Share
Chapter 19
Kaugnay na kabanata
Far Behind Chapter 20
BRANDON“YOU think this is a game?” inis na tanong ni Kelly sa akin. Nagsukatan kami ng tingin at salubong ang kilay ng mahal ko. I didn’t really mean it like that. Gusto ko lang naman siyang patawanin. Kelly loves being challenged. Siya ’yong tipo ng tao na competitive. I just really want to have with her like old times. Ngayon kasi ay puro na lang kami trabaho. Nasa bakasyon nga ako, pero si Kelly ay nasa opisina mula Lunes hanggang Biyernes. On weekends, I was told she still works at home. She needs a break. “Ayaw mo? You finally have a chance to get rid of me.” I grinned at her.“Wipe that smile off your face, Aspirez. I accept the challenge but I want the terms to change,” masungit niyang wika sa akin. That’s what I’m talking about! Finally, I get to see the old Kelly a little bit. She’s like an onion that needs to be peeled layer by layer. “If I win, you’re going to tell me everything you did in the last fifteen years. How many women you dated and took to bed”—she paused—“an
Far Behind Chapter 21
KELLYBRANDON couldn’t shut the door when I went in and sat at the shotgun seat. Ilang segundo rin siyang nakatayo sa gilid at nakatingin sa akin. The truth is, my day went great and Brandon was there. Simula nang dumating siya ay dumagsa ang mga kliyente at gusto kong isipin na siya ang lucky charm ko. He came back in my life when I needed him the most at gusto kong magpakatotoo sa sarili ko kahit sobra-sobra ang takot ko na masasaktan ako . . . at mauuwi sa wala ang lahat ng ito. Ang sabi ni Nanay noon sa akin, huwag akong matakot magmahal pero huwag ko rin ibuhos ang lahat ng mayroon ako sa isang tao. Palagi raw akong magtira ng para sa sarili ko. “Let’s go, Bran. Gagabihin tayo. Saan ba ’yong fair na nakita mo?” “M-Malapit lang.”Pambihira! Nautal pa ang mahal ko. So I stopped teasing him and gave him the sweetest smile I have instead. Tahimik kaming nagbiyahe at nang hindi ako makatiis, nilingon ko siya. “Puwede akong magpatugtog?”Tumango siya kaya pinakialaman ko na ang car
Far Behind Chapter 22
KELLY“I CAN’T believe we’re eating junk food,” wika ni Brandon sa akin habang nasa drive-thru kami. Katatapos lang naming mag-order at kasalukuyang nakapila ang sasakyan niya. Sarado na ang mga restaurant dahil pasado alas-diyes na. Ang tanging bukas na lang ay ang mga fast-food chains at tinatamad na kaming bumaba para kumain sa loob. Napagkasunduan namin na sa apartment ko lang kami kakain.“Puwede naman tayong magluto sa bahay pero gutom na talaga ako kaya huwag ka nang maarte diyan.” Sinundot ko ang tiyan niya kaya napaigtad siya. Matigas. “Wala ka namang fats, kaya kahit kumain ka ng cheeseburger ngayong gabi, hindi masisira ang katawan mo.”“I’m not worried about my body. I’m worried about yours.” Kinunutan niya ako ng noo. What? Mataba ako sa paningin niya? The last time I checked, sabi niya ang payat ko. Kumakain na ako ngayon at hindi nagpapalipas ng gutom, worried pa rin siya?“Sinasabi mo bang mataba ako?” masungit kong tanong sa kaniya. Humalukipkip ako at deretsong tumi
Far Behind Chapter 23
KELLYSA inis ko kagabi kay Brandon, hindi ko na inulit sa kaniya ang birthday celebration ni Tatay this weekend. Pagkatapos kong malaman na more than fifteen ang dumaan sa buhay niya, para akong hindi makahinga. Tumahimik na lang ako at iniligpit ang pinagkainan namin habang siya, panay ang kulit. Hinintay ko lang talaga na manawa siya sa pangungulit at magpasyang umuwi para makatulog na rin ako. Gusto kong ipahinga ang isip ko na malayo sa kaniya. Inihatid ko siya hanggang sa pintuan at nang akmang hahalik siya sa labi ko ay umiwas ako. Narinig ko pa ang pagbuntonghininga niya pero wala siyang sinabi. He kissed my cheek instead and told me to make sure the door is locked paglabas niya. Nagtimpla ako ng kape at tahimik na naupo sa silya sa dining area. Magta-taxi ako mamaya para kunin ang kotse ko sa opisina. Dadaanan ko lang ang ilang dokumento roon at dederetso na ako sa Laguna. Wala naman akong meeting at okay na rin ang schedule na pang-two weeks.I checked my phone and there w
Far Behind Chapter 24
KELLYHANGGANG sa makarating ako sa Laguna ay wala akong natanggap na message o tawag mula kay Brandon. I admit, I feel disappointed. Siguro dahil gusto kong amuin niya ako . . . lambingin. Hindi ba ganoon naman sa pelikula? But then I realized, my life is not exactly like in the movies.“Anak!” masayang bati ni Nanay sa akin. Kaagad niya akong niyakap nang makababa ako ng sasakyan. “Na-miss kita, anak. Ang dala mo kasing umuwi. Parang ang layo-layo ng trabaho mo sa Laguna.” May himig ng tampo ang tinig niya. Ngumiti ako sa kaniya at hinagod ang kaniyang likod. “Pasensiya na, ’Nay. Medyo busy lang sa trabaho at saka . . . nagtitipid na rin. Ang mahal ng gas ngayon, sobra.”“Ayos lang, anak. Naiintindihan ko naman. Nami-miss lang kita.” Kumalas siya ng yakap sa akin at tiningnan ang mukha ko sa malapitan. “Nagpagupit ka? Bagay sa ’yo, bumata kang tingnan.” “Bolera si Nanay,” natatawa kong wika sa kaniya saka kinuha ang bag ko sa backseat. Tumawa si Nanay. “Anak kita, siyempre palagi
Far Behind Chapter 25
KELLY“WHATEVER I did, I only did it because I want to make sure you’ll talk to me.” Brandon looked very nervous. Hindi niya mabunot-bunot ’yong balahibo ng manok.Kumunot ang noo ko. “What exactly did you do?” Hindi pa naiinitan ang sikmura ko at gusto ko sanang magkape pero ayaw ko naman siyang iwan dito kung kailan maririnig ko na ang ginawa niya. “I knew where you were, but every time I try to go to your office, pinanghihinaan ako ng loob. Baka tarayan mo ako. Worse, itaboy.”Nagsalubong ang kilay ko sa sinabi niya. I’m not going to . . . Okay, baka nga gawin ko ’yon sa kaniya at first sight. May point siya. “So I thought I’d talk to your parents first. I was expecting the worst, pero tinanggap nila ako na parang walang nangyari noon. Hindi ko alam kung ano’ng sinabi mo sa kanila o kung ano’ng alam nila, and I didn’t want to say anything. Ayaw kong pangunahan ka. My goal is to get you back. Kaya . . . sina Tatay ang palagi kong pinupuntahan. They told me na madalang kang umuwi a
Far Behind Chapter 26
KELLY“MAGKAKAROON na ba ’ko ng apo? Magandang pa-birthday ’yan.” Hindi ko nakikita ang mukha ko ngayon pero sa tindi ng init ng magkabila kong pisngi hanggang leeg ay alam kong mapulang-mapula ako. Narinig kasi ni Tatay ang sinabi ni Brandon at imbes na magalit, natuwa pa!“Oh my God!” Napatakip ako ng mukha habang si Brandon naman ay kinabig ako sa dibdib niya. “O siya, mananahimik na talaga ’ko. Anak, kung gusto mong buntisin ’yang dalaga ko ay pakasalan mo muna. Hindi ako papayag na mabubuntis ’yan nang hindi apelyido mo ang dala-dala.” I heard him walked away while laughing.Cool si Tatay, pero susme, hiyang-hiya pa rin ako. Kainin na sana ako ng lupa ngayon. Daig pa ni Tatay ang namimikot para sa akin. Mag-demand ba naman ng kasal bago ako buntisin, e iilang araw pa lang simula nang maging kami uli ni Brandon?Nang mag-angat ako ng mukha ay nakatingin siya sa akin. “Para kang makopa.” Sinamaan ko siya ng tingin. “Ikaw kasi, ang daldal mo. Kung ano-ano’ng lumalabas diyan sa bi
Far Behind Chapter 27
KELLYALAS-KUWATRO ng hapon ay nagsimula na kaming mag-ayos ng mesa. Brandon helped us set up, at dahil maliit lang ang bahay namin, may ilang mesa at silya na idinagdag sa labas para sa ilang panauhin ni Tatay. The food stayed inside at may mesa rin doon para sa iba. Mostly, mga lalaki ang nasa labas. Ang balak ni Tatay na walang painom ay hindi nangyari, pero kaunti lang naman daw ang iinumin nila. “Mapula ka na,” sabi ko kay Brandon nang pumasok siya sa loob at nakasalubong ko.He smiled sweetly. “Madali naman talaga akong mamula, pero hindi ako lasing.” Tinaasan ko siya ng kilay. “I only had two shots of lambanog.”Pinaningkitan ko siya ng mga mata. “Last mo na ’yon. Mag-pass ka na sa sunod.”Hinapit niya ako sa baywang at humalik sa aking noo. “Higpit ng kumander ko, ah,” natatawa niyang bulong sa akin. “Anong ku—Byron! Shane!” Bumitiw ako kay Brandon at sinalubong ang kaibigan ko at ang anak niya. “Was your drive okay?” “Hey!” nakangiting bati niya sa akin. Pagkuwa’y tumingin
Pinakabagong kabanata
