"H-hindi, hindi, Duke, hindi na. Ako na ang may kasalanan, okay na? Pwede ba natin kalimutan na lang 'to?" Nagmamadaling tumayo si Henry mula sa kama, pero sa pagmamadali niya, aksidenteng nadampi ang sugat niya."Aray!" napahingal si Henry sa sakit, hawak ang kanyang katawan. Hindi kinaya ng mga paa niyang tumayo, kaya't napaluhod siya sa harap ni Irina at Duke.Ngumisi si Duke, ang tono ng boses niya puno ng kayabangan. "Hindi mo na kailangan pang maging magalang."Walang nasabing salita si Henry, ang mukha niya pula sa kahihiyan.Habang may kasiguraduhan na naglalakad palabas ng kwarto si Duke, yakap si Irina, tumama ang kamao ni Henry sa kama, pinipigilang magalit."Sino ang tinatakot ko?!" bulong niya, puno ng poot, pero wala ni isa sa kanyang mga tauhan ang naglakas-loob magsalita.Naitaguyod ni Henry ang kanyang yaman sa pamamagitan ng mga hindi karaniwang paraan, malalim na nakaugat sa ilalim ng lupa, may koneksyon sa parehong legal at ilegal na mundo. Palagi niyang iniisip na
Habang nakatingin kay Zoey si Alec ng malamig at madilim na tingin, hindi maiwasan ni Zoey na magmukhang nagtatampo.“Alec, nagpunta ako dahil nag-aalala ako sa'yo,” mahina niyang sinabi, may bahid ng pag-aalinlangan sa kanyang boses. “Alam kong napakahalaga ng libing ng nanay mo at hindi ko dapat guluhin ang kanyang kapayapaan, pero... si Henry...” Hindi na niya tinapos ang pangungusap, inilaan ang mga salitang hindi na kailangang ipahayag.Pagbanggit kay Henry, agad na naging matigas ang ekspresyon ni Alec, ang mga mata niya’y matalim at puno ng pagbabanta.Si Henry na naman!Bago pa man pumanaw ang kanyang ina, nasaksihan na ni Alec ang isang mainit na pagtatalo nina Henry at Irina sa labas ng ospital. At ngayon, si Henry na naman ang nagpapasimuno ng gulo.“Mag-salita ka!” malamig na utos niya.“Pwede ko bang... banggitin si Irina?” nag-aatubiling tanong ni Zoey.“Oo,” sagot niya nang madiin.Puno ng saya ang puso ni Zoey.Tama ang mga magulang ko—ngayon na wala na ang nanay ni Al
Bagamat sila'y naging pisikal na magkasama, hindi kayang kalimutan ni Alec ang buhay na lumalaki sa sinapupunan ni Zoey. Nangako siyang hindi papayagan na magdusa ang anak sa uri ng paghihirap na kanyang naranasan noong kanyang kabataan. Para sa kapakanan ng bata, wala siyang ibang magagawa kundi magpakasal kay Zoey.Si Zoey, naguguluhan at nagulat sa pangaral ni Alec, ay nag-aatubili."Sige… aalis na ako.""Umalis ka na at magpahinga!" utos ni Alec, matatag ang tono. "Huwag ka nang pumunta dito maliban kung sabihin ko. Pag natapos na ako dito, pupunta ako sa'yo. Bilang isang ina, ang pangunahing tungkulin mo ay alagaan ang batang dinadala mo!""Naiintindihan ko…" sagot ni Zoey, awkward na pilit ang ngiti bago umiwas at naglakad palayo.Paglabas ni Zoey, lumapit si Greg kay Alec."Young Master, yung sinabi ni Miss Jin… totoo ba?"Nag-atubili si Greg, nais sanang itanong kung mapagkakatiwalaan ang mga sinabi ni Zoey, ngunit pinigilan niya ang sarili bago ito lumabas sa kanyang mga labi
Sa banayad na ambon, nakaluhod si Irina sa harap ng libingan ni Amalia, hawak ang isang itim na payong. Isang puti at dilaw na chrysanthemums ang nakahimlay ng taimtim sa paanan ng lapida.Bumagsak ang mga luha mula sa mukha ni Irina habang mahina siyang nagsasalita kay Amalia, ang kanyang tinig ay puno ng lungkot.“Auntie, pasensya na at hindi ko naabutan ang iyong libing,” bulong niya. “Alam kong puno ng paghihirap at kawalan ng katiyakan ang iyong buhay. Ngunit ngayon… sa wakas, mas magaan na. Nakapiling mo na ang iyong mga magulang at kapatid. Hindi ka na nag-iisa sa kabilang buhay. Auntie, naiinggit ako sa iyo.”“Pagkamatay ng aking ina, ikaw na lang ang natirang pamilya ko. At ngayon… ngayon wala ka na rin.”Ang kanyang mga hikbi ay tumindi, tinakpan ang mukha habang ang mga salitang iyon ay natangay ng mga impit na iyak.Ang sementeryo ay nakakalungkot na tahimik, ang tunog ng kanyang kalungkutan ay nababalot ng ulan. Nang lapitan nila Alec at Greg, ang mga yapak nila ay humati
Ang mga salitang binitiwan ni Irina ay matatag, kaya't nawalan ng boses si Alec."Kung hindi mo pa nais ang buhay ko ngayon, aalis na ako. Kapag nagdesisyon kang kailangan mo ito, alam mo kung saan ako matatagpuan," wika ni Irina, mahinahon ang tono.Nang hindi na muling tiningnan si Alec, umalis siya at nagsimulang maglakad pababa ng hagdan. Hindi siya lumingon. Kahit isang saglit."Hey..." tawag ni Greg, hindi na napigilan.Pero nagpatuloy lang si Irina sa paglalakad. May hawak siyang payong habang tumutuloy, ang kanyang hakbang matatag ngunit hindi nagmamadali. Si Alec, na matangkad at may mahahabang hakbang, ay mabilis na nakasunod sa kanya sa ilang saglit."Handa ka na bang kunin ang buhay ko?" tanong ni Irina, kalmado ang boses.Nanatiling malamig ang ekspresyon ni Alec"Ang kontratang pinirmahan ko, si Alec, ay hindi maaaring ipawalang-bisa. Ang utang ko ay babayaran ko ng buo. Tungkol naman sa buhay mo? Wala itong halaga sa akin. Masyado pa itong abala para patayin ka."Nakara
"Anong sinabi mo?" Nagtigil ang ngiti ni Duke, at pagkatapos, tila kumawala mula sa unang pagkabigla, isang mapanukso na kislap ang kumislap sa kanyang mga mata habang nakatingin siya kay Irina.Matatag na sinalubong ni Irina ang kanyang titig, ang desisyon sa kanyang puso ay hindi matitinag. Mula nang magpasya siyang maging tapat sa lalaking ito, nararapat lamang na ibigay ang katotohanan sa kanya."Dalawang taon akong nakulong, tulad ng alam mo," nagsimula siya, matatag ang boses. "Alam mo ang uri ng mga tao sa lugar na iyon. Hindi ko nga alam kung sino ang ama ng batang ito. Pero Mr. Evans, wala na ang aking ina, at si Amalia—ang tanging taong malapit sa akin—ngayon ay nakalibing na. Wala na akong pamilya sa mundong ito."Huminto siya, ang tono niya ay naging malumanay habang nagpatuloy. "Gusto ko lang itaguyod ang batang ito."Ang mga salita niya ay taos-puso at maingat."Alam kong hindi ako karapat-dapat sa'yo, Mr. Evans. Hindi ko inasahan na pakakasalan mo ako. Malaya kang tangg
Isa kang buntis, nagdadala ng anak na hindi mo alam kung sino ang ama.At siya pa yata ang magpapakasal kay Zoey sa nalalapit na panahon, hindi ba? Irina, hindi mo siya dapat isipin!Maghapon siyang naglagi sa café, nag-iisa sa malalim na lungkot. Pero kahit anong gawin niyang pilit, hindi nawawala sa kanyang isipan ang anino ni Alec.Hindi niya alam, ngunit nakaupo si Alec sa isang booth sa kabilang dulo ng café, bahagyang natatakpan ng isang malaking haligi. Madilim ang kanyang ekspresyon, at ang mata niya’y nakatutok kay Irina sa bawat galaw nito.Nakita niyang ngumiti si Irina kay Duke kanina. Ang mga kamay niya ay mahigpit na napisil, tapos ay nag-relax saglit, pero agad na muling pumisil nang mahigpit. Ang tensyon ng kanyang mga daliri ay naging sobrang tindi, na maririnig ang pag-crack ng kanyang mga knuckles.Bukas ang araw na pinagtibay nila upang tapusin ang kanilang annulment.Pero heto siya ngayon, tahimik na nakaupo, pinagmamasdan ang bawat galaw ni Irina, pinapanood siya
Tinutukan ni Zoey si Irina ng mayabang na ngiti."Bukas na gaganapin ang engagement party namin ni Alec! Eh ikaw? Ikaw, isang walang hiya at mandaraya, na may lakas ng loob na agawin ang fiancé ko ng dalawang buwan! Hindi ba't nahihiya ka nung pinahiya ka ni Henry sa kalye? Yan ang karma mo! Ang pinaka nakakainis pa, tinusok mo pa yung matandang lalaki!""At ngayon, pinoprotektahan ka pa ni Duke! Irina, una, gusto mong sirain ang fiancé ko, tapos ngayon si Duke na naman ang target mo, hindi ba?"Pinilit ni Irina na magpakita ng kalmado at sumagot ng malamig na ngiti. "Congrats sa engagement mo bukas. Bilang ampon niyo, pupunta ako para magbigay ng pagbati.""Huwag kang magtangka! Hindi ka makakapunta!""Subukan mong pigilan ako, siguradong pupunta ako! Pinasok mo na ako sa isang sulok—ano pa ang natitira kong ikatakot?" Ang mga mata ni Irina ay naglalagablab ng galit habang tinititigan si Zoey. "Sa engagement mo bukas, tatayo ako sa harap ng lahat at iaanunsyo na ang batang dinadala k
“Oh.” Irina’s cheeks flushed slightly, but she didn’t say anything more.Alam niyang ang ganitong klaseng event ay tiyak na maingat na inihanda ng Beaufort Group. Ang kailangan lang niyang gawin ay dumaan. Maliwanag sa kanya ang kanyang papel. Hindi siya magsasalita ng wala sa lugar sa event. Kung kinakailangan, puwede niyang gawing isang magandang palamuti—tahimik na nakaupo sa gilid.Ibinaba ni Irina ang kanyang mga kutsara at mangkok, at sinabi, "Kung wala nang iba, dapat ay maglaan ka ng oras kay Anri. Matagal na kayong hindi naglalaro, at spoiled na siya—hindi na siya nasisiyahan sa mga laro ko. Mahilig na siya sa mga intellectual na laro, yung mga tanging ikaw lang ang makakasabay. Kaya kayo na lang ni Anri ang maglaro. Ako, pupunta lang ako sa desk ko saglit—may mga drafts pa akong kailangang tapusin."Ibinaba ng lalaki ang kanyang mga chopsticks at tinanong, "Talaga bang gusto mo ang trabaho mo nang ganoon na lang?"Pinagkibit ni Irina ang labi, tapos tumango. "Oo naman.""Gaa
Nang makita ni Irina ang lalaking nakatayo sa harap niya, kusa siyang napalinga—kaliwa, kanan, harap, likod.Tama nga ang kutob niya. Lahat ng taong nasa paligid ay tila napatigil sa galaw, napipi, o nanlaki ang mga mata sa gulat.Para bang ang lalaking nakasandal sa pinto ng sasakyan ay si Kamatayan mismo.Pati sina Mari at Queenie na nasa magkabilang gilid niya ay napahinto at napatulala.Makaraan ang ilang segundo, bahagyang tinulak siya ni Mari at pautal na sinabi, “Ah… Mrs. Beaufort, siguro ikaw na ang mauna.”Tumango si Queenie bilang pagsang-ayon, halatang natigilan din.Kagat-labi, dahan-dahang lumapit si Irina kay Alec habang kinakalikot ang mga daliri sa kaba.“Bakit? Hindi ka ba natutuwa na makita ako?” tanong ni Alec, waring walang pakialam, habang binubuksan ang pinto ng sasakyan.Sa likod niya, biglang natahimik ang mga usisero’t nakikining mula sa mga pintuan at bintana. Namutla ang mga mukha nila na parang binuhusan ng malamig na tubig.Hinawakan niya ang pinto ng kots
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho