ใช้หนี้ [6]

ชวินทร์และภรรยามีสีหน้ากังวลมาก นี่ก็สองวันเข้าไปแล้วเมื่อลูกสาวของเขาถูกพวกทวงหนี้จับตัวไป เขากับภรรยาปรึกษากันดีแล้วว่าจะไปขอยืมกู้นอกระบบจากอีกแห่ง เพื่อนำเงินไปจ่ายให้กับเจ๊ปทุมวดา หวังเพียงว่าลูกสาวของเขาจะปลอดภัย

“ผมขอพบเจ๊ปทุมวดาครับ ผมอยากคุยเรื่องคืนหนี้และขอรับตัวลูกสาวคืน” ชวินทร์คุยกับชายผู้มาทวงหนี้ และชายผู้นี้แหละที่จับลูกสาวของเขาไป

“ได้ครับ” ชายแสยะยิ้ม ก่อนจะบอกให้ชวินทร์รออยู่หน้าประตู รอไปแจ้งให้เจ้าหนี้สาวใหญ่ทราบก่อนว่า ลูกหนี้ขอเข้ามาติดต่อเรื่องจ่ายเงิน

“ระวังตัวด้วยนะคะ ฉันจะรอที่รถ...” ภรรยาของชวินทร์กลัวพวกเจ้าหนี้มาก เธอขอรอชวินทร์ด้านนอก เผื่อหากเกิดเรื่องไม่ดี เธอจะมีโอกาสเผ่นไปแจ้งตำรวจได้ง่าย

“ไม่ต้องห่วง ผมจะพาลูกสาวของเราออกมาให้ได้” ชวินทร์ตั้งความหวังว่าเขาจะได้ตัวลูกสาวกลับมากับเขาแน่นอน

******

เด็กสาวนอนหลับอย่างไม่เป็นสุข มีแต่ภาพการถูกทารุณทางเพศติดค้างอยู่ภายในใจ เธอต้องเจ็บปวดระคนความเสียว รับการถูกบุกรุกจากเพศชายแปลกหน้า ด้วยร่างอันเปลือยเปล่า ถูกทำร้ายจากก้อนเนื้ออวบใหญ่ ทะลวงเข้ามาภายในกายเธอนับครั้งไม่ถ้วน

เด็กสาวนอนตัวขดอยู่บนเตียงในห้องขังเพียงลำพัง มีเพียงกันย์กำลังนำอาหารและน้ำ ถือถาดหนึ่งมาส่งให้เธอ เพื่อให้ทานเสีย ถึงเธอจะต้องใช้กายขัดดอกแลกหนี้ ก็ไม่ควรถูกให้อดอาหารและน้ำ เธอยังต้องแข็งแรงเพื่อสร้างความสุขให้ลูกค้าของเจ๊ปทุมวดาต่อไป

“ไม่เอาแล้ว... ไม่อยากกินอะไรอีกแล้ว หนูอยากตาย...” กชนันท์รู้สึกแย่มาก เมื่อถูกขังอยู่ในห้องนี้ เธอไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ไม่รู้ว่าจะติดต่อกับพ่อยังไง

เธอคิดถึงบ้านจนไม่อยากจะถูกชายอื่นจับเธอถ่างขาและกระแทกจนเสียความเป็นตัวเองอีกต่อไปแล้ว แม้จะรู้ว่ามันสร้างความสุขและทำให้รู้สึกอับอายขายหน้าไปด้วย

“ลุกขึ้นมาทานข้าวเถอะกชนันท์ หรือจะให้พี่ป้อนให้ก็ได้นะ” กันย์พยายามบังคับให้เธอกินข้าว เพราะหลังจากชม.นี้ จะมีลูกค้ามาขอซื้อตัวเธอไปฟาดฟันให้หน่ำใจอีก เป็นจำนวนสามครั้งต่อวัน เธอจะต้องรับงานเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ นั้นเป็นเรื่องที่กันย์รู้แค่นี้เท่านั้น

“ไม่เอาอีกแล้ว หนูไม่ต้องการถูกทำแบบนี้อีกแล้ว...” กชนันท์ไม่อยากทำอะไรอีกต่อไป เธอตรอมใจอยากอดข้าวและตายไปเสียดีกว่า เสียใจที่ต้องมาเป็นแบบนี้ ต้องถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่เกินการควบคุม

กันย์วางถาดอาหารแล้วจับเด็กสาวดึงขึ้นมาลุกขึ้นนั่ง เขาดึงกายเธอเข้ามาสวมกอดปลอบใจ พลางลูบหัวเด็กสาวเพื่อให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

“อีกไม่กี่จะได้กลับบ้านแล้วนะ นันท์ต้องกินข้าวนะ จะได้มีแรงกลับบ้านไง”

“เขาจะปล่อยหนูกลับบ้านหรอ? ขนาดโบว์ยังไม่ได้ออกจากที่นี่เป็นปีเลย หนูยังมีโอกาสแบบนั้นอีกหรอ พี่กันย์” กชนันท์เริ่มหมดความหวัง และเธอจะต้องปล่อยให้ตัวเองเปลือยกาย ถูกชายอื่นย่ำยีแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน

สองแขนเด็กสาวหมดเรี่ยวแรง เรือนหน้าอ่อนเยาว์ซุกเข้าหาเรือนไหล่ของชายหนุ่ม ซึ่งกำลังกอดปลอบใจเธอยามนี้ มือหนาเลื่อนไปกุมก้นเด็กสาว บีบคลึงเบาๆ เพื่อกระตุ้นเธอ

“หรือพี่จะเป็นเหมือนพวกนั้น อยากทำกับหนูเหมือนกัน คนที่ลักพาตัวหนู...คงอยากฟันหนูใจจะขาดแล้วสินะ” ราวกับเป็นคำพูดประชดชีวิต เธอจะเป็นยังไงคงไม่มีใครสนใจความรู้สึกของเธอ

แต่กันย์ยังคงลูบเนื้อตัวให้เธอรู้สึกดีผ่อนคลายความตึงเครียดที่กดอารมณ์ แต่เขาสิ...กลับมีความต้องการขึ้นมาเอง ทั้งๆ ที่ไม่ควรกอดกชนันท์นานเกินไป เขารู้สึกแบบนั้นกับเธอจริงๆ

“พี่จะไม่ทำถ้านันท์ไม่ยอม... แต่พี่อยากให้น้องยอมกินข้าวบ้าง ถ้าน้องไม่สงสารตัวเอง ก็น่าจะสงสารพ่อแม่นะ ถ้าเขาจะพยายามมารับตัวน้องแล้วน้องเกิดไม่สบายขึ้นมา” กันย์พยายามหว่ามล้อมทุกทางเพื่อให้กชนันท์ทานข้าว

เขารู้ว่าเธอจะต้องเผชิญฝันร้ายแบบนั้น จากเรื่องเมื่อวานเธอจะต้องถูกแหกทวารและปากถูกโจมตีหนักเพียงใด เมื่อเขาเห็นเรือนหน้าและทั่วร่างกายของกชนันท์เต็มไปด้วยน้ำอสุจิของลูกค้าระเลงไปทั่วกาย ใจเขาก็เจ็บปวดตามไปด้วย

“พวกเขาคงไม่มารับหนูหรอก” กชนันท์ยังคงซุกหน้าเข้ากับเรือนไหล่ น้ำตาเริ่มเอ่อไหล เธอจะต้องถูกทำแบบนี้ทุกๆ วันกับชายที่ไม่รู้จัก และไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยเลย แต่เธอกลับรู้สึกถึงอารมณ์ที่พลุพล่านทั่วกาย

เมื่อความเป็นชายของพวกเขา ทะลวงเข้ามาภายในกายเธอ แหวกเปิดความเป็นสาว และเริงร่าอย่างรุนแรง กระแทกอย่างหนักหน่วง เพียงเพื่อต้องการฟังเสียงเธอครวญคราง เจ็บปวดระคนสุขแบบควบคุมตัวเองไม่ได้ แบบนั้นรึ?

******

“เจ๊ปทุมฯ ผมเอาเงินมาคืนหนี้ทั้งหมดงวดเดียวแล้ว คืนลูกสาวมาให้ผมเถอะ” ชวินทร์ขอต่อรองรับลูกสาวกลับมา และเขาจะไม่มากู้หนี้กับเธออีกต่อไป หากมันจะทำให้ลูกสาวของเขาต้องถูกทำร้ายแบบนี้ เขาจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก

“ไอ้ยศ นับสิ ถ้าเงินครบก็ไปลากนังเด็กคนนั้น เอามาคืนพ่อมันได้แล้ว” น้ำเสียงของเจ๊ปทุมวดารู้สึกเครียดแข็ง เธอยังอยากจับกชนันท์ขายให้ลูกค้าอีก

เพราะตั้งแต่ได้เด็กคนนี้มา เรทติ้งค้าเด็กสาวทำให้เธอได้รายได้ดีจนมีคนสนใจจะซื้อวันนี้อีก เจ๊ปทุมวดายังไม่อยากรีบคืนกชนันท์ให้พ่อเด็กวันนี้ เธอยังไม่อยากรีบคืนในสัปดาห์นี้จริงๆ

“ครบครับเจ๊ ผมจะพาเด็กมานะครับ” สีหน้าของยศไม่ค่อยโอเคกับคำพูด เขายังไม่ทันได้ฟาดเด็ก พ่อเด็กดันไปหาเงินก้อนใหญ่จากไหนก็ไม่รู้ มาคืนได้ภายในสองสามวัน ผิดกับรอทั้งเดือนจ่ายดอกเบี้ยก็ยังไม่ได้

“วันนี้ เจ๊จะต้องเอาเงินไปเก็บก่อน พรุ่งนี้ค่อยคืนเด็กให้ชวินทร์ก็แล้วกัน” เจ๊ปทุมวดาพลิกคำพูดอีกนิด ทำให้ชวินทร์รู้สึกแย่เมื่อวันนี้เขายังไม่ได้ลูกสาวคืน

“ไหนเจ๊บอกผมคืนครบจะคืนลูกสาวให้ผมไง ทำแบบนี้ผมจะแจ้งความนะ” ชวินทร์เริ่มจะเอาเรื่อง ทำให้ชายผู้ทวงหนี้เริ่มจะชักปืนออกมาจ่อหัวชวินทร์

“ฉันคืนให้แน่นอน แต่ต้องเป็นพรุ่งนี้ รับรองได้ว่าจะเอาไปส่งถึงบ้าน ตามนั้นนะคะ คุณชวินทร์ ถ้าพรุ่งนี้ลูกสาวคุณไม่ถึงบ้าน พาตำรวจมาที่นี่ได้เลย ตกลงตามนี้นะคะ...” เจ๊ปทุมวดาต้องการขายกชนันท์ให้ลูกค้าวันนี้อีกวัน

เพราะเธอรับเงินมาแล้ว งวดละสองหมื่นถึงสามครั้ง ดังนั้นมันช่วยไม่ได้ที่จะต้องดึงกชนันท์สำหรับค้ากามวันนี้อีกวัน... แต่เธอรับรองว่าพรุ่งนี้กชนันท์ ลูกสาวของชวินทร์ได้กลับถึงบ้านวันพรุ่งนี้แน่ๆ

“ถ้าคุณผิดคำพูดล่ะก็... ผมจะแจ้งตำรวจมาจับแน่ๆ” สีหน้าของชวินทร์โกรธขมึง เขาอยากจะพบหน้าลูกสาว แต่เจ๊ปทุมวดายังไม่ให้เจอ... เขาจึงกลับออกไปพร้อมสัญญาการจ่ายเงินครบ เพื่อเป็นหลักฐานแน่นอนว่า เขาคืนหนี้หมดแล้ว

ชวินทร์กลับออกมามือเปล่า แทบทำให้ภรรยาเขาขาดใจ เมื่อไม่ได้ตัวลูกสาวคืน เธออยากแจ้งความกับตำรวจเสียวันนี้ แต่ในเอกสารบอกว่า ภายใน 24 ชม. กชนันท์จะกลับถึงบ้านในวันพรุ่งนี้แน่นอน...

พวกเขาจึงพยายามทำใจอดทนรอลูกสาวกลับบ้านอีกวัน... ด้วยความหวังว่า ลูกสาวของพวกเขาจะยังไม่ลำบาก และปลอดภัยดีอยู่...

******

“ไอ้กันย์ ได้เวลาส่งเด็กให้ลูกค้าแล้ว” ยศเดินมายังห้องขังของกชนันท์ ระหว่างทางเกิดเสียงโครมครามของกำแพง และเสียงร้องของเด็กสาวซึ่งกำลังค้ากามขัดดอกจ่ายหนี้ มันทำให้เด็กสาวผวาเมื่อเจอหน้าชายผู้ลักพา และน้ำเสียงของหญิงสาวกำลังถูกข่มขืน

“ไม่เอานะ พี่กันย์ นันท์ไม่อยากทำแบบนั้นอีกแล้ว” แววตาเด็กสาวมีแต่ความกลัว สีหน้าขมวดคิ้วจ้องมองมายังชายผู้ใจดี สวมกอดปลอบโยนเธอจนยอมกินข้าวเกือบหมดแล้ว เธอส่ายหน้ารัวๆ ไม่อยากเดินออกไปกับยศ

“อดทนอีกหน่อยนะ นันท์” กันย์ยังไม่รู้ว่า วันนี้พ่อของเธอมา แต่สีหน้าของยศค่อนข้างหงุดหงิด เพราะเขายังไม่ได้ฟาดเด็ก พรุ่งนี้ต้องคืนพ่อแม่เด็กแล้ว

“อีหนู ตั้งใจทำงานอีกวันเดียวเท่านั้น พรุ่งนี้ก็ได้กลับบ้านแล้ว พ่อแกจ่ายเงินมาครบแล้ว” ยศบอกให้เด็กรู้ตัว เพราะเขาอยากจะฟัดกับเธอก่อนจะคืนให้พ่อเด็กวันพรุ่งนี้ หลังจากขายบริการให้ลูกค้าครบแล้ว เขาแอบตั้งใจไว้

“จริงรึ ถ้างั้นก็ให้หนูกลับบ้านวันนี้สิ” กชนันท์เริ่มมีความหวัง พ่อแม่ของเธอมาช่วยเธอแล้ว แต่ทำไมพวกเขายังไม่พาเธอกลับบ้านเสียวันนี้

“เจ๊ปทุมวดาบอกว่า รอเอาเงินเข้าธ.ก่อน พรุ่งนี้ถึงค่อยไปส่งเด็กกลับบ้าน เอ๊า...มาทำงานได้แล้ว...” ยศเดินเข้ามาลากข้อมือของกชนันท์ออกไปกับเขา ปล่อยให้กันย์นั่งสับสนอยู่

“ไม่เอานะ... ไม่เอา... พี่กันย์ช่วยนันท์ด้วย” เด็กสาวหวังเพียงว่าชายผู้มาส่งอาหารจะช่วยเหลือเธอได้ดีกว่านี้

“ไอ้ยศ... ปล่อยนันท์นะ” กันย์ลุกขึ้นฮึดทำเสียงแข็ง เข้าไปคว้าตัวกชนันท์เอาไว้เสียเอง เด็กสาวโผเข้ากอดอย่างไว้ใจ ทำให้สีหน้ายศค่อนข้างไม่พอใจ งานนี้เขาต้องฟ้องเจ๊ปทุมวดาแน่ๆ

“แกจะทำไม หรือว่าแกจะไม่ทำตามคำสั่งเจ๊ปทุมฯ”

“เปล่า... กูจะพาเขาไปเอง มึงรู้ตัวหรือเปล่า มึงทำเด็กกลัว...” กันย์บอกน้ำเสียงแข็งในขณะที่กอดเด็กสาวด้วยความอ่อนโยน กชนันท์แอบหวังเพียงว่า เขาจะพาเธอไปส่งบ้านเสียแต่วันนี้ เธอจะไม่ลืมบุญคุณเขาเลย

“ก็ได้... กูจะไม่ฟ้องเจ๊ ถ้ามึงไม่แตะต้องตัวเด็กมากกว่านี้” ยศค่อนข้างอิจฉากันย์ที่ ลูกสาวของลูกหนี้ไว้ใจลูกน้องมากกว่าตัวยศ หรือว่าหน้าตาเขาหน้ากลัว... (หน้าตาก็พอๆ กับผู้ชายในโฆษณา –จน เครียด กินเหล้า- แหละค่ะ)

“ไปเถอะ นันท์อดทนอีกวันนึงนะ พรุ่งนี้ได้กลับบ้านแล้ว เชื่อพี่หน่อยนะ อย่าดื้อ” กันย์พยายามโอ๋ปลอบใจ และพากชนันท์เดินออกจากห้องตามไปด้วยกัน

แม้ว่ากชนันท์จะไม่ยินยอมทำเรื่องแบบนั้นอีก แต่กันย์หว่านล้อมและโน้มน้าวให้กชนันท์เชื่อฟัง เขาพยายามทำดีกับเธอทุกอย่าง เพื่อให้เธอได้เป็นอิสระ...

“พี่กันย์จ๊ะ นันท์ขออะไรอย่างนึงก่อนนันท์กลับบ้านได้มั๊ยจ๊ะ” เด็กสาวคิดว่า เธอควรจะพูดกับเขาตามลำพังสักนิดก่อนต้องถูกบังคับให้ทำงานแบบนั้นอีก

“ว่ามาเลย ถ้าพี่ช่วยได้ พี่จะทำให้ก่อนนันท์ได้กลับบ้าน”

“นันท์...” เด็กสาวช้อนดวงตาแลซ้ายเหลือบขวา เพื่อหวังว่าจะไม่มีใครได้ยิน

“ว่ามาเลย” กันย์ตั้งใจรอฟังอยู่ เขาหวังว่าเธอจะปลอดภัยและไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก และเขาคงจะไม่มีวันได้เจอเธออีกแล้ว...

“นันท์อยากมีอะไรกับพี่ก่อนกลับ... และอยากให้พี่เป็นแฟนนันท์ ... นันท์อายและไม่อยากให้ใครอื่นรู้ พี่จะรังเกียจนันท์หรือเปล่าคะ?” เด็กสาวคิดว่าเขากอดเธอด้วยความอ่อนโยน และปลอบใจตลอดเวลา

เธอสังเกตเขาได้จากตอนเขากอดและบีบก้นเธอ ที่รู้ๆ แววตาเธอเห็นความเป็นชายของเขาตุงขึ้นมา และพร้อมจะปฏิบัติการได้ตลอดเวลา แต่เขาก็ห้ามตัวเองเอาไว้ เพราะมันไม่ใช่เวลาที่ดี

“นันท์...เอาจริงรึ?”

“นันท์หวังว่า พี่จะไม่รังเกียจนันท์”

“พี่ไม่เคยรังเกียจ หากนันท์จะรอพี่มาหาคืนนี้หลังเลิกงานนะ” กันย์แอบดีใจเล็กๆ เมื่อเด็กสาวขอกับเขาเอง ชายหนุ่มคิดว่าเมื่อทุกๆ คนในคืนนี้หลับแล้ว เขาจะย่องมาหาเธอ มีอะไรด้วยกันก่อนจะไปส่งเธอกลับบ้าน

******