Far Behind

KELLY

IT’S Friday and normally, I will be at home by now and enjoying my weekend early, pero dahil nag-no show si Maita ay kailangan kong samahan si Suzette sa Casa Fonseca sa Quezon. Isang linggo ang kontrata nila dahil malaki ang bahay at may dalawampung silid. Dalawampu rin ang banyo na kailangan kong linisin at may dalawa pang powder room sa sala.

It’s a bed and breakfast pero temporarily closed gawa ng renovation, at ngayong tapos na ay kailangang ayusin ang lahat at i-prepare para sa pagbubukas nito two weeks from now.

Dalawang kilometro na lang ang layo ko ay biglang bumuhos ang ulan at ang kotse ko ay nabahura.

“Diyos ko naman! Kailangan bang sabay-sabay ang kamalasan ko ngayong araw na ito?” Inis na inis ako pero ano’ng magagawa ko?

Kinuha ko ang flashlight sa gilid ng kotse dahil madilim na ang langit kahit alas-kuwatro y medya pa lang ng hapon. Tatawag sana ako ng tow truck pero walang signal ang cell phone. Could this get any worse?!

Kinuha ko ang payong at isinuot ang jacket ko saka lumabas ng sasakyan. Maglalakad ako ng dalawang kilometro papunta sa casa habang hila ang maleta. Mabuti na lang at naka-rubber shoes ako, kung hindi ay siguradong hindi lang gulong ko ang nakabaon sa putik ngayon kung hindi pati takong ng high heels ko.

Bawat hakbang ko ay papalakas nang papalakas ang hangin at ulan. May bagyo ba?

Tiniis ko ang lamig dahil basa na ang pantalon at sapatos ko. At least, tuyo ang katawan ko. Salamat sa hood ng jacket dahil ang payong ko ay kanina pa sumakabilang-buhay. Siguradong ang kalat na ng makeup ko ngayon dahil basang-basa na ang mukha ko.

“Ahh!” Napahiyaw ako nang dumaan ang isang pick-up truck at sumulbot ang gulong nito sa lubak na puno ng tubig-ulan at putik.

Now I am not only wet but covered in mud too! Shit!

Sa inis ko ay binato ko ng putik ang pick-up na hindi pa nakalalayo. Tumigil ang sasakyan at bumaba ang isang matangkad na lalaki.

“Are you out of your mind? Bakit ka nambabato?” galit na wika ng lalaki.

“Ikaw ang siraulo!  You could have avoided the puddle but you didn’t. And look what you did to me?!” Punong-puno na ako sa mga nangyayari sa akin ngayong araw na ito at siya ang last straw.

Napahilamos sa mukha ang lalaki at bahagya akong tinitigan. “Kel? Is that you?”

Great. Just fucking great. Fifteen years and here we are again. How can I forget Brandon Aspirez? Noong una ko siyang nakilala sa eskuwelahan ay umuulan. Nang sagutin ko siya ay biglang umulan. Nang mag-break kami ay umuulan din. At ngayon, umuulan pa rin. That’s why I hate it when it rains.

Sabi nga nila, when it rains, it pours. Walang nangyayari sa aking maganda kapag umuulan, katulad na lang ngayon.

Sa halip na sagutin ko siya ay nagsimula akong maglakad palayo at hinila ang aking maleta.

“I can give you a ride if you want. Saan ba ang punta mo? Is that your car? Nasiraan ka ba?” tanong niya sa akin pero wala akong balak sagutin siya.

I should let bygones be bygones but I can’t. Minahal ko siya nang todo ’tapos nauwi lang sa wala ang lahat.

“Don’t be stubborn. Magkakasakit ka sa ginagawa mo.”

“Leave me alone!” sigaw ko sa kaniya.

“Fine. Have it your way.”

Ano pa ba ang ine-expect ko sa kaniya? Obviously, he doesn’t care for me. Noon nga ay hindi, ngayon pa ba?

Iniwan niya ako at bumalik siya sa truck.

Parang walang katapusan ang paglalakad ko at pagod na pagod na ako. Hindi iisang beses ko naisip na bumalik na lang sa kotse at doon magparaos ng umaga. Natatakot lang ako na baka may masasamang loob ang gumala at kung mapaano ako. Isa pa, kung kailangan kong magbanyo ay alangan naman na sa gilid ako ng kalsada umihi? And what if I need to do a number two? Ugh! Para akong masisiraan ng ulo sa inis.

Sa wakas ay nakarating din ako sa Casa Fonseca. Mahaba ang driveway nito pero at least nandito na ako sa arko. Nabuhayan ako ng loob dahil sa wakas ay makapagpapahinga na ako. Bukas pa naman ang simula ng trabaho namin ni Suzette.

Ang saya ko ay biglang naglaho nang makita ko ang pick-up na nakaparada sa garahe. Siguro ay kakulay lang ito. Marami naman ang may kulay puting pick-up truck, hindi lang ang kay Brandon.

Kumatok ako sa pinto at hinintay na pagbuksan ako ni Mrs. Fonseca. Pero sa halip ay si Brandon ang nagbukas sa akin at maayos na ang pananamit niya. Mukhang bagong paligo siya at kasalukuyang nagkakape.

“Come in,” sabi niya sa akin.

“Is Mrs. Fonseca here?”

“No. My aunt just left for the States and won’t be back until three months.”

Tuluyan akong pumasok sa loob kahit tumutulo pa ang luggage at pati na rin ako.

“I’m sorry, did you say your aunt?”

“Yes. Actually, ibinigay na niya sa akin ang bed and breakfast na ito. Ang sabi lang niya ay malapit na itong magbukas at sinabi sa akin na dumito ako to familiarize myself. Hindi ko alam na ikaw ang darating. Maid ka na pala ngayon?”

Gusto kong itanggi at sabihin na ako ang may-ari ng agency, pero para saan? Paniwalaan niya ang gusto niya.

“Nandito na ba si Suzette?”

Kumunot ang noo ni Brandon. “Suzette? Iyong kasamahan mo sa trabaho? Tumawag siya dito at sinabing may sakit ang anak niya at walang magbabantay. Looks like you’re on your own,” biro niya sa akin.

Napapikit ako nang mariin. Una, si Maita, ngayon naman ay si Suzette. Ano ito, trap?

“Mabuti na lang pala at nagpunta ’ko dito, kung hindi ay mag-isa ka nang isang linggo. Ang susi nga pala ng bahay ay nasa ilalim ng paso ng rosas na pula kung sakaling walang tao dito.”

“Okay. Do you know where I’m staying?” tanong ko sa kaniya.

“In my bedroom.”

Ano daw? Sa kuwarto niya?

“Come again?” Hindi ko alam kung nakaririnig pa ako dahil masakit ang aking ulo. Mukhang tatrangkasuhin pa ako.

“Sa kuwarto ko. Dalawa ang queen beds doon.  Ayaw ni Tita na may matutulog sa mga kama sa itaas dahil para ’yon sa mga unang guests. Ang kuwarto n’yo kasi ni Suzette ay natamaan ng sanga ang bintana kaya temporary lang ang iniharang kong yero kanina. Malamig doon at mukhang ilang araw pa itong bagyo. What’s the matter? Parang ngayon lang tayo matutulog sa iisang kuwarto?” biro niya.

Sa sinabi niya ay bumalik sa isip ko ang nakaraan.