LOGINRUBY
"KHEIMER, untie my hands now!" I beg as I watch him remove his clothes.
"Behave, Ruby, alam mong hindi magandang galitin ako." He calmly said but coldly ordered me. I could feel my whole body shake as our eyes met.
Wala akong magawa kung hindi umiwas dahil pakiramdam ko ay mag-aapoy ang buong katawan ko dahil lang sa titig niya.
Nagulat ako nang bigla siyang dumagan sa akin at hinawakan ang magkabilang pisngi ko.
"Look at me, Ruby Rin," mapangahas niyang utos, pero nagmatigas lang ako at umiwas ng tingin sa kanya.
Panigurado akong bibigay ang buong katawan ko kahit bigyan ko lang siya ng maikling sulyap.
Inalis niya ang pagkakahawak sa mukha ko at muling bumalik sa posisyon niya.
"If you insist," huli niyang sinabi. Bago pa ako makagalaw ay walang kapura-purada niyang hinatak ang damit ko at pinunit iyon.
"Kheimer!" Tili ko dahil sa sobrang gulat. "Are you insane?!"
"I gave you an option, didn't I? But you insist and remain stubborn. Now take the consequences because of your stubbornness."
Before I could speak, he tore the last piece of my clothes and grabbed me.
"Kheimer, stop!" I scream, and in just one snap, Kheimer stops moving. Biglang nag-iba ang aura ng mukha nito. Para bang bigla siyang nagising.
Nilibot niya ang buong paningin niya at para bang nagtataka kung bakit siya nandito. Pagkaraan ay bumagsak ang tingin niya sa akin at gulat akong pinagmasdan.
Bigla na lang siyang nag-panic at napasabunot sa sarili niyang buhok.
"Oh, fuck! Rin, are you good?" Tanong niya at agaran na lumapit sakin. "Why are you naked? And why am I—shit! Did I do this to you? "Gulat at takot, niyang tanong. Naramdam ko ang mainit na likido mula sa mata ko. Wala akong magawa kung umiyak.
"Shit! Shit! Shit!"
He started untying my hands and covered my body with a blanket.
"Fuck, Rin, I'm sorry! I didn't mean to do this!"
I can hear his cry as he hugs me tightly. Yung iyak na pinipigilan ko kanina ay hindi ko na napigilan at bumuhos na iyon.
"I-I don't know what happened. I don't know how! I don't know why!"
As I hug him, I can feel his body shake unstably, and he starts breathing hardly, which makes me panic.
"K-Kheimer, calm down, please!"
Ilang beses ko siyang inalog pero walang responde akong nakuha sa kanya. Gusto kong tumakbo palabas para humingi ng tulong pero hindi ko magawa dahil hindi ko siya pwedeng iwan.
I tried to reach my phone beside me so I could call for help, but before I could even do that, Kheimer started having a seizure and started choking on his own saliva.
I lay him down to bed and turn him onto his side so his saliva will drain down and will help him stop from choking. I quickly grab my phone and call an emergency number. After that I called my mom.
I tried to calm down as much as I could, pero talagang tinataksil ako ng mga mata ko at walang hinto sa pag iyak.
"Please, Kheimer, hold on. They're coming, please!"
For a short time he stopped choking but was still having a seizure.
"RIN!"
I heard a voice from my door. It was Tita Sarie, Kheimer's mom. They quickly ran towards us.
"What happened?!" Tita asks.
"I-I don't know either, Tita. He just started having a seizure again. I already called for help from the hospital. They're probably on the way now."
Without any question, Tito Kiezer carries Kheimer on his back and runs down outside.
Pakiramdam ko ay mawawalan na rin ako ng hininga dahil sa takot. I don't know what I'm going to do if something bad happens to him.
"Shh, don't cry, Ruby. He will be fine," my mom said, trying to comfort me. I just hug her and cry even more.
I could never forgive myself if something bad happened to him.
IT was early in the morning when we visited him in the hospital. Tita Sarie called last night and said that Kheimer is stable now.
"Ate Rin, can I ask you something?" Amara asks, Kheimer's younger sister. Kami ang nakatoka na magbantay ngayon kay Kheimer dito sa hospital dahil busy na naman ang mga tao sa hacienda.
"What is it?" tanong ko habang kumakain ng prutas na galing hacienda.
"Are you and Kuya having sex when he had a heart attack?" She innocently asks. Wala sa oras ko tuloy na lunok ang prutas na kinakain ko.
"W-what made you think like that?" nauubo kong tanong habang sinusubukan buksan ang water bottle.
"Because you were naked last night when we entered your room, you were covered in a blanket, but I could see you were naked."
Napatakip na lang ako ng mukha ko nang marealize iyon. Bakit ko ba kasi nakalimutang magbihis? Nakakainis naman!
"But don't worry, I think I'm the only one who noticed you're naked because they're too worried, kuya. But I think Kuya Keefer saw you too. I really don't know."
Oh, Lupa! Lamunin mo na lang ako!
"Anyways, I need to go now. I still have class later, eh. You take care, kuya? Ok, ate? Bye." Paalam niya bago tuluyang lumabas ng kwarto.
Napabuga na lang ako sa hangin, dahil ako na lang mag-isa sa loob.
Maya-maya pa ay napatitig ako kay Kheimer nang mapansing gumagalaw ang mata niya kahit na kapikit siya. Napakunot ang noo ko nang biglang umalog ang higaan niya at kumawala ang malakas na tawa mula sa kanya.
"Bwisit ka! Kanina ka pa gising!" Inis na bulyaw ko sa kanya at pinaghahampas siya ng unan.
"W-wait! Wait!" Nanghihina niyang pigil sakin habang tumatawa pa rin.
"Nakakainis ka! Pinang alala mo ako tapos kanina ka pa gising!"
Halos masakal ko na siya dahil sa sobrang bwisit. Tumatawa lang niyang hinawakan ang magkabilang kamay ko para pigilan ako.
"Im sorry for making you worry." saad niya at hinatak ako, kaya naman napadagan ako sa kanya pahiga. "It won't happen again, I promise."
Marahan niyang inilapit ang mukha niya sa akin at idinikit ang labi sa akin. Napatulala na lang ako sa kanya pero kinalaunan ay humalik na lang ako pabalik.
"Ahem."
Halos patalsikin ko na ang sarili ko palayo kay Kheimer ng marinig ko ang pamilyar na boses mula sa pinto. Nang lingonin ko iyon ay si Keefer ang bumungad samin.
"Hey, Bud," bati niya sa kapatid nang makalapit siya dito.
"A-ah sige, iwan ko muna kayo," paalam ko bago lumabas. Nang maisara ko ang pinto ay nagulat ako ng makita ang asawa ni Keefer na nakaupo sa waiting room.
Seryoso lang ang mukha nito habang nakaupo. Dahan-dahan akong lumapit at umupo sa waiting room na kinauupuan niya, na isang upuan ang pagitan mula sa kanya.
Awkward....
RUBY"Mommy, when I grow up I want to be like Tito Keefer, because he is brave and strong, so I want to be like him."A soft voice of a young boy keeps echoing in my mind."When I get tall, I will always help you carry groceries so you don't need to do it by yourself."His sweet appearance makes me want to cry—this kid is too adorable."But you know, mymy? That won't happen anymore? You want to know why?"His voice and appearance suddenly change, and everything becomes dark."Because you let me die, Mommy! You killed me! You didn't let me live! Because of you, I died!" He screams angrily—he suddenly runs towards me and chokes me."No, Karson! Mommy didn't want to lose you! Forgive me, Karson!" I begged, but he didn't stop."RUBY, WAKE UP!""NO, KARSON!" I scream, scared."Hey? Are you good?" Kheimer asks.Ramdam ko ang pagtagaktak ng pawis ko, pakiramdam ko ay parang totoong totoo ang panaginip ko. It feels like I'm being hunted by Karson again."Here, drink this water." saad ni Kheim
FLASHBACKRUBYRamdam ko ang pamumungay ng mga mata ko ng magising ako.Agad na pumasok sa isip ko si Kheimer. Hinintay niya kaya ako kagabi? Hindi ko na siya nagawang puntahan dahil sa sobrang daming pumapasok sa isip ko. Sobrang sama rin ng pakiramdam ko sa hindi malamang dahilan. Agad kong nag-ayos ng sarili dahil lunes ngayon at may klase akong kailangang pasukan. Hindi ko naman pwedeng pabayaan ang pag-aaral ko dahil lang sa mga problema na nangyayari sa akin ngayon. Nang makababa ako sa hapagkainan ng hacienda ay tanging si Kheimer lang ang wala. "Where's your brother?" tanong ko kay Keefer ng makaupo ako sa tabi niya. "He locked himself in his room. I don't know if he's having tantrums or what, but the maid said he's doing fine, so there's nothing to worry about." Napatango na lang ako sa sinabi niya. Did he lock himself in because I didn't go to him last night? "Finish your food before we get late," rinig kong sabi ni Keefer kaya naman sinimulan ko na lang kumain. Inihat
FLASHBACK RUBYInis kong nilingon ang gawi niya.Akala niya ba hindi ko na papansin ang pag-iwas niya sa akin? Simula nang maging kami ni Keefer ay naging madistansya na siya sa akin.Ano bang problema niya? Eh, ito naman talaga ang plano naming dalawa, na maging kami ni Keefer, pero bakit mukhang hindi siya masaya para sa akin?Inis akong naglakad papunta sa kanya nang mapansin kong huminto siya sa pagbabasa. "Kheimer!" sigaw ko.Nilingon niya lang ang gawi ko at muling binuksan ang aklat na binabasa niya. Aba! Itong batang to! Talagang ayaw niya akong pansinin!"Ano bang problema mo? Ilang buwan ka nang ganyan! Wala naman sa usapan natin na lalayo ka kapag naging kami ng kuya mo!" bulyaw ko sa kanya ng makalapit ako sa pwesto niya.Pero kahit tingin o sulyap ay wala man lang akong natanggap sa kanya, kaya naman mas lalo akong nakaramdam ng pagkainis."Kung gaganyan ka rin edi sana hindi mo na ako tinulungan!" inis kong sigaw sa kanya bago naglakad papalayo.Nang makarating ako sa h
FLASHBACKRUBYIlang oras na ang nakakalipas ay nakatingin pa rin ako sa singsing na ibinigay ni Keefer.Akalain mo iyon? Kahapon lang ay ni-reject niya ako, tapos ngayon bigla niya na lang akong bibigyan ng singsing at sasabihing kami na?Hindi kaya nauntog ang ulo niya? O baka naman na realize niya na mali ang desisyon niya kahapon?Ah basta! Ang importante ay kami na!Dali-dali akong lumabas ng kwarto ko para puntahan si Kheimer sa kwarto niya―ipagmamayabang ko lang naman na posible talagang magustuhan ako ng kuya niya!Walang sabing binuksan ko ang pinto ng kwarto niya at dumeretso sa kama. Mahimbing pa ang tulog niya kaya naman dinaganan ko siya para lang magising."Arg!" daing niya ng bumagsak ang katawan ko sa kanya. "What the fuck are you doing?" inis niyang tanong sakin.Mayabang kong pinakita sa kanya ang suot kong singsing."Galing iyan sa kuya mo. Ibig sabihin daw niyan kami na," pagmamayabang ko sa kanya habang pinapakita ang singsing. Halos kuminang na ang mata ko kakatit
FLASHBACKRUBYIlang araw ang nakalipas matapos ang gaming iyon at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin na kikita si Kheimer-hindi ko alam kung talagang iniiwasan niya ako sadyang hindi lang talaga nag tatagpo ang landas namin.Pero ang kapal naman ata ng mukha niya kung ako pa ang tataguan niya samantalang ako ang nadehado matapos ang nangyari samin.Tamad akong naglakad papasok sa kulungan ng mga kabayo pero napahinto ako nangmakita ang isang pamilyar na pigura."Keefer..." wala sa sariling tawag ko sa kanya. Napalingon naman ito sa gawi ko."Ruby." nakangiting tawag niya sakin. Ramdam ko naman ang pagbilis ng tibok ng puso ko."Ahm..ano...ah...a-anong ginagawa mo dito?" tarantang tanong ko sa kanya. Narinig ko naman ang mahina niyang tawa."Binalik ko lang si Knox, nag hourse riding kasi kami ni Kheimer kanina" tukoy niya sa hawak niyang kabayo at pinasok ito sa loob ng kulungan. "What about you? Nangabayo ka rin ba kanina? Hindi ka namin na kita kanina." Tanong niya."Ah oo, sa loob
FLASHBACK (R-18)RUBYMASINOP KONG PINANOOD ANG KILOS NIYA."Sigurado ka bang may alam ka?" Inis kong tanong sa kanya dahil nangangawit na ako sa posisyon namin.Niyaya niya ako dito sa gilid ng sapa malapit sa manggahan para daw dito gawin iyon. Buti na lang ay medyo madilim na at wala nang tao sa paligid kaya hindi ako masyadong nag-aalinlangang pumayag sa gusto niyang gawin."Y-yah, just stay still," sagot niya at mas lalong ibinuka ang magkabilang hita ko.I can feel a hard thing poking my center as he tried to put that thing inside me. He said, In this way I can fully become a woman and be with Keefer.But it hurt so bad every time he tried to put it inside. I could really feel something getting ripped inside my body."Ok, this time I will put it in completely, ok? Try to calm down as much as you can," he said, trying to warn me. That's literally the 3rd time he said that! And until now hindi niya parin ma pasok pasok! "Can you just do it faster? Nilalamok na ako!" sagot ko hab







