KABANATA 2

"Welcome to Florabelles Flower sho—" napatigil ako sa pagsasalita nang makita ko kung sino ang pumasok sa shop.

Tristyn stood with all his glory. The corporate attire suited him very well like a goddamn model of the year. His hair is a dark brown that fall a wisps in his clear hazel brown and sharp eyes that are staring back at me. 

But wait, what the hell is he doing here? Sa pagkakaalam ko ay may tatlong meeting s'ya ngayong araw.

"Tristyn, what are you doing here?" dahil hindi agad ako nakapagsalita, si Antonette na ang nagsalita para sa akin.

"You're not answering my calls, you didn't even reply with my text messages. Hindi mo ba alam kung gaano ako nag-alala na baka may nangyaring masama sa iyo kaya agad na akong pumunta rito not minding my three fucking meetings?!" he said angrily not answering Ann's question as he throw a sharp like dagger stare on me. 

Bigla naman akong kinabahan sa mga matatalim na titig n'ya na parang mangangain na ng tao.

"I-I'm sorry. Nasa office kasi ang phone ko kaya hindi ko agad napansin. As you can see, busy kami rito sa shop at—" hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla nalang n'ya akong niyakap ng mahigpit.

"Thank God you're safe," he said kissing my temple.

"The days are being counted. Hindi naman kayo ganyan dati, what happened? Alam n'yo ba na natatakot na akong makita kayo na ganito ka-attach sa isa't isa?" lakas loob na sambit ni Ann sa aming dalawa.

But Tristyn will always be Tristyn. Hindi n'ya pinansin ang sinabi ni Ann at patuloy lang sa pagyakap sa akin ng mahigpit.

Napatingin ako kay Ann na ngayon ay napatingin na din sa akin. Ngumiti na lang ako sa kan'ya ng tipid. She just took a deep breath and sat on the stool I was sitting on earlier.

"I'm so fucking worried about you." Tristyn whispered on my ear.

"Okay lang ako, Tris. Sige na, bumalik ka na sa kompanya at tapusin ang tatlong meetings mo. I promise na sasagutin ko ang mga tawag at text messages mo. But for now, tapusin mo muna ang meetings mo at mag-uusap tayo, okay?" I assured him. He just nodded as an answer. 

I didn't even surprise when he kissed me on my forehead as his eyes staring directly at my lips. 

"I'll fetch you later."

"Okay."

Pagkaalis ng pagkaalis ni Tristyn ay nagsalitang muli si Ann. 

"Finish what you can finish before it's all over, Keish. Hindi mo deserve ang ganitong sitwasyon. You're not a traitor, Keish. Hindi ka rin mang-aagaw. Tapusin mo na ang namamagitan sa inyong dalawa bago pa mahuli ang lahat. Alang-alang sa relasyon ninyong dalawa na magkapatid."

I bit my lower lip as my heart begin to crashed. Tama s'ya. Tama ang lahat ng sinabi n'ya. Nakasalalay sa desisyon ko ang relasyon naming magkapatid. Ayokong mag-away kami dahil lang sa iisang lalaki. 

Tears suddenly fell from my eyes and right before I even know it, Ann already hugged me.

"Ang hirap na, Ann. Mahal na mahal ko na s'ya. Pero alang-alang sa kapatid ko, magpaparaya ako. Gagawin ko ang tama." I trailed off between my sobs. Nanginginig ang mga kamay ko habang ang puso ko naman ay parang nilamukos sa sakit ng gagawin ko pagkatapos ng Araw na ito. "Alam ko na ako ang nasa mali. He's not mine to begin with.

"Kahit anong mangyari, I'm always here for you. Bestfriend kita, tanggap kita kahit anong mangyari dahil mahal kita at hinding hindi magbabago yun."

•

Buong maghapon ay abala kami sa flower shop. Maraming orders ang dumating pero hindi ko hinayaang makalimutan ko ang pagcheck ng cellphone ko minu-minuto dahil alam kong pag may hindi lang ako nasagot sa mga tawag at text nya'y wala pang minuto ay babalik at babalik s'ya rito kagaya ng ginawa n'ya kanina. 

Nang gumabi na ay nagsara na agad kami. Alam kong ilang oras nalang ay darating ulit si Tristyn para sunduin ako. At sa oras na dumating s'ya, lilinawin ko na ang mga bagay-bagay sa aming dalawa na dapat naming gawin. I need to clear things with him.

"Keish, mauuna na kami. May dadaanan pa kasi kami ni Mayie," paalam ni Ann as she give me a promising look before they have their way out of the flower shop. 

Nang ako nalang mag-isa ay saka naman ang pagdating ni Tristyn na sinunggaban agad ako ng malalim na halik pagkapasok nga pagkapasok pa lang n'ya sa loob ng maliit na opisina ko dito sa loob ng flower shop.

His kisses were very tempting but I still manage to stop him from kissing me and step back. He gaze at me confused.

"Let's talk, Tris." I said calmly as I made my way out from the office.

Buong byahe namin pauwi ay hindi na ako nagsalita. Hindi rin naman s'ya nagtatanong pero alam ko na alam n'ya na kung ano at saan patungo ang pag-uusapan namin ngayong gabi. 

Ilang minuto ang nagdaan nang mapansin ko na sa ibang direksyon n'ya iniliko ang kotseng sinasakyan namin dahilan upang mapatingin ako sa direksyon n'ya. It is not the way to our house but to his condo unit.

"Hindi ito ang daan pauwi sa amin, Tris." I said calmly as I avert my gaze at the front with my straight face.  "Ano ba ang ginagawa mo?" I added afterwards, but he didn't took even a single glance at me and didn't bother to answer my question.

I bit my lower lip as I took a deep breath.

I know he's not on his mood already.

Pagkarating namin sa parking lot ng condo n'ya ay pinagbukas n'ya agad ako ng pinto ng kotse bago ako inakay papasok ng building. Pag-apak namin sa tamang palapag ay naglakad agad kami papasok ng condo unit n'ya. He closed the door as I made my way to the couch. Umupo ako kasabay ng pagkawala ng isang buntong hininga.

"What you are going to say seems so important," he said as he sat across.

I don't know where to start. I couldn't find my own words to say. I felt nervous.

"Tris," pigil hiningang sambit ko saka tiningnan s'ya ng diretso sa mga mata n'ya na ngayon ay seryoso nang nakatitig sa akin. "Let's end this." I said almost in whisper.

I saw how he clenched his jaw at the moment. Parang mapupugto ang hininga ko sa sobrang kaba nang rumehistro sa kanya ang pagkadisgusto sa mga sinabi ko.

"What the hell are you saying," he said not a question but a statement.

"Ayoko na, Tristyn. Hindi na ako masaya—" naputol ang sasabihin ko nang bigla s'yang tumayo sa pagkakaupo at marahas na sinuklay ang buhok n'ya gamit ang kanyang mga daliri.

"Do we have a problem, Keish?" he asked as he stared at me not showing any emotions on his face but only a stoic one.

"Are you really asking me if do we have a problem, Tristyn?" I nonchalantly asked as I rolled my eyes in the air. "Then I'll answer you that yes we do! Tris, matagal na tayong may problema. And we have to face the fact that we are no longer doing the right thing." I said. "I can't betray my sister, we can't—"

"But you already did! We already did it, Keish! And we did it not against our own will!" he bursted out.

"Kaya nga itigil na natin ito bago n'ya pa malaman! Bago pa mahuli ang lahat! Kaya ko ito ginawa para itama ang mga pagkakamaling nagawa ko, natin! Kaya please! Habang maaga pa, gawin natin ang tama." I told him, but he just shook his head in disagreement. "Tris, please. Para sa ikakabuti ng lahat—"

"No!" he stubbornly said as he stared at me intently with his bloodshot eyes. "Do you know what I have in mind right now, Keish?" he said which made me shut and let him continue what he meant to say. "It is you, Keishana. Only you. Ikaw lang at hindi s'ya."