!”Hanggang ngayon ay paulit-ulit pa rin sa isip ko yung sinabi sa akin ni ate kanina.Alam kong namatay si Mama pero hindi ko alam ang dahilan ng pagkamatay niya dahil hindi naman sinasabi sa akin ni ate. Kapag tatanungin ko naman siya ay ayaw niyang sabihin o kaya naman iibahin niya ang usapan namin.All this time, ako pala may kasalanan ng lahat.Sana hindi lang niya ako pinanganak.Sana hindi lang niya ako pinili.Eh di sana hanggang ngayon buhay pa rin siya.Eh di sana hindi nahihirapan si a
CASSANDRA’S POV4:30 pa lang ng umaga ay gumising na ako. Nag-alarm na ako para masiguradong maaga akong magigising dahil gigisingin ko rin si Aga.Dito ako natulog sa kanila dahil may usapan kami na ngayong monthsary namin ay magha-hiking kami. Dito na rin ako natulog dahil alam kong tanghali ito magigising. Tulog mantika eh.Lunes ngayon pero wala silang pasok. Bumangon na ako at nagpunta na sa kwarto niya. Yes, magkabukod kame ng kwarto. Ang sama naman tingnan kung magkasama kami di ba? Baka biglang dumating parents niya at kung ano ang isipin.Pagkarating ko sa kwarto niya ay nakita ko itong tulog na tulog pa. Nag-aalarm na yung phone niya pero hindi pa rin nagigising. Kinuha ko ito sa ibabaw ng side table niya at pinatay.“Aga,” tawag ko sa kanya habang niyuyugyog ko balikat niya para magising.“Aga,” tawag ko ulit.“Hmmm,” sa wakas.“Gising na. M