“Heto, inumin mo muna ng lumuwag-luwag ang pakiramdam mo,Lois,” sabi ni Ciara na awang-awa sa kaibigan. Habang humahagulhol kasi ito ng iyak kanina ay dali-dali na rin siyang kumuha ng isang basong tubig para dito. At ng tumahan na nga ito ay iniabot niya na rin ang baso. Tinanggap naman din ‘yon ni Loisa. “Kamusta ng pakiramdam mo?” sabi ni Ciara sa nag-aalalang boses. “Okay na,” tipid na sagot ni Loisa. “’Yong totoo?” seryosong tanong ni Ciara. Tanging iyak lamang ang sukli ni Loisa. Makalipas ang kalahating oras. “Ano bang problema alam mo namang mag baby diyan sa sinapupunan mo,” alalang sabi ni Ciara. “Kasi, Ciara sobrang sakit,” naiiyak na naman niyang sabi. “Bago ako pumasok dito may tiningnan akong isang article, ang sabi ay i-ika-ika,” hindi maituloy-tuloy ni Loisa ang sasabihin bagkus ay pumapatak na naman ang kanyang mga luha. Pakiramdam niya may nagbabara sa kanyang lalamunan sa tuwing bibigkasin niya ang mga katagang ikakasal na sa ibang babae ang lalaking in
“Nasabihan mo na ba?” Tanong ng babae sa kabilang-linya.“Opo, ma’am malamang magang-maga na ang mga mata ni Loisa sa kakaiyak po,” sagot naman ni Kimberly sa kausap.“Good, nice to hear that,” sabi ng babae.“Ipapadala ko ang bayad later sa account mo,” dagdag pa nito.“Maraming salamat po ma’am,” natutuwang sabi ni Kimberly.“O siya, tatawagan na lang kita ulit,” sabi ng malaarteng boses.Hindi na narinig pa ni Crystal kung ano ang sagot ni Kimberly sapagkat bigla na niyang pinutol ang kanyang linya.“Kulang pa ‘yang sakit na nararamdaman mo ngayon Loisa,” galit na sabi ni Crystal.“Huwag kang mag-alala dudurugin kita ng paunti-unti pangako ‘yan,” dagdag pa nitong sabi.Natigil si Crystal sa kakamuni ng biglang tumunog ang kanyang telepono.Si Mrs. Monteclaro.“Good morning po, tita kamusta po?” nakangiti niyang bati sa ina ni Steve.“Good morning din sa iyo iha,” panimula ng ginang.“Naku iha dapat masanay ka ng tawagin akong mama, dahil ilang buwan na lang din ay ikakasal na kayo
“Tita, I’m so sorry po kung gumawa na naman kami ng eksena sa mansion kanina ni Steve, “nakayokong sabi ni Crystal kay Mrs. Monteclaro. Nasa hardin sila ng mansion at magkasamahang nanananghalian. Hindi natuloy ang kanilang usapang pag-alis matapos ang nangyaring komosyon kanina sa loob ng mansion ng mga Monteclaro. Kahit ilang patong pa siguro ng concealer at maging ng foundation cream ang ilalagay sa mukha ni Crystal ay tiyak na mahahalata pa rin ang pamamaga ng kanyang mga mata at ang pasang nag-marka sa kanyang leeg gawa ng pagsakal ni Steve. “Naku, iha ako ang dapat humingi ng tawad sa iyo sa inasal ng anak ko,” nalulungkot na sabi ng ginang. “Hindi ko napalaki ng tama si Steve,” dagdag pa niya. “Huwag kang mag-alala kakausapin ko si Steve na humingi ng tawad sa iyo,” pangako pa ng ginang kay Crystal. “Sa palagay ko po tita hindi na ako magawang mahalin ni Steve,” pagsusumbong ni Crystal. “Ayan ka na naman anak, sanayin mo na ang sarili mong tawagin akong mama at papa nama
Araw ng pahinga ni Loisa at kasalukuyan silang nanonood ng telebisyon ni Loyd sa may sala ng tumunog ang kanyang telepono. Dinampot niya iyon, nagtataka man kung sinong ang nagmamay-ari ng numerong tumatawag sa kanya ay hindi na rin siya nagdadalawang-isip na sagutin ito. “Hello po, magandang umaga,” bati ni Loisa. Tahimik sa kabilang linya. “Hello po,” ulit na sabi ni Loisa. Wala pa ring sumasagot. “Sino po sila?” Tanong niya na nasa kabilang-linya. Hindi man ito nagsasalita pero batid niyang naririnig siya nito. “Sino po ang hinahanap nila?” Patuloy pa ring wika ni Loisa. Limang segundo siyang naghintay nagbabasakaling sasagot na ang kausap. Ngunit wala pa rin, nag-uumpisa na siyang mairita dito kaya medyo napataas na rin siya ng boses sa inis. “Kung sino man po kayo, hindi po maganda ang biro n’yo, tatawag kayo tapos hindi naman kayo magsasalita,” inis na sabi ni Loisa. Agad niya na ring pinindot ang end call botton. “Makapanood na nga ng tv,” padabog niya pang sabi. “
Kinabukasan habang abala si Loisa sa kakatipa sa kanyang computer ay nakatanggap siya ng text message galing sa parehong numero na tumawag sa kanya kahapon. “Magkita tayo mamayang alas dose ng tanghali sa karenderya sa kanto,” ang text para kay Loisa. Biglang binalot naman si Loisa ng takot ngunit hindi niya iyon ipinahalata kay Ciara. Ayaw niya rin namang mag-alala pa sa kanya ang kanyang kasamahan. “Sino ka? Anong kailangan mo?” sagot niya sa text message. “Malalaman mo mamaya,” sagot naman ng ka text niya. “Huwag kang mag-alala hindi ako mang-gugulo,” huling mensaheng natanggap niya. Kinakabahan man at natatakot ay naglakas-loob na rin si Loisa na harapin kung sino man ang taong gusto siyang makaharap. Pinagdududahan niyang si Roy ang lalaking tumawag kahapon at nagbabakasali siya ngayon baka nga naman totoo ang kanyang kutob. Nasa harapan na siya ngayon ng karenderyang sinabi ng kanyang ka text. Mag-aalas dose pa lang naman, sinigurado niyang hindi siya mahuhuli sa kanil
“Mahabaging langit kahit masama ang lalaking ‘yon hindi naman nakakatuwa ang sinapit niya ngayon, Loisa,” sabi ni Aling Marie. Napa krus tuloy ang matada nang marinig ang sinabi ni Loisa tungkol sa kalagayan ni Roy. “Ano ang plano mo ngayon, iha?” Tanong pa ng matanda. Isang linggo na ang lumipas at ngayon pa lamang nagkalakas-loob si Loisa na ipagtapat sa itinuturing niyang pangalawang ina ang nangyaring pagkikita nila ni Roy. “Hindi ko nga din po alam nanay Marie,” sabi ni Loisa. Nasa balkonahe sila noon at nagpapahinga dahil katatapos lang nilang mananghalian. Samantala si Loyd naman ay nasa sala at abala sa panonood ng paborito nitong palabas sa telebisyon. “Ang totoo, iha nakakaawa naman ang kalagayan ni Roy ngayon pero sa palagay mo kaya ay kaya mo siyang pagbigyan?” Tanong ng matandang babae. “Nalilito po talaga ako nanay, hindi ko po alam kung tama po ang magiging desisiyon ko kung sakaling pagbigyan ko po ang kanyang hiling,”sabi ni Loisa. “Hindi ko rin po kasi tiyak
Lingid sa kaalaman ni Loisa ay pinasusundan na pala siya ng ina ng kanyang lalaking iniibig. Halos mag-iisang buwan na ang ina ni Steve sa Pilipinas ngunit walang kaalam-alam ang anak nito sa kanyang plano. Buong akala kasi ni Steve at ni Mr. Ramon Monteclaro ay sa Europe pupunta ang kanilang ilaw ng tahanan kasama si Crystal. “Magandang umaga po madam,” bati ng isang lalaki kay Mrs. Monteclaro. Nasa loob sila ngayon ng isa sa mga pinatayong restaurant nilang mag-asawa kung saan pinalago naman ni Steve Monteclaro. “Dala mo ba ang lahat na mga ebidensiya?” Seryosohong tanong nitong sa lalaki. “Opo madam,” sagot naman ng lalaki. Sabay lapag ng isang brown envelop sa lamesa. Suminyas si Mrs. Monteclaro sa kanyang assistant na buksan ang naturang envelop. Matapos mabuksan kinuha ng kanyang assistant ang mga larawan at ibinigay sa matandang Monteclaro. Nagngingitngit sa gali ang awra ng ina ni Steve ng makita ang mga sweet moments ng larawan ni Loisa at ang kasama nitong lalak
“Ano po ang ibig sabihin nito?” Takang tanong ni Loisa sa mayamang babae. “What do think asshole?” Galit na sabi ng matanda. “Huwag ka ng mag-maang-maangan pa, I heard that Steve is crazy about you but here you are hitting him on the head,” dagdag pa nitong sabi. “Anyway, let me tell this to you I can’t allow you to be part of our family,” sabi pa ni Mrs. Monteclaro na idiniin pa ang huling apat na salita. “Hindi ko po alam kung ano ang pinagsasabi ninyo ma’am,” nagtataka pa ring wika ni Loisa. Hindi maintindihan ni Loisa kung papaano napunta sa matanda ang mga larawan nila ni Roy. Ang ipinagtataka niya ay bakit kelangan siyang pasundan ng ginang. “Hindi kaya siya ang ina ni Steve?” Naguguluhang tanong ni sa sarili. Nang maalala ang sinabi ng matandang babae ang tungkol sa hindi nito gugustuhing maging parte siya ng kanilang pamilya ay agad na nagpaliwanag si Loisa tungkol sa larawan. “Ma’am pasensiya na po pero mali po ang iniisip ninyo tungkol sa mga larawang ito,” kinakabah