Chapter 2

RUBY

"HEY! I'm talking. Are you listening?" Bigla akong nabalik sa realidad ng marinig ko ang boses ni Kheimer.

"Ano ba talagang nangyayari? What engagement are you talking about?" Panimula ko kay Kheimer.

"Kung nakikinig ka sakin, edi sana alam mo na," inis niyang sagot sakin kaya naman napanguso ako. "I'm talking about our engagement."

Napakunot naman ako ng noo. "Engagement? Wala naman tayong pinag-usapang engagement ah?" inis kong tanong sa kanya.

"Kaya nga paguusapan na natin ngayon, and you're not listening to me!" 

"Then enlighten me! Hindi ko alam kung anong nangyayari ngayon! I looked stupid earlier! Hindi niyo man lang sinabi na may gantong mangyayari! At syaka hindi naman ako pumayag sa engagement na yan!" Naluluha akong bulyaw sa kanya.

'How could they make a decision like this without telling me? Bakit hindi man lang nila naisip kung anong mararamdaman ko? '

Hindi ko narinig ang pagsagot niya, pero mula sa malayo ay rinig ko ang pagpasok ng kung sino sa pinaroonan namin.

"Rin!" I heard my mom's voice, kaya agad akong napalingon sa kanya. Isa-isa ko silang tinignan. 

My mom, my dad, Kheimer's parents, and his older brother are here. At alam kong alam nila kung anong nangyayari ngayon. At ako lang ang walang kaalam-alam.

Pakiramdam ko tuloy ay pinagkaisahan nila ako.

Bago pa sila makalapit sa amin ay agad akong tumayo sa kinauupuan ko at tumakbo pabalik ng kwarto ko. Rinig ko pa ang pagtawag ni Kheimer sa akin pero hindi ko na ito nagawang lingunin.

Nang makarating ako sa kwarto ko ay agad akong sumalampak sa kama at doon tuluyang bumuhos ang mga luha ko.

Keefer probably knows about this too, and yet nanahimik lang siya and didn't say anything to me. Kunsabagay, busy na siya sa pamilya niya, kaya paniguradong wala na siyang pake kung anong mararamdaman ko.

Ilang minuto ang lumipas ay narinig ko ang pagbukas ng kwarto ko, at nang lingunin ko iyon ay nakita kong si Charlie ang pumasok.

"S-sabi ni Tito, puntahan daw kita." Nakanguso niyang sabi na parang napilitan lang siyang pumunta dito.

Nang makalapit siya sa akin ay biglang nawala ang pagkasimangot niya at napalitan ito ng pagtataka.

"Halika nga dito," tawag ko sakanya habang tinatapik ang kama, senyales na gusto ko siyang tumabi sakin.

Walang tanong-tanong ay agad siyang sumampa sa kama ko at yumakap sa akin.

"Bakit ka umiiyak? Sinaktan ka ba ni Tito? Gusto mo bang gantihan natin siya? Barilin natin siya ng pellet gun. May isa pa ako doon sa kwarto, mas malakas yun kesa sa bago kong pellet gun!" 

Bigla akong napangiwi dahil sa tinutukoy niyang isa pang pellet gun. Hindi ko alam kung bakit nila hinahayaan na humawak ang puslit na ito ng baril. Pero ramdam kong nawala ang bigat sa dibdib ko dahil sa kanya.

"Sira ka, baka hindi ko pa napapakasalan ang tito mo, mabuyda na ako." 

"Papakasalan mo ba yun? Panget panget non eh! Hilig pang magutos sakin! Sabi niya magbabayad siya sakin pero puro utang na siya dito sa listahan ko! Tignan mo." Inis niyang nilabas ang maliit na notebook at pinakita iyon.

'1. Mag-iwan ng flowers kay Ririn—100 (Dipa bayad).'

'2. Bigyan ng choco cho si Ririn—150 (50 peyd, 100 utang pa!).

'3. Kunin panty ni Ririn—200 (pul-peyd. Bayad na, 20 petos tip, rush kasi.)' 

Bigla akong napakunot ng noo nang makita ang pangatlo. Loko ang mga ito! Kaya pala minsang nawawala ang mga undies ko.

'4. Bigay kay Ririn yung ring-100 (Di pa bayad).

Pakiramdam ko ay sasakit ang ulo ko sa mga mababasa ko.

"Wag ka ngang nagpapauto sa tito mo, hindi ka babayaran non." Pang-iinis ko sa kanya at binigay ang notebook niya.

"Subukan niyang wag akong bayaran, babarilin ko siya!"

Napailing na lang ako sa mga sinasabi niya. Ano ba ang tinuturo ng tatay nito sa kanya?

Umabot pa halos ng isang oras ang pagrant niya sa akin bago siya magpaalam dahil bedtime niya na daw at baka mapalo siya ng mama niya.

Bumalot ang katahimikan sa kwarto ko ng tuluyan ng nakaalis si Charlie. Pakiramdam ko tuloy ay nag-iisa nanaman ako.

Maya-maya pa ay muling bumukas ang pinto ng kwarto ko at iniluwa nito si Kheimer.

Napasimangot ako ng makita siya kaya agad kong kinuha ang kumot ko at nagtilakbong.

"Ruby Rin, let's talk." Rinig ko pangtawag niya sa akin, pero hindi ko iyon pinansin at nanatiling nakatalukbong.

"Ruby."

Unang pangalan ko lang ang tinawag niya, pero ramdam ko ang kaseryosohan sa boses niya. Para siyang nanghahamon ng away.

Lumubog ang kama ko, senyales na sumampa siya roon. Bigla niya nalang hinatak ang kumot ko, kaya naman mas lalo akong nainis.

"Ano ba? I'm going to sleep na. Kaya pwede ba? Go away!" Bulyaw ko sa kanya at muling tumalikod.

"Baby, let's talk."

Hinatak niya ang braso ko at pilit akong pinapaupo sa pag kakahiga.

"Baby, your face! Leave me alone!" Pagmamatigas ko sa kanya.

Bigla niya namang binitawan ang braso ko, kaya agad kong kinuha ang kumot ko at pinatong ito sa akin.

Tumahimik ang buong kwarto, kaya naman napalingon ako sa kanya dahil akala ko ay aalis na ito. But I'm wrong!

"W-What the heck are you doing! Why are you removing your belt?!" gulat kong tanong sa kanya.

"You know what? I've tried to talk to you as calmly as I can, pero sadyang matigas ang ulo mo at mukhang gusto mong daan kita sa dahas." 

Lumapit siya sa akin at sapilitang kinuha ang kamay ko.

"W-what? No! Untie me!" sigaw ko sa kanya ng itali niya ang mga kaway ko gamit ang belt niya.

"You should have been a good girl if you didn't want me to lose my patience," mapangahas niyang sagot.

Nang matali na ang kamay ko, ay kinuha niya ang belt na iyon at muling itinali sa headboard ng kama ko.

"Kheimer, let me go!" I scream as much as I can, but he acts like he didn't hear me.

"Let's see if you still can act like that after this." The last thing he said before he completely undressed himself in front of me.