วันวาน

ภาพในวันวานที่กลับเข้ามาฉายขึ้นในหัวของเธออีกครั้ง แม้ว่ามันผ่านมานานหลายปี เธอยังไม่เคยลืมวันนั้น วันที่เขาปฏิเสธเธอ ผู้ชายปากร้ายที่เธอแอบรัก

      “พี่คะ หนูชอบพี่ค่ะ”

     “ตั้งใจเรียนให้พ่อแม่เธอภูมิใจเถอะ อย่ามายุ่งกับฉัน”

     “พี่ไม่ต้องชอบหนูก็ได้ค่ะ พี่แค่รับนี่จากหนูไปก็พอ” มือน้อยยื่นกล่องใบเล็กสีหวานไปตรงหน้ารุ่นพี่ต่างสถาบันที่เธอแอบชอบ แต่อีกฝ่ายกลับไม่แยแส และทำท่าจะเดินหลีกไปอีกทาง แต่มีหรือที่คนอย่างเธอจะยอม

      “อย่าเพิ่งไปสิค่ะ รับไปก่อนหนูตั้งใจให้จริงๆ”

     “ก็บอกว่าอย่ามายุ่งกับฉัน ยัยเด็กใจแตก” ประโยคที่ชายหนุ่มพูดออกมา ทำให้เธอถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าเขาจะปากร้ายขนาดนี้ เพราะปกติที่เธอตามมาแอบดูเขาตลอดนั้น เขาออกจะเป็นคนนิ่งๆ แต่ก็ไม่ได้ดูร้ายอะไร ไม่คิดเลยว่าเขาจะว่าเธอได้แรงขนาดนี้

     “ไม่เห็นต้องว่ากันแรงขนาดนี้เลยนี่คะ” เธอตัดพ้อกับเขาด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป 

     “ฟู้วว!! หลบไป”

     “ก็ได้ค่ะ” ในเมื่อรุ่นพี่ต่างสถาบันไม่เล่นด้วย และดูเหมือนเขาจะรำคาญเธอมาก เธอจึงจำใจต้องหลบเพื่อให้เขาเดินผ่านไปแต่…

     “จำไว้นะคะ หนูจะทำให้พี่ชอบหนูให้ได้”

   ปั๊ก!

     “เฮ้ย!!!” เมื่อจบคำพูดของรุ่นน้องต่างสถาบัน กล่องของขวัญใบเล็กก็ลอยมากระทบที่ศีรษะของชายหนุ่มทันที่ แต่ก่อนที่เขาจะได้ทันเอาเรื่องอะไรกับเธอ คนตัวเล็กกับเพื่อนของเธอก็วิ่งห่างเขาออกไปไกลแล้ว เหลือไว้แค่เพียงความเจ็บแสบบนหน้าผาก จากฝีมือมือของเธอ…

ปัจจุบัน…

      “เดี๋ยวฉันมานะ” ยี่หวาหยุดคิดเรื่องราวในอดีตและหันไปบอกเพื่อน เมื่อเห็นว่าคนที่เธอจ้องอยู่ ได้ลุกออกจากโซฟาและกำลังจะเดินลงไปข้างล่าง

     “จะตามไปหรอ”

     “อืม! เดี๋ยวมา” 

   เธอค่อยๆเดินตามเขาไปอยู่ห่างๆ ไม่ให้เขารู้ตัว นับตั้งแต่วันที่เขาปฏิเสธเธอวันนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอกับเขาอีกในรอบเก้าปี เธอเคยคิดว่าเธอหน้าจะลืมเขาได้ เพราะมันก็เป็นแค่การแอบรักแอบชอบแบบเด็กๆ ที่บังเอิญเธอไปเดินห้างแล้วเจอเขาที่มานั่งอยู่ในสถาบันกวดวิชา แล้วก็บังเอิญอีกที่ความหล่อของอีกคนกระแทกตาเข้าอย่างจัง จนกลายเป็นว่าทุกเสาร์ อาทิตย์เธอจะต้องไปแอบดูหน้าหล่อๆของเขาที่ห้างนั่น ก็แค่นั้นเอง ใครจะไปคิดว่า พอเขาปฏิเสธให้เธอเจ็บช้ำ เธอจะไม่หลาบจำ เที่ยวตามสืบ ตามติดชีวิตของเขาเสียจนเป็นเธอเองที่ลืมไม่ได้ และก็แอบรักเขามาจนทุกวันนี้

ปึ๊กก!

     “โอ๊ะ!” ยี่หวามัวแต่มองแผ่นหลังคนที่เธอกำลังเดินตามด้วยความไม่ทันระวัง ทำให้เธอไปชนเข้ากับลูกค้าที่มาเที่ยวที่นี่คนหนึ่ง

     

     “เป็นอะไรไหมครับ”

     “ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ทันระวังเองค่ะ” เธอขอโทษขอโพยอีกฝ่ายยกใหญ่ เพราะรู้ตัวดีว่าคนผิดเป็นตัวเธอเอง

     “เอ!? ยี่หวาใช่ไหมครับ”

     “ใช่ค่ะ”

     “ตัวจริงสวยมากๆเลยครับ”

     “ขอบคุณค่ะ ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะที่ฉันไม่ระวัง”

     “ไม่เป็นไรครับ”

     “ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ จะรีบไปห้องน้ำน่ะค่ะ”

     “ได้ๆครับ เชิญๆครับ” อีกฝ่ายรีบหลบทางให้เธอเดินทันที เมื่อเห็นว่าเธอกุมท้องตัวเอง เหมือนต้องการจะปลดปล่อยให้เร็วที่สุด

   

   ส่วนยี่หวาที่เดินออกมาแล้วก็พบว่าตัวเธอนั้นตามอีกคนไม่ทัน เพราะไม่ว่าจะหันไปทางไหน ก็ไม่พบว่าเขาอยู่แถวนั้นเลย

     

      “หายไปไหนเร็วจัง” เธอพึมพำกับตัวเองอย่างนึกเสียดาย แต่ก็คิดขึ้นได้ว่า ยังไงที่นี่ก็คือที่ของเขา เพราะฉะนั้นเขาคงจะไม่ได้หายไปไหนไกล 

   เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอจึงเปลี่ยนทิศทางเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อทำธุระส่วนตัวแทน

   กระจกบานใหญ่ในห้องน้ำหญิง เป็นสิ่งที่ผู้หญิงแทบทุกคนโปรดปราน เพราะส่องยังไงก็สวย ยี่หวาเองก็เช่นกัน หลังจากทำธุระส่วนตัวของเธอเรียบร้อยแล้ว เธอก็จัดแจง งัดเครื่องสำอางราคาแพงในกระเป๋าขึ้นมา เพื่อแต่งเติมสีสันให้กับใบหน้าที่ตอนนี้มันเริ่มจะดรอปลงมานิดหน่อย 

   ตุ๊บ!!

     “ว้ายย!!” แต่อยู่ๆลิปสติกแท่งโปรดของเธอที่วางอยู่ข้างๆ ก็โดนมือใครคนหนึ่งปัดมันลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น 

     “ขะ…ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” 

     “ไม่เป็นไรค่ะ”

     “งื้ออ!! แตกไหมคะนั้น ฉันนี่มันซุ่มซ่ามจริงๆเลย”

     “ไม่เป็นไรนะคะ อย่าคิดมาก ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายขอโทษขอโพยกันด้วยใจจริง ยี่หวาเองก็ไม่ได้คิดติดใจอะไร 

      “คุณยี่หวาใช่ไหมคะเนี่ย”

     “ค่ะ” 

      “ว้าว! ตัวจริงสวยมากเลยค่ะ นิสัยดีด้วย” หญิงสาวยิ้มตาหยีให้ยี่หวา จนเธอเองอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบกลับเธอไป

     “ขอบคุณค่ะ ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”

     “ค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ เรื่องลิปสติก”

     “ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ” ยี่หวายิ้มให้เธออีกครั้ง ก่อนที่จะเดินออกจากห้องน้ำมา ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็เดินตามหลังเธอมาติดๆ

     “ชาลิน”

     “ไง ลีโอ”

   ในขณะที่ยี่หวากำลังจะเดินแยกไปอีกทางเพื่อกลับไปที่ชั้นวีไอพี เสียงของใครคนหนึ่งที่ดังขึ้นก็ทำให้เธอต้องหยุดชะงัก และเมื่อได้ยินชื่อใครอีกคนที่ถูกเรียกออกมา ก็ถึงกับทำให้เธอต้องหันไปมองหาที่มาของคนชื่อนั้นทันที