Kian
Tumigil ako pagkatapat ko sa convenience store namin. Dala ang bike ko ay nilagay ko ito sa gilid at tiningnan ang isang itim na sasakyan. Mula sa labas ay tanaw ko sa loob ang kaganapan.Pumasok ako at dirediretsong naglakad na hindi na sila tinitingnan. Pumasok ako sa pintuang papasok sa tinutuluyan namin ni mama sa mismong loob din ng store.Pagkapasok ko sa loob ay sumunod din si mama na napansin ang presensiya ko. I went to the sink and wash my face. Pagkatapos non ay kumuha ako ng baso at nilagyan ng tubig."Anak." Hindi ako huminto sa ginagawa. I kept on doing what makes me escape to this situation. Ininom ko ang basong tubig na hawak ko."Kian." It's him. Hindi ko siya tinapunan ng tingin pagkatapos niya akong tawagin."Anak Kian." lumapit ang mama ko sa akin."Pagod po ako ma. Sorry po." Tinungo ko agad ang pintuan ng kwarto ko at pumasok doon. Nilock ko agad.Umupo ako sa kama. Tiningnan ko ang piViaNasa harapan kami ngayon ng bahay nila Andrea. Nakailang katok na kami pero wala paring nagbubukas.Nakatingkayad akong sumisilip sa taas ng gate nila."Baka wala sila sa loob." hula ko ng wala akong masilip na kahit anino sa loob.Sumunod naman si Kian na sumilip sa taas ng gate kung may tao o wala sa loob. Sa tangkad niya ay hindi na siya nag-effort. "Mukha ngang walang tao." Pagsasang-ayon niya.Nagtinginan kaming dalawa na walang idea kung ano ang susunod naming gagawin. Maya maya ay may dumaan na babae at may kasamang batang maliit."Ate." Tawag ko at tumakbo akong lumapit dito. "Alam niyo po ba kung saan po pumunta iyong nakatira dito?" turo ko sa bahay nila Andrea. Kumunot ang noo nito."Matagal ng walang nakatira sa bahay na iyan." Imporma niya na nagpangilabot sa akin."M-matagal na po?" ulit ko."Oo. May sampong taon naring nakalipas nang umalis ang may bahay diyan." Na
ViaPinagmamasdan ko ngayon dito sa malapit ang isang MK's food house. Nalaman ko lang ito ng tawagan ko ang number na nasa papel na binigay ni tita sa akin.Nang buksan ko ang brown envelop na binigay sa akin ay akala ko kasing laki din ng laman pero wala pa sa kalahati ang lapad ng papel. Phone number lang ang nakasulat. Ngayon naman ay para akong stalker na ngayon ay nagtatago sa harap ng isang apartment building na katabi lang ang MK's Food house na pinagtratrabahuan ngayon ni Andrea.Si Andrea ngayon ang pinagmamasdan at sinisilip silip ko kapag walang taong nadadaan. Aware ako na parang akong ewan dito na nakatayo ng ilang minuto at napapansin din ng ilang taong labas pasok sa appartment.Nang tawagan ko ang number na nakasulat doon ay isang matandang lalaki ang sumagot. Sinabi niya ang lugar kung nasaan ngayon si Andrea at heto nga't andito ako.Dahil sa ramdam ko na ang pagkalam ng tiyan ko ay nagpasya na akong pumasok roon. Nakit
ViaI've been consistently convincing and shunning myself not to fall for him but myself won't cooperate.He was sweating and breathing so fast and heavily. Medyo magulo at basa ang buhok nito na parang naligo na sa pawis. Nakasuot ito ng plain white t-shirt at pantalon pero halatang pati damit ay basa din.Tumakbo ba siya?He was looking around like he's looking for someone. Siyempre ako yun. Ako lang naman ata ang pinunta niya dito. I grinned."Andito na pala siya." narinig kong sambit ni Dale sa likod ko ng matapos silang mag-ayos at ligpit dito sa food house. "Kian!" tawag niya na kinalingon naman ni Kian sa kanya hanggang sa dumapo sa akin ang tingin.That was the time that our eyes met. Hindi natanggal ang mata ko sakanya. Lumapit ito sa amin."You're sweating dude. Tumakbo ka?" Dale teases him. Kian glared him.Nagulat kami ng may marinig kaming nabasag sa loob ng kusina."Andrea naman! Konting pag-iingat
ViaPagkadating ko sa hospital ay agad akong tumungo sa information desk."Goodafternoon po. Dito po ba nakaconfine si Kian James Crisanto?" tanong ko sa isang babae."Kian James Crisanto? Wait lang po at titingnan ko dito." sagot ng babae at bago pa niya sabihin kung saang kwarto ito ay may tumawag sa pangalan ko."Via?" agad akong napalingon sa babaeng tumawag sa akin."H-hello po tita." bati ko sa mama ni Kian. "Ako na ang magdadala sakanya miss." bilin niya sa nakausap ko kanina."Sige po." sagot niya.Tiningnan niya ako."Halika na." aya sa akin at kinawit ang kamay sa braso ko. May dala itong plastic na parang ang laman ay mga tinapay at ilang pagkain."A-ano po pala ang nangyari kay Kian tita?" tanong ko habang naglalakad kami papunta sa ward room.Tumigil ito."Upo muna tayo iha." aya niya sa akin at tinuro ang isang bakanteng mauupuan.Umupo muna kami at may
ViaKinabukasan ay maaga akong nagising. Walang pasok ngayon. Naabutan ko rin si mama na nagluluto. Bigla kong naisip si Kian at si tita Lianee. Kung dalhan ko rin kaya sila doon ng pagkain para hindi na sila bibili pa sa labas.Umiling ako. Baka iba ang iisipin ni Kian kapag parati na akong dumadalaw sakanya. Napaisip ako. Hindi rin. Kasi may part akong dapat bumawi kasi ako ang dahilan bakit siya nahospital. Tiningnan ko si mama."Ma, pwede ko po bang bigyan ng pagkain iyong kaibigan kong nahospital? Para hindi na sana sila bumili pa sa labas ng pagkain nila." aniya ko."Sige at marami naman akong niluto. Ikaw na maghanda. Pupunta ka ba ngayon?" tanong sa akin."Opo ma."Agad kong kinuha ang ilang baunan at naglagay ng kanin at ulam. Naglagay narin ako ng ilang prutas at tinapay para may kinakain kung sakaling magutom.Nang maayos ko ang lahat ay agad na akong naligo at nagbihis. Kumain saglit at nagpaalam na. Pagkalab
ViaLumapit si tita sa amin."What's that?" Curious na tanong ni tita sa amin."Tita. Aksidente lang po iyon." paliwanag ko."She was accidentally step the soft part of the bed ma. My bad too." binalik niya sa akin ang phone ko. "Sorry." dagdag pa niya.Tiningnan ko siya at kinuha ang phone ko."Wala namang masakit sayo iha?" pag-aalalang sunod na tanong sa akin."Wala po tita. Ayos lang po ako." sagot ko. Agad kong binag ang cellphone ko.Tiningnan ko ngayon si Kian na nakaupo na ngayon sa kama at chinecheck kung saan banda lumubog ang paa ko kanina. Tumingin siya sa akin na kinaiwas ko naman.Sa totoo lang ay nakakaramdam ako ng hiya ngayon. Hindi ko talaga inaasahan yun. Pinampaypay ko ang kamay ko ng maramdamang uminit ang paligid."Ayos ka lang? Namumula ka." hayag ni Kian."Ha? Ako?" gulat ko.Tumingin sa akin si tita at sumunod ay lumapit sa akin."Ayos ka lang ba talaga?" may halong pa
Kian"Kian!" Napatingin ako ng may tumawag sa akin. Si Trisha.Tiningnan ko ang mga studante ring sumusunod sakanya pero wala pa siya."Uuwi ka na? Sabay na tayo?" aya niya.Tipid akong tumango at nagsimula nang maglakad. Binabagalan ko ang paglakad at baka maabutan pa niya ako kung sakali. Agad akong lumingon sa likod kung sumusunod na siya pero wala pa. Hindi ko pa siya matanaw."What do you think? Maganda diba yung idea ko?"Tumingin ako sakanya nang mapagtantong kinakausap pala niya ako."Ha?" sa totoo lang ay hindi ko narinig na nagsasalita siya. Posible ba yun? Or sadyang focus lang ang utak ko para sa iisang tao na ngayon ay inaantay at hinahanap ko."Ang sabi ko mas maganda sana kung may pattern tayong sinusunod sa sabayang bigkas presentation natin. Magandang tingnan iyon. Tapos ... "Natigil siya sa pagsasalita ng mapansing hindi ko binibigyan ng pansin ang sinasabi niya.Na
Via"Andiyan na!" sagot ko sa tawag ni Gail.Nasa labas ito ng kwarto ko at kanina pa katok ng katok. Binuksan ko ang pinto at agad niya akong hinila palabas."Alis na po kami tita!" siya na nagpaalam."Bakit ka ba nagmamadali?" tanong ko habang patuloy parin niya akong hinihila palabas ng gate."May hindi ka kasi sinasabi sa akin eh noh. Naglilihim ka na ngayon sa akin." may patampong tono nito sa akin.Tumigil ito ng makarating sa harap ng gate at hinarap ako."Anong meron sa inyo ni Kian. Bakit lagi ka na niyang hinahatid?" humalukipkip ito sa harapan ko.Kumunot ang noo ko."Hatid lang iyon noh." Aalis na sana sa harap niya ng kumawit siya sa braso ko at sumabay sa akin sa paglalakad."Hatid lang ba? O may iba pa?" salubong ang kilay kong tumingin sakanya."Isa ka ring maissue. Magkaibigan lang kami. Period." Pagtatapos ko pero hindi parin siya tumigil."Magkaibigan daw."