Chapter 6

RUBY

"K-keefer..."

"I saw you went to the left side, kaya sinundan kita. I tried to call them back, pero masyado na silang malayo," Saad niya ng makababa siya sa kabayo niya. "What happened to her?" 

"May sugat ang hita niya, hindi ko alam kung saan niya nakuha iyon." 

Lumapit siya kay Valerie para tignan ito—patuloy pa rin sa pagdugo ang sugat nito at walang hinto ang pag-agos ng dugo. 

Nagulat na lang ako nang bigla niyang hubarin ang shirt na suot niya at pinunit iyon sa gitna. Agad naman akong nag-iwas ng tingin sa hubad niyang katawan. 

Nakita ko kung paano niya ipinasok ang kalahating tela sa loob ng sugat ni Valerie, habang ang isang kalahati ay ginamit niyang pangtali doon upang mabigyan ng pressure ang sugat at huminto ang pagdudugo nito. 

"I-I will call for help," I said before standing up. Abutin ko pa sana ang telepono sa bulsa ko ng mapansing wala iyon doon. 

Baka nahulog iyon noong nagwala si Valerie kanina. 

Magulat na lang ako nang may humawak sa kamay ko. 

"K-keefer," gulat kong tawag sa kanya. 

Bakit naman kasi bigla-bigla siyang nanghahawak ng kamay? 

"We need to talk." pigil niya sakin. Agad ko namang kinuha ang kamay ko sa kanya.

"There is nothing we need to talk about," saad ko kay Keefer at lumayo sa kanya.

"Clearly, there is a lot. I know I didn't settle everything after our breakup, and I want you to know that I am really sorry about it." Saad niya na nag pahinto sa akin?

Sorry? Is he fucking kidding me?

"You're sorry for what? Na guilty ka kasi ginamit mo lang ako? Na nagloko ka while I'm in state? Na nagsinungaling ka about Kheimer? Saan banda doon?" 

Ramdam ko ang pangingilid ng luha ko kaya agad akong tumalikod sa kanya at pinunasan iyon.

"I know I was a jerk, but it was never my intention to hurt you. I only did everything for Kheimer," pagdadahilan niya. Kheimer? Now he's using Kheimer para lang pagtakpan lahat ng kasinungalingan niya.

"Shut up, Keefer! I don't want to hear anything from you anymore! Sapat na sa akin na malaman na niloko mo ako, and that's all I need to know! Nothing more!" inis kong sigaw sa kanya at naglakad palayo.

"Okay, then if you don't want to listen to my side, at least tell Kheimer about Karson's existence!"

Bigla akong napahinto sa sinabi niya, mas lalong nanlamig ang mga kamay ko. Pakiramdam ko ay masusuka ako.

"I know we planned not to tell about him, pero nag iba na ang lahat, and Kheimer deserves to know Karson's existence!"

Hindi ko napigilan ang sarili kong lumapit sa kanya at sampalin siya.

"You have no right to tell me what to do! Ako ang magdedesisyon kung sasabihin ko sa kanya o hindi," saad ko rito. "And Kheimer doesn't need to know about Karson."

"What's happening here?" 

Nagulat ako nang may magsalita mula sa likod ko, nangharapin ko iyon ay nakita ko si Kheimer, nakasakay aa kabayo niya.

"K-Kheimer," tawag ko sa kanya ng makababa siya, agad ko siyang sinalubong ng yakap. "W-we're just talking about Valerie."

"I see, are you good? Your eyes are so red—did you cry?"

Agad akong nag-iwas ng tingin sa kanya at kinusot ang mata ko. "This is nothing—napuwing lang ako kanina."

"Okay, we should go ahead then―ipapakuha na lang natin si Valerie sa mga trabahador," Saad niya at inalalayan akong sumakay sa kabayo niya.

Tinulungan muna niya si Keefer na itali si Valerie sa puno bago kami tuluyang umalis.

Sabi niya ay papunta narin naman ang mga trabahador para kunin si Valerie kaya naman nauna na kaming umalis.

"I want to go home," saad ko kay Kheimer ng makarating kami sa barn house. Hindi naman umangal si Kheimer at agad akong sinamahang pauwi.

Nag-stay muna siya ng ilang minuto nang makarating kami sa kwarto niya bago siya umalis. May trabaho pa daw kasi siyang kailangan asikasuhin kaya hindi niya ako masasamahan.

Hindi pa rin maalis sa isipan ko ang pinag-usapan namin ni Keefer. Hindi ko maintindihan kung bakit biglang gusto niyang ipaalam kay Kheimer ang tungkol kay Karson.

Dahil ba na gui-guilty siya? Na itinago namin ang tungkol dito sa kapatid niya? Sa pamilya niya? O, sa magiging asawa niya?

Natatakot siyang magkaroon ng sabit? Kung tutuusin ay hindi naman responsibilidad si Karson, kaya kung malalaman man ng asawa niya ang tungkol dito ay wala naman siyang dapat ikatakot.

Dahan-dahan kong ipinikit ang mata ko ng makaramdam ng antok. Biglang may lumitaw na pigura sa harap ko ng maipikit ko ang mga mata ko. 

Isa itong batang lalaki na naglalakad papunta sa akin. Bigla siyang nadapa habang papalapit sa akin, rinig ko kung paano niya ako paulit-ulit na tinatawag. Gusto kong tumayo upang tulungan siya pero hindi ko magawa. Parang nakalubog ang mga paa ko sa lupa at hindi ako makagalaw.

'Oh, Karson, please forgive me—help your mommy to wake up in this nightmare.'